สวัสดีค่ะคุณไมโต

• ครูอ้อยฝากรอยว่าเข้ามาอ่านแล้วค่ะ
• แสดงความคิดเห็นเพิ่มด้วยว่า...ครูอ้อยพยายามเชิญชวนคนใกล้ชิดให้มาเขียนและแสดงความคิดเห็นค่ะ
• ให้กำลังใจกันเสมอค่ะ

• วันนี้ครูอ้อยไว มากครับ ผมยังแก้ไขไม่เสร็จ ก็ได้อ่านร่องรอยของครูอ้อยแล้วครับ
• เดี๋ยวต้องขอตัวไปประชุม ก่อนนะครับ

อ่านแล้วค่ะ...ทำตามค่ะคือทิ้งรอย...เดี๋ยวจะมาให้ความเห็นอีกที...

(^_________^)

สวัสดีค่ะ...แวะมาทิ้งรอยเติมเต็มให้กำลังใจเช่นกันค่ะ

กะปุ๋ม

สวัสดีครับคุณไมโต

• ไม่ได้เข้ามาแค่ทิ้งรอยว่ามาอ่าน แต่เห็นด้วยกับทุกคำที่อยู่ในบันทึกเลยครับ
• ขอบคุณที่จุดประกาย และเติมไฟให้บ้านหลังนี้สว่างไสว สวยงามยิ่งขึ้นครับ

• เป็นเรื่องปกติครับ ที่เมื่อเราอ่านบันทึกแล้ว อาจมีความเห็นสอดคล้องบ้าง หรือในบางเรื่องก็อาจขัดแย้งบ้าง การแสดงความคิดเห็น ช่วยให้ให้เราสัมผัสถึงชีวิตในบันทึกได้ อย่ากังวลเลยครับ
• อย่างเช่นความเห็นของคุณ oocytegirl ในวันนี้ ทำให้ผมได้จารึกชื่อคุณ oocytegirl ไว้ในความทรงจำแล้วครับ แม้ว่าเราจะไม่เคยพบเห็นร่องรอยกันมาก่อนก็ตาม จากนี้ไป คุณ oocytegirl ก็เสมือนมีตัวตน สำหรับผมแล้วครับ

• ขอบคุณมากครับ คุณเมตตา คุณกะปุ๋ม และคุณเจษฎา ที่คอยเป็นกำลังใจให้แก่กันเสมอมา
• เอาล่ะผมต้องขอตัว ไปประชุมจริงๆแล้วล่ะครับ

• แวะมาทิ้งร่องรอยอีกคนครับ
• ขอยคุณที่ต่อยอดให้
• อยากจะบอกทุกคนว่า มีหลายครั้งที่ผมไปอ่านบันทึกทั้งคนรู้จัก/คุ้นเคย และที่ไม่รู้จัก แต่ไม่ได้ทิ้งรอยไว้ เพราะ

(1) ไม่รู้ว่าจะพิมพ์อะไรลงไป ไม่สามารถจริงๆ ในเรื่องนั้นๆ

(2) มีความรู้สึกเกรง/เกร็ง เนื่องจากไม่สนิท และไม่รู้จักมาก่อน

• ประเด็นนี้ อ. beeman ให้คำชี้แนะผมตอนเปิดบล็อกใหม่ๆ อ. ให้ผมตัดคำนำหน้า (ศ) ออกไปเพราะจะทำให้คนอ่านเกร็ง ซึ่งผมเห็นด้วย และได้ตัดออกไปแล้ว ส่วน นพ. นั้นยังอยู่ เพราะอาจจะช่วยให้ความเห็นมีความน่าเชื่อถือได้บ้าง (ในด้านการแพทย์)
• แค่นี้ก่อนครับ

• จากการคุยกับเพื่อนๆมือใหม่หลายท่าน ถึงเรื่องราวของเขา ทุกคนคงเริ่มต้นจากการไม่รู้จักก่อนครับ เมื่อเข้ามาครั้งแรก จะเขียนอะไรก็ตาม อาจดูแปลกบ้าง เพราะไม่เคยเห็น หรือรู้จักชื่อมาก่อน แต่การเข้ามาทักทายครั้งที่สอง เราเหมือนคนเคยรู้จักกันมาแล้วครับ ก็ไม่ใช่คนแปลกหน้ากันอีกต่อไป ดังนั้นคงต้องเริ่มต้นเขียนความเห็น หรือทักทายกันก่อนครับ การเกร็งๆ ก็จะหมดไปเอง

• ผมไม่ค่อยเหงาหรอกครับ ตั้งแต่กลับมาอยู่เมืองไทย เพราะไม่มีเวลาให้เหงาอีก มีงานให้ทำสารพัดครับ
• มีโอกาสมาเยี่ยมเยียนกันเมื่อไหร่ จะกันที่เผื่อไว้ครับ เอาแบบปูเสื่อท้ายรถกะบะมั้ย จะได้บรรยากาศไปอีกแบบ

