เมื่อเด็กไทยจากต่างแดน มาปฎิบัติกรรมฐานที่เมืองไทย
Luang Loong Meditation Center Retreat
12 p.m.: After arriving in Chiangmai, Na K picked me up from the airport and took me to Na P’s shop. Pa K took me to 7-Eleven to buy snacks and drinks to donate to the wat. Afterward, we drive back to the airport, and I met Pa K. She took me to eat lunch and explained the meditation center.
3 p.m.: We arrived at Luang Loong Meditation Center, which is in a forest up on a mountain. For the rest of the afternoon, I settled into my room and rested.
6:30 p.m.: We went to the “bod” to “sob alohm” and to receive individual directions. For me, I was directed to walk “cua yong noh, si yong noh” (right foot forward, left foot forward) for 15 minutes. My sitting directions were reciting “pong noh, uup noh” (rising and falling of the stomach) for 15 minutes. I was told to alternate between sitting and walking, resting for a short time between sets. Luang Loong told me to meditate between 8 and 10 hours a day (or more than 6 hours and less than 14 hours). After Luang Loong talked to everyone, we did evening chanting.
Na T taught us how to “waih plat” each morning. Outside, I lit 16 incense sticks and 2 candles and poured water on a tree, a routine I would do each morning and night after leaving the “bohd.”
After taking a freezing cold shower (Chiangmai was cold at night and there was no heated water- I learned to take showers during the afternoon), I meditated 1 set of walking and sitting.
9:30 p.m.: I went to bed.
January 22, 2009 (Day 2)
4 a.m.: Wake up
4:30 a.m.: I participated in morning chanting, during which Luang Loong chanted faster than I have ever heard before. Luang Loong and the others at the wat would be out for the day to go meet his teacher at another wat. Pa K and I stayed to meditate because we did not want to waste time.
7:15 a.m.: Helped prepare and ate breakfast. Afterwards, I meditated but was very sleepy.
11:00 a.m.: Ate lunch, which was made by the person Pa K hired to make lunch for the week.
12 p.m.- 6 p.m.: During this time I meditated according to the previous night’s instructions. I found that my back hurt a lot during sitting meditation.
6:30 p.m.: We went to the “bohd” to receive individual direction and do evening chanting.
My walking directions: “Cua yong noh, si yong noh” (right foot forward, left foot forward) for 20 minutes.My sitting directions: “Pong noh, uup noh, nang noh” for 20 minutes. “Nang noh” was sitting awareness, during which I was supposed to imagine myself as a triangle.
Afterwards, I meditated according to Luang Loong’s directions.
10 p.m.: Slept
January 23, 2009 (Day 3)
4 a.m.: Wake up
4:30 a.m.: Morning chantingAfter morning chanting, I meditated but felt very sleepy. 7:15 a.m.: Prepared and ate breakfastAfterward, I meditated and had a good session. The meditation felt easy, and I felt very peaceful.
11 a.m.: Lunch. Other people were talking, so I left to go outside to avoid gossip and to try not to talk.
12 p.m. – 6 p.m.: Good afternoon of meditation. According to Luang Loong’s explanations, I kept following my wandering “ji” (unconscious mind) with “sathi” (conscious mind). When thinking about other things, I would think “kit noh” and the thought would fade away. I felt tired in mind after meditating for 6 hours.
6:30 p.m.: Individual directions and evening chanting.
My walking directions: “Yok noh, wang noh” (lifting, placing) for 25 minutes.My sitting directions: “Pong noh, uup noh, nang noh,” 25 minutes.
I asked Luang Loong about my back hurting. He said to place a pillow between my back and the wall. I tried this when I went back to my room and meditated, but I still felt pain and felt sleepier. I decided not to use the pillow.
10:20 p.m.: Slept
January 24, 2009 (Day 4)
4 a.m.: Wake up
4:30 a.m.: Morning chanting
7:15 a.m.: BreakfastAfter breakfast, I meditated alternating walking and sitting (I got through 2 rounds). My back did not hurt, and I did not feel any pain. My body felt heavy, as if rooted to the ground and separate from my mind.
11 a.m.: LunchI meditated one round before Na P and Na K visited. They brought food to “towai” and met Luang Loong.
6:30 p.m.: Individual directions and evening chanting.
My walking directions: 3 steps “Yok noh, yang noh, yeap noh” for 30 minutes.My sitting directions: Same as yesterday for 30 minutes.
Luang Loong talked about a leaning forward sensation, but I have not felt it yet. He said to meditate until 12 a.m., which means sleeping for 4 hours.
