บันทึกนายสายลม..วันเกิดที่หลงเข้าใจ
เนื้อความในหนังสือเล่มเล็ก ๆ นี้ มีอิทธิพลต่อข้าพเจ้าเป็นอย่างมาก และบทกลอนที่อยู่ในหนังสือนั้นทำให้ข้าพเจ้าต้องกลับมาทบทวนชีวิตตัวเองใหม่ทันที
วันนี้ข้าพเจ้าได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนคนหนึ่งของข้าพเจ้า ประเด็นหลัก ๆ ที่คุยกันก็ด้วยเหตุผลที่ว่าเพื่อนของข้าพเจ้าคนนี้จะชวนข้าพเจ้าไปร่วมเป็นเกียรติในงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของมันนั่นเอง.......
นั่นสินะ โดยส่วนตัวของข้าพเจ้าเองนั้น ไม่ค่อยได้ให้ความสำคัญกับวันเกิดของตัวเองมาหลายปีแล้ว อาจเป็นเพราะว่ามุมมองของคำว่าวันเกิดของข้าพเจ้าเปลี่ยนไป
เมื่อหลายปีมาแล้ว ข้าพเจ้าได้มีโอกาสไปปฏิบัติและศึกษาธรรมะ เพื่อค้นหาความเป็นจริงของชีวิต ได้อ่านหนังสือเล่มเล็ก ๆ เล่มหนึ่งซึ่งเนื้อหานั้นทำให้ข้าพเจ้าได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ในความเป็นจริงอีกด้านหนึ่งของความเป็นไปของสังคม และหลังจากการอ่านหนังสือเล่มนั้นทำให้มุมมองความคิดของคำว่า วันเกิด ของข้าพเจ้าเปลี่ยนไปตลอดชีวิต
เนื้อความในหนังสือเล่มเล็ก ๆ นี้ มีอิทธิพลต่อข้าพเจ้าเป็นอย่างมาก และบทกลอนที่อยู่ในหนังสือนั้นทำให้ข้าพเจ้าต้องกลับมาทบทวนชีวิตตัวเองใหม่ทันที เนื้อหาและบทกลอนในหนังสือเขียนโดย ท่าน อ.นภาลัย สุวรรณธาดา โดยท่านได้แรงบันดาลใจในการเขียนหนังสือเล่มนี้มาจาก เมื่อครั้งหนึ่งท่านอาจารย์ฯ ได้รับเชิญไปร่วมเป็นเกียรติในงานฉลองครอบรอบวันเกิดของผู้ใหญ่ คนใหญ่คนโตท่านหนึ่ง พอท่านอาจารย์อยู่ในงานสักพักจึงขอตัวเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางเมื่อท่านเดินมาถึงหน้าห้องน้ำ ท่านก็ได้เจอกับคุณยายแก่ ๆ ท่านหนึ่งแต่งตัวมอซอ ธรรมดา ๆ นั่งอยู่หน้าห้องน้ำ ท่านอาจารย์แปลกใจมาก เลยถามว่าคุณยายเป็นใครมาจากที่ไหน
สุดท้ายของคำตอบที่ได้คือ ยายแก่ ๆ คนนี้ก็คือแม่ของเจ้าของวันเกิดนั่นเอง ....คำตอบที่ได้ทำให้อาจารย์สะเทือนใจมาก เลยเป็นแรงบันดาลใจให้ท่านเขียนและแต่งบทกลอนบทนี้ขึ้น
งานวันเกิดยิ่งใหญ่ใครคนนั้น ฉลองกันในกลุ่มผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศสรรเสริญเพลินทะนง วันเกิดส่งชีพสั้นเร่งวันตาย
ณ มุมหนึ่งซึ่งเหงาน่าเศร้าแท้ หญิงแก่ ๆ นั่งหงอยและคอยหาย
โอ้วันนี้ในวันนั้นอันตราย แม่คลอดสายโลหิตแทบปลิดชนม์
วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่ เจ็บท้องแท้แค่ไหนไม่เคยบ่น
กว่าอุ้มท้องกว่าจะคลอดรอดเป็นคน เติบโตจนมาวันนี้นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียนจะขาดใจในวันนั้น กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส
ได้ชีวิตแล้วก็หลงระเริงไป ลืมผู้ให้ชีวิตอนิจจา
ไฉนเราเรียกกันว่าวันเกิด วันผู้ให้กำเนิดจะถูกกว่า
คำอวยพรที่เขียนควรเปลี่ยนมา ให้มารดาคุณเป็นสุขจึงถูกแท้
เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดนะ ควรแต่จะคุกเข่ากราบเท้าแม่
ระลึกถึงพระคุณอบอุ่นแด อย่ามัวแต่จัดงานประจานตัว
ของขวัญวันเกิดของข้าพเจ้าในทุก ๆ ปีและทุก ๆ วันคือ รอยยิ้ม ความอบอุ่น ตักนุ่ม ๆ ของคุณพ่อและคุณแม่ของข้าพเจ้า แค่นั้นก็ทำให้ข้าพเจ้ามีความสุขแล้ว...................
