สีสรรมีมากมายหลายสี  หากเราแต้มลงบนผ้าสีดำ  คงมองไม่ชัดว่าแต้มสีอะไรลงไปบ้าง  ไม่เหมือนก้บแต้มบนผ้าสีขาว  จะเห็นชัดเจนว่ามีสีอะไรถูกระบายไปแล้วบ้าง
        เด็กเปรียบเสมือนผ้าขาว (ไม่รู้ใครเปรียบไว้) อยู่ที่ผู้ใหญ่จะแต้มสีอะไรลงไป  คงจริงนะเพราะตัวอย่างก็อยู่ให้เห็นใกล้ๆตัวเรานี่แหละ  ลูกสาวเราเอง  น้องเดือน  อายุ 1 ปีกับ 9 เดือน กำลังหัดพูด  ใครเขาพูดอะไรยัยตัวเล็กพูดตามจ้อย ๆ  บางคำก็จำได้  เอามาพูดซ้ำเอง  บางคำก็ไม่รู้ว่ามาจากไหน
        อย่างวันเสาร์นี้ (18 ส.ค. 50)  พ่อเขามีงานต้องไปทำงาน  พอเห็นพ่อแต่งตัว  ก็เริ่มงอแง  “อุ้มหนูหน่อย น้องเดือนจะไปด้วย” พูดไปทำท่าจะร้องไห้ไป  เราต้องงัดกลยุทธ์มาหลอกล่อจนพ่อออกจากบ้านได้สำเร็จ  พอตื่นนอนตอนกลางวัน ก็ถามหาพ่ออีก  เราก็บอกว่าพ่อไปทำงาน  ยัยตัวเล็กบอกว่า “พ่อหายแซบหายสอย” (หายจ้อยไปเลย)  เราก็ขำ อันนี้มาจากเพลงสาวเชียงใหม่  เล่นไปเล่นมา  เราถามว่าพ่อไปไหนนะ  “ไปหาสาว”  อันนี้พี่เลี้ยงสอน 
        ตอนเย็นพ่อเขากลับมา  เราก็ถามต่อหน้าเลยนะ  ว่าน้องเดือนพ่อไปไหนมานะ  คำตอบคือ “ไปงาน  ละน้องเดือนไว้” (ไปทำงาน ทิ้งน้องเืดือนไว้) อันนี้ไม่ได้สอน ไม่รู้มาจากไหน  พ่อเขาอึ้งไปเลยนะ  ดึงลูกสาวไปกอด  “โอ๋กันน้า” น้องเดือนบอก  อันนี้ได้มาจากการ์ตูน  ถ้ากอดกันคือโอ๋กันนะ

เรื่องแต้มสีกับลูกสาวนี้  ยังมีอีกเยอะ