เจ้าถุงเงินเป็นหนึ่งในสี่ของทีมรักษาความปลอดภัยประจำบ้าน วันนี้มาเสนอหน้าตอนเช้าเช่นเคย เห็นหน้าแล้วตกใจ เพราะข้างปากด้านซ้ายบวมมากลามลงไปถึงคอ เมื่อวานเย็นเอาเข้านอนกรง(มุ้งลวด กันยุงกัด)ก็ดูปกติดี สงสัยจะถูกตัวอะไรต่อย
ป้านวล คนสวนซึ่งเป็นชาวบ้านอยู่ไม่ไกลพอมาถึงก็โอ๋เจ้าถุงทองเป็นการใหญ่ ก็แกรักของแกนะ ทายาหม่องให้ แล้วเราเอายาพาราเซตฯให้กินเม็ดหนึ่ง เที่ยงๆให้คนงานขับรถพาเจ้าตัวซนไปหาสัตวแพทย์ในเมืองอยุธยา ขนาดปากคอบวมมันยังซนวิ่งไล่พยายามกระโดดงับกิ้งก่าที่ไต่ขึ้นค้างพลู ไม่ได้แสดงท่าทีว่าเจ็บปวดแต่อย่างใด
ชีวิตที่อยู่ห่างไกลเมืองดูเหมือนไม่สะดวก แต่ที่จริงมีข้อดีเยอะมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งการอยู่ริมแม่น้ำที่ไม่เคยแห้งเหือดเช่นแม่น้ำป่าสักร้อนหรือแล้งแค่ไหนเราก็รดน้ำต้นไม้ได้ชุ่มฉ่ำทุกวัน
มือใหม่ยังเอาไฟล์รูปเจ้าตัวซนขึ้นให้ดูไม่ได้ ไว้โอกาสหลังจะโชว์ทั้งทีม
น้องถุงเงินมาแล้วจ้า
สวัสดีค่ะ ครูเสือ ได้รับข้อคิดเห็นจากคุณเป็นคนแรกนับตั้งแต่ใช้บล็อก ขอบคุณนะคะที่ให้การต้อนรับทำให้มีกำลังใจเขียนต่อไปค่ะ
เจ้าตัวซนนั้นคือหมา ถูกต้องแล้วค่ะ เมื่อก่อนมี 9 ตัว ตอนนี้เหลือ 4 กำลังดี ยังเอารูปขึ้นให้ดูไม่เป็น พรุ่งนี้พอดีมีธุระต้องไปที่สคส. จะให้น้องผึ้งสอนให้ต่อ ยังมีรูปชนบทรอบบ้านที่อยากแบ่งปันความเย็นค่ะ คงได้เห็นเร็วๆนี้