My questions to Luang Loong:
Q: What is the meaning of “bathibat/bathibatum?”
Q: How do you let go of emotions?
Afterwards, I meditated. Right before 12 a.m., my head fell forward on its own during sitting meditation like Luang Loong prompted would happen.
12 a.m.: Slept
January 25, 2009 (Day 5)
4 a.m.: Wake up
4:30 a.m.: Morning chanting
7:15 a.m.: BreakfastAfterward, I meditated. While sitting meditation, my body leaned forward and closed on its own. Luang Loong described this as “sathit”’ busy following “ji,” leaving the body alone.
11 a.m.: LunchDuring afternoon meditation, I felt lazy at times. The pain during sitting meditation changed places around body, jumping around my legs and back. My body closed and leaned forward again.
6:30 p.m.: Individual directions and evening chanting.
My walking directions: 3 steps for 35 minutes.My sitting directions: “Pong noh, uup noh, nang noh, tuk noh (touching right side of lower back above butt)”, then “Pong noh, uup noh, nang noh, tuk noh (touching left side of lower back above butt)” for 35 minutes. 1 “tuk noh” for each set, not in a row.
The white dots are “joots,” points sure your “ji” meets “palang” (power), releasing adrenaline and endorphins in the body.
Luang Loong’s teachings:
.
January 26, 2009 (Day 6)
4:20 a.m.: Woke up (slept through the bell and Pa K woke me up)
4:30 a.m.: Morning chanting
7:00 a.m.: Prepared breakfast
8:30 – 11 a.m.: Meditated. When sitting in one set, I felt really good. There was no pain and I felt a jerking forward sensation. Luang Loong described this as a moment where we realize we die each moment, and the next present moment arrives.
11 a.m.: Lunch
12:30 p.m. – 6 p.m.: Meditated 6:30 p.m.: Individual directions and evening chanting.
My walking directions: 4 steps “Yok son noh, yok noh, yang noh, yeap noh” (Lifting heel, lifting, moving forward, touching) for 40 minutesMy sitting directions: “Pong noh, uup noh, nang noh, tuk noh.” Adding 2 more “joots” (lower boot), totaling 4 “joots.”
10:45 p.m.: Slept
January 27, 2009 (Day 7)
4 a.m.: Wake up
4:30 a.m.: Morning chanting
7:00 a.m.: Prepared and ate breakfast
9:00 a.m.: I went with Pa K to “bid katan,” and stop “sin 8” because she was leaving that day.
11:00 a.m.: LunchI meditated in the afternoon but there was construction outside and it was noisy. I had a lot of thoughts and emotions that I were hard to control.6:30 p.m.: Individual directions and evening chanting
My walking directions: Same as yesterday for 45 minutesMy sitting directions: 6 “joots”- add outside of legs at knees in back, for 45 minutes.
Luang Loong’s teachings:
Your attitude will affect your meditation.
11:30 p.m.: Slept
January 28, 2009 (Day 8)
4 a.m.: Wake up
4:30 a.m.: Morning chanting
7 a.m.: Prepared and ate breakfastAfterward, I did sitting meditation, and I cleaned my room.
11 a.m.: Prepared lunch
12 – 6 p.m.: Meditation, cleaned bathroom, walked around wat
6:30 p.m.: Individual directions and evening chanting
My walking directions: 3 steps “Yok noh, yang noh, yeap noh” for 45 minutesMy sitting directions: 4 “joots” above and below butt “Pong noh, uup noh, nang noh, tuk noh.”
This is the meditation that can be done at home too.
Luang Loong’s teachings:
-When we wish for something, we should wish at our own “ji” and boon.
Luang Loong told me to meditate harder that night.
January 29, 2009 (Day 9)
After morning chanting, “bid katan” and Pa N picked me up at about 7:00 a.m.
My thoughts and the teachings I learned are in the attached Word file. It's might be a little hard to read, because there is quite a bit of Thai-English (I can't write or type in Thai haha). I felt really good and calm after the retreat though. Not only did I learn about mediation, I learned about how to deal with problems that arise in life. Apparently my face started getting pink on Day 3 and by the end of the retreat it was very pink!
On the night before I was leaving, we were taking pictures outside the near the Buddha statue. This picture was taken by a friend. It was the first picture that was taken, and she noticed that gold circle to my right. It is very bright and clear, and quite large!