นั่นสินะ โดยส่วนตัวของข้าพเจ้าเองนั้น ไม่ค่อยได้ให้ความสำคัญกับวันเกิดของตัวเองมาหลายปีแล้ว อาจเป็นเพราะว่ามุมมองของคำว่าวันเกิดของข้าพเจ้าเปลี่ยนไป
เมื่อหลายปีมาแล้ว ข้าพเจ้าได้มีโอกาสไปปฏิบัติและศึกษาธรรมะ เพื่อค้นหาความเป็นจริงของชีวิต ได้อ่านหนังสือเล่มเล็ก ๆ เล่มหนึ่งซึ่งเนื้อหานั้นทำให้ข้าพเจ้าได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ในความเป็นจริงอีกด้านหนึ่งของความเป็นไปของสังคม และหลังจากการอ่านหนังสือเล่มนั้นทำให้มุมมองความคิดของคำว่า วันเกิด ของข้าพเจ้าเปลี่ยนไปตลอดชีวิต
เนื้อความในหนังสือเล่มเล็ก ๆ นี้ มีอิทธิพลต่อข้าพเจ้าเป็นอย่างมาก และบทกลอนที่อยู่ในหนังสือนั้นทำให้ข้าพเจ้าต้องกลับมาทบทวนชีวิตตัวเองใหม่ทันที เนื้อหาและบทกลอนในหนังสือเขียนโดย ท่าน อ.นภาลัย สุวรรณธาดา โดยท่านได้แรงบันดาลใจในการเขียนหนังสือเล่มนี้มาจาก เมื่อครั้งหนึ่งท่านอาจารย์ฯ ได้รับเชิญไปร่วมเป็นเกียรติในงานฉลองครอบรอบวันเกิดของผู้ใหญ่ คนใหญ่คนโตท่านหนึ่ง พอท่านอาจารย์อยู่ในงานสักพักจึงขอตัวเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางเมื่อท่านเดินมาถึงหน้าห้องน้ำ ท่านก็ได้เจอกับคุณยายแก่ ๆ ท่านหนึ่งแต่งตัวมอซอ ธรรมดา ๆ นั่งอยู่หน้าห้องน้ำ ท่านอาจารย์แปลกใจมาก เลยถามว่าคุณยายเป็นใครมาจากที่ไหน
สุดท้ายของคำตอบที่ได้คือ ยายแก่ ๆ คนนี้ก็คือแม่ของเจ้าของวันเกิดนั่นเอง ....คำตอบที่ได้ทำให้อาจารย์สะเทือนใจมาก เลยเป็นแรงบันดาลใจให้ท่านเขียนและแต่งบทกลอนบทนี้ขึ้น
งานวันเกิดยิ่งใหญ่ใครคนนั้น ฉลองกันในกลุ่มผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศสรรเสริญเพลินทะนง วันเกิดส่งชีพสั้นเร่งวันตาย
ณ มุมหนึ่งซึ่งเหงาน่าเศร้าแท้ หญิงแก่ ๆ นั่งหงอยและคอยหาย
โอ้วันนี้ในวันนั้นอันตราย แม่คลอดสายโลหิตแทบปลิดชนม์
วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่ เจ็บท้องแท้แค่ไหนไม่เคยบ่น
กว่าอุ้มท้องกว่าจะคลอดรอดเป็นคน เติบโตจนมาวันนี้นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียนจะขาดใจในวันนั้น กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส
ได้ชีวิตแล้วก็หลงระเริงไป ลืมผู้ให้ชีวิตอนิจจา
ไฉนเราเรียกกันว่าวันเกิด วันผู้ให้กำเนิดจะถูกกว่า
คำอวยพรที่เขียนควรเปลี่ยนมา ให้มารดาคุณเป็นสุขจึงถูกแท้
เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดนะ ควรแต่จะคุกเข่ากราบเท้าแม่
ระลึกถึงพระคุณอบอุ่นแด อย่ามัวแต่จัดงานประจานตัว
ของขวัญวันเกิดของข้าพเจ้าในทุก ๆ ปีและทุก ๆ วันคือ รอยยิ้ม ความอบอุ่น ตักนุ่ม ๆ ของคุณพ่อและคุณแม่ของข้าพเจ้า แค่นั้นก็ทำให้ข้าพเจ้ามีความสุขแล้ว...................
