ขออนุญาตจั่วหัวตรงๆอย่างที่น้องเบิร์ดขึ้นไว้ที่ โกงไม่เป็นไร ขอให้มีผลงาน ? ซึ่งมีมิตรรักแฟนเพลงไปแสดงความเห็นอย่างถล่มทลาย ล้วนมีหลักการ แนวคิดน่าสนใจ บังเอิญผู้บันทึกเผชิญซึ่งๆหน้า อดไม่ได้จึงขอบันทึกไว้เป็นจารึกอัปยศของ... อย่างน้อยก็ประกาศให้โลกรู้ว่าข้าราชการพันธุ์นี้ยังมีอยู่เต็มบ้านเต็มเมือง
นายสงกับภรรยาเป็นชาวบ้านธรรมดาฐานะก็ไม่รวยไม่ถึงกับจนตรอกก็พอขลุกขลิกไปได้ อาชีพทำนาปลูกพืชไร่ รับจ้างทั่วไปและพยายามจะปลูกพืชเศรษฐกิจ ตลอดทั้งปี บ้านโทรมเก่าๆ ใครต่อใครแซวว่าเมื่อไหร่จะยกบ้านหลังใหม่ นายสงก็อยากจะทำแต่เงินทองทุกบาททุกสตางค์ที่ได้มาจากหยาดเหงื่อ ต้องเก็บเอาไว้ให้ลูกทั้ง 5 คน คนโตเรียนอยู่ที่คณะวิทยาศาสตร์ มมส. ปีที่ 4 ลูกสาวถัดมาเรียนคณะมนุษย์ศาสตร์ มข. ปีที่ 2 คนที่สามเรียนที่วิทยาลัยอาชีวะในท้องถิ่น อีกสองคนเรียนชั้นมัธยมใกล้บ้าน
ผมโชคดีที่ลูกๆไม่เกเร และเรียนดีครับได้ทุนของประกันชีวิตตลอดปริญญาตรีทั้งสองคน แต่ก็ไม่เพียงพอผมต้องส่งเงินไปเพิ่มตลอด นายสงกล่าวกับผู้บันทึก เปิดเทอมแต่ละปีผมจะต้องหาเงินเตรียมไว้ให้ลูกทุกคนรวมกันประมาณ 30,000 บาท เลือดตาแทบกระเด็นครับ ก็บ้านนอกเราไม่มีหนทางหารายได้มากนัก ผมจึงต้องเก็บผักตามบ้านกินเอาไม่ต้องซื้อ บ้านช่องก็ปล่อยไปก่อน ส่งลูกๆให้จบก่อน
ผมต้องตระเวนรับจ้างทุกอย่างที่มีในท้องถิ่น รวมทั้งไถนา สวนมันสำปะหลังก็หยุดทำมาสองปีแล้ว เพราะดินหมดสภาพ ปีก่อนไม่ได้ทุนคืน จึงต้องปล่อยว่างไว้ หันไปปลูกพืชเศรษฐกิจในแปลงนาเต็มๆหลังทำนาแล้ว
มาเมื่อปลายปีที่แล้วพายุทำให้ที่นานายสงซึ่งอยู่ในพื้นที่โครงการปลูกพืชหลังนา ต้องพังลงไปเพราะโครงการไปฝังท่อน้ำแต่กลบไม่ดี จึงร้องเรียนให้โครงการช่วยพิจารณาแก้ไข ซึ่งทราบว่าเจ้าหน้าที่ทำเรื่องไปแล้วและได้งบประมาณลงมาแล้วแต่ก็ช้าไปหน่อย เมื่อเข้าฤดูทำนา นางสงต้องตัดสินใจเอาเงินที่ออมไว้ให้ลูกจำนวน 6,500 บาทไปจ้างรถไถมาทำการแก้ไขที่นาก่อน กะว่าเมื่องบทางราชการมาก็จะขอเงินก้อนนี้คืนไปให้ลูก ทั้งนี้เพื่อตัดสินใจทำนาไว้เก็บข้าวกิน
รอเท่าไหร่การจัดจ้างตามระเบียบราชการก็ไม่ดำเนินการเสียที วันเวลาก็ผ่านไป นายสงใจร้อนรุ่ม เดินหาเจ้าหน้าที่หลายครั้งขอให้ช่วยรีบดำเนินการหน่อย แต่ก็ผัดผ่อนจนเกือบจะหมดกำลังใจ ในที่สุดการจัดจ้างก็ดำเนินการแต่ผู้อนุมัติงบประมาณราชการบอกว่าไม่สามารถคืนเงินที่นายสงได้ลงทุนทำไปก่อนได้ หัวหน้างานสูงสุดในจังหวัดนี้ไม่อนุมัติ และฝากบอกนายสงว่าขอให้เสียสละ
ผู้บันทึกฉุนสุดๆเพราะทราบดีว่ามีงบประมาณมากพอแต่เขาไม่ยอมอนุมัติ กลับบีบให้นายสงเสียสละ ผู้บันทึกลงหมู่บ้านเพื่อแจ้งให้นายสงทราบ และปรึกษาถึงแนวทางออก “อาจารย์ครับ ผมก็จะไม่มีเงินให้ลูกน่ะซีครับ หากเจ้านายไม่คืนเงินก้อนนั้นให้ผม ผมอุตส่าห์เก็บสะสมเอาไว้ให้ลูก” นายสงพูดพร้อมน้ำตารินหลั่งต่อหน้า... ผู้บันทึกรู้สึกสุดๆกับสภาพที่เห็นและรับรู้ข้อเท็จจริง และเกือบที่จะระงับสติไว้ไม่อยู่เมื่อเห็นน้ำตาลูกผู้ชายหลั่งออกมาเช่นนั้น
นายสงรู้ว่าลูกที่เรียนที่ มมส. และมข.ต้องการเงินจากบ้านเพิ่มเติม และพยายามสะสมไว้กะจะส่งไปให้ แต่เมื่อจำเป็นต้องใช้ก่อนเพื่อจะได้ปลูกข้าวไว้กิน แล้วจะขอคืนจากทางราชการซึ่งตกลงกันไว้ก่อนแล้ว ราชการก็ยอมตกลง..