Even after taking many more pictures, the gold circle never appeared again! Luang Loong said it must be an angel, and that something is telling me to go back to the meditation center in the future.I shared my "boon" with all of you everyday :)
ความเห็น (12)
ผลานิสงส์แห่งบุญ
วันศุกร์ที่ผ่านมา 09/17/2553 ขับรถไปเป็นเพื่อนกับลูกสาวคนกลาง พาลูกสาวไปสอบสัมภาษณ์เพื่อจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยแพทย์ที่ไอโอวา ลูกสาวเล่าให้ฟังว่า มีกรรมการมาสอบสัมภาษณ์สามคน คนหนึ่งเป็นนักเรียนหมอ คนที่สองเป็นหมอ คนที่สามเป็นอาจารย์หมอ มีคำถามประมาณยี่สิบคำถาม
ลูกบอกว่า คำถามที่กรรมการอยากจะรู้มากที่สุด อยู่ที่ย่อหน้าสุดท้ายของเรียงความที่ส่งไปสมัคร
ลูกเขียนว่า ไปอยู่เมืองไทยหกเดือน เป็นอาสาสมัครที่โรงพยาบาลตำรวจ เดินตามหมอ ไปดูหมอผ่าตัด ไปเรียนวิชาช่วยชีวิตคนที่สภากาชาดไทย ไปทำงานที่คณะสถาปัตย์กรรม ทำหน้าที่แปลภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ
ตอนท้ายสุดลูกเขียนว่า ใช้เวลาไปปรนบัติคุณยายอายุ ๘๘ ปี ซึ่งชรามากแล้ว คุณยายเดินไม่ได้ จำอะไรเกือบจะไม่ได้แล้ว เป็นโรคความจำเสื่อมระยะสุดท้าย เกือบทุกอาทิตย์ ปรนบัติยาย เป็นขาไพ่ให้คุณยายได้เล่นไพ่กบดำกบแดง เพื่อฝักซ้อมความจำ คุณยายยังจำตัวเลขจากไพ่ได้ แต่จำหลานไม่ได้แล้ว ต้องบอกเสมอๆว่า นี่คือหลานยายอย่างไร แต่คุณยายก็จำหลานไม่ได้เลย
ลูกสาวโดนพ่อแนะนำให้ขึ้นไปปฎิบัติกรรมฐานที่เชียงใหม่ ที่สำนักกรรมฐานหลวงลุง กับเพื่อนเก่าที่เคยเรียนร่วมมหาวิทยาลัยเดียวกับพ่อเป็นเวลา แปดคืนเก้าวัน ได้รับความสุขความสงบตามวาสนาและบารมี
หลวงลุงสอนมหาสติปัฎฐานสี่ กายานุปัสนานั้นลูกมีพื้นฐานอยู่แล้ว เพราะเคยไปปฎิบัติกับอาจารย์ไตรพิตรา ไปคราวนี้ หลวงลุงเริ่มสอน เรื่องเวทนานุสปัสนาและจิตตานุสปัสนาเป็นการต่อยอด
ครบเก้าวัน ลูกสาวกลับกรุงเทพ มาหาคุณยายเพื่อมาปรนนิบัติยายอีก ด้วยอำนาจแห่ง ทาน ศิล และภาวนา พอลูกสาวเจอยาย ยายจำหลานสาวได้ เรียกชื่อหลานสาวออกมาดังๆ ลูกสาวยังแปลกใจว่าทำไมยายจำชื่อหลานได้ ทั้งๆที่มาทุกอาทิตย์ไม่เคยจำได้เลย คงเป็นเพราะผลานิสงส์แห่งบุญจากการปฎิบัติธรรมที่เธอแผ่มาให้ยาย ยายคงได้รับ บุญคงมาบอกยายให้จำหลานได้
ลูกสาวบอกกรรมการที่สัมภาษณ์วันนั้นว่า บางทีขณะที่การแพทย์ปัจจุบันหมดปัญญารักษา อาจจะเป็นเพราะความสัมพันธ์ การรักษาพยาบาลด้วยความรัก ความผูกพัน และผลานิสงส์แห่งบุญ ดลบันดาลให้ยายจำหลานสาวได้ กรรมการทั้งสามคนถึงกับนิ่งอี้ง มีความประทับใจกับความตอบของลูกสาวเป็นอย่างมาก
Of the many faces that have reinforced my desire to be a physician, the most moving have been those nearest to my heart. My travels to Thailand allowed me to spend time with my grandmother, who has end-stage Alzheimer’s disease. Though I stayed with her for months, she stared blankly at me when I asked her my name. A Buddhist fundamental says everyone faces the cycle of birth, growth, pain, and death. While this is a lesson I will encounter in medicine every day, it will be my responsibility to value each life until its end. Medical school will enable me to combine empathy with medical training to become a compassionate physician with skills and knowledge. Though Alzheimer’s does not yet have a cure, I believe I helped my grandmother. Towards the end of my stay, I arrived at her bedside after spending those nine days away practicing my faith. Her eyes opened and shone with a clarity I had not seen in the months I was there. Holding up her hand to cup my cheek, she said my name.