คำสำคัญ (Tags): #วันเกิด
หมายเลขบันทึก: 95728เขียนเมื่อ 11 พฤษภาคม 2007 23:58 น. ()ความเห็น (8)
- วันเกิดทุกครั้งของพี่ พี่ไม่เคยไปไหนเลยจะต้องกลับมาอยู่กับคุณแม่ทุกครั้งค่ะ
- วันเกิดของเรา เราควรจะนึกถึงผู้มีพระคุณคือ คุณแม่มากกว่า ไม่ใช่ไปเลี้ยงฉลองกับคนอื่น จริงมั้ยคะ
- เมื่อก่อนที่ทำงานอยู่ที่อื่น ก็จะต้องกลับบ้านมาอยู่ดูแลท่าน ทำงานบ้าน ทานข้าวด้วยกัน
- จนโดนค่อนขอดจากบางคนว่า "เป็นลูกแหง่"
- พี่ก็ไม่ได้อธิบายหรอกค่ะ เรารู้ตัวเราเป็นพอ..
- พี่แนะนำนิดนึงนะคะ เรื่องของน้องน่าสนใจ แต่ลองตั้งชื่อเรื่องที่มันโดนๆหน่อยเป็นไรคะ เป็นการจูงใจคนเข้ามาอ่านหน่ะค่ะ
- วันเกิดส่วนมากตื่นเช้าตักบาตรค่ะ ทุกปีเลยค่ะ ส่วนวันเกิดแม่ต้องปลุกแม่ค่ะ อิ อิ เพราะแม่นอนดึกค่ะ
- ตอนเย็นก็ฉลองกันในครอบครัวทุกครั้ง
- เห็นด้วยวันเกิดตนเองคือวันที่แม่เจ็บปวด ทำอะไรก็ต้องนึกถึงท่าน
- เคยเห็นโฆษณาเรื่องบริจาคเงินรักษาต้อกระจก เขาบอกว่าวันที่ใครหลายๆ คนที่คิดว่าวันเกิดคือวันที่สว่างไสว แต่อีกหลาย ๆ คนกลับเป็นวันที่มืดมน
- ราณีชอบโฆษณานี้มากค่ะ ดูกี่ครั้งก็น้ำตาซึม ตั้งใจว่าปีนี้จะบริจาคให้กับมูลนิธิรักษาต้อกระจกด้วยค่ะ
- เอ๊ะไหงมาเกี่ยวเรื่องโฆษณาได้นี่ งง ! อ้อเรื่องวันเกิดไง อิ อิ
 |
- สวัสดีครับ พี่ อ.ลูกหว้า ที่น่ารักครับ
- ขอบคุณครับที่ติดตามอ่านบันทึกของผมครับ ดีใจมาก ๆ ๆ ๆครับ
- จะพยายามพัฒนาอย่างที่พี่บอกครับ..ขอบคุณหลาย ๆ เด้อครับ......55555
 |
- สวัสดีครับ อ.รานี
- ขอบคุณครับที่อ่านบันทึกเล่มน้อย ๆ เล่มนี้ครับ
- จะเกี่ยวความฝันและความรู้สึกมาฝากทุก ๆ คนครับ
- สวัสดีครับ
- ในวันคล้ายวันเกิดของพี่, พี่ไม่เคยได้จัดเลยนะ และไม่เคยให้ความสำคัญกับเรื่องพรรค์นี้
- เต็มที่ก็มีน้อง ๆ เอาของขวัญมาให้ เอาการ์ดอวยพรมาฝากเท่านั้นเอง
- แต่จะให้จัดเลี้ยง...ประมาณนี้ พี่ไม่เคยทำและไม่คิดว่าจะทำ หรือจัดขึ้น
- แต่สำหรับลูกชายทั้งสอง เขาจะให้ความสำคัญกับวันเกิดเขามาก อาจเป็นเพราะวัฒนธรรมนิยมที่รับมาจากภายนอก จากเพื่อน จากโรงเรียนก็เป็นได้...
- .....
- ไม่เคยจัดงานวันเกิดให้คุณพ่อคุณแม่
- แต่เคยซื้อของขวัญให้ท่าน..บ้างแล้ว
ทุกวันคือวันที่พิเศษของทุกคนครับ
ซึ้งอีกล่ะพี่เรา ตามมาอ่านค่ะ จะลองอ่านเรื่อย ๆ
- สวัสดีค่ะคุณสายลม ตามมาอ่าน
- ชอบมากค่ะสำหรับบันทึกนี้ อ่านบทกลอนแล้วยิ่งคิดถึงคุณแม่นะคะ
- วันเกิด...วันผู้ให้กำเนิด ชอบมากค่ะ
- ขอบคุณค่ะ