มาเล่าเรื่อง KM นักศึกษาต่อจากบันทึกนี้ค่ะ    กลุ่มที่ดิฉันเป็นพี่เลี้ยง    มีนักศึกษาทั้งหมด 10 คน  จาก ม.อ. วิทยาเขตหาดใหญ่  ปัตตานี  สุราษฎร์  ตรัง  และ ม.ทักษิน ทักษิณ    วิทยาเขตพัทลุง 

        ก่อนที่จะเล่าเรื่อง   มีการแนะนำตัวกันก่อนพอสังเขป       และเมื่อรู้จักกันแล้วก็มา     เลือกคุณอำนวยและคุณลิขิตประจำกลุ่ม     อธิบายให้น้องๆ ฟังว่า     คุณอำนวยคือคนที่เป็นผู้ดำเนินรายการ    ควบคุมประเด็น  คอยกระตุ้นให้   "ผู้เล่าเรื่อง"  เล่าเรื่องออกมาได้      ส่วนคุณลิขิตคือผู้ที่คอยจดเรื่องเล่า   เก็บประเด็นที่คิดว่า “น่าสนใจ”     นักศึกษาคนหนึ่งถามว่า  “อ๋อ…คล้ายๆ  ประธานและเลขา  ใช่มั๊ยครับ”    ดิฉันตอบไปทันทีทันใดว่า  “คล้ายๆ  แบบนั้นล่ะค่ะ”    (เรื่องนี้มาคิดได้ภายหลังค่ะว่า    พลาดไปแล้ว    จะเป็นประธานและเลขาได้ยังไงนะ   เพราะนี่ไม่ใช่การประชุม)

        เมื่อวงสนทนาคิดว่า  คุณอำนวย   ทำหน้าที่คล้ายๆ ประธาน  ในที่ประชุม     เพื่อนๆ ในกลุ่มเลยพร้อมใจกันเลือก    คนแก่สุด   คือพี่ที่อยู่ปีสี่   ส่วนคุณลิขิต  นั้น   มีคนสมัครใจขอทำหน้าที่ค่ะ    ท่าทางจะเป็นคนชอบจดชอบเขียน (และทำหน้าที่นี้ได้ดีทีเดียวค่ะ) 

       ให้สมาชิกในกลุ่มเล่าเรื่องสู่กันฟัง   ในประเด็น “กรรมการหอพักกับการพัฒนานักศึกษา”   หัวข้อค่อนข้างกว้าง    พี่เลี้ยงเลยอธิบายความ (ตามที่เข้าใจ) ให้น้องๆ ฟังว่า     ให้เล่าเรื่องที่ภูมิใจในฐานะที่เป็นกรรมการหอพัก     เล่าถึงกิจกรรมที่ดีๆ   หรือเรื่องการใช้ชีวิตในหอพัก   เรื่องที่อยากจะอวดเพื่อนๆ  ว่าหอพักของเราน่าอยู่จังเลย    โดยตั้งกติกาไว้ว่าให้เล่าทีละคน    โดยให้ผู้เล่าเล่าเรื่องให้จบก่อน   เสร็จแล้วเพื่อนๆ  ค่อยถาม    อย่าถามแทรก    เพราะเพื่อนอาจ “สะดุด”   เล่าต่อไม่ถูก   และให้เล่าคนละเรื่อง   ถึงแม้ว่าจะมาจากวิทยาเขตเดียวกันก็ตาม   เพราะเรื่องดีๆ  น่าจะมีหลายเรื่อง  (จริงมั๊ย)

       การให้เล่าเรื่องแบบเล่าไปเรื่อยๆ  ห้ามเพื่อนถาม (จนกว่าจะจบ)  นั้น    สังเกตว่าไม่ถูกจริตนักศึกษามากนัก    เพราะคนเล่าเรื่อง   เล่าได้สั้นๆ  นิดเดียว   ส่วนคนถามก็ไม่รู้จะถามอะไร   เพราะก่อนหน้านั้นก็ไม่ได้ตั้งใจฟังมากนัก (ฟังแบบผ่านๆ)        ช่วงหลังๆ    มีการแหกกฎกติกา   เล่าไปถามไป    รู้สึกว่าได้เรื่องเล่าที่สนุกขึ้น    ช่วยกันซักถาม   ส่วนคนเล่ามีการเว้นระยะไว้ให้ถามด้วยแน่ะ

      กลุ่มของเรา   ได้เรื่องเล่ามาหลายเรื่อง    รู้สึกว่าได้แต่สาระ     ไม่ค่อยมีความสนุกเท่าไหร่   ทั้งนักศึกษาและพี่เลี้ยงอาจจะจริงจังกันเกินไป    ได้ยินกลุ่มอื่นๆ   หัวเราะกันสนุกสนานแล้วก็สงสัยว่า    ขำอะไรกัน    มารู้ทีหลังว่าเค้าเล่าเรื่องผีหอพัก   อ้อ…อย่างนี้นี่เอง