สวัสดีค่ะ
เคยได้ฟังอจารย์ ดร.วรภัทร์ ฯ เหมือนกับบันทึกที่ลูกสาวของท่านได้ปฏิบัติเลยค่ะ คือการเป็นผู้มีจิตสาธารณะ และการเรียนรู้ปฏิบัติธรรม
ซึ้งกับข้อความสุดท้ายมากค่ะ
Her eyes opened and shone with a clarity I had not seen in the months I was there. Holding up her hand to cup my cheek, she said my name
น่าชื่นชมที่คุณพ่อมีลูกดีและเก่ง อนุโมทนาที่คนรุ่นใหม่สนใจเรียนรู้มิติพลังจิตวิญญาณและสามารถอธิบายให้คนต่างสังคมต่างวัฒนธรรมประทับใจได้
ขอเจริญพร
สวัสดีครับคุณครูคิม
ขอบคุณที่คุณครูแวะมาเยี่ยม ลูกสาวได้มีวาสนาได้สนทนาธรรมกับแม่ชีนาว ตอนที่แม่ชีมาที่นี้ แม่ชีและลูกสาวติดต่อกันอยู่เสมอ ลูกสาวเลื่อมใสและศรัทธาในแม่ชีนาวมาก ต่อไปนี้เป็นรุ่นของพวกรุ่นใหม่แล้วครับ ลูกสาวได้ไปปฎิบัติกับอาจารย์ไตรพิตรามาก่อน จึงถือว่าเป็นการต่อยอด ซึ่งท่านพระอาจารย์ ดร.พระมหาถนัด อัตถจารี (Ven. Dr. Thanat Inthisan) เลขาธิการสมัชชาสงฆ์ในอเมริกา ให้คำแนะนำกับผมมา ตอนนี้ผมจะชวนเธอไปปฎิบัติธรรมกับท่านพระอาจารย์โชติกะทุกวันอาทิตย์ถ้าเธอมีเวลาเธอจะไม่ปฎิเสธ เธอจะเป็นคนอธิบายธรรมที่เป็นภาษาอังกฤษที่อาจารย์อาจารย์โชติกะสอน ให้พ่อแม่ฟัง เพราะศัพท์บาลีที่เป็นภาษาอังกฤษ ส่วนมากไม่ค่อยจะได้ยินมาก่อน ยากที่จะเข้าใจครับ
กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์พระมหาแลครับที่แวะมาเยี่ยม
คุณยายผมก็เป็นคนลาดยาว จังหวัดนครสวรรค์ครับ
สวัสดีค่ะ
ตามมาอ่านค่ะ เป็นโชคดีของพ่อแม่ และเป็นบุญของลูกที่ได้มีโอกาสเช่นนี้ และไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต
(ทุกคนมีโอกาสเท่ากันแต่ความตั้งใจและการใช้ปัญญาที่จะขวนขวายแตกต่างกัน หลายคนจึงละโอกาสอย่างน่าเสียดาย)
โชคดีมากเลยค่ะ ที่มีโอกาสได้ปฏิบัติธรรมกันทั้งครอบครัว
- ทึ่งมากเลยครับ
- รอฟังผลว่าน้องสอบได้หรือไม่ครับ
ขอบคุณครูนาย
ที่แวะมาเยี่ยม
ยินดีรู้จักครับ
สวัสดีครับอาจารย์
สบายดีนะครับ
ขอบคุณนะครับ ผมจะนำไปปรับใช้ครับ สำหรับบันทึกนี้สุดยอดมาก ทำให้ผมได้ฉุกคิด และอึ้งไปกับความยิ่งใหญ่ของศาสนาพุทธ ไม่คิดว่าเรื่องราวของศรัทธา การทำดี การปฏิบัติดี ตามหลักธรรมะนี้จะได้มีผลต่อชีวิตมากมายขนาดนี้ และยิ่งเป็นนักเรียนในต่างแดนต่างประเทศที่เป็นผู้พิสูจน์และเล่ามาถึงผลลัพธ์ที่ได้ บอกได้คำเดียวว่าอึ้งจริงๆ ครับ
ลูกสาวผมเรียนอยู่ชั้น ม1 รร.นครสวรรค์ครับ