จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

• ขอบคุณท่านจตุพรนะคะ ที่เข้ามาเยี่ยมบันทึก บ้าๆ ของคนใกล้บ้า....
• อ่านกันแบบ ขำๆ นะคะ
• ที่เขียนนี่ ก็ไม่ได้อยากเรียกร้องอะไรหรอกค่ะ  แค่อยากบ่น เท่านั้นเอง
• น่ากลัว !!!!  กว่าปอบตัวจริงอีกนะครับ ...
• ใช่ค่ะ คนประเภทนี้ น่ากลัวยิ่งกว่าปอบอีก...บรื้อ!! แค่คิดถึงพฤติกรรม น่ากลัวแล้ว

มาอีกครั้ง...

ผมอ่านไปหัวเราะไป..เป็นบันทึกที่สนุกครับ สำนวนครื้นเครงดี ทำให้ผมหัวเราะได้ในวันเหนื่อยๆครับ

ขอบคุณครับบันทึกของคนใกล้บ้า (หุ หุ) 

คุณจตุพร

• ถึง blog ของเราจะหาสาระได้เพียงน้อยนิด แต่ คนเขียน blog บ้าๆ อย่างเราก็รู้สึกยินดีที่หลายท่านแวะเวียนเข้ามาทักทายแล้วกลับออกไปด้วยรอยยิ้ม...
• เมื่อไหร่ก็ตามที่รู้สึกเหนื่อยล้า หรือเครียดนัก ก็อย่าลืมแวะเวียนเข้ามาอ่านบันทึกของคนใกล้บ้าอีกนะคะ

ขำขำ..

.ถ้ายังรู้สึกว่าตลกได้อยู่แสดงว่าสุขภาพจิตยังดี...ไม่บ้าหรอก...แต่ถ้าหมกมุ่น เครียดจัดจนเผลอไปท้าสู้ปอบนี่สิ...อันนี้อันตรายแสดงว่าภูมิต้านทานทางจิตใจเริ่มลดระดับลงไป...

  ชอบที่พี่ปิ่งเคยบอกว่า"ยิ่งให้ยิ่งได้" ถึงโบนัสของตัวเองจะได้น้อย/ช้าลงไปแต่ความภาคภูมิใจและการนับถือตนเองเพื่อนได้รับไปเต็มๆโดยที่ปอบไม่สามารถจะมาแย่งเอาไปได้

ระวังนะครับ !  ถ้าคิดอย่างนี้บ่อย จะบ้าจริงเข้าสักวัน     ผมว่าการทำงานในงานราชการ(ที่ไม่ใช่ อวช.หรือ ผลงานวิจัยส่วนตัว ซึ่งไม่มีใครเอาของคุณไปได้อยู่แล้ว)  เป็นการทำงานเพื่อส่วนรวม   บางทีส่วนที่คุณทำอาจเป็นจิ๊กซอว์ตัวหนึ่งให้งานชิ้นนั้นสำเร็จ  ถ้าไม่มีคุณงานนั้นอาจไม่สมบูรณ์แต่อย่าลืมว่ายังมีคนที่เป็นหน้าที่ของคนอื่นอยู่ด้วยในงานชิ้นนั้น (รึเปล่า?)

ลองมองให้รอบด้านก่อนคิดลบ ๆ นะครับ  คุณอาจได้รู้ความจริงว่าเขาเอางานชิ้นนั้นไปสร้างประโยชน์ส่วนรวมหรือประโยชน์ส่วนตัว     ......เพื่อสุขภาพจิตของตัวคุณเอง......ผมเสียดายข้าราชการดี ๆ อย่างคุณเพราะตอนี้ก็มีคนบ้ามากพำออยู่แล้ว.....ห่วงเพื่อนร่วมอาชีพด้วยกันจริง ๆ   (เพราะที่ทำงานผมก็มีคนแบบนี้อยู่ตอนนี้กำลังกินยาอยู่ครับ  เขาชอบฟาดงวงฟาดงา

