สวัสดีครับ ศ.ดร.จีระ  นักศึกษา ป.โท สาขาการจัดการธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหารและท่านผู้อ่านทุกท่าน

ผมขอขอบคุณ ศ.ดร.จีระ ที่ให้โอกาสและให้เกียรติผมอย่างมาก ที่ได้เข้าไปร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ปะทะความรู้ และได้รู้จักกับ น.ศ. ป.โท สาขาการจัดการธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหาร ที่ พระจอมเกล้าลาดกระบังฯ   ผมหวังว่า นศ.ป.โทสาขาการจัดการธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหาร คงจำผมได้ ผมแนะนำตัวให้ น.ศ.รู้จักผมเพิ่มเติม ครับ ผมชื่อ ยม ปัจจุบันเป็นผู้อำนวยการฝ่ายทรัพยากรมนุษย์ บริษัท อาหารสยาม จำกัด(มหาชน) และ เป็น น.ศ. ป.เอก รัฐประศาสศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต ม.อุบลราชธานี(กทม.)  เป็นลูกศิษย์ ศ.ดร.จีระ     ยินดีที่ได้มีโอกาสรู้จักกับนักศึกษาทุกคน

ใน Blog ที่ผมเขียนวันนี้ ผมนแนะนำให้นักศึกษาติดตามสาระน่ารู้ ได้จาก http://www.chiraacademy.com/  มีทฤษฎีและแนวคิดที่น่าสนใจ น.ศ.สามารถเข้าไปศึกษาได้ล่วงหน้า ก่อนการเรียน จะดีที่สุด ศ.ดร.จีระ ยังมีรายการทีวี รายการวิทยุ  น.ศ.สามารถดูรายละเอียดของรายการดังกล่าวได้ ใน  http://www.chiraacademy.com/ เช่นกัน

นอกจากนี้ ผมขอแนะนำให้ น.ศ. ศึกษา ติดตามศึกษาสาระน่ารู้ จากบทความที่ ศ.ดร.จีระ เขียนใน  น.ส.พ.แนวหน้า อย่างเป็นประจำเพื่อประเทืองปัญญา สะสมทุนทางความรู้และทุนทางปัญญา ให้กับตนเอง 

ใน น.ส.พ.แนวหน้า ฉบับวันที่ 10 มิ.ย. 2549 อาจารย์เขียน บทความเรื่อง "การทูตภาคประชาชนที่เวียงจันทน์"  มีสาระน่าสนใจ เวลา น.ศ.อ่านบทความต้องพยายามจับประเด็นให้ได้ และเขียนให้ได้มากกว่าผม  เนื่องจากผมมีเวลาจำกัดเท่าที่ผมจับประเด็นได้ อาจารย์กล่าวถึง สาระ ดังนี้

รายละเอียดบทความของ ศ.ดร.จีระ ในเรื่อง ดังกล่าว ผมคัดมาให้ไว้ตอนท้ายนี้  ขอให้ นักศึกษาและผู้อ่านทุกท่านโชคดี

สวัสดี

ยม

การทูตภาคประชาชนที่เวียงจันทน์ *

โดย ศ.ดร.จีระ หงส์ลดารมภ์

สัปดาห์นี้ เป็นสัปดาห์มหามงคลแห่งความปลื้มปีติของคนไทย นอกจากที่สหประชาชาติ ทูลเกล้าฯถวายรางวัลแด่พระองค์ท่านแล้ว ยังมีรางวัลของ European Union เรื่องสิทธิบัตร "ฝน หลวง" ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นสิริมงคลและเป็นเกียรติประวัติของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของปวง ชนชาวไทย ในยุคโลกไร้พรมแดนนี้

ในสัปดาห์นี้ สีเหลืองเป็นสีที่ทุกคนภาคภูมิใจและหล่อหลอมรวมดวงใจของคนไทยด้วย แต่มีพ่อค้าบางคนยังเอาเปรียบสังคม ขายราคาแพง ยุคนี้คนไทยต้องหันกลับมาสู่คุณธรรม จริยธรรม หากรัฐบาลใดยังเน้นเรื่อง growth การเจริญเติบโต เรื่องความร่ำรวย การบริโภคนิยม และวัตถุนิยม โดยไม่มองมิติอื่นๆ ก็จะทำให้สังคมไทยเต็มไปด้วยความรุนแรง เพราะแข่งขันกัน และเอารัดเอาเปรียบกันตลอดเวลา ยิ่งนานไป เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น จะเป็นบทเรียนราคาแพง ให้คนไทย ฉะนั้นคนไทยต้องวิเคราะห์ให้เป็น คิดให้เป็น ต้องรู้ว่าอะไรสำคัญ อะไรไร้สาระ และ อะไรคือความดีคุณธรรมที่จรรโลงสังคม ในที่สุดแล้ว ความดีน่าจะสำคัญกว่าความเก่ง ซึ่งไปเพิ่ม ผลประโยชน์ให้แก่กลุ่มตัวเอง โดยไม่คำนึงถึงส่วนรวมคงไม่ได้

ช่วงนี้ คนไทยทุกคนควรจะต้องปรับตัว และคิดให้รอบคอบว่าอะไรจะเกิดกับสังคมไทย ระหว่างที่อ่านบทความนี้เป็นช่วงที่หยุดหลายวัน นอกจากพักผ่อนแล้วก็ขอความกรุณา สนใจข่าวสารและเรียนรู้ในพระปรีชาสามารถของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไปด้วย

เพราะอีก 2 -3 สัปดาห์ข้างหน้าคงจะมีการต่อสู้ทางการเมืองรุนแรงต่อไป และคงจะเป็น การต่อสู้ที่กำหนดอนาคตของประเทศไทย คนไทยต้องเฝ้ามอง ระวังและตั้งสติให้ดี สัปดาห์นี้ ผมทำงานใหญ่หลายเรื่อง

เรื่องแรกคือ ในการสัมมนาของกลุ่ม Asia business forum เป็นเรื่องการบริหาร Talent หรือ การบริหารดาวดวงเด่นขององค์กร ซึ่งผมมีโอกาสได้ไปแสดงความคิดเห็นด้วย การประชุมเช่นนี้ น่าสนใจที่ว่า ผู้ที่ไปร่วมประชุมจะเป็นเจ้าหน้าที่ระดับค่อนข้างสูงของธุรกิจใหญ่ บางแห่งเป็นธุรกิจ ระหว่างประเทศที่เริ่มเห็นความสำคัญของทรัพยากรมนุษย์และเน้นทรัพยากรมนุษย์เป็น ยุทธศาสตร์มากขึ้น

ผมเน้นว่าการเรียนยุคใหม่ ต้องเรียนกันเป็นทีม style 4 L's ด้วย เพราะฉะนั้นการมีผู้แสดง ความเห็นจำนวนมาก แต่คนละแนว บางครั้งจะได้ประโยชน์ไม่มาก เพราะได้แต่ความคิด แต่ไม่ได้ ปะทะกับความจริง ทฤษฎี 2 R's และไม่ตรงประเด็น เป็นแบบดาวกระจาย แทนที่จะเน้นการเรียน เป็น team work ผมพูดเพียง 1 ชั่วโมง แต่ก็เห็นความสนใจของผู้ฟังที่อยากจะออกความเห็น และ อยากเอาไปใช้ share ความรู้ให้มากขึ้น

เรื่อง Talent management ต้องทำให้ง่ายๆ แบบ Simplicity ซึ่ง Talent ก็คือเรื่องทรัพยากรมนุษย์นั่นเอง แต่ที่สำคัญสุดก็คือ

 - องค์กรต้องปรับตัวและแข่งขันมาก ( Change and Innovate )

- customer ในโลกมีความคาดหวังสูง สลับซับซ้อน และมีประสบการณ์ในการบริโภค มายาวนาน

- สินค้าและบริการมีวงจรสั้นลง ต้องปรับตัวทั้งการผลิตและการบริการให้รวดเร็วอยู่ ตลอดเวลา วงจรจะสั้นลงเรื่อยๆ

- สุดท้าย Talent ต้องเน้นการทำงานข้ามชาติ เพราะ performance ผลประกอบการใน การทำงานมี Benchmark มาตรฐานอันเดียวคือ Global benchmark มาตรฐานโลก คือ มีการแย่งตัวกันระดับระหว่างประเทศ

สรุป Talent ในความเห็นของผมน่าจะประกอบ 3 เรื่องในตัวคนเดียวกัน ( คนอื่นอาจจะคิด แนวอื่น )

- skill

- ความรู้

- ทัศนคติ mindset

คนที่จะทำงานสำเร็จได้จะต้องเป็นคนที่มีหลายๆอย่างอยู่ในตัวคนเดียวกัน Talent ที่ดี ทำงานคนเดียวไม่ได้ ผมยกทฤษฎี 20/70/10 มาให้ดูว่า ผู้ที่เป็นดาวเด่น 20% จะต้องทำงานกับ คนอื่นๆด้วย และจะต้องพัฒนาคนในองค์กร 70% ให้เก่งด้วยคือถ้า 20% เป็น Talent อีก 70% จะต้องพัฒนาด้วย และอีก 10% ที่ไม่เอาไหน จะต้องดูแลว่าจะให้เขาอยู่อย่างไร

และสุดท้ายการบริหารหรือเก็บเกี่ยว Talent ให้ได้ผลสูงสุดอย่างไร น่าจะอยู่ 3 ขั้น

1) หาได้อย่างไร

2) เก็บรักษาได้อย่างไร

3) บริหารไปสู่ High performance ผลการทำงานอย่างไร

อีกเรื่องหนึ่งที่ผมภาคภูมิใจคือ การที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัย ระดับชาติของไทยได้ไปจัดงานคืนสู่เหย้าที่ เมืองเวียงจันทน์ ประเทศลาว เมื่อคืนวันที่ 6 มิถุนายนที่ ผ่านมา เพราะมหาวิทยาลัยขอนแก่นผลิตบุคลากรคนลาว ที่จบระดับปริญญาทั้งตรี โท เอก ประมาณ 200 คนและมีตำแหน่งสูงในประเทศ หากนับคนลาวที่มาเรียนหลักสูตรระยะสั้นอีก ก็มี ไม่ต่ำกว่า 3,000 คน ซึ่งได้จัดร่วมกับมหาวิทยาลัยแห่งชาติลาว อธิการบดี ดร.สมกต มังหน่อเมฆ ซึ่งดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการของลาวมาร่วมงานด้วย

ฝ่ายขอนแก่นนำโดยนายกสภามหาวิทยาลัยขอนแก่น พลตำรวจเอกเภา สารสิน ได้ร่วมกัน จัดพบปะศิษย์เก่ากว่า 300 คนในคืนนั้น มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นทางวิชาการ โดยมีท่านทูต ไทย คุณรัฐกิจ มานะทัต ซึ่งเป็นทูตที่ให้ความสนใจเรื่องการทูตภาคประชาชน แสดงความเห็นเรื่อง การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของไทย /ลาว ร่วมกัน ชี้ให้เห็นถึงการทูตภาคประชาชนยุคใหม่ ซึ่งมี ภาควิชาการมาร่วมทำงานเป็นรูปธรรมมากขึ้น

แนวคิดทางการทูตภาคประชาชน เป็นแนวคิดที่ปฎิบัติได้ และจะช่วยทำความสัมพันธ์ที่ดี สร้างความไว้ใจ trust ระหว่างกัน เมื่อ 2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมา ประเทศลาวได้ประท้วงผู้สร้างหนัง ไทย " หมากเก็บ โลกตะลึง " ที่ไม่ได้มองความละเอียดอ่อนของวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน คนไทย มักจะดูแคลนว่าประเทศลาวยากจน โดยไม่ได้คิดลึกซึ้งในด้านประวัติศาสตร์อันยาวนานและ วัฒนธรรมที่แตกต่าง ผมคิดว่ามหาวิทยาลัยขอนแก่น จะทำหน้าที่การทูตภาคประชาชนต่อไป และ คงขยายความร่วมมือไปยังประเทศเพื่อนบ้านอื่นด้วย เช่น พม่า เขมร จีน เวียดนาม รวมทั้ง มาเลเซีย

อนาคต รัฐบาลไทย น่าจะเพิ่มทุนให้กับรัฐบาลของลาว ให้ส่งนักศึกษามาเมืองไทยมากขึ้น และในระดับปริญญาเอกมากขึ้นด้วย และไปช่วยสร้างอาจารย์ในมหาวิทยาลัยแห่งชาติลาวด้วย จะสร้างความผูกพันที่แน่นแฟ้นมากขึ้น ผมในฐานะเป็นกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิของสภา มหาวิทยาลัยขอนแก่น และเป็นผู้คิดเรื่องการทูตภาคประชาชน ซึ่งได้ทำอยู่ตลอดเวลาในนามของ มูลนิธิพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ระหว่างประเทศ สนับสนุนการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างไทย/ ลาว น่าจะเป็นบันไดไปสู่ความไว้เนื้อเชื่อใจของประเทศ ยิ่งไปกว่านั้น การศึกษาก็เป็นการ แลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมของสองประเทศด้วย ซึ่งในคืนนั้นมีการแสดงวัฒนธรรมของทั้งสอง ประเทศรวมกันอย่างสวยงาม โดยการรำวง

ผมภูมิใจมากครับ

จีระ หงส์ลดารมภ์ [email protected]

โทร. 02-273-0180, 0-2619-0512-3

โทรสาร 0-2273-0181

------------------------------------------

*คัดมาจาก http://www.naewna.com/gotocolumn.asp?ID=97

     เรียน ดร.จีระ ที่เคารพ กระผมนายปรัชญา พุดดี นักศึกษาสาขาการจัดการธุรกิจเกษตรเเละอุตสาหกรรมอาหารที่ลาดกระบัง ผมมีเรื่องจะสารภาพว่าครั้งเเรกที่ผมได้เรียน รู้สึกตื่นเต้นมากกับสไตล์การสอนของอาจารย์ ที่สามารถสะกดให้ผู้ฟังตั้งใจฟังเเละคิดตามอย่างมีเหตุผล ทราบมาว่าอาจารย์เป็นผู้ก่อตั้งหลักสูตร mba ที่สเเตมป์ฟอร์ด

ด้วยใช่มั๊ยครับ พอดีน้าผมเรียนอยู่ที่นั่นด้วยเค้าเล่าให้ฟังครับ น้าผมเองก็เป็นอีกคนที่ชื่นชมอาจารย์มากครับ

     จากการบรรยายวันเเรกของอาจารย์ เรื่องที่อาจารย์เน้นมากคือเรื่องของทรัพยากรมนุษย์เเละคุณธรรมในการทำงาน เพราะมนุษย์เป็นทรัพยากรที่สำคัญที่สุดในองค์กรเเต่ถึงจะมีความรู้ความสามารถมากเเต่ขาดคุณธรรม ก็คงจะมีเเต่ผลเสียมากกว่าผลดี

     ผมเป็นคนหนึ่งที่ต้องทำงานร่วมกับทีมงานกลุ่มเล็กๆประมาณ15 คนที่มาจากพื้นฐานที่เเตกต่างกันเเต่ต้องทำงานเพื่อให้บรรลุเป้าหมายเดียวกัน มีทั้งราบรื่นเเละอุปสรรคครับ เเต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีในการทำงาน ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถเก็บเกี่ยวความรู้จากอาจารย์เเละจากการเเลกเปลี่ยนประสบการณ์มาประยุกต์ใช้กับงานที่ทำให้ได้มากที่สุดเพราะบางครั้งการที่เราได้มีส่วนร่วมในการทำให้คนบางคนที่ไม่มีอะไรเลยให้สามารถยืนได้ด้วยตัวเองนั้นคงจะเป็นความรู้สึกที่วิเศษมากใช่มั๊ยครับอาจารย์

เรียน ศ.ดร.จีระ หงส์ลดารมภ์

         ดิฉัน น.ส.ปรียานันท์ ไทยงามศิลป์ ค่ะ ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติเป็นอย่างมาก ที่ได้มีโอกาสเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ค่ะ 