ผู้บันทึกเดินเรื่องสุดๆและทราบว่า ผู้อนุมัติโครงการซ่อมกิจกรรมนี้มีเงินส่วนนี้เหลือแต่ขอกักเอาไว้รวมกับที่จะเบียดบังเอามาจากกิจกรรมอื่นๆเพื่อรวบรวมสักก้อนหนึ่งเอาไว้ต้อนรับนายสูงสุดที่จะเชิญให้มาเยี่ยมสำนักงานปลายเดือนนี้
เขาทำต่อหน้าต่อตา เขาไม่รับรู้ และไม่สนใจว่านายสงเดือดร้อนอย่างไร เขายืนยันคำเดิมและเบียดบังงบประมาณราชการจากกิจกรรมโน้นกิจกรรมนี้ต่อไป....
ถ้าเป็นท่าน ท่านจะทำอย่างไรครับ ?
สวัสดีค่ะพี่บางทราย
เข้ามาแบบไม่มีหน้าตาเพราะเห็นบันทึกนี้ก็เลยกระโดดเข้ามาเลยน่ะค่ะ..
เบิร์ดได้รับหนังสือแล้วค่ะ ขอบพระคุณมากๆเลยค่ะพี่บางทรายเป็นหนังสือที่น่าอ่านจริงๆ กะว่าคืนนี้จะอ่านให้จบ อิ อิ อิ่
ส่วนเรื่องเล่าอันนี้เห็นด้วยว่าจารไว้ในแผ่นดิน บ้างก็ดีเหมือนกันนะคะ จะได้ " คิดเป็น" บ้างเวลาที่ทำอะไร คิดถึงใจเขาใจเรา คิดหน้าคิดหลัง และ คิดบ้างว่าลูกหลานจะอายมั้ย
เรามักมองญี่ปุ่น มองฝรั่งว่าดี ชื่นชมว่าทำงานเป็นทีมได้ มีวินัย ซื่ือสัตย์ต่อองค์กรและสถาบัน โดยลิมไปว่าในอดีต เรากับเขาก็ไม่ต่างกันมากนัก ต่างก็อยู่รวมกันเป็นกลุ่ม เป็นชุมชน มีจิตวิญญาณของความเป็นหมู่คณะพอๆกัน
ชุมชนไทยในอดีตก็ไม่ใช่สวรรค์ มีปัญหามากมายทั้งภัยธรรมชาติ ฝนแล้ง น้ำท่วม แต่เขามีจิตวิญญาณของความเป็นหมู่คณะ และพึ่งตนเองทำให้ไม่ต้องพึ่งพาระบบอุปถัมภ์ใดๆ ทำให้เราอยู่รอดมาได้ทุกวันนี้
เฮ้อ..วันนี้กะว่าจะมาร่วมชื่นชมยินดีกับพี่คนดี พี่ีบางทรายนะคะเนี่ย ยังไม่วายมาบ่นงึมงำให้พี่บางทรายฟัีงอีก ขออภัยอย่างสูงค่ะ
สวัสดีค่ะพี่บางทราย
อ่านแล้วเหนื่อยจังเลยค่ะ คิดไม่ออกว่าจะแก้ไข ข้าราช หรือ คนแบบนี้ได้อย่างไร ก็คงเห็นตัวอย่างกันมาเรื่อยๆ เพราะเราชอบมีตัวอย่างค่ะ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ขอตัวอย่างดู หากตัวอย่างดีก็ดีไป หากตัวอย่างไม่ดีก็พลอยไม่ดีตามไปด้วยเนื่องจากคิดไม่เป็น
วันนี้มีอาจารย์ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า มีหัวหน้าของ นักศึกษาซึ่งเป็นลูกศิษย์ปริญญาโทของอาจารย์ท่านนั้น มาบอกว่า หัวหน้าจะเอาผลงานวิทยานิพนธ์ของเขาไปเสนอขอตำแหน่งที่สูงขึ้น มาขอ file เขาไม่ให้ หัวหน้าท่านนั้นก็ไปค้นหาจากห้องสมุดเพื่อไปทำเป็นเอกสารขอเลื่อนตำแหน่งที่สูงขึ้น...เฮ้อออ
สวัสดีค่ะพี่บางทราย