อยู่บ่อย ๆจนเพื่อน ๆ ไม่กล้าเข้าใกล้)  คิดบวก ๆ ไว้ครับ   ถ้าเขาเป็นปอบจริงอย่างที่คุณว่า  ผลคงไม่นานเกินรอ  แต่ถ้าคุณมองเขาผิด  มันจะเป็นบาปกับตัวคุณเองเปล่า ๆนะครับ   สาธุ

คุณ noname

• ผมเสียดายข้าราชการดี ๆ อย่างคุณเพราะตอนนี้ก็มีคนบ้ามากพออยู่แล้ว.....ห่วงเพื่อนร่วมอาชีพด้วยกันจริง ๆ...ขอบคุณนะค่ะสำหรับความห่วงใยประสาเพื่อนร่วมวิชาชีพเดียวกัน
• รู้สึกเป็นห่วง คุณ noname เช่นกัน อย่าคิดมากเลยค่ะ ก็แค่อารมณ์ของคนแก่ขี้บ่น เพราะทุกวันนี้ก็รู้ตัวดีว่า ทำงานเพื่ออะไร...เพื่อพ่อ(หลวง)ของเรา...เพื่อประชาชนไทย ก็เลยมองให้เป็นเรื่องขำๆก็เท่านั้นเองค่ะ
• อย่าคิดมากค่ะ เพราะเมื่อกลับมาอ่านบันทึกนี้ทีไร เราเองก็ยังแปลกใจว่าคิดได้อย่างไร อ่านไปก็ขำไปทุกที
• ขอบคุณอีกครั้งคะ

seangja

• สงสัย seangja คงเบื่อฟังเพื่อนบ่นแล้วล่ะสิ
• อารมณ์เพื่อนก็แบบนี้แหละ...
• เหมือนลูกโป่ง วันไหนถ้าลมพอเหมาะ เบิกบานสดใส วันไหนถ้าลมน้อย ก็ห่อเหี่ยวเป็นธรรมดา แต่ถ้าวันไหนได้แรงดันลมเข้าไปมาก มันก็อยากจะแตกเสียให้ได้ เลยต้องหาวิธีระบายออก
• ทนๆฟังเพื่อนบ่นไปอีกสักปี สองปี ก็แล้วกันนะ หรือไม่ก็ต้องทนฟังให้บ่อยกว่านี้เพราะอายุมากขึ้น ก็ที่เขาว่า..."ยิ่งแก่ก็ยิ่งบ่น" ...เชอะไม่แก่บ้างก็ให้รู้ไปเด่ะ...ขำๆ 

1.ไม่เบื่อที่จะรับฟังเพื่อนๆอยู่แล้ว...

2.ขอบใจที่แสดงตัวอย่างให้ดูว่าแก่แล้วจะเป็นอย่างไร... เผื่ออนาคตข้างหน้าเมื่อเราเริ่มแก่ตัวก็จะได้ระมัดระวังมากขึ้น

3.อ่านธรรมะและเข้าถึงธรรมะให้มากขึ้นเพื่อสุขภาพจิตที่ดีของชาวเราเอง...Hey!

"ขอพลังแห่งการมีอารมณ์ขันจงสถิตย์อยู่กับป้าบวมนานๆ"

• อ่านแล้วก็เกิดอารมณ์ 2 ปลง
• ปลงที่ 1 คนเราอยากได้อยากนี่เช่นนี้เองหนอ แล้วก็นึก ...ช่างปอบ..หยิบเถอะ อยากได้อะไรก็เอาไปเล้ย...แต่เอาบุญไปจากเราไม่ได้ร้อก..นิ
• ปลงที่ 2 น้องเราใกล้...จะบ้าขึ้นทุกวัน หัดปลงซะบ้างเถอะน้องเอ๊ย...พี่บ้าคนเดียวก็พอแล้ว..ก๊าก....ฮ่ะ..ฮ่ะ..ฮ่ะ.