          ดิฉันอาจจะยังดูเป็นเด็กในสายตาของอาจารย์และพี่ๆ ร่วมชั้นเรียน  ซึ่งยังมีประสบการณ์ในชีวิตไม่มาก และยังขาดความรอบรู้ในหลายๆ ด้าน  ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะนิสัยที่ไม่ดี การไม่ติดตามข่าวสารบ้านเมือง ข่าวธุรกิจ เพราะคิดว่าเป็นเรื่ิองไกลตัวนั้น  ถึงวันนี้แล้ว ดิฉันเข้าใจแล้วว่าเป็นความคิดที่ผิด  จริงๆ แล้วก็มีอาจารย์ท่านอื่นๆ ได้เตือนแล้ว  ว่าให้สนใจและให้ติดตามข่าวบ้าง  แต่ดิฉันก็ไม่สามารถทำได้ตลอด  เพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่สื่อกำลังรายงาน  ไม่ทราบต้นเหตุของปัญหา และไม่เข้าใจศัพท์บางคำในทางธุรกิจ/เศรษฐศาสตร์    แต่ตอนนี้  ยังไงก็แล้วแต่  ดิฉันก็จะต้องเปลี่ยนตัวเอง  หันมาสนใจข่าวอีกครั้ง และจะทำให้ได้ตลอดค่ะ

            สำหรับวันแรกในการปฐมนิเทศของอาจารย์นะคะ  อาจารย์ทำให้ดิฉันตื่นเต้นในการเรียนมาก  ยอมรับว่าเกร็งค่ะ อาจารย์เสียงดัง ตอนแรกก็คิดว่าอาจารย์เป็นคนดุ  แต่พอนั่งฟังไปสักพัก  ก็เริ่มคุ้นเคยและพอจะเข้าใจว่าอาจารย์ต้องการจะสื่ออะไร  อย่างน้อยๆ ก็อยากให้ตื่นตัว ฟังและคิดตามในสิ่งที่อาจารย์พูด  มันมีความหมายลึกๆ ในสิ่งที่อาจารย์ได้พูดออกไป  ทั้งในเรื่องที่เราทุกคนกำลังเรียนป.โทกันอยู่นั้น  จริงๆ แล้วเราต้องการอะไร  และอาชีพ หน้าที่การงานที่ตัวเองกำลังปฏิบัติอยู่นั้น  มันตอบแทนประเทศชาติของเรามากน้อยแค่ไหนแล้ว   

             ทั้งนี้อาจารย์ก็ยังได้ตอกย้ำ และให้เข้าใจโดยทั่วกันว่า ทรัพยากรทีี่มีค่าที่สุดในองค์กรนั้นก็คือ คน  ไม่ใช่ เงินหรือสิ่งของ  เพราะสิ่งของนั้นนานวันเข้าก็ยิ่งด้อยค่า แต่คนนั้นยิ่งอยู่ ยิ่งนานวันยิ่งมีคุณค่า  และการให้เกียรติคนนั้นก็เป็นสิ่งที่สำคัญมาก  ไม่ว่าใครก็ตามทุกคนทุกชนชั้น ล้วนมีความสำคัญ และมีศักดิ์ศรีด้วยกันทั้งนั้น

              องค์กรใดก็ตามจะเจริญยั่งยืนได้นานเท่าใดนั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับบุญหรือเวรกรรม  แต่เกิดจากคน คนทุกคนในองค์กร จะร่วมกันก่อตั้งหรือจะทำลาย  จะสร้างปัญหาหรือจะแก้ปัญหา  จะร่วมกันก่อให้เกิดประโยชน์หรือหวังแต่จะรอรับผลประโยชน์  จะหวังดีหรือหวังร้ายต่อองค์กร  ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดจากคน  ว่ามีความดี สามัคคี ซื่อสัตย์ มีธรรมมะ  มีจรรยาบรรณ การให้เกียรติ และความรักทั้งต่อตนเอง ผู้อื่น องค์กรหรือไม่   และการสร้างคนในการทำงานก็ต้องสร้างให้กับคนทุกระดับ  เพื่อที่จะสื่อสารกันได้โดยตลอด  และเราก็จะต้องเปลี่ยนนิสัยที่ไม่ดีของคนในองค์กรให้ได้ด้วย   แล้วคนทุกคนก็จะสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับองค์กรได้อย่างมหาศาล

              ทั้งนี้อาจารย์ก็ยังได้ให้ข้อคิดอีกหลายข้อเช่น " การไม่รู้จริงจะทำให้ไม่ยั่งยืน"   , " สิ่งที่อยากให้มีในการทำงาน..ว่าควรมีความสุขในการทำงาน  การมองมนุษย์ด้วยการให้เกียรติ   การเกิด high performance"  เป็นต้น

              ดิฉันขอขอบคุณในสิ่งที่อาจารย์ได้กล่าวตักเตือน และกระตุ้นให้ทุกคนได้ตระหนักถึงความสำคัญของการศึกษา การเปลี่ยนรูปแบบ เทคนิคการศึกษาและนำความรู้ที่ได้กลับไปใช้ในทางที่ถูก และใช้ในการพัฒนาประเทศ  ดิฉันเชื่อว่าวิธีนี้จะช่วยให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของดิฉันได้เป็นอย่างมากค่ะ  และต่อไปนี้ดิฉันก็จะเริ่มทาน ผักสด ที่อาจารย์ได้แนะนำให้ทานนะคะ

สวัสดีคะ ดร.จีระ เพื่อนๆนักศึกษาปริญญาโท สาขาการจัดการธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหารและท่านผู้อ่านทุกท่าน

ดิฉัน นางสาวพัทธนันท์ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เข้ามาใน blog ของอาจารย์จีระคะ รู้สึกแปลกใจพอสมควรที่มีบุคคลต่างๆเข้ามา share ความรู้ในเรื่องราวที่หลากและน่าสนใจ ที่จริงก็ยังไม่ได้อ่านทุกบทความหรอกนะคะ แต่จะพยายาม อ่านให้ครบทุกเรื่องคะ

ในวันที่ 11 มิถุนายน 2549 ท่านอาจารย์จีระได้ให้ความกรุณามามอบความรู้ทางด้าน HR. แก่นักศึกษาปริญญาโท สาขาการจัดการธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหาร ที่สถาบันเทคโนโลยีเจ้าคุณทหารลาดกระบัง สิ่งที่ได้ในวันนั้นเป็นเรื่องราวของHR. ที่แตกต่างจากที่เคยรับรู้จากการเรียนที่ผ่านมา ทำให้เกิดทัศนคติใหม่ๆ กับการบริหารทรัพยากรบุคคล

ความคิดใหม่ๆที่ได้รับจากการเรียนกับท่านอาจารย์จีระในวันนั้น คือ การบริหารทรัพยากรบุคคลต้องไม่ยึดติดกับทฤษฎีใดทฤษฎีหนึ่งมากเกินไป  เพราะโลกเรามีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาดังนั้นการบริหารทรัพยากรมนุษย์ก็เช่นกันต้องมีการปรับตัวให้ทันกับโลกในยุคปัจจุบัน  แต่สำหรับสังคมไทยนั้นก็ยังมีอยู่สิ่งหนึ่งที่ต้องยึดถือในการบริหารบุคคลก็คือ การเอื้อเฟื้อ มีน้ำใจ และเคารพในตัวบุคลที่เราทำงานด้วยนั้นเป็นสิ่งสำคัญ ซึ่งเรื่องดังกล่าวเป็นเรื่องของนามธรรมไม่สามารถวัดออกมาเป็นตัวเงิน หรือ ตัวเลขได้  มันเป็นการซื้อใจด้วยใจ เราอยากได้งานอย่างไรจากเค้าเราก็ควรปฎิบัติเช่นนั้นต่อเค้าเช่นกัน

ในส่วนวีดีโอ การสัมภาษณ์คุณพารณ นั้นมีอยู่หลายๆเรื่อง ที่นักบริหารหลายคนมักมองข้ามทรัพยากรที่มีค่าตัวนี้ไป ทรัพยากรบุคคลเป็นส่วนที่ทำให้กิจการประสบความสำเร็จและล้มเหลวได้ ถึงแม้บริษัทจะมีการจัดการระบบในส่วนต่างๆ ไม่ว่าการเงิน การตลาด การผลิต การประชาสัมพันธ์ดีเท่าไหร่ แต่ผู้ปฎิบัติไม่สร้างสรรผลงานเหล่านั้นอย่างเต็มความสามารถ ระบบที่ดีนั้นก็ไม่อาจเดินหน้าต่อไปได้ ดังนั้นสิ่งที่ผู้บริหารต้องคิดก็คือ ทำอย่างไรพนักงานของเค้า จึงจะทุ่มเทกำลังกายและใจให้กับงานอย่างเต็มความสามารถ ซึ่งคุณพารณได้กล่าวก็คือ

เริ่มต้นการทำงาน : คือ การให้เงินเดือน ค่าจ้าง ในขั้นที่ดี เหมาะสมกับงานและหน้าที่ที่รับผิดชอบ

ระหว่างช่วงที่ทำงาน : คือ การมีสวัสดิการที่ดี มีการปกครองอย่างเป็นธรรม มีการให้รางวัลกับผลงานที่ดี

การออกจากกงาน : การให้เงินบำนาญ ที่เหมาะสมในการครองชีพ หลังจากเกษียณออกไปแล้ว

ถ้าผู้บริหารสามารถสามารถควบคุมสิ่งเหล่านี้ได้  การรักษาพนักงานที่มีคุณภาพไว้ก็เป็นสิ่งที่น่าจะเป็นไปได้ คะ

สิ่งสำคัญอีกสิ่งหนึ่งที่ผู้บริหาร ควรปลูกฝังให้กับพนักงานและกลุ่มผู้บริหารเองก็คือ การมีจริยธรรมและคุณธรรมในการทำงาน การเป็นแบบอย่างที่ดีในการทำงานการทำธุรกิจอย่างมีคุณธรรม  ไม่รับสินบน ไม่มีใต้โต๊ะ สิ่งเหล่านี้นอกจากสร้างความน่าเชื่อถือของการบริหารงานภายในแล้ว ยังเป็นการสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับองค์กร ทำให้คนอยากเข้าไปร่วมงานด้วยทั้งคนภายในคือ พนักงานบุคคลากร และคนภายนอกคือ ลูกค้า

และดิฉัน ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่อยากเสนอให้กับ การบริหารงานบุคคลคือ ความจริงใจในการบริหารบุคคล  หากสิ่งไหนที่คิดว่าดีกับองค์กรแต่ไม่ดีกับพนักกงาน ควรมีการชี้แจง อธิบายถึงเหตุผล ไม่ควรปิดข้อเท็จจริงดังกล่าวแล้วเสนอเฉพาะสิ่งที่ดีกับองค์กรออกมาเท่านั้น

สิ่งที่ได้รับมาในการเรียนการสอนวันแรก ซึ่งแตกต่างไปจากการเรียนการสอนแบบเดิมที่นั่งฟังอาจารย์ที่บรรยาย อยู่หน้าห้อง เราก็ฟังแล้วจด ตอนนี้สำหรับท่านอาจารย์เปลี่ยนลักษณะการเรียนตั้งแต่โต๊ะเรียนเป็นลักษณธตัว U ซึ่งทำให้เราเห็นหน้ากันทุกคน และเราจะนั่งฟังเพียงอย่างเดียวไม่ได้ เราจะต้อง“การสื่อสารสองทาง(Two-Way Communication) “ คือเราแรกเปลี่ยนความคิดเห็นร่วมกัน และแน่นอนมันเป็นลักษณะการเรียนแนวใหม่ ไม่มีหลังตายตัวทางการเรียนรู้ สนใจสิ่งไหนเราสามารถยกประเด็นมาพูดกันได้ สำหรับอาจารย์เป็นผู้ประสานความรู้ และเป็นการให้เราเรียนรู้แบบ 4 L’s นี่คือวัตถุประสงค์ของอาจารย์

             นี่คือสิ่งที่ได้จากท่านอาจารย์ จีระ ในการเรียนการสอนวันแรก ส่วนทีมงานของท่านขอขอบคุณ คุณยม นาคสุข ที่ได้ช่วยเสริม สรุปองค์ความรู้ต่างๆให้ และ เสริม

การจัดการทรัพยากรมนุษย์นับว่าเป็นการจัดการที่ยาก  แต่จะทำอย่างไรให้ทรัพยากรที่มีอยู่เกิดประสิทธิภาพ  เนื่องจากทรัพยากรมนุษย์เป็นทรัพยากรที่มีค่าที่สุดในองค์กร  หากขาดบุคลากรที่มีความรู้  สามารถที่ดี  อาจจะส่งผลกระทบต่อองค์กรได้  ทั้งการแข่งขันและการพัฒนา  ทั้งนี้ควรมีการฝึกอบรมแก่บุคลากรฝ่ายต่าง ๆ เพื่อพัฒนาความรู้  ความสามารถให้มีประสิทธิภาพในการทำงานมากขึ้น  สิ่งหนึ่งที่ทุกองค์กรพึงมี  ก็คือ  การดูแลบุคคลภายในองค์กรตั้งแต่ผู้บริหารจนถึงพนักงานทำความสะอาด  ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาทำงานจวบจนวันสุดท้ายที่ลาออกหรือเกษียณอายุไป  ด้วยการให้เงินเดือน  จัดสวัสดิการต่าง ๆ  เช่น  ค่ารักษาพยาบาล  ค่าเล่าเรียนของบุตร  เป็นต้น  สิ่งเหล่านี้จะทำให้บุคลากรทุ่มเทความสามารถในการทำงานให้กับองค์กรอย่างเต็มที่  โดยไม่ต้องกังวลเรื่องแวดล้อมต่าง ๆ  บุคลากรก็จะมีความสุขกับการทำงาน  งานที่ออกมาก็จะมีประสิทธิผล  ทำให้องค์กรมีการพัฒนาได้อย่างต่อเนื่อง  หากมีผู้บังคับบัญชาที่เก่งคิด  เก่งงาน  และเก่งคน  โดยเฉพาะเก่งคน  รัก  ดูแล  เข้าใจและให้ความเป็นธรรมกับลูกน้อง  สิ่งที่ตามมาก็คือความรักจากลูกน้องที่มีต่อผู้บังคับบัญชาและองค์กร  ความรักความผูกพันและความสามัคคีจะส่งผลให้องค์กรประสบผลสำเร็จและมีการพัฒนา  บุคลากรเหล่านั้นก็ยังอยู่ในองค์กรนั้นต่อไป  ไม่เพียงแต่การดูแลบุคคลในองค์กรเท่านั้น  แต่ยังรวมไปถึงบุคคลภายนอกองค์กรด้วย  ซึ่งอาจจะเป็นลูกค้าหรือบุคคลทั่วไปก็ได้  ทางองค์กรควรยึดมั่นคุณธรรม  ธุรกิจก็ดำเนินต่อไปได้ด้วยดีและยาวนาน  ลูกค้าก็จะชอบและพอใจในสินค้า  แล้วนำไปสู่การซื้อสินค้านั้นอีกครั้ง 

กราบเรียน ศ.ดร. จีระ หงส์ลดารมภ์

ตามความเข้าใจก็คือ กล้าและพร้อมที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มีท่าทีที่ดีกับอาจารย์และตัวเอง การที่อาจารย์ดุ หรือเตือนก็เพราะมีความปราถนาดีอยากให้ลูกศิษย์เป็นคนเก่งและคนดี ส่วนการทบทวนก็คือยิ่งทบทวนมากยิ่งเข้าใจมากขึ้น และทำเพื่อให้มั่นใจว่าความรู้ที่ได้รู้นั้นเป็นความรู้ที่ถูกต้อง

            นี่คือผักที่อาจารย์ได้หยิบยื่นให้ดิฉันทานเข้าไปในวันนั้น  และดิฉันก็ยังคงต้องการทานผักที่มีคุณค่าเช่นนี้อีกค่ะ  เพื่อความเป็นเลิศ  ความคิดนอกกรอบ  กล้าที่จะต่อยอดความคิด  ความมั่นใจในตัวเอง  กล้าแสดงความคิดเห็น  และมีคุณค่าเพิ่มขึ้นจากเดิมค่ะ 

