น้ำใจของเพื่อนร่วมงาน ที่มากกว่าการ"ทำตามหน้าที่"..... เรื่องเล่าเคล้าน้ำตา เพราะความซาบซึ้งในน้ำใจของผู้ร่วมงานจากคุณประภาณี (หน่วยคลังเลือด) ที่บอกว่า..."บางครั้งคนเราไม่พอ เราก็ช่วยกันยกของ ใครทำงานของตัวเองเสร็จแล้วก็มาช่วยงานของเพื่อน เราช่วยเหลือกัน พี่เห็นน้องๆมาช่วยกันทำงานแล้วทำให้ไม่รู้สึกเหนื่อยเลย ค่ะ"

"มองหาต้นแบบ" ...น้องปราย แห่งหน่วยจุลทรรศนศาสตร์คลีนิค ที่บอกว่าประทับใจหัวหน้าหน่วยมากๆ  หัวหน้ามาทำงานเช้า มาถึงก็ทำงานทันที  เที่ยงก็ทานข้าวแค่ครึ่งชั่วโมงแล้วก็กลับมาทำงานต่อ  "หนูเห็นหัวหน้าทำงานแล้วทำให้มีกำลังใจอยากทำอย่างท่านบ้าง...."

"ทำไมผมรู้ไม่ได้? ทำไมผมตรวจไม่ได้?"...  ด้วยคำถามที่ท้าทายตัวเองของ ศ.นพ.วิญญู  (ติดตามอ่านรายละเอียดได้จาก บันทึกนี้ )เมื่อพบว่าตัวเองยังไม่สามารถให้การวินิจฉัยโรคให้กับนักศึกษาคนหนึ่งได้อย่างชัดแจ้ง ทั้งๆที่ท่านเชื่อว่าต้องมีพยาธิสภาพอย่างแน่นอน  ทำให้เป็นที่มาของงานวิจัยเกี่ยวกับเรื่อง T-cell lymphoma อันโด่งดังในภายหลัง....

"เราอยากให้เขาทำ เราก็ทำให้เขาดูก่อน"... เรื่องเล่าของหมอสมรมาศ ที่พยายามแนะนำให้เจ้าหน้าที่ใส่ถุงมือขณะปฏิบัติงานเพื่อความปลอดภัย  เมื่อพูดแล้วพูดอีกก็ยังไม่เห็นผล คุณหมอก็กลับมาจัดการกับตัวเองด้วยการใส่ถุงมือขณะปฏิบัติงานให้ทุกคนเห็นทุกครั้ง จนในที่สุดทุกคนก็เห็นว่าเป็นวิธีการที่ถูกต้อง และไม่ได้ทำให้เกิดความยากลำบากเพิ่มขึ้นแต่อย่างใด.....

"เงิน....ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดเสมอไป"... เรื่องเล่าจากคุณ คุณ Lucky แห่งหน่วยจุลชีววิทยา ที่เล่าว่าในการไปร่วมประชุมเพิ่มพูนความรู้ที่ทุกคนจะมีโควต้าค่าใช้จ่ายที่ทางคณะฯ support ให้ บางครั้งเงินในโควต้าไม่เพียงพอ เราก็ยินดีที่จะจ่ายเงินชดเชยในส่วนที่เกินมาเอง หรือช่วยกันประหยัดค่าใช้จ่ายในบางส่วนเท่าที่จะทำได้ เพราะเราต้องการไปเก็บเกี่ยวความรู้ในเรื่องนั้นๆจริงๆ....

"มิน่าเล่า  คนพยาธิจึงทุ่มเทชีวิตจิดใจให้กับการทำงานได้อย่างไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย เพราะเคล็ดลับการสร้างแรงจูงใจให้กับตนเองและผู้ร่วมงานที่ดีๆเหล่านี้นี่เอง....