แอมแปร์อ่านบันทึกนี้ของพี่บางทรายแล้วนึกถึงวันที่พ่อเล่าเรื่องเจ้าของร้านขายแอลกอฮอล์ มาถึงบ้านเราและนั่งพาดปืนบนตัก แล้วบอกให้พ่อเลิกสั่งห้ามนักเรียนไปดื่มที่ร้านเขา
พ่อบอกเขาว่าลูกใครใครก็รัก ถ้าลูกผมกินลูกอมฟันผุ แล้วคนขายลูกอมยังจะขายให้ลูกผม ผมเป็นพ่อผมก็ต้องห้ามลูกซื้อ
คุณจะว่าอย่างไรนั่นก็แล้วแต่ แต่ผมรักลูกผม ผมก็ต้องห้ามลูกผมอยู่ดี
พ่อพูดกับเขาอย่างนี้ โดยที่มีแอมแปร์นั่งอยู่บนตัก (ตอนนั้นแอมแปร์ยังเด็กเกินกว่าจะจำความได้)
เขาได้ฟังดังนั้น ก็ลุกไป ...แล้วก็ไม่กลับมาอีก
วันที่พ่อเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง แอมแปร์ฟังแล้วรู้สึกเป็นห่วงพ่อ แต่ก็เห็นด้วยกับสิ่งที่พ่อทำ อีกทั้งยังได้ข้อคิดว่า
"ความกลัวไม่ช่วยให้สิ่งผิดกลายเป็นสิ่งถูกขึ้นมาได้"
อ่านบันทึกนี้ของพี่บางทรายแล้ว ....ทำให้แอมแปร์รู้สึกแบบเดียวกับวันที่พ่อเล่าเรื่องนี้ให้ฟังนะคะ...
สวัสดีครับพี่บางทราย
สบายดีไหมครับ มีอะไรให้คิดเยอะครับ เรื่องโกงๆ และเรื่องผลงาน
เพราะโกงกับคนที่อ่อนแอกว่า ส่วนเสนอผลงานกับคนที่เหนือกว่าครับ ดังนั้น ผลมันเลยเป็นแบบนี้ไงครับ
คนถูกโกงกว่าจะรู้ก็สาย และอ่อนด้วยอำนาจและกำลัง ส่วนคนให้ผลงานเค้าลงไม่ถึงคนที่ถูกโกงครับ ดังนั้น เรื่องนี้มันเลยเป็นแบบนี้ครับ
ลองเปลี่ยนการทำงานใหม่จาก พิจารณากันที่ผลงาน ให้คนที่ถูกโกงที่มีส่วนร่วมไปประเมินคนที่จะได้รับผลงาน แล้วให้คนที่พิจารณาผลงานเซ็นรับรอง น่าจะดีไม่น้อยครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีน้องสาว เบิร์ด
สวัสดีครับอาจารย์ paew
สวัสดีครับน้อง ดอกไม้ทะเล
สวัสดีครับน้องเม้ง
สวัสดีค่ะพี่บางทราย คนเข็นครกขึ้นภูเขา ต้องเรียกชื่อเดิมที่เรียกแต่แรกเมื่ออ่านเรื่องนี้ เห็นใจทั้งนายสงและครอบครัว เห็นใจทั้งพี่ซึ่งพบเห็นเรื่องต่อหน้าต่อตา
เจ้าหน้าที่"พันธุ์"นี้ จะต้องค่อยๆตายหมดลงไปเรื่อยๆ ตอนนี้เราไม่สามารถทำให้ "เกลือหวาน นำตาลเค็ม" ได้ ทำอย่างไรเราจึงจะละลายให้มันเจือจางลงไปได้มากที่สุด คนในพื้นที่อาจพอมีช่องทางอยู่บ้าง คนห่างไกลได้แต่เป็นกำลังใจให้พี่บางทราย ค่อยๆหาหรือชี้ทางออกให้เขาได้บ้างนะคะ
สวัสดีครับ คุณนายดอกเตอร์
สวัสดีครับ
ผมมาคัดนำข้อความบางตอนไปครับ ขอบคุณมากครับ http://gotoknow.org/blog/mrschuai/113523#
สวัสดีครับ ครูเสือ ครูเสือ
สวัสดีครับคุณ สิทธิรักษ์