  กราบเรียน อาจารย์ ศ. ดร. จิระ หงส์ลดารมภ์ และสวัสดีเพื่อนนักศึกษาทุกท่าน กระผมนาย ชาญธวัช ฝ่ายหมื่นไวย์ มีความรู้สึกดีใจมากที่ได้เรียนวิชานี้กับอาจารย์ เพราะแนวทางการสอนของอาจารย์จะแตกต่างจากอาจารย์ท่านอื่นๆที่เคยเรียนมา สำหรับเนื้อหาที่ได้รับเมื่อการเรียนวันที่ 11 มิถุนายน 2549 ที่ผ่านมากระผมพอจะสรุปได้ดังนี้

   1 โลกปัจจุบันเป็นโลกไร้พรมแดน ดังนั้นการที่อีกประเทศหนึ่งทำอะไรขึ้นมาอย่างหนึ่ง เดิมจะไม่มีผลกระทบต่ออีกประเทศหนึ่ง แต่ปัจจุบันไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว การที่ประเทศหนึ่งประเทศใดกระทำอะไรก็ตามมักจะมีผลกระทบจากประเทศอื่นเป็นอย่างมาก เช่น การที่จีนเปิดประเทศ หรือการที่ อเมริกามีข้อพิพาทกับอิหร่าน ก็ส่งผลทำให้ราคานำมันแพงขึ้นเป็นอย่างมาก (และไม่มีที่ท่าจะลดลง)เศรษฐกิจของประเทศอื่นๆทั่วโลกกระทบจนหมด  ดังนั้นมุมมองของนักบริหารจะต้องปรับเปลี่ยนให้มองดูระดับโลกก่อนแล้วค่อยปรับองค์กรตามกระแสการเปลี่ยนแปลงของตลาดโลก (มอง Macro สู่ Micro) ซึ่งก่อนหน้านี้องค์กรส่วนใหญ่จะมองสินค้าและบริการของต้นเป็นแบบ inside out (คือมองหา ทุน คน เครื่องจักร สินค้า แล้วค่อยมองหาตลาด ซึงเมื่อก่อนก็สามารถทำได้เนื่องจากผู้ผลิตมีน้อยราย) มาเป็น outside in (คือมองที่ความต้องการของลูกค้าก่อนแล้วจึงผลิตสินค้าหรือให้บริการ) จากสถานการณ์ดังกล่าวบางแนวคิดของเรา Guru ที่ใช้ในปัจจุบันจะต้องปรับเปลี่ยนเช่น การทำ SWOT Analysis ก็มีผู้แย้งมาแล้วว่าล้าสมัยเพราะเป็นการมององค์กรก่อนที่จะมองถึงภาพรวม

   2 การดำเนินขององค์กรต้องเน้นการทางด้านทรัพยากรมนุษย์ เพราะมนุษย์เป็นทรัพยากรที่สำคัญที่สุดขององค์กร ดังนั้นแต่ละบริษัทควรมีการวางแผนในการพัฒนาบุคคลากรอย่างเหมาะสมเพื่อให้บุคคลากรนั้น competent แต่ปัจจุบันแต่ละองค์กรกลับให้ความสำคัญน้อยมาก เท่าที่เคยตรวจโรงงานในประเทศไทย หลายโรงงานให้ความสำคัญกับการบำรุงรักษาเครื่องจักรมากกว่าการฝึกอบรมพนักงานด้วยซ้ำ จึงไม่น่าแปลกใจที่ประเทศไทยยังคงเป็นหนึ่งในประเทศที่กำลังพัฒนาอยู่

    3 การจัการด้าน HR ในปัจจุบันควรมุ่งเน้นทางด้าน Strategic มากกว่า routine เพราะถ้า HR ยังคงยุ่งกับงานประจำพวก การปรับเงินเดือน การขาด ลา มาสายของพนักงาน องค์กรจะเสียเปรียบในการแข็งขันที่มีสูงขึ้นในปัจจุบัน

 เรื่องอื่นๆที่ขอ share กับอาจารย์ และเพื่อนๆดังนี้

    1 เรื่องทัศนะคติผิดๆของคนไทยที่เรามุงหวังในใบประกาศมากเกินไป เช่นที่อาจารย์กล่าว ประเทศไทยมีผู้ที่เรียนปริญญาโทกันเยอะ(รวมทั้งผมที่กำลังเรียนด้วย) แต่การพัฒนาประเทศนั้นไม่ได้เป็นสัดส่วนตามการเรียนนั้น ผมมีกรณีตัวอย่างที่คล้ายกันคือ การที่เมื่องไทยเป็นประเทศที่ได้รับการรับรองด้าน ISO 14000 มากที่สุดในภูมิภาคนี้แต่ศักยภาพในการแข่งขันกไม่ได้มากขึ้นตามไปด้วยเพราะเราทำเพื่อมุ่งหวังใบประกาศจนมากเกินไปผู้ที่เข้าใจในระบบจึงมีน้อย(ไม่เกิน 2% ของทั้งองค์การ) ดังนั้นเมื่อนำระบบมาใช้จึงทำให้หลายๆองค์กรติดขัดจนมีผู้กล่าวว่า ISO ย่อมาจาก Idiot System Organizations ไป

    2  เรื่องข้าวผมมีข้อมูลดังนี้ ปัจจุบันผลผลิตต่อไร่ของประเทศไทยตำมากเมือ่เปรียบกับคู่แข่งคือ

2.1 ประเทศไทย 380 กิโลกรัมต่อไร่

2.2 ประเทศพม่า 500 กิโลกรัมต่อไร่

2.3 ประเทศเวียดนาม 600 กิโลกรัมต่อไร่

2.4 ประเทศจีนกำลังมีการปรับปรุงพันธุ์ข้าว"ซุปเปอร์ไรซ์" ที่ให้ผลผลิตถึง 2000 กิโลกรัมต่อไร่

  ที่เป็นอย่างนี้เพราะเรามีการใช้ปุ๋ยและสารเคมีกันเยอะมากจนทำให้ดินเสีย( ในปี 2547 ไทยนำเข้าปุ๋ยเป็นเงิน 33000 ล้านบาท) ส่วนหนึ่งอาจเกิดจากการไม่รู้ของเกษตรกรเอง และการที่มีพนักงานขายปุ๋ยและสารเคมีที่ไม่มีจริยธรรมไปหลอกทางเกษตรกร (การใช้ปุ๋ยและสารเคมีเป็นอะไรที่เรามีตัวอย่างอยู่แล้วแต่ไม่เคยจำเช่น เมื่อก่อนส้มรังสิตเป็นส้มที่มีชื่อเสียงมากแต่ปัจจุบันเหลือแต่ชื่อเพราะที่ดังกล่าวไม่สามารถปลูกส้มได้อีกแล้วเนื่องจากดินเสียอย่างรุนแรงจากการใช้ปุ๋ยและสารเคมีอย่างบ้าเลือด) ดังนั้นการที่ข้าวไทยจะยังคงเบอร์ 1 ของโลกอยู่ได้เราคงต้องเน้นทางด้าน คน(ให้มีความรู้มากขึ้น) เทคโนโลยีในการผลิตที่จะทำให้ผลผลิตต่อไร่สูงขึ้นมากกว่านี้ ปัจจุบันทาง วว. เองก็มีการใช้เทคโนโลยี่สาหร่ายมาใช้ในการเพิ่มสารอาหารในดินแทนการใช้ปุ๋ยเคมี

 สุดท้ายสำหรับเพื่อนทุกคนผมอ่านเจอนำจิ้มอาหารสมองที่อยาก share ให้ทุกคนดังนี้

The man who graduates today and stops leaning tomorrow is uneducated the day after. (Newton D. Baker)

ขอแสดงความนับถือ

ชาญธวัช ฝ่ายหมื่นไวย์

เรียน อาจารย์ที่เคารพ ดิฉันนางสาว ศรีทอง โคตะมะ ลูกศิษย์ สาขาบริหารธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหาร พระจอมเกล้าคุณทหาร ลาดกระบัง จากการพบกันครั้งแรก ดิฉันได้สังเกต                                      ( ครั้งแรกยังไม่ได้ร่วมแสดงแนวความคิดของตนเอง เพราะพึ่งเป็นการเริ่มต้นรุ้จักกันและกัน)จากแนวความคิดที่อาจารได้ถ่ายทอดออกมาในการมองมนุษย์ และการพัฒนาให้เกิดความยั่งยืนได้นั้นเราต้องทราบความเป็นไปของสี่งรอบข้าง ความเป็นไปของธรรมชาติของบ้านเมือง และความเป็นไปของสังคมโลกที่เราต้องมีความเกี่ยวข้องอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ทุกรูปแบบเต็มๆ 100 %                                                                          ( จริง ๆ แล้วก็เกี่ยวข้องกันมาตลอด อยู่ที่ว่าใครจะมองเห็นและมองได้ทันต่อผลอนาคตที่จะตามมาหรือไม่ แต่ที่ผ่านมาดิฉันยอมรับว่ามองเป็นเรื่องไกลตัวมาก)                

  และการที่เราคนไทย จะอยู่ได้อย่างยั่งยืนและเป็นสุขในสังคมโลกนั้นเราต้องมีแนวทางที่ต้องพัฒนาคนอย่างรู้ทิศทางและเท่าทัน ครั้งนี้ท่านอาจารย์ได้จุดประกายแนวความคิดนี้ให้กับดิฉัน  และดิฉันมีความตั้งใจว่า สิ่งดีจะไม่ได้จบที่ตัวเอง แต่สิ่งดีเหล่านี้จะได้รับการกระจายไปสู่คนรอบข้าง สังคมครอบครัว สังคมการทำงาน และสักวันไม่ไกลดิฉันจะต้องเป็นส่วนหนึ่งในการสืบทอดแนวคิดที่ดีในการพัฒนาสังคมการเรียนรู้ตลอดชีวิตในทุกๆที่ที่อยู่ เพื่อความยั่งยืน 

  มีแนวความคิดหนึ่งท่านอาจารย์ได้กล่าว และเป็นสี่งที่ดิฉันได้ทำและเชื่อมาตลอดคือ มีความเชื่อที่ดี  เคารพตนเอง และเคารพผู้อื่น

   สำหรับอาทิตย์นี้ เป็นการเริ่มต้นที่ตรงใจ  ขอใช้คำของท่านอาจารย์นะคะ  " โป๊ะเช๊ะ " มากค่ะ

                                      ขอแสดงความเคารพอย่างสูง

                                                   ลูกศิษย์

สวัสดีค่ะ ศ.ดร.จีระ และเพื่อนผู้อ่านทุกท่าน

ตั้งแต่ก้าวแรกที่ย่างกรายเข้าไปในห้อง  บรรยากาศภายในห้องทำให้รู้สึกทันทีว่าวันนี้มันไม่ธรรมดาซะแล้ว  แล้วการเรียนรู้ครั้งยิ่งใหญ่ก็ได้เริ่มขึ้น   ศ.ดร.จีระได้แนะนำตัวและทีมงานของท่านให้สมาชิกนักศึกษาปริญญาโททุกคนรู้จัก  ยอมรับตามตรงว่าตัวดิฉันเองไม่เคยรู้จักท่านมาก่อน  สิ่งแรกที่ดิฉันต้องทำคือต่อสู้กับความตื่นเต้นผสมความกลัวของบรรยากาศเหล่านั้นให้ได้  และเปิดใจยอมรับเพื่อที่จะเรียนรู้ไปพร้อมกับอาจารย์และเพื่อนๆทุกคน  มีคนเคยบอกไว้ว่าให้ทำตัวเราเองเหมือนแก้วเปล่า  แล้วค่อยๆรองรับน้ำ(ความรู้  ประสบการณ์) จากอาจารย์  แต่ดิฉันว่าการเรียนกับอาจารย์ที่ชื่อว่า ศ.ดร.จีระ  คงไม่ใช่แค่มาเปิดใจเปิดสมองรับความรู้จากอาจารย์เพียงฝ่ายเดียว  แต่เราต้องพยายามขวนขวายหาความรู้และประสบการณ์ใหม่ๆไปพร้อมๆกัน  และอีกสิ่งหนึ่งที่อาจารย์ได้บอกไว้ว่าวันแรกของการเรียนกับอาจารย์เป็นวันที่สำคัญที่สุด  ดิฉันคิดว่ามันใช้ได้กับหลายๆสถานการณ์เลยทีเดียว  เช่น  ตัวดิฉันเองเคยคิดไว้หลายครั้งแล้วว่าการที่เรามาเรียนในสาขาการจัดการธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหารเราก็ต้องติดตามข่าวสารที่เกี่ยวข้อง  ทันยุคทันสมัย  แต่ก็ยังไม่ได้เริ่มทำจริงจังซะที  และแล้ววันที่จะทำให้ก้าวแรกของดิฉันได้เริ่มต้นก็มาถึง  เมื่อได้รับแรงกระตุ้นจากอาจารย์  แม้อาจารย์จะดุเราไปบ้างแต่ความจริงแล้วที่ทำไปก็เพราะความหวังดีที่จะเปลี่ยนแปลงเราไปในทางที่ดีขึ้น  ให้รู้จักคิดมากขึ้น

สรุปสาระสำคัญหลักๆ

• คนเป็นทรัพยากรที่มีคุณค่ามากที่สุด  คนที่มีคุณภาพนอกจากจะเป็นคนเก่งแล้วยังต้องเป็นคนดีมีคุณธรรมและจริยธรรม  ต้องคิดถึงส่วนรวม ไม่ใช่คิดแต่ประโยชน์ส่วนตัว (รถ ,บ้าน, เงิน)  แต่ให้คิดว่าเราได้ทำอะไรตอบแทนประเทศชาติบ้างแล้วหรือยัง
• HR คือการสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับองค์กร  และคนคือมูลค่าเพิ่ม  ไม่ใช่ต้นทุน
• การรู้อะไรต้องรู้จริงและนำไปประยุกต์ใช้กับสถานการณ์ต่างๆได้จริง
• การมองภาพทรัพยากรมนุษย์ต้องมองจากระดับโลก(macro)ไปสู่องค์กร(micro)
• การเรียนรู้ต้องเรียนไปตลอดชีวิตอย่างสม่ำเสมอ  สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการหยุดเรียนรู้
• การเรียนหรือทำงานต้องช่วยกัน  อย่าเก่งคนเดียว
• HR ควรทำอยู่ 3 อย่าง

1.ต้องมีความสุขในการทำงาน

2.มองมนุษย์ด้วยความให้เกียรติซึ่งกันและกัน

3.เกิดผลประกอบการที่ดี

ข้อคิดเห็น

การคัดเลือกคนที่มีคุณภาพเข้ามาทำงานเป็นสิ่งที่ยากแล้ว แต่สิ่งที่ยากกว่านั้นคือรักษาบุคลากรเหล่านั้นให้อยู่กับองค์กรไปตลอดนั้นเป็นสิ่งที่ยากยิ่งกว่า  ดิฉันจึงคิดว่าควรใช้หลัก  5 ค

1.ครอบครัว   องค์กรต้องทำให้พนักงานทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกัน

2.ครอบคลุม  ต้องให้ความดูแลเอาใจใส่กับทุกคนเท่าเทียมกัน

3.คุ้มครอง     เมื่อยามที่เขาได้รับความเดือดร้อนก็ต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ

4.คุ้นเคย        สร้างความเป็นมิตรและสนิทสนม

5.คุณค่า         ทำให้เขารู้สึกว่าตนเองมีคุณค่าในองค์กร

มีกระแสพระราชดำรัส ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  มาให้อ่านกันค่ะ " ใครไม่เคยถูกตี ถูกทุบ เจอเรื่องเลวร้ายในชีวิตมาเลยนั้น จงอย่าได้คิดทำการใหญ่ "

