ฉันทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง
ไม่พบสิ่งใดนอกจากความเวิ้งว้างและสายฝน
ใบไม้ร่วง...กิ่งก้านโอนไหว..ไปตามกระแสลม
แสงฟ้าแลบ...เสียงฟ้าร้อง...ปะปนดังก้องกังวาน
บรรยากาศแบบนี้ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเหงา
ความทรงจำเก่าๆเริ่มย้อน..หวนคืนมาอีกหน
วันนั้น....เราบอกรักกัน ท่ามกลาง เสียงฟ้า สายฝน และแรงลม
แต่วันนี้ กลับเหลือฉันเพียงหนึ่งคนยืนอยู่กับความเดียวดาย
แพรoh..wow!!! it very cool......i would like to say "thumb up"...A+...................
อ่านแล้ว บอกได้คำเดียว(เหงา)
แม้ว่าวันวานที่ผ่านพ้น
ทำให้ใจใครหนึ่งคนนั้นเลือนหาย
ลืมความรักที่ผูกพันกันมากมาย
ลืมแม้สายสัมพันอันติดตรึง
.............
และคืนนี้ฉันต้องนั่งอยู่ลำพัง
สุดจะรั้งให้คุ่นคิดความขื่นขม
อยากข่มใจให้หลับตาแล้วนอนลง
อยากลืมความขื่นขมด้วยนิทรา
..............
แต่ก็สุดจะห้ามใจให้หลับฝัน
ก็เธอนั้นเคยบอกกันรักหนักหนา
ข่มตาลงหลับเมื่อไหร่เสียงเธอลอยมา
ทุกคำพูดทุกวาจาที่เธอบอกกัน
...............
แม้ว่าสุดท้าย...เธอนั้นคงไม่กลับมา
อยากให้เธอรับรู้ไว้ว่าคนคนนี้
จะใช้ช่วงชีวิตของฉันที่ยังคงมี
อยู่รอคอยเธอตรงนี้ทั้งน้ำตา
....กวีฝึกหัด....
ฉันคงยืนคนเดียวบนเสี้ยวโลก
อยู่กับโศรกความเศร้าท่เหงาหงอย
แม้จะนานกีกัปป์กัลป์ยังเฝ้าคอย
พร้อมกับรอยรักเก่าของเราเอย
สื่อรักกันด้วยสายฝนปนสายฟ้าโรแมนติกนะคะ
รัตจนั
กลอนแปลกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...............
แปลกไหมถ้าดวงจันทร์เป็นสีฟ้า คงแปลกกว่าถ้าปุยเมฆเป็นสายไหม
แปลกดีนะมีดวงดาวเป็นรูปหัวใจ คงแปลกกว่าถ้าใจฉันไมมีใครนอกจากเธอ........
อันชีวิต มิได้มี แต่เรื่องเศร้า
เหตุใดเล่า จึงนั่งเศร้า ให้หม่นหมอง
ทุกชีวิต มีความสุข ให้ครอบครอง
หยุดเศร้าหมอง ใช้ความหวัง สร้างพลัง
หากแม้นเหนื่อย จากชีวิต ที่พานพบ
อย่าหยุดหลบ สู้ปัญหา ไปทุกหน
ใช้ความคิด คู่พลัง ด้วยอดทน
เกิดเป็นคน เมื่อใจเต้น ยังไม่ตาย
หากแม้เจ็บ ปวดร้าว กับความรัก
จงปล่อยปัก รักร้าง ให้ไกลหนี
อย่าไปยึด ผูกติดรัก ที่ไม่ สมประดี
มีรักปลอม ขอไม่มี่ ดีกว่าเอย
สุดท้ายนี้ ชีวิต คือความหวัง
คือพลัง ของนัก สู้ผู้ยิ่งใหญ่
คือพลังของ นักสู้ ผู้เกรียงไกล
สู้ต่อไป หากหัวใจ ไม่สิ้นลม
สู้ๆ กับความเหงาๆนะครับ