ตามมาฝากรอยยิ้ม ค่ะ

สวัสดีตอนค่ำค่ะ พี่ไมโต 

ตามชาวบ้านเค้ามาทิ้งรอยคะ

เมื่อก่อนแป้นก็เป็นพวกชอบอ่านอย่างเดียว แต่ไม่กล้าคอมเม้น เพราะกลัว แต่ตอนนี้เริ่มกล้าแล้ว เพราะ กลัวว่าจะไม่มีใครมาคอมเม้นของตัวเองค่ะ

การมีคนมาแลกเปลี่ยนในบล๊อคเรา ทำให้บล๊อคมีชีวิตชีวาขึ้นมาจริงๆค่ะ 

คนเขียนเก่าๆ ก็อยากฝากรอยเหมือนกันค่ะ แต่ไม่รู้จะฝากอะไร หลายๆ ครั้ง ก็เลยไม่ได้ฝากรอยไว้

ชอบบันทึกใน series PSUShare ของคุณไมโต มากค่ะ

ตื่นแต่เช้า แวะมาทิ้งรอยครับ

ชอบคำว่า ..ทิ้งรอยไว้สักนิด  สร้างชีวิตให้ชุมชน จังครับ

ขอบพระคุณอาจารย์สมบูรณ์ด้วยอีกคนนะครับ

ว่าแต่ว่า เราจะรู้ได้ไง ว่า ..เพื่อน..มีบันทึกใหม่แล้ว 

• ผมอดยิ้มไม่ได้ ที่ได้เห็นคุณรัตติยายิ้มอย่างมีความสุขครับ   ;-p

• บันทึกที่เราเขียนคือความรู้จากประสบการณ์ชีวิตของเราครับ แต่ความเห็นโต้ตอบ สื่อสารกันไปมา คือชีวิตของบันทึกครับ หลายๆบันทึกที่มีชีวิต รวมกันใหญ่ขึ้น ก็จะเป็นชุมชนที่มีชีวิตครับ ดังนั้น มาช่วยกันสร้างชีวิตให้กับบันทึก โดยการแสดงความเห็นกันนะครับ

• ผมกำลังตอบโจทย์ปัญหาที่อาจารย์ให้ผมมาครับ ในเรื่องการแสดงความเห็น ซึ่งเป็นเรื่องที่ใหญ่มากครับ
• ผมจะพยายามทำเท่าที่สติปัญญาอันจำกัดของผมจะมีได้ครับ
• ขอบคุณมากครับ ที่อาจารย์คอยเป็นกำลังใจให้เสมอ

• เห็นใจในเรื่องข้อจำกัดด้านเวลาครับพี่โอ๋ แต่พี่โอ๋ก็ทำได้ดีกว่าที่คาดเสมอนี่ครับ
• การแสดงความเห็น ช่วยสร้างชีวิตให้บันทึกได้จริงๆนะครับ

• ขอบคุณมากครับ ที่แวะเข้ามาเยี่ยมเยือน
• วิธีการที่เราจะรู้ว่าเพื่อนมีบันทึกใหม่แล้ว ทำได้โดยการสร้างแพลนเน็ตของเราเองครับ แล้วใส่บล็อกของเพื่อนเข้าไป เมื่อเพื่อนเขียนบันทึก บันทึกเหล่านั้นก็จะเข้ามาอยู่ในแพลนเน็ตของเราด้วย เมื่อเปิดดูแพลนเน็ต เราก็จะเห็นบันทึกของเพื่อนๆครับ
• วิธีการในการสร้างแพลนเน็ต คือไปที่แผงควบคุมครับ แล้วคลิ๊กเลือกสร้างแพลนเน็ตใหม่ครับ จากนั้นก็นำบล็อกของเพื่อนๆเข้าแพลนเน็ตตัวเองครับ
• เวลาเรียกใช้แพลนเน็ต ให้คลิ๊กเลือกที่แพลนเน็ตที่เราสร้างขึ้นครับ (จะอยู่ที่ด้านขวามุมล่างสุดของบันทึกของเราครับ อาจารย์อาจต้อง scroll เลื่อนหน้าบันทึกลงไปข้างล่างจนสุดบันทึกครับ)

ผมมาทิ้งร่องรอย...ครับ  จริงๆน่าจะมีหลายรอยเพราะเข้ามาหลายครั้ง

เห็นด้วยครับ เนื้อหาในบันทึกและ Comment ท่าน อ.หมอสมบูรณ์

ถูกต้องแล้วครับ

ตรงใจมากค่ะ