จากที่ได้ฟังบรรยายจากท่านทั้ง 3  ชั่วโมงเต็ม ทำให้ดิฉันเปลี่ยนความคิดในหลายๆด้าน บางคำพูดของท่านโดนใจทำให้มีความมุ่งมั่นว่าต้องเปลี่ยนแปลงให้ได้ ไม่ใช่เพราะอยากเอาชนะแต่เป็นความจริงที่เลี่ยงไม่ได้ และคนที่ได้คือตัวเราไม่ใช่ใครอื่น อีกสิ่งหนึ่งคือสามารถนำไปปรับใช้ในการทำงานได้

เรียน ศ.ดร. จีระ และเพื่อนผู้อ่านทุกท่าน

ดิฉัน น.ส.ศิริรัชน์ หินกล้า นักศึกษาป.โท ภาควิชาบริหารธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหารค่ะ ดิฉันรู้สึกยินดีและเป็นเกียรติอย่างสูงที่ได้เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์

เช้าวันอาทิตย์ที่ 11 มิถุนายน 2549 ดิฉันมาถึงห้องเรียนประมาณ 8 โมง 45 นาที พอก้าวขาเข้ามาในห้องแล้วมองไปรอบๆ มีคนอยู่ไม่กี่คนหนึ่งในนั้นก็มีผู้ชายท่าทางดุและน่าเกรงขามกำลังนั่งคุยกับทีมงานอีก 2- 3 คน ดิฉันก็คิดในใจว่าคนนี้แน่ๆเลยที่เป็นอาจารย์สอนวิชา HR พอถึงเวลาเรียนหลังจากที่ท่านอาจารย์ได้กล่าวแนะนำตัวเองและทีมงานแล้ว  ดิฉันก็เกิดความรู้สึกกลัวและเกร็งขึ้นมาทันทีเพราะท่านอาจารย์เสียงดังและบรรยากาศในห้องนั้นเงียบกริบและตึงเครียด แต่พอเรียนไปสักพักบรรยากาศในการเรียนก็ดีขึ้นเพราะอาจารย์มีความเป็นกันเองกับลูกศิษย์  ใช้วิธีการสอนที่ไม่เหมือนใครคือไม่ใช่การปิ้งแผ่นใสแล้วบรรยายหน้าชั้นให้นักศึกษาจดตาม  แต่อาจารย์ใช้การสอนที่ให้นักศึกษาร่วมแสดงความคิดเห็นในชั้นเรียน

ดิฉันชอบที่อาจารย์สอนว่า ความรู้เปรียบเสมือนผักสด เราควรกินผักสดหลายๆ ชนิด  ดิฉันเพิ่งเคยได้ยินประโยคนี้ ในปัจจุบันดิฉันกินผักเพียงไม่กี่ชนิด ผักชนิดไหนที่ไม่ชอบก็จะไม่กินถึงแม้จะรู้ว่ามันมีประโยชน์ต่อร่างกายก็ตาม แต่พอได้ฟังคำพูดของอาจารย์แล้วดิฉันก็จะพยายามกินผักเหล่านั้นให้มากขึ้น และอีกอย่างที่อาจารย์เน้นคือ ทรัพยากรมนุษย์เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในองค์กรและสิ่งที่ต้องทำเพื่อรักษาทรัพยากรอันมีค่าให้อยู่กับองค์กรนานๆ คือ การทำงานให้มีความสุข  การให้เกียริซึ่งกันและกัน  ความยุติธรรม

สุดท้ายอยากขอขอบพระคุณอาจารย์และทีมงานอีกครั้งที่สละเวลามาสอนพวกเรา ... ขอบคุณค่ะ

กระผมขอกล่าวสวัสดีอาจารย์ กระผมรู้สึกตื่นเต้นมากที่ครั้งหนึ่งในชีวิตจะได้มีโอกาสเรียนกับอาจารย์ ศ.ดร.จีระ ผู้ที่เปี่ยมด้วยความรู้และประสบการณ์บุคคลหนึ่งของประเทศ  (กระผมยังนำมาเล่าให้เพื่อนๆ ฟังเลย) จากการที่ได้เข้าเรียนกับอาจารย์ในชั่วโมงแรก  ถือว่าเป็นการกล่าวชี้ทาง  ในเรื่องของ แนวทางการเรียน อาจารย์ ชอบที่จะกล่าวให้เรา  คิดนอกกรอบ อย่างสร้างสรรค์ ต่อสังคม และตัวเรา   กระผมก็จะขอกล่าวบรรยาย ตามประสาคนชอบพูด    ถือว่าเป็นการร่วมกันศึกษา ระหว่าง กลุ่มนักศึกษากับ อาจารย์ 

ถึงแม้การเรียนรู้จะมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ให้เราได้พบและเลือกศึกษา  มีอยู่มากมายในชีวิตของเรา  แต่จะมีใครสามารถยืนยันได้ว่าความรู้ไหนดีที่สุด  สุดท้ายก็จะกลับมาถามกันอีกว่าเราควรจะเรียนรู้อะไร  จากใคร  อย่างไร  เอาไปทำอะไร  แล้วดีหรือเปล่า  มีคำพูดอยู่หนึ่งคำของท่านอาจารย์ ที่กระผม ให้ความสำคัญ  และก็ตระหนัก อยู่ในใจ ก็คือ คำว่า เป็นคนดี   ทุกครั้งที่ผมมีโอกาส ผมจะคอยบอกกล่าว คำว่าเป็นคนดี ให้กับเด็กๆ รุ่นใหม่ที่ผมสอน     ซึ่งก็ปฏิเสธไม่ได้ ที่ว่าเก่งแล้วเป็นคนไม่ดี อยู่ในบ้านเมืองของเรามากๆ จะเป็นยังไง  ประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาก็เคยเกิดขึ้นแล้ว  และในปัจจุบันประเทศก็กำลังประสบปัญหาอยู่ 

                 ที่กระผมผมขอนำเรื่องนี้มากล่าวก่อน เพราะกระผมถือว่า

 มันเป็นเรื่องของ  อดีต(ที่เกิดขึ้นมาแล้ว และเป็น

             ปัจจุบัน(เราจะต้องมาช่วยกับเรียนรู้

                        แก้ไข   และป้องกัน) 

         สุดท้ายก็คือ อนาคต( สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับสังคม คนใกล้

                                         ชิด  คนที่เรารัก และตัวของเรา)

ในปัจจุบัน ได้มีการเพิ่มแนวความคิดที่จะเสริมจริยธรรมลงในการเรียนการสอน ให้กับนักเรียนหรือเยาวชนรุ่นใหม่  เผื่อไว้ให้สังคมในอนาคต 

จากวันแรกสิ่งที่ได้คือ มุมมองใหม่ๆ ที่ท่านอาจารย์ได้พยายามป้อนให้กับพวกกระผม  ซึ่งตัวกระผมเองก็ยังไม่ทราบบ้าง  ทราบแต่ไม่ใส่ใจบ้าง  และผมก็คาดหวังเป็นอย่างยิ่ง ว่าจะต้องมีบางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น ไม่มากก็น้อย

ทุกสิ่งที่เกิดล้วนแล้วแต่มีที่มา  (ขอนำเอาหลักทางพระพุทธศาสนามากล่าว)   มีเหตุ และมีผลในตัวของมัน ถ้าจะกล่าวได้ว่ามันน่าจะเป็นไปตามธรรมชาติก็ว่าได้  แม้กระทั่งในหลักภาษาที่กล่าว ว่า  มีประธาน  กิริยา  และกรรม   กรรมคือผู้ถูกกระทำ  ใครเป็นผู้กระทำ  ผู้กระทำที่ถือว่ามีความสำคัญในบทเรียนนี้  คือ  มนุษย์ หรือภาษาท้องถิ่นที่เรียกว่า  คน   แน่นอนย่อมมีความหลากหลายปนเปกันไปเหมือนชื่อ  แต่เนื่องจากมนุษย์เป็นสัตว์สังคม  มีความจำเป็นที่จะต้องอยู่ร่วมกัน  มีกิจกรรมร่วมกัน  รวมตัวกับเป็นกลุ่ม หรือองค์กร มีกันหลายขนาด  เป็นทั้งตัวผลักดันที่จะทำให้เกิดอะไรหลายๆอย่างขึ้น  เพื่อความอยู่รอดของตนเอง และส่วนรวม

ถ้าจะขอเริ่มที่ตัวเราเองก่อน เพราะอยู่กับเราตลอดเวลา  หลายครั้งที่ตัวกระผมเองยังรู้สึกไม่เข้าใจตนเองในบางเรื่อง บางอย่างโดยที่หลายครั้งที่ตัวกระผมก็ต้องการใครสักคนที่จะมาเข้าใจตัวเรา  ผมไม่ปฏิเสธว่าบางอย่างเรารู้ แต่เราไม่ทำ บางอย่างไม่รู้ แต่กล้าทำ  และผมคิดว่านี่คือ ที่มาของปัญหาที่เกิดจากมนุษย์

เรายังโชคดีที่มีศาสนาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ  เป็นสิ่งที่ชี้ทางสว่าง  นำมาใช้กับปัจจุบัน คือโลกของความเป็นจริงได้  บางครั้งเราอาจลืมนึกถึงไป  ตัวกระผมเคยไปพบกับ กลุ่มนักศึกษาที่มาจาก สันติอโศก ซึ่งได้มาเยี่ยมชมงานที่ทำงานผม  เขาสนใจนำสำรอง ที่ขึ้นชื่อ  สิ่งที่เขานำติดตัวมาฝากกระผม คือ ความมีศิลธรรม และความพอเพียง  จากการซักถาม ก็ทราบว่า ที่นั้นเน้นให้อยู่ในศีล 5  แววตาของพวกเขาเหล่านั้นมันชั่งแปลกกว่าที่ผมเคยเห็น  พูดกันง่ายๆ คือ ดูซื่อๆ  แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่ฉลาดนะ เพราะสิ่งที่นำพาให้พวกเขาเหล่านั้นมา คือ ต้องการความรู้   ที่กล่าวยกตัวอย่างมานี้ต้องการชี้ให้เห็นถึงความผูกพันของชีวิตมนุษย์ กับศาสนาพุทธ  ดังนั้นคิดว่าไม่แปลกอะไรที่จะสามารถเอาหลักคำสอนทางพระพุทธศาสนามาประยุกต์ใช้กับการจัดการทรัพยากรมนุษย์ เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่ได้ตั้งไว้

จะทำอย่างไรให้บุคคลในองค์กร นำเอาศักยภาพที่แท้จริงที่มีอยู่ในตัวตน  นำมาใช้ได้อย่างคุ้มค่า และถูกต้องเหมาะสมมากที่สุด จะทำยังไง.. (คำถามนี้ตอนนี้ตัวกระผมเองก็ยังตอบไม่ได้ ก็ต้องมาอาศัย ท่านผู้รู้ และมีประสบการณ์ มาเป็นผู้ชี้แนะต่อไป)

ในความคิดส่วนตัวกระผมเอง ทุกอย่างที่ทำต้องมีการกำหนดเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์  เหมือนที่บอกของฟรี ไม่มีในโลก  ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน  บางคนทำไปโดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน แล้วความพอใจส่วนตัวความสบายใจที่ได้ มันถือว่าเป็นสิ่งตอบแทนที่ตัวเราอยากได้แล้วสร้างมันมาหรือเปล่า            ถ้าหากเรารักที่จะหามจั่ว  เราก็น่าจะหามได้อย่างดีกว่าคนที่ไม่รัก  เพราะถ้าเรารักที่จะทำอะไร  ให้ใครแล้วเราย้อมหาทางทำให้ดีที่สุด  ทำยังไงถึงจะทำให้คนในองค์กรมีความรักต่อกัน รักหน้าที่ รักหัวหน้า รักองค์กร รักสังคม  ง่ายๆ แต่หายากหน่อยคือ อย่าเห็นแก่ตัวมากนัก  ไม่ว่าที่จะเห็นแก่ตัว แต่ขอให้เห็นแก่ส่วนรวมบ้าง  สิ่งที่เราจะใช้  ต้องป้อนเข้าไปในลักษณะของการกระตุ้นคนในองค์กร  การกระตุ้นที่ดีนั้นจะต้องเข้าใจธรรมชาติทั่วไปของ คน ในองค์กรก่อน จึงจะมาชี้เฉพาะเป็นรายบุคคลไป  อย่างเช่น  ไม่มีใครอยากให้คนอื่นมาขัดใจตน  คนเรานิยมคำชื่นชม  เป็นต้น  

 บริษัทก็เหมือนรถแท็กซี่ที่มีทั้งคนนั่ง และคนขับ ทั้งสองคนต่างก็มีจุดมุ่งหมาย  หากขับโดยไม่สนใจคนอื่น หรือสิ่งรอบข้างก็จะทำให้เกิดปัญหา  หากเกิดการทะเลาะกันระหว่างคนขับกับคนนั่งก็เกิดปัญหา  รถไม่ดีมีปัญหาก็ ต้องโทษคนดูแล  สิ่งไหน น่าจะต้องมาแก้ไขก่อนถึงจะดี

สิ่งเดียวที่จะรู้เทาทันความไม่แน่นอนได้นั้น  คือ ความไม่ประมาท  สามารถใช้ได้กับทุกสิ่ง  แต่ถามว่าแก้ใขความไม่แน่นอนได้หรือเปล่า....  ตอบว่าไม่ได้  ได้แค่ทำให้เกิดผลเสียน้อยที่สุด

ปัจจุบันคนที่มีความรู้ในเรื่องหนึ่งจริงๆ หายาก (ไม่ใช่ว่าไม่มี) ส่วนใหญ่มักรู้หลายเรื่อง  จะดีไหมถ้าเราจะรู้ได้อย่างรายการแฟนพันธุ์แท้ ที่หลายต่อหลายคนต่างรู้สึกทึ่งกันอยู่

การอยู่รอดควรจะสมดุลกับความถูกต้องเหมาะสม

ชีวิตคนเราควรทานสลัดให้มากขึ้น เพราะมีประโยชน์ต่อร่างกายและสมอง  ความรู้ก็เหมือนสลัดสด  อย่าลืม จะกินให้รสชาติดีกินง่าย ต้องมีน้ำสลัด  ก็จะมีทั้งข้น และใส  แล้วแต่ชอบ

การโทษตัวเราเองน่าจะเป็นผลดีที่สุด เพราะจะได้สำรวจตนเองบ้าง  ดีกว่าไปโทษคนอื่น แต่ถ้าขาดการแก้ไข  เราก็จะถูกทั้งคนอื่นและตัวเราโทษตลอดไป

 สิ่งหนึ่งที่บริษัท ความจะซื้อ คือ ซื้อใจพนักงาน

ที่กล่าวมาทั้งหมด  มันอาจจะไม่ใช่ทั้งหมดที่ อาจารย์สอนในวัน ที่ 11 มิ.ย.ที่ผ่านมา  แต่กระผมก็หวังที่จะให้อาจารย์ภูมิใจในตัวของพวกกระผมทุกคน  จากลูกศิษย์ของอาจารย์  ขอคุณครับ

        กราบเรียนท่านอาจาร์ย ศ.ดร.จิระ และสวัสดีครับ พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกท่านที่ได้เข้ามายัง Foodscience/HR

     เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๑๑ มิ.ย.ที่ผ่านมาข้าพเจ้าได้เรียนรู้"แนวทางการเรียนรู้"จากท่านอาจารย์ทำให้ข้าพเจ้าได้ทราบว่าเรื่องราวในโลกภายนอก(Macro)แห่งนี้ที่ข้าพเจ้าสงสัยคงมีคำตอบอยู่แล้วเพียงแต่ข้าพเจ้ายังค้นหาไม่พบ เช่นเดียวกันกับโลกภายใน(Micro)ของข้าพเจ้าก็ยังมีคำถามอีกมากมายที่รอคำตอบ

     ข้าพเจ้าหวังว่าดวงจิตของข้าพเจ้าจะตั้งมั่นที่จะเรียนรู้ตามการชี้แนะของท่านอาจารย์เพื่อค้นหาคำตอบที่ถูกต้องในโลกMacro และโลกMicro แห่งนี้

                                  ขอแสดงความเคารพอย่างสูง

                                    นายปราโมทย์ เลิศสถาพร

                                 วันพฤหัสบดีที่ ๑๕ มิ.ย. ๒๕๔๙

กราบเรียนท่าน ศ.ดร.จีระ หงส์ลดารมภ์ และเพื่อนๆผู้อ่านทุกท่าน ดิฉัน นส.ทิพวรรณ คงเมือง นักศึกษาป.โท บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการจัดการธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหาร สถาบันพระจอมเกล้าฯลาดกระบัง จากความรู้สึกแรกก่อนเข้าเรียนวิชา Human Resource Management มีคำถามในใจมากมาย วิชานี้น่าจะเป็นวิชาท่องจำ แบบนกแก้วนกขุนทอง น่าเบื่อ แล้วทำไมทางสถาบันฯ ถึงให้ความสำคัญมาก ขนาดต้องให้อาจารย์ระดับ ศ.ดร.มาสอน ยิ่งไปกว่านั้นคือเป็น ศ.ดร.จีระ ซึ่งเป็นกูรูที่ดังมากๆ แต่หลังจากมีโอกาสได้เป็นลูกศิษย์อาจารย์ เพียงแค่ 3 ชม.แรก ไม่น่าเชื่อเลยค่ะว่าอาจารย์สามารถเปลี่ยนทัศนคติในใจดิฉันเกี่ยวกับวิชานี้ได้ และเริ่มเข้าใจมากขึ้น ว่า HR มีความสำคัญมากๆเพื่อเรียนรู้และเข้าใจในการอยู่ร่วมกัน ซึ่งเป็นพื้นฐานในการที่จะเพิ่มมูลค่าให้กับองค์กร และหน่วยงาน อาจารย์สอนให้รู้จักคิด วิเคราะห์ หาเหตุผลและรู้จักมองโลกภายนอกให้กว้าง มองจากจุดใหญ่ระดับมหภาคแล้วย้อนมามองจุดเล็กระดับจุลภาค สอนให้กล้าแสดงความคิดเห็น กล้าคิดกล้าทำ สอนให้เห็นคุณค่าของคน มองคนเป็นทรัพยากรมนษย์ที่เป็นกำไรไม่ใช่ต้นทุน ซึ่งแตกต่างกับสังคมโลกธุรกิจบางรายที่มองวัตถุสิ่งของ และเงินเป็นกำไร แต่มองทรัพยากรมนุษย์เป็นต้นทุน ซึ่งจะสังเกตได้ว่ากลุ่มธุรกิจเหล่านั้นจะไปได้ไม่ไกลนัก ไม่เจริญเติบโตเท่าที่ควร ดิฉันรู้สึกดีใจมากที่มีโอกาสได้เป็นลูกศิษย์ท่านอาจารย์จีระ และขอบคุณพี่ยม นศ.ป.เอกและทีมงานของอาจารย์ด้วยค่ะที่ช่วยสรุปใจความสำคัญที่อาจารย์บรรยาย ทำให้ลดช่องว่างระหว่างนิสิตป.โท และศ.ดร.ที่มีความรู้ความสามารถมากมายขนาดนี้ได้เป็นอย่างดี ดิฉันจะไขว่คว้าหาความรู้และเปิดโลกทัศน์ให้กว้าง เพื่อนำความรู้เหล่านี้ถ่ายทอดให้รุ่นน้อง และคนรอบข้างได้รู้เท่าๆกัน จะได้พัฒนาและเพิ่มมูลค่าแก่ตนเองและองค์กรให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นค่ะ .....ขอบคุณค่ะ 

 เรียนท่าน ศ.ดร.จีระ  หงส์ลดารมภ์ และสวัสดีผู้อ่านทุกท่าน

นับเป็นครั้งแรกและถือเป็นโชคดีมาก ที่ได้มีโอกาสได้พบและได้รับความรู้จากท่านอาจารย์ ดร.จีระ หงส์ลดารมภ์ ซึ่งท่านเป็นผู้ที่มีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักดีในเมืองไทย รวมถึงต่างประเทศในด้านทรัพยากรมนุษย์ ซึ่งท่านได้เสียสละเวลา ให้เกียรติมาเป็นอาจารย์เพื่อถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์ในวิชา Human Resource Management (การจัดการทรัพยากรมนุษย์) ให้กับนักศึกษา ป.โท สาขาการจัดการธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหาร ตลอดภาคเรียนนี้

จากการที่ได้พบกับท่านอาจารย์ครั้งแรกในวันนี้ ก็ทำให้ทราบได้ว่าอาจารย์เป็นคนเก่งและมีความรู้รอบด้าน และมีประสบการณ์ที่มากมาย หลากหลาย โดยทราบได้จากการที่อาจารย์เป็นผู้ที่ชอบติดตามหาความรู้ใหม่ๆอยู่เสมอ และจะเน้นกับนักศึกษาเสมอว่า นักศึกษาต้องเป็นผู้ที่ใฝ่รู้ในทุกๆด้าน อย่ามองอะไรด้านเดียว รวมทั้งต้องเปิดใจและรักที่จะเรียนรู้ตลอดชีวิต ไม่จำเป็นต้องเรียนรู้เฉพาะในห้องเรียนหรือเฉพาะในขณะที่เป็นนักเรียนนักศึกษาเท่านั้น และที่สำคัญคืออย่ามองอะไรแคบๆ ให้มองกว้างๆ มองโดยรวม เพราะการมองภาพรวมไปหาจุดย่อย จะช่วยให้เข้าใจกระบวนการต่างๆและสามารถเชื่อมโยงสิ่งต่างๆ ได้อย่างมีระบบ แต่ถ้ามองแบบฉาบฉวย มองแคบๆ จะทำให้ vision ของเราแคบตามไปด้วย

ในการเรียนครั้งแรกวันนี้ อาจารย์ได้สอนและแนะนำให้นักศึกษารู้จัก HR ในภาพรวมกว้างๆว่า HR คืออะไร ทำไมจึงต้องมีการเรียนการสอนวิชานี้ และสำหรับองค์กรต่างๆ รวมถึงประเทศชาติ HR มีบทบาทและความสำคัญมากแค่ไหน ซึ่งสไตล์การสอนของอาจารย์ ดร.จีระ ค่อนข้างจะแตกต่างจากอาจารย์ท่านอื่นๆ จะไม่มีตำราตายตัว ไม่มีกฎเกณฑ์ตายตัว แต่เน้นการได้แสดงความคิด แลกเปลี่ยนความรู้กัน โดยให้ทุกคนฝึกคิดนอกกรอบ มองหลายๆด้าน และกล้าที่จะแสดงออก และในช่วงท้ายอาจารย์ได้ให้นักศึกษาดู VDO การสัมภาษณ์คุณพารณ อดีตผู้บริหารเครือซีเมนต์ไทย ซึ่งท่านเป็นอีกท่านหนึ่งที่มีความรู้และให้ความสำคัญในเรื่องการบริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์มาก ซึ่งในแนวคิดของท่านถือว่าคนเป็นทรัพยากรที่มีคุณค่ามากขององค์กรไม่ว่าจะเป็นองค์กรขนาดเล็กหรือขนาดใหญ่ระดับประเทศ เพราะการที่องค์กรจะประสบความสำเร็จหรือไม่นั้นคนเป็นกำลังสำคัญที่สุด เนื่องจากคนเป็นตัวขับเคลื่อนทุกกระบวนการในองค์กร ถึงแม้ว่าองค์กรนั้นจะมีเทคโนโลยีที่ทันสมัยมากแค่ไหน แต่ถ้าขาดคนที่จะมารองรับหรือใช้เทคโนโลยีนั้นได้ เทคโนโลยีนั้นก็หมดประโยชน์ ดังนั้นในองค์กรต่างๆจึงต้องมีการพัฒนาคนอยู่เสมอ และในการพัฒนาคนนั้นจะต้องทำทุกระดับไม่ใช่เฉพาะจุดใดจุดหนึ่ง หรือเรียกได้ว่าต้องพัฒนาทั้งระบบคือ Macro แล้วค่อยลงจุดเล็ก(Micro) เพื่อให้สามารถทำงาน ประสานงานกันอย่างมีประสิทธิภาพ และคุณพารณได้ให้ข้อคิดที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งคือ ในการพัฒนาคนให้มีคุณภาพนั้นก็ถือว่าไม่ใช่เรื่องง่ายๆเพราะ คนเปลี่ยนยากต้องทำอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นนอกจากการพัฒนาคนแล้ว เรายังต้องพยายามที่จะเก็บรักษาคนที่มีคุณภาพของเราเอาไว้ด้วย เพราะคนเหล่านั้นถือเป็นผลกำไรขององค์กร ซึ่งการจะเก็บรักษาไว้นั้น เราจะต้องสร้างความรัก ความศรัทธาในองค์กรแก่พนักงาน โดยคำนึงเสมอว่า หากผู้บริหารหรือองค์กร รัก ศรัทธาและให้เกียรติแก่พนักงาน พนักงานก็ย่อมรัก ศรัทธา และเกียรติองค์กรเช่นกัน

สำหรับการเรียนในวันนี้ถึงจะเป็นครั้งแรกแต่ก็รู้สึกว่าได้รับประโยชน์และความรู้ใหม่ๆหลายอย่าง รวมทั้งความสำคัญของ HR ซึ่งผู้บริหารบางคนอาจมองข้ามและคิดว่าไม่จำเป็น ไม่สำคัญ ซึ่งจากการได้รับฟังอาจารย์ในวันนี้รู้สึกว่า จริงๆแล้ว HR สำคัญมากๆต่อองค์กรและต่อประเทศชาติ และวันนี้ทำให้ได้แนวคิดอย่างหนึ่งว่า “ คนทุกคนมีความสามารถอยู่ในตัวเอง เพียงแต่ว่าคนคนนั้นจะนำความสามารถของตนเองออกมาใช้ได้มากแค่ไหน และถ้าหากเราเป็นผู้บริหาร เราจะสามารถกระตุ้นหรือพัฒนาคนของเราให้นำเอาความสามารถที่มีอยู่ออกมาใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ เต็มใจและรักที่จะทำงานกับเราได้อย่างไร...........ขอบคุณค่ะ

กราบเรียนอาจารย์ ศ.ดร.จิระ หงส์ลดารมภ์  

จากการเรียน3ชั่วโมงแรก  อาจารย์ชี้ให้เห็นว่า งานด้านHuman Resource ทุกวันนี้เปลี่ยนไปมาก คนที่จะก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำขององค์กร  ผู้นำด้านเศรษฐกิจได้ ต้องให้ความสำคัญ Human Resource Management คือต้องใช้”คน”ให้เป็น ต้องใช้”คน”ให้ถูกกับงาน และต้องรักษา”คน”ไว้ให้อยู่กับองค์กรให้ได้ตลอดไป

1. ”คน”เป็นทรัพยากรอย่างหนึ่งที่มีมูลค่าเพิ่มมากขึ้นๆทุกปี เนื่องมาจากประสบการณ์ที่สะสมขึ้นบวกกับการฝึกอบรมต่างๆที่เขาได้รับ  ฉะนั้นการบริหารคน และใช้คนให้ถูกหน้าที่และเหมาะกับงานนั้นเป็นสิ่งสำคัญ  
2. “Royalty” การที่จะทำให้”คน”มีความสามัคคี และจงรักภักดีต่อองค์กรนั้น HRจะต้องมีกลยุทธ์อะไรบ้างในการจูงใจ เพราะไม่มีใครรู้ได้ว่าเขาจะจงรักภักดีกับบริษัทไปนานแค่ไหน
3. โลกเราทุกวันนี้เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว หากองค์กรใดไม่มีการเปลี่ยนแปลงก็จะไม่สามารถอยู่ได้ ฉะนั้น HRยุคใหม่ ต้องสามารถมีบทบาทในแผนกลยุทธ์ของบริษัทฯให้มากขึ้น  ต้องทราบถึงความต้องการของลูกค้า, ต้องวิ่งตามคู่แข่งให้ทัน ต้องเรียนรู้โลกธุรกิจให้มากขึ้น  และต้องรู้จักนำเทคนิคและประสบการณ์หรือข้อผิดพลาดต่างๆขององค์กรใหญ่ๆ มาประยุกต์ใช้ และปรับแผนกลยุทธ์ให้เกิดประโยชน์กับองค์กรของตน

GOOD TO GREAT

สวัสดีครับ ศ.ดร.จีระ และท่านผู้อ่านทุกท่าน

เช้านี้ ผมขอนำเสนอบทความของ ศ.ดร.จีระ ที่เขียนไว้ใน น.ส.พ. แนวหน้า (17 มิ.ย. 49) ในบทความดังกล่าว ศ.ดร.จีระ เขียนเกี่ยวกับ องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เกี่ยวกับบทบาทของคนไทย 64 ล้านคน เป็นสิ่งสำคัญที่สุด การที่พระองค์ท่านทรงเน้นให้คนไทย สามัคคี  สุจริต มีคุณธรรม
มีความเมตตาและหวังดีต่อกัน ไม่ใช่คนในชาติเป็นศัตรูกันเอง ร่วมช่วยกันจรรโลงบ้านเมืองให้ก้าวต่อไป 

นอกจากนี้ อาจารย์ยังเขียนเกี่ยวกับ ภารกิจที่ท่านได้ทำประโยชน์ต่อสังคม ในสัปดาห์ที่ผ่านมา มีหลายกิจกรรมหน้าสนใจ เป็นแบบอย่างที่ดี ครับ  ท่านผู้อ่านสามารถ ติดตามสาระน่ารู้ กับ ศ.ดร.จีระ ได้ทางรายการ ทีวี UBC 7 วันอาทิตย์ ช่วงบ่ายโมงโดยประมาณ และรายการวิทยุ”Knowledge for People”   ในทุกวันอาทิตย์ เวลา 18.00-19.00น. สถานีวิทยุ F. M. 96.5 MHz. “คลื่นความคิด "   ซึ่งเป็นรายการที่ให้ทุนทางความรู้และทุนทางปัญญาแก่ผู้สนใจได้ดีมาก

ท้ายนี้ ผมขอเชิญชวนท่านทั้งหลาย มุ่งมั่นทำความดี ถวายแด่ในหลวงของเรา และขอให้ความดีที่ท่านทำ จงส่งผลให้ท่านมีความเจริญด้วย ทุนทางศีล สมาธิ สติ ปัญญา นำพาความสุข ความเจริญมาสู่ท่านและครอบครัว

สวัสดีครับ

                         คนไทย : ทำเพื่อแผ่นดิน*

โดย ศ.ดร. จีระ หงส์ลดารมภ์

จีระ หงส์ลดารมภ์
[email protected]
โทร. 02-273-0180, 0-2619-0512-3
โทรสาร 0-2273-0181

......................................................

สวัสดีครับ ศ.ดร.จีระ และนักศึกษา ป.โทโทสาขาการจัดการธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหาร  สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง และท่านผู้อ่านทุกท่าน

ผมขอบคุณ ศ.ดร.จีระ มาก ที่เปิดโอกาสให้ผมเข้าไปร่วม แลกเปลี่ยนความรู้ กับ น.ศ. ป.โทฯ เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา  

ผมจึงเชิญชวน น้อง ๆ นักศึกษา ป.โทฯ และ ท่านผู้อ่านทุกท่าน ติดตามชมรายการนี้ รายการ “เจาะลึกประเทศไทย” ออกอากาศทางทีวี ททบ.ช่อง 5 วันเสาร์นี้ เวลา 8.30 น. หรือหากมีเครื่องบันทึกเทป วีดีโอหรือ CD,DVD  ผมแนะนำให้บันทึกไว้ ศึกษาทบทวนและแบ่งบันกันในสังคมแห่งการเรียนของเรา ชาวลูกศิษย์ ศ.ดร.จีระ ครับ

หากนักศึกษาได้ชมทันในวันเสาร์นี้ จะได้นำสิ่งที่ได้พบได้เรียนรู้ จากรายการมาเล่าสู่กันฟังในห้องเรียนวันอาทิตย์ที่ 25 มิ.ย.นี้ ครับ  ขอให้ทุกท่านโชคดี

สวัสดีครับ 

เรียนอาจารย์ที่เคารพและสวัสดีเพื่อนนักศืกษารวมทั้งผู้สนใจทุกท่าน

กระผมนายกิตติวัฒน์ กุลจิระดิลก นศ.ป.โทบริหารธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหาร พระจอมเกล้า เจ้าคุณทหาร ลาดกระบัง จากการที่ได้อ่านหนังสือ"ทรัพยากรมนุษย์พันธุ์แท้" ของอาจารย์แล้วมีความรู้สีกว่า การที่จะพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ให้เป็นทรัพย์สินที่สำคัญที่สุดขององค์กร ในยุคโลกาภิวัฒน์ได้นั้นต้องมีการเรียนรู้และพัฒนาอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ได้ทรัพยากรมนุษย์พันธุ์แท้ที่อยู่อย่างยั่งยืนควบคู่กับคุณธรรมและจริยธรรมที่ดีโดยมีแนวทางการพัฒนาที่อยู่บนพื้นฐานของความจริงซื่งสอดคล้องกับทฤษฎี 3 วงกลมของอาจารย์ที่กล่าวไว้ว่า

วงกลมที่หนื่ง ความสำคัญของระบบสารสนเทศในการบริหารทรัพยากรมนุษย์

วงกลมที่สอง ว่าด้วยทฤษฎีเพิ่มศักยภาพของคนเช่น การบริหารเวลา ภาวะผู้นำ เป็นต้น

วงกลมที่สาม เน้นหลักการPersonnel managementให้เกิดขึ้นจริง

ดังนั้นจะเห็นได้ว่าการพัฒนาด้านทรัพยากรมนุษย์ไม่ได้เป็นต้นทุนแต่เป็นการลงทุนที่คุ้มค่าและลึกซึ้งมากเพราะการลงทุนจะให้ผลตอบแทนในระยะยาวและไม่สามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้อย่างชัดเจน ซึ่งอยู่บนพื้นฐานของทุนทางเศรษฐศาสตร์ว่าด้วย ทรัพยากรมนุษย์เป็นต้นทุนขององค์กรย่อมจำเป็นต้องมีการลงทุน ประกอบด้วยทุน 8 ทุนได้แก่

-ทุนมนุษย์

-ทุนทางปัญญา

-ทุนทางจริยธรรม

-ทุนแห่งความสุข

-ทุนทางสังคม

-ทุนแห่งความยั่งยืน

-ทุนทางเทคโนโลยสารสนเทศ

-ทุนทางความรู้,ทักษะและทัศนคติ

ดังนั้นการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อให้ได้ความเป็นเลิศและอยู่อย่างยั่งยืนได้นั้นเป็นของยากแต่ไม่ใช่ทำไม่ได้ องค์กรจะต้องมุ่งมั่น ปัจจัยที่จะไปสู่ความสำเร็จมีความสลับซับซ้อน ซึ่งบางครั้งเราอาจจะต้องปรึกษาผู้รู้ข้างนอก หรือแสวงหาความคิดใหม่ๆแปลกๆตลอดเวลาเพื่อให้ได้"ทรัพยากรมนุษย์พันธุ์แท้"ที่พัฒนาแล้วและสามารถอยู่ได้อย่างยั่งยืนตลอดไป

สิ่งที่ได้จากการอ่านหนังสือ”ทรัพยากรมนุษย์พันธุ์แท้” ทำให้ได้เห็นประโยชน์จากการเห็นคุณค่าของทรัพยากรมนุษย์ ผ่านประสบการณ์และความคิดของ คุณพารณ อิศรเสนา ณ อยุธยา และ ศ.ดร.จีระ หงส์ลดารมภ์ ซึ่งทำให้ได้คิด และเห็นความสำคัญของคน รวมทั้งตัวเองมากขึ้น ได้รู้แนวทางในการพัฒนาตัวเองด้วยการเป็นคนใฝ่รู้และไม่หยุดที่จะเรียนรู้

   ทำให้ดี  เป็นคำที่ทุกคนในหน่วยงาน หรือองค์กร อยากให้มันเกิดขึ้น และต้องทำทุกคน    โดยผู้ประกอบการ หรือหัวหน้า   พยายามที่จะหาวิธีต่าง ๆ มาใช้ในปัจจุบัน
ผมอยากเป็นอีกคนที่กระหายอยากหาความรู้  อยากทำงานที่ตนเองถนัด   แต่โชคไม่ค่อยดีที่ผมค้นพบตัวเองช้าไป   ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็คือ พยายามที่จะทำให้ดีที่สุด   และผมก็เชื่อว่ายังมีคนอีกมากมายที่ ไม่ได้ทำอย่างที่ตนเองอยากทำ   เพราะขาดซึ่งการวางแผน หรือค้นหาเป้าหมายในชีวิต   ถ้าเป็นเวียดนาม เขาจะจัดคนที่ถนัด หรือเก่งด้านไหนเป็นพิเศษ  ก็มาทำด้านนั้นและนั่นน่าจะเป็นอีกส่วนหนึ่งที่ประเทศเขาพัฒนาเร็วจนต้องจับ ตามอง     
    ความสุขในการทำงาน ของอาจารย์เป็นสิ่งที่ไม่ได้เกินง่ายๆ กับทุกคน  ยังมีกลุ่มคนอีกมากมายที่เขายังไม่ได้เข้าไจในเรื่องนี้
ผมขอเอาเรื่องขับรถไปเที่ยว หรือไปทำอะไรสักอย่างที่ต้องทำและอยากจะทำ (ไม่ได้ไปส่งยาบ้าแน่นอน) มาขยายความ
    จุดมุ่งหมาย   กับจุดหมาย ก็ใกล้เคียงกัน (ก็น่าจะมีขอบเขตบ้าง) คือไปเพื่ออะไร มันดีไหม คิดว่าทำได้หรือเปล่าทั้งตัวคุณ และรถนั้นล่ะ พร้อมไหม(คนก็ห้ามหลับใน รถก็ห้ามเสีย) แล้วจะไปกับใคร ระหว่างทางคุณไปพบอะไรบ้าง สนุกไหม  สุดท้ายกลับมาแล้วได้อะไร  ถามว่าจะไปอีกไหม   อย่าลืมสิ่งที่คาดไม่ถึงที่จะเกิดขึ้น นั้นก็หมายถึงสิ่งที่เราไม่อยากให้เกิด แต่มันก็เกิดจนได้   แล้วถ้ามันเกิดจะทำอย่างไร  เผื่อใจไว้บ้างหากว่ามันไม่สมหวังขึ้นมา  มันอาจเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นอยู่ภายในจิตใจของคนเฉพาะบางกลุ่มก็ได้  สิ่งหนึ่งที่คนพึงมี คือ ความอดทน และความมีสติ  ผมมีความเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า พุทธศาสนาไม่มีวันเชยอย่างแน่นนอน ใช้ได้ตลอดชีวิตของเราที่ยังเวียนวนอยู่ นั่นเอง
    สิ่งที่ผมได้จากหนังสือเล่มที่อาจารย์แนะนำนี้ มันมีมากมายหลายอย่า และล้วนแล้วแต่สามารถนำไปใช้ได้จริง ทั้งนั้น  ทั้งสองท่านล้วนแล้วแต่เป็นคนที่เก่ง ตน  คือ สามารถปฏิบัติตนให้ เป็นแบบอย่างของผู้อื่นได้  เหมือนที่พูดกันว่า จะสั่งคนอื่นได้เราก็น่าจะทำเป็นก่อน การชมเชย  การสร้างความเป็นกันเอง เป็นการลดแรงตึงเครียด และเป็นการเป็นโอกาสแห่งการเรียนรู้อีก ด้วย   ผมพยายามหรือสนใจคำว่า
ซื้อใจ     เราจะเข้าไปอยู่ในมุมของความรู้สึกที่ดี ๆ ของคนคนนั้นตลอด
      ซึ้งใจ     เห็นค่าในสิ่งที่ดีที่เรามอบให้กับเขา
       เชื่อใจ    กล้าที่จะให้สิ่งสำคัญไว้กับเรา หรือทำในสิ่งที่เราให้ทำไว้ใจ  
       รู้ใจ        ทราบถึงจุดมุ่งหมายที่แต่ละคนทำ
       คู่ใจ       สามารถที่จะทำงานรู้กันได้เป็นอย่างดี
       เปิดใจ    ไม่ปกปิด หรือพร้อมจะให้โอกาสเขาอยู่เสมอ
       สนใจ    ให้ความสำคัญกับสิ่งที่เขาทำ
       ใส่ใจ      คอยติดตามอยู่เรื่อยๆ ไม่ทิ้ง
       เข้าใจ     สามารถแนะนำให้ถูกต้องแก่เขาได้
ทุกคำที่กล่าวมาถึงแม้มันจะลงท้ายด้วยใจแต่จริงๆแล้ว  ใจ  ต้องมาก่อน   ทุกคำที่ผมกล่าวถึงมันคือสิ่งที่ผมเห็นจากหนังสือเล่มนี้   ความรู้สึกเหล่านี้ที่กล่าวไปมันน่าจะเกิดได้กับ คนในคนในครอบครัว   เพื่อนแท้หรือเพื่อนตาย(ที่ยังหายใจอยู่)   คนรัก(สมัยนี้ไม่แน่ใจเท่าไรนัก)  ถ้าคำเหล่านี้มันเกิดที่ไหน ที่นั่นก็น่าอยู่ ซึ่งคุณพารณฯ ก็ได้พยายามกระทำให้มันเกิดขึ้นในองค์กร  
    ถ้าเราคิดดี สิ่งต่อไปที่ควรจะทำคือ พยายามผลักดันให้คนอื่นรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ดี และถ้าเขาทำได้ก็จะดี
มีความยุติธรรม  มีระบบระเบียบ ........มีธรรมภิบาล
    capability  และ  acceptability  ถ้าทั้งสองสิ่งนี้มันเกิดขึ้นได้พร้อมกันก็จะเป็นสิ่งที่ดีมากในหน่วยงานนั้น
    มีการขึ้นเงินเดือน 10 เปอร์เซ็นต์  แล้วความรู้ความสามารถ ความดี ของพนักงาน เพิ่มขึ้นกี่ เปอร์เซ็นต์
    สร้างศรัทธา   ให้เกิดขึ้นภายในองค์กร รวมทั้งสร้างความรัก ให้เกิดขึ้นด้วย
เทคโนโลยี ต้องควบคู่ไปกับความเข้าใจ
คนทุกคน มีพื้นฐานที่คล้ายกัน แต่ไม่เท่ากับ เปรียบดั่งดอกบัว
    ทุกอย่างมีคุณค่าในตัวของมัน  จงเลือกที่จะทราบและเข้าใจคุณค่าที่แท้จริงของมัน

นายปรัชญา พุดดี นศ.ป.โทสาขาการจัดการธุรกิจเกษตรเเละอุตสาหกรรมอาหาร kmitl.

สวัสดีครับ อ.จีระ ผมได้อ่านหนังสือ"ทรัพยากรมนุษย์พันธ์เเท้"เเล้ว นับว่าเป็นหนังสือด้าน HR อีกเล่มหนึ่งที่มีคุณค่าต่อผู้สนใจในงานด้านนี้เป็นอย่างยิ่ง จากที่ได้อ่านเนื้อหา พอจะสรุปเเนวคิดและวิธีการบริหารงานด้าน HR ที่คุณพารณใช้ได้ดังนี้ครับ

• การชื่นชมความสามารถของผู้ใต้บังคับบัญชาควรเเสดงด้วยความจริงใจ เเสดงออกทั้งความรู้สึกภายนอกเเละภายใน เพื่อเป็นกำลังใจเเละทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชากระตือรือร้นมีกำลังใจในการทำงาน
• วีธีหนึ่งที่จะทำให้สามารถทำงานร่วมกับผู้อื่นได้ดี คือ การอดทนคนอื่นได้เก่ง
• การจะทำอะไรสักอย่างต้องมีความเชื่อในเรื่องนั้น ไม่ควรทำตามกระเเสหรือแฟชั่น
• คนที่ เก่งงาน เก่งคน เก่งคิด เเละเก่งเรียน จะเรียกได้ว่าเป็นคนเก่ง  ส่วนคนที่ ประพฤติดี มีนำใจ ใฝ่ความรู้ และมีคุณธรรม สามารถเรียกได้ว่าเป็นคนดี
• การจะทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเป็นคนดี คนเก่งนั้น ผู้บังคับบัญชาต้องเป็นเเบบอย่างด้วย
• นอกจากการตอบเเทนพนักงานด้วยค่าจ้างเเล้ว ควรคำนึงถึงสวัสดิการเเละการดูเเลพนักงานในส่วนอื่นๆด้วยเพราะ " คนไม่ได้ต้องการผลตอบเเทนที่เป็นเงินเพียงอย่างเดียว เเต่ยังต้องการผลตอบเเทนทางใจด้วย
• บุคคลต้องมีคุณธรรมในการทำงาน เพราะเมื่อมีคุณธรรมในการทำงานเเล้ว ก็จะส่งผลดีต่อบริษัท ทำให้บริษัทเจริญรุ่งเรืองประสบความสำเร็จไปด้วย ดังอุดมการณ์การทำธุรกิจของเครือซีเมนต์ไทยที่ว่า "บุคคลเจริญได้ด้วยจริยธรรมในการดำเนินชีวิตฉันใด บริษัทก็เจริญได้ด้วยจริยธธมฉันนั้น"
• ผู้จัดการหรือผู้บังคับบัญชาที่ดีนั้น ควรมีคุณสมบัติสำคัญ 2ประการ คือ มีความสามารถในการทำงาน(capability)และการเป็นที่ยอมรับ(acceptability)

นี่ก็เป็นเพียงข้อคิดเเละแนวทางในการบริหารงานด้าน HR ของเครือซีเมนต์ไทยเพียงบางส่วน ที่ผมพอจะสรุปได้จากการอ่านหนังสือเล่มนี้ คิดว่าผู้อ่านหลายๆท่านอาจจะมีข้อคิดอื่นๆอีกหลายข้อที่ได้จากหนังสือเล่มนี้ อย่างไรก็ตาม ลักษณะงานของเเต่ละงานย่อมเเตกต่างกัน เราก็สามารถนำเเนวคิดเหล่านี้ไปประยุกต์ใช้ให้เข้ากับสถานการณ์ของเเต่ละงานได้ เเละสุดท้ายอยากฝากทุกท่านไว้ว่า"การจะบริหารการทำงานของผู้อื่นนั้น จะต้องบริหารตัวเองหรือทำตัวเองให้เป็นเเบบอย่างที่ดีก่อน"

ขอบคูณครับ

เรียน อาจารย์ ศ.ดร. จีระ หงส์ลดารมภ์

     ตามที่กระผมได้อ่านหนังสือ ทรัพยากรมนุษย์พันธุ์แท้ของท่านอาจารย์และท่านพารณ อิศรเสนา ณ อยุธยา แล้วพอสรุปได้ดังนี้

   1)คนที่จะประสบผลำเร็จในชีวิตควรเป็นคนที่มีอย่างน้อย 4ดีและ 4เก่งเหมือนที่ท่าน พารณ กล่าวไว้การเป็นคนเก่งอย่างเดียวแต่ไม่เป็นคนดีจะมีโอกาศที่จะนำความรู้ความสามารถไปใช้ในทางที่ผิด องค์กรจะเกิดความเสียหายได้ ส่วนการที่เป็นคนดีอย่างเดียวแต่ไม่เก่งก็จะทำให้องค์กรพัฒนาไม่ได้เต็มที่ ดังหลักการประเมินพนักงานที่จะประกอบด้วย

 Capability สำหรับการประเมินความเก่ง

 Acceptability สำหรับการประเมินความดี

  2)การจะเป็นทรัพยากรมนุษย์พันธุ์แท้นั้นคุณต้องเรียนรู้ตลอดชีวิต และต้องมีความสามารถในการประยุกต์ใช้ตามสถานะการ ภูมิประเทศ อย่างเหมาะสมดังที่ท่านพารณได้นำความรู้จากที่ได้รับจาก Shellและจากญี่ปุ่น(Kubota) มาใช้กับปูนใหญ่และบริษัทในเครือ

 3)บริษัทต้องยึดคนเป็นศูนย์กลางของการพัฒนาองค์กรเพราะองค์กรจะดีหรือแย่ก็ขึ้นอยู่กับคนมากกว่าครึ่งของปัจจัยการผลิตทั้งหมดที่ input เข้าไป

4) คนที่ประสบผลสำเร็จในชีวิตต้องมีทุนอยู่ 8 ประการ (ทฤษฎี 8 k's)

5) การที่ประสบผลสำเร็จในชีวิตนั้นการบริหารนั้นจะต้องมีการเปลี่ยนกระบวนทัศน์(Paradigm Shift) ตลอดเวลา เพื่อมาปรับปรุงกลยุทธ์ขององค์กร(กลยุทธ์ที่ใช้ในองค์ควรเป็นแบบ dynamic strategic ไม่ใช่ Static strategic)

ขอแสดงความนับถือ

นายชาญธวัช ฝ่ายหมื่นไวย์

        ในชีวิตที่ผ่านมาดิฉันจะชอบหาอ่านหนังสือเกี่ยวกับการจูงใจคน  การพัฒนาแนวความคิดของคน ทั้งหมดก็เพื่ออยากนำมาพัฒนาตนเองและน้องๆที่ร่วมงานด้วย แต่ยังไม่มี Concept ที่ดีและแนวทางยังไม่ชัดเจน เห็นภาพได้ยากจากคำบรรยายแบบทฤษฎีจากหลายเล่มที่เป็น pocket book   และมีหนังสือแนวอื่นที่อ่าน พอยกตัวอย่างหนังสือได้ เช่น สารคดี   The Nation  ไทยรัฐ     ไคเซน  Who moved  my  cheese?  สอนให้ลูกน้องจับปลา  นิตยสารเชิงปาปารัสซี่  การทำการเกษตร  ส่วนแนวอื่นๆ ที่บางทีไม่ได้ช่วยประเทืองปัญญาก็มีมาก  จะเห็นได้ว่าผักที่ดิฉันเลือกกินยังหนักไปทางจำพวกที่ไม่ค่อยมีประโยชน์ต่อการพัฒนาสมองและความคิด  ถึงวันนี้ดิฉันศรีทองขอขอบคุณในการแนะนำของท่านอาจารย์ในการเลือกอ่านหนังสือ และเลือกหนังสือที่ดีให้อ่าน โดยเฉพาะเล่ม  “ทรัพยากรมนุษย์พันธุ์แท้ ” ค่อนข้างเห็นภาพในวิธีการดูแลและแนวความคิดการพัฒนาคนชัดขึ้น เป็นการเพิ่ม  Ratio ของสิ่งที่ดีในชีวิต    กล่าวถึงสังคมที่บ้านและที่ทำงานของดิฉันก่อนหน้านี้เรามีการพูดคุย แลกเปลี่ยนหนังสือและความเห็นในกลุ่ม ( มีสมาชิกรวม ประมาณ  5-6 คน ) และดิฉันได้ใช้เป็น Topic คุยในกับเพื่อนสมาชิก      หลายคนสนใจและอยากอ่าน แต่ดิฉันบอกว่าเดี๋ยวให้ส่งการบ้านของอาจารย์ก่อนจะให้ยืม  แต่ที่ตั้งใจไว้มากๆ ว่าจะส่งเป็นของขวัญแด่ผู้ใหญ่ที่นับถือที่ทำงานฝ่าย  HR  ของ Advance agro (Public )Co.,Ltd   เพราะมีหลายอย่างที่ตัวดิฉันเองเห็นแนวคิดจากหนังสือเล่มนี้แล้วอยากให้คนอื่นรอบตัวในที่ที่ตนอยู่ได้ซึมซับเช่นกัน

                  เก่ง 4    ------------------- >  เก่งงาน   เก่งคน  เก่งคิด  เก่งเรียน

                  ดี  4    ------------------- >   ประพฤติดี    มีน้ำใจ   ใฝ่ความรู้    คู่คุณธรรม

และที่ประทับใจอีกจุดคือ  Concept  ที่ว่า     การเอาจริงเอาจัง  ---- >   ทำจนจบ  ----  >  มองระยะยาว

สวัสดีค่ะ ศ.ดร.จีระ และเพื่อนผู้อ่านทุกท่าน

สิ่งที่ได้จากการอ่านหนังสือ

-         ถ้าผู้บริหารเป็นตัวอย่างที่ดี เอาใจใส่ดูแลลูกน้อง ทำให้ลูกน้องเคารพรัก  ก็จะทำให้เค้าอยากทำงานให้ออกมาดีเพื่อที่จะไม่ทำให้เจ้านายผิดหวัง  และจะส่งผลดีกับองค์กร

-         การที่เราจะทำอะไรสักอย่างย่อมเกิดปัญหา  ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ  บางครั้งเราเห็นคนที่ในขณะนี้ประสบความสำเร็จ  แล้วย้อนกลับมามองเราว่าทำไมเราไม่โชคดีอย่างเค้าบ้าง  แต่อย่าลืมว่ามันไม่ใช่โชค  แต่กว่าที่เค้าจะมายืนอยู่ ณ.จุดนี้เค้าต้องผ่านอะไรมาบ้าง  มันคงไม่ได้มาอย่างง่ายๆ เราต้องมีหัวใจให้กับสิ่งนั้น

1.สนใจ

2.ใส่ใจ

3.ตั้งใจ

-         การพัฒนา HR ให้มีประสิทธิภาพและเกิดผลกระทบกับระดับสูงนั้น  ควรจะต้องประกอบด้วยมิติทางเศรษฐศาสตร์,จิตวิทยา,การบริหารการจัดการและกลยุทธ์

-         ทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดในปัจจุบันไม่ใช่ Communities หรือสินค้าแต่เป็นความรู้      

-          คนเราต้องมีทุนทางจริยธรรมด้วยจะมีเพียงความรู้ความสามารถเพียงอย่างเดียวไม่ได้  หรือจะเรียกว่าต้องมี “ความรู้คู่คุณธรรม” ซึ่งทุนทางจริยธรรมนี้เราต้องปลูกฝังตั้งแต่เด็กๆ

-          ปัจจัยที่มีความสำคัญต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์

1.คุณภาพของคน

3.ทัศนคติของฝ่ายจัดการ     

4.การปลูกฝังให้พนักงานพัฒนาตนเอง

-      คนจะเป็น assets   ที่สำคัญขององค์กร จะเป็นจุดสร้าง Competitive advantages ให้องค์กร    หากองค์กรใดหรือระบบบริหารใดสามารถให้มนุษย์เป็นได้ทั้ง assets และ resource ได้ ก็จะได้รับชัยชนะ

-        บันไดแห่งความเป็นเลิศ

         1.ลองทำอะไรที่เริ่มจาก Good ideas          Action        สู่ผลสำเร็จ

         2.อย่าทำอะไรโดยไม่มี priority ลำดับความสำคัญเริ่มก่อน

         3.ทำโดยให้มี participation ของทุกคน ทุกระดับ

         4.ทุกโครงการต้องมีผู้เป็นเจ้าของ

-        การศึกษา  ความรู้และสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้  เป็นสิ่งสำคัญในปัจจุบัน  แต่สิ่งที่ดิฉันได้ยินมาคือ สมัยนี้อาชีพครูไม่ใช่อาชีพที่ใครๆปรารถนา  อาจเป็นเพราะเงินเดือนน้อย  เพราะฉะนั้นคนเก่งๆจะไปเรียนในสาขาอื่นๆกัน  ส่วนคนที่เลือกเรียนอะไรไม่ได้ก็จะมาเรียนเป็นครูกัน  แล้วอย่างนี้การศึกษาของประเทศไทยจะมีคุณภาพได้อย่างไร  อีกประการหนึ่งก็คือ เด็กๆสมัยนี้เรียนพิเศษกันจนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว  ครูบางคนในโรงเรียนก็ไม่ค่อยจะสอนอะไร  แล้วก็ให้เด็กไปเรียนพิเศษเพราะจะเอาแบบฝึกหัดที่สอนตอนเรียนพิเศษมาออกข้อสอบ  แต่ยังไงก็ตามครูที่เก่งและดีและเสียสละเพื่อสังคมก็มีอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน  เพราะฉะนั้นคุณธรรมและจริยธรรมจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่มนุษย์ทุกคนควรมี  แล้วมันก็ต้องย้อนกลับมาดูการปลูกฝัง  พื้นฐานของครอบครัว และสิ่งแวดล้อม  แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดมันก็คือตัวของเราเอง  ดังนั้นทุกสิ่งทุกอย่างมันเชื่อมโยงกันหมด  ตั้งแต่  ครอบครัว     การศึกษา   วัฒนธรรม    สิ่งแวดล้อม   และตัวเอง

-               วัฒนธรรมเป็นปัจจัยสำคัญในการทำงาน  เช่น คนไทยมักชอบเกรงใจกัน  แต่ถ้าจะแข่งขันในระดับโลกเราต้องตัดความรู้สึกนั้นออกไป

รู้สึกว่าตั้งแต่เรียนกับอาจารย์แล้วมีความรู้ที่หลากหลายขึ้นและยังทำให้จิตใจถูกขัดเกลาให้เป็นคนดีมากขึ้นด้วยคะ

ขอบพระคุณมากคะที่ให้ความกรุณา

กราบเรียน ศ.ดร.จีระ และเพื่อนๆผู้อ่านทุกท่าน ดิฉันนิสิต ป.โท สาขาการจัดการธุรกิจเกษตรและอาหาร สถาบันพระจอมเกล้าฯ เจ้าคุณทหารลาดกระบัง จากการที่ได้มีโอกาสอ่านหนังสือ "ทรัพยากรมนุษย์พันธุ์แท้" ของศ.ดร.จีระ หงส์ลดารมภ์และคุณพารณ อิศรเสนา ณ อยุธยา คงต้องบอกว่าวางไม่ลงจริงๆค่ะ เนื้อหาอ่านเข้าใจง่ายและนำไปใช้ได้จริง หลังจากอ่านจบทำให้ทราบว่า แม้ผู้เขียนทั้งสองท่านซึ่งมาจากตระกูลที่ดี และมีชื่อเสียง ยังเห็นคุณค่าของมนุษย์ด้วยกัน ท่านมองมนุษย์เป็นทรัพยากรที่มีค่า และสามารถเพิ่มคุณค่าได้ ซึ่งในองค์กรใดๆก็ตาม ล้วนมีมนุษย์เป็นผู้ดำเนินการทั้งสิ้น และการที่มนุษย์มาบริหารมนุษย์ด้วยกัน เพื่อเพิ่มมูลค่าให้องค์กรมีประสิทธิภาพและเกิดประสิทธิผลสูงสุด ต้องใช้ศิลปะและจิตวิทยา ซึ่งเป็นเรื่องที่เข้าใจและทำได้ยาก แต่อาจารย์ทั้งสองท่าน ซึ่งมีแนวทางการดำเนินชีวิตที่ต่างกันคือผู้บริหารและนักวิชาการ แต่สามารถสรุปและอธิบายให้เข้าใจง่าย และสามารถใช้ได้จริงคือ ทฤษฎี 4'Lของศ.ดร.จีระ ซึ่งจะนำไปสู่ Goal คือ

G = good (ความรู้สึกที่ดีต่อองค์กรและเพื่อนร่วมงาน)

O = Opportunity(หาโอกาสอยู่เสมอ)

Alert = (เตรียมพร้อมที่จะปรับตัวทุกสถานการณ์)

 L= Leanning (การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด)

และแนวความคิดของคุณพารณเกียวกับผู้บริหารที่ต้องเก่งและดีคือมีคุณธรรมด้วยจึงจะประสบความสำเร็จ
       ต่อจากนี้ไปเมื่อดิฉันได้แนวความคิดจากบทเรียนแห่งความจริงของอาจารย์ทั้งสองท่าน มาช่วยในการเรียบเรียงความคิดที่กระจัดกระจาย ให้มีเป้าหมายเพื่อเพิ่มศักยภาพในทุกๆด้าน ข้าพเจ้าจะนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด

ท้ายสุด ขอฝากให้ท่านผู้อ่านที่เข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นใน Blog นี้ลองไปหาอ่านหนังสือเล่มนี้ดูนะคะ แล้วท่านจะพบความจริงหลายอย่างที่ท่านมองข้ามไป และสามารถนำมาแก้ไขเพื่อให้อนาคตหลายอย่างดีขึ้นจริง ๆ

                                      ขอบคุณค่ะ

                                นส.ทิพวรรณ  คงเมือง 

                                                                                                                                                ขอบคุณค่ะ

นางสาว อโณทัย  แก้วสำอางค์

เรียน อาจารย์ดร. จีระ ที่เคารพ

เรียนอาจารย์ที่เคารพและสวัสดีเพื่อนนักศึกษารวมทั้งผู้สนใจทุกท่าน

กระผมนายกิตติวัฒน์ กุลจิระดิลก นศ.ป.โทบริหารธุรกิจเกษตรและการจัดการอุตสาหกรรมอาหาร คณะเทคโนโลยีการเกษตร พระจอมเกล้า เจ้าคุณทหาร ลาดกระบัง จากการที่ได้เรียนรู้กับอาจารย์เมื่อวันที่25มิถุนายน ที่ผ่านมาทำให้ทราบถึงการคิดนอกกรอบนั้นมีประโยชน์อย่างไรในการพัฒนาการศึกษาและการพัฒนาประเทศชาติเพื่อให้ได้ทรัพยากรมนุษย์ที่มีคุณค่าอย่างสูงสุดในขณะที่โลกกำลังเปลี่ยนแปลงในทุกๆด้านเช่น พลังงาน,การศึกษา,การลงทุนและสภาพแวดล้อมเป็นต้น แนวทางในการคิดเพื่อแก้ปัญหาต่างๆต้องมีการสร้างนวัตกรรมการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆโดยอาศัยแนวทางการบริหารทรัพยากรมนุษย์เป็นพื้นฐานในการจัดการและพัฒนาสู่ความยั่งยืนและการที่จะทำให้สำเร็จได้ต้องมีทุนของมนุษย์เป็นส่วนประกอบ ซึ่งแบ่งได้ 5 ทุน ได้แก่

1.innovation capital ทุนทางนวัตกรรม หมายถึงกลยุทธ์หรือยุทธวิธีในการพัฒนาปรับปรุงสิ่งต่างๆที่ได้เกิดขึ้นมาแล้วให้เกิดมูลค่าเพิ่มมีความรู้ใหม่ๆที่เป็นระบบสามารถนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์และประสบความสำเร็จได้อย่างสูงสุด การที่จะได้มาซึ่งทุนทางนวัตกรรมนั้นต้องมีการศึกษาหาแนวทางในการพัฒนาระบบการศึกษาให้มีระบบแบบแผนที่ชัดเจน คิดเป็นทำเป็น วิเคราะห์เป็นเพื่อให้เกิดมูลค่าเพิ่มทางนวัตกรรม

2.creativity capital ทุนแห่งการสร้างสรรค์ เป็นทุนที่ได้จากความคิดแปลกๆใหม่ๆที่สามารถนำไปใช้ประโยชน์ในการพัฒนาประเทศชาติและสังคมมนุษย์ให้มีประโยชน์สูงสุดสอดคล้องกับจริยธรรม และคุณธรรมที่ดี

3.knowledge capital ทุนแห่งความรู้ เป็นทุนที่ได้จากการแสวงหาความรู้ใหม่ๆเพิ่มเติมมีการแบ่งปันความรู้ที่ได้มาให้กับสังคมเพื่อที่จะนำความรู้ดังกล่าวไปใช้ประโยชน์ในการพัฒนาประเทศชาติให้เกิดประโยชน์สูงสุดสามารถนำไปวิเคราะห์และแก้ไขปัญหาได้อย่างยั่งยืน

4.cultural capital ทุนทางวัฒนธรรม เป็นทุนที่เกิดจากมนุษย์อย่างแท้จริงและยิ่งใหญ่ที่สุด บนพื้นฐานของสังคมที่มีความแตกต่างและหลากหลายในสภาพแวดล้อมของตนเองเป็นจุดกำเนิดเอกลักษณ์ที่ต้องดำรงค์รักษาเอาไว้เป็นสมบัติของชาติสืบเนื่องต่อไปในขณะที่สังคมโลกมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา การที่จะได้มาของทุนทางวัฒนธรรมได้นั้นเป็นสิ่งมีความละเอียดอ่อนอย่างมากในการทำให้ประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่องและยั่งยืน สิ่งเหล่านี้เกิดจากสภาวะด้านจิตใจที่มุ่งมั่นทำ "ทำด้วยจิตใจที่ดีงาม" บนพื้นฐานของการเป็นตัวเป็นตนของตัวเองไม่ต้องลอกเลียนแบบมาจากใคร

5.emotional capital ทุนทางอารมณ์เป็นทุนแห่งความรู้สึกที่เกิดจากสภาวะจิตใจของแต่ละคนที่มีอยู่ในตนเองในแต่ละสภาวะแวดล้อมที่เกิดขึ้นที่มีทั้งดีและไม่ดี การที่จะได้มาทุนทางอารมณ์นั้นต้องไม่ประมาทความรู้สึกของตัวเองให้ยึดมั่นถือมั่นในทางสายกลางตามหลักพระพุทธศาสนา เพื่อช่วยจรรโลงจิตใจให้ใสสะอาดมีจิตใจที่ดีงามบำบัดอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปตามวัตถุและสภาพแวดล้อมบนโลกที่มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

ดังนั้นจะเห็นได้ว่าการที่จะพัฒนาประเทศชาติและสังคมให้ประสบความสำเร็จ อยู่ได้อย่างยั่งยืนนั้นต้องอาศัยปัจจัยหลายๆอย่างเป็นส่วนประกอบแต่ที่สำคัญที่สุดคือ"ทรัพยากรมนษย์"ที่มีคุณค่าและมีคุณภาพโดยมีทุนมนุษย์เป็นแนวทางในการพัฒนา

ประโยชน์ของทุนมนุษย์ในด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์นั้นสามารถนำไปคิดใหม่ทำใหม่ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงด้านนวัตกรรมเพื่อความสำเร็จขององค์กรให้มีความยั่งยืนตลอดไป

กรรม

เรียนอาจารย์ที่เคารพและสวัสดีเพื่อนนักศึกษารวมทั้งผู้สนใจทุกท่าน

เรื่องขอแก้คำผิดในประโยคสุดท้าย ว่าด้วยคำนวัตกรรมที่ตกหล่นเหลือแต่คำว่านวัตแต่คำว่ากรรมไปจัดอยู่ใต้สุดของบทความ ดังนั้นข้าพเจ้าในฐานะที่เป็นเจ้าของบทความนี้ต้องขออภัยที่เกิดการผิดพลาดมาในบทความดังกล่าว

ด้วยความเคารพ

  นายกิตติวัฒน์ กุลจิระดิลก

1. ประเทศชาติ หรือองค์กรทางธุรกิจประสบปัญหากิจการขาดทุน สินค้าขายไม่ได้ตามเป้าหมาย  การแข่งขันสู้ต่างชาติไม่ได้ ประชาชนยังยากจน และขาดความรู้ ส่งผลให้ประสบปัญหาในการดำเนินชีวิต ซึ่งก็คือทุกข์ ของประเทศชาติหรือองค์กร
2. การที่ประเทศชาติประสบปัญหาวิกฤติทางเศรษฐกิจ จากการดำเนินนโยบายที่ผิดพลาดการพัฒนาไม่ยั่งยืน หรือว่าองค์กรกำลังประสบปัญหาในการดำเนินกิจการต่างๆ อยู่ เช่น กิจการสู้คู่แข่งไม่ได้ ต้นทุนสูง ส่วนแบ่งทางการตลาดหดหายไป วางแผนทางธุรกิจผิดพลาด ประเมินความสามารถทางการแข่งขันไม่ถูกต้อง ประชาชนหรือพนักงานในองค์กรขาดความรู้ และทักษะในการทำงาน ไม่ได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งก็คือ สมุทัย เป็นเหตุแห่งทุกข์ของประเทศชาติและองค์กร
3. การที่ประเทศชาติแข่งขันได้อย่างยั่งยืนประชาชนมีความเป็นอยู่ที่ดี มีความสุขในชีวิต หรือองค์กรมีการพัฒนา มีการเจริญเติบโต ร่วมสร้างสรรค์สังคมให้น่าอยู่ ซึ่งก็คือการดับทุกข์หรือ นิโรธ นั่นเอง
4. เมื่อต้องการแก้ไขปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นเหล่านี้ วิธีการหรือเครื่องมือที่จะช่วยให้ทำแล้วประสบผลสำเร็จ ก็คือ มรรค หรือหนทางแห่งการดับทุกข์

            ความเกี่ยวข้องของทุนทั้ง 5 ทุน กับด้าน Food Science ผมคิดว่าประเทศหรือองค์กรจะเจริญก้าวหน้าทางเทคโนโลยีได้อย่างยั่งยืน บุคลากรด้านนี้จะต้องมีการคิดและนำทุนทั้ง 5 ไปใช้ อย่างครบถ้วนจึงจะคิดหรือพัฒนาผลิตภัณฑ์ต่างๆ สำหรับแข่งขันในโลกปัจจุบันได้ ตัวอย่างงานที่ผมมองว่ามีการคิดโดยการนำทุนทั้ง 5 มาใช้คือการเกิดขึ้นของ บริษัทบ้านไร่กาแฟ ที่นำการขายกาแฟแบบทั่วๆไปมาประยุกต์เข้ากับทุนทางวัฒนธรรมของไทยที่มีคือ รูปแบบร้านที่เป็นบ้านทรงไทย มีดนตรีไทยเป็นจุดขาย จนประสบความสำเร็จ ทั้งหมดที่กล่าวมานี้ผมอยากเสนอเพิ่ม ทุน ที่ควรสร้างให้เกิดกับคนไทยมากๆ คือ  ทุนแห่งความมั่นใจ ภาคภูมิใจในความเป็นไทย  เพื่อสร้างตราสินค้าไทยให้ก้องโลก

สวัสดีคะ อาจารย์จีระ เพื่อนๆการจัดการธุริจเกษตรและอุตสาสหกรรมอาหารและทุกท่านที่เข้ามาแชร์ความคิดกันใน BLOG นี้ 

เรียนอาจารย์ ศ.ดร.จีระ หงส์ลดารมภ์
    จากทฤษฎี 5K's ที่ได้เรียนในครั้งนี้  ดิฉันคิดว่าที่มาหรือบ่อเกิดของทุน
แต่ละตัวนั้นอาจารย์ได้จากการสังเกตและวิเคราะห์จากสิ่งที่อาจารย์ได้เห็นและ
ได้สัมผัส  ทำการรวบรวม แยกแยะข้อมูลแล้วสรุปออกมาเป็นทฤษฎี 5K's
จากคำว่าทุน(capital)นั้นมักจะหมายถึงทรัพย์สินที่ถูกใช้เป็นปัจจัย
การผลิตสินค้าหรือบริการ  หากจะเปรียบเทียบกับการดำเนินชีวิตของมนุษย์ใน
แต่ละวัน  เปรียบได้ว่าเรากำลังผลิตความสำเร็จของชีวิต  กำไรที่ได้คือความสุข
ที่หาซื้อไม่ได้และขอแบ่งจากใครไม่ได้เช่นกัน  และการผลิตความสำเร็จของชีวิตนี้
 ก็ต้องใช้ปัจจัยในการผลิตด้วย  โดยใช้ทุน 5 ประการ หรือเรียกว่า 5K
เริ่มจาก  - อารมณ์ของแต่ละบุคคล  ซึ่งมีความหลากหลาย หลายต่อหลายคนที่ใช้อารมณ์
เป็นที่ตั้ง  ทำให้ขาดสติในการคิดพูดและกระทำ  ทำให้เกิดความเสียหายอย่างรุนแรง
ดังนั้นควบคุมอารมณ์ของตนเองจัดการและบริหารอารมณ์ให้อยู่ภายใต้เหตุผล
 ก็จะทำให้มีสุขภาพดี มีความสุข   มีจิตวิทยาในการพูดสื่อสารกับผู้อื่นก็จะทำให้เรา
มีทุนทางอารมณ์(Emotional capital)     
-การเรียนรู้อยู่ตลอดเวลา  ซึ่งความรู้นั้นล้วนแต่อยู่รอบตัวเรา  ได้ทั้งจากห้องเรียน
 กาารดำเนินชีวิตประจำวัน ประสบการณ์ การแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นหรือแม้แต่
การพูดคุยกับผู้ที่มีความรู้ ดังคำว่า"คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล"ความรู้ที่ได้เหล่านี้
ก็จะติดตัวเราและควรจะแบ่งปันให้ผู้อื่นด้วย ก็จะทำให้เรามีทุนทางความรู้
(Knowledge Capital) แต่การเรียนเพื่อให้รู้เพียงอย่างเดียวนั้น
ไม่เกิดผล  จะต้องนำความรู้ที่ได้นั้นไปปฏิบัติหรือก่อให้เกิดประโยชน์ทั้งแก่ตนเอง
 สังคม และประเทศชาติด้วย 
-วัฒนธรรม หมายถึง สิ่งที่ดีงาม ที่มีคุณค่า ที่คนในสังคมประพฤติปฏิบัติ 
 หากสังคมใดมีวัฒนธรรมในการเรียนรู้  ทุกคนในสังคมนั้นก็ล้วนแต่จะเป็นคนที่มีความสามารถ
ร่วมกับการกระทำในสิ่งที่ดีงาม  ก็จะถือว่ามีทุนทางวัฒนธรรม(Cultural capital)
-คนใดที่มีความคิดสร้างสรรค์  คิดนอกกรอบ หลุดพ้นจากความคิดเดิมๆ แตกต่างจากผู้อื่น
 เป็นคนที่ไม่ยึดติดกับหลักการ  ระเบียบ กฏเกณฑ์ แต่ไม่ทำให้ผู้อื่น สังคมเดือดร้อนหรือ
ผิดกฏหมายก็ถือว่ามีทุนแห่งการสร้างสรรค์(Creativity Capital)
-นวัตกรรม เป็นการกระทำในสิ่งใหม่ที่ได้จากความคิดใหม่  ปรับปรุงจากสิ่งที่มีอยู่ก่อนแล้ว
 โดยใช้ความรู้และความคิดสร้างสรรค์และมีประโยชน์ต่อสังคมและผู้บริโภค  ซึ่งเป็นทุนทางนวัตกรรม
(Innovation Capital)
    ทฤษฎี 5K's หรือ ทุน 5 ประการนี้หากศึกษาให้ดีและนำไปใช้ในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์
ในองค์กรในธุรกิจอาหาร หรือ นัก Food science ทั้งหลายแล้วก็จะทำให้ธุรกิจอาหาร
ของประเทศไทยก็จะประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก  เพราะทุกคนเป็นคนที่มีความรู้ความสามารถ
สร้างสรรค์ผลงาน ผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ ออกสู่ท้องตลาด ประพฤติปฏิบัติโดยใช้หลักคุณธรรม จริยธรรม ศีลธรรม
ไม่ก่อให้เกิดความเสียหาย ผลกระทบต่อผู้อื่น ใช้เทคโนโลยี มีนวัตกรรมใหม่ๆ และบริหารงาน
สื่อสารกับผู้อื่นสามารถบิหารอารมณ์ของตนเองได้อย่างชาญฉลาด เพียงเท่านี้ความสำเร็จในชีวิต
ความสำเร็จขององค์กร และความสำเร็จของประเทศไทย ก็จะเกิดขึ้นได้ด้วยทฤษฎี 5K's นี้
แต่นอกจากนี้ควรจะเพิ่มเติมเรื่องของทุนแห่งความพอเพียง พอประมาณด้วยเพื่อยับยั้งกิเลสของบางคนด้วย

กราบเรียนท่านอาจารย์จีระ ดิฉัน นางสาวอรุณี วงษ์กุหลาบ  นศ.ปริญญาโท  สาขาการจัดการธุรกิจเกษตรและอุตสาหกรรมอาหาร พระจอมเกล้าเจ้าคุณทหาร  ลาดกระบัง จุดเริ่มต้นของทุกสังคม ทุกองค์กร ทุกชุมชน ทุกคนต้องการ “คนมีคุณภาพ”  คุณภาพ คือความก้าวหน้า เป็นตัวชี้วัดความสำเร็จได้ และเป็นพลังขับเคลื่อนให้องค์กรมุ่งสู่ความเป็นเลิศในทุกๆด้าน การที่จะเป็นคนมีคุณภาพได้ต้องมีปัจจัยเสริมหรือเรียกว่าทุน ประกอบไปด้วยทุน 5 ประการ  

(1)  ทุนทางนวัตกรรม (Innovation Capital) คำว่า นวัตกรรม เป็นการเรียนรู้ การจัดการความรู้  และการใช้ประโยชน์จากความคิดที่เราคิดใหม่ๆ และสามารถนำความคิดที่คิดใหม่ไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อองค์กร ถ้ามีทุนนวัตกรรมถือว่ามีความสำคัญมาก เพราะเป็นตัวช่วยเพิ่มศักยภาพทางด้านการแข่งขันกับองค์กรคู่แข่งได้ เช่น การคิดค้นผลิตภัณฑ์อาหารชนิดใหม่ๆ ที่ยังไม่เคยมีมาก่อน ในปัจจุบันทุนนวัตกรรมถือว่ามีความสำคัญยิ่ง เพราะส่งผลต่อความเจริญก้าวหน้าของธุรกิจแต่ละประเภท และมักเห็นคำว่า “นวัตกรรม” ค่อนข้างเยอะ  “นวัตกรรมอาหารแห่งศตวรรษ”  หรือ “นวัตกรรม Food Matrix”  จะเห็นได้ว่าทุนนวัตกรรมส่งผลต่อความเจริญก้าวหน้าทางอุตสาหรรมได้ทุกประเภท

(2)  ทุนแห่งการสร้างสรรค์ (Creativity Capital) “ การที่มนุษย์จะประสบความสำเร็จในชีวิต ต้องอาศัยการมองในมุมที่ต่างจากคนอื่นเป็นการคิดนอกกรอบ หรือฉีกกรอบ เพื่อให้เกิดความคิดที่สร้างสรรค์”  ความคิดที่แปลกแตกต่างถือว่าเป็นประโยชน์ แต่จะมีประสิทธิภาพมากก็คือคิดอย่างสร้างสรรค์แล้วต้องลงมือทำด้วย การก่อรูปความคิดสร้างสรรค์ จะมีความสัมพันธ์กันกับนวัตกรรม ผลสุดท้ายของการสร้างสรรค์ก็คือการนำเข้าสู่นวัตกรรม

(3)  ทุนทางความรู้ (Knowledge Capial)“ ผู้มีปัญญาเหมือนมีทรัพย์อยู่นับแสน” และ “ความรู้เปรียบเสมือนทรัพย์สินที่กินไม่รู้หมด” ความรู้จะเกิดได้ไม่ใช่แค่เรียนในห้องเรียนหรือดูจากวุฒิบัตรทางการศึกษาเท่านั้น สามารถค้นคว้าเพิ่มเติมได้ เช่น บทเรียนชีวิตที่ล้มเหลวหรือชีวิตที่ประสบความสำเร็จ การลองผิดลองถูก การแลกเปลี่ยนความรู้ (Share Idea)  สุดท้ายจะเกิดประสิทธิผลก็ต้องนำความรู้ที่ได้เหล่านี้ไปสร้างมูลค่าให้กับองค์กรและประเทศชาติ ในปัจจุบันถ้าความรู้น้อยหรือรู้ไม่จริงก็อาจส่งผลธุรกิจได้

(5)  ทุนทางอารมณ์ (Emotional Capital) อารมณ์เป็นสิ่งที่ควบคุมยากบางครั้งควบคุมได้ บางครั้งก็ไม่ได้  บุคคลที่มีอารมณ์ดีย่อมได้รับการพูดคุยมากกว่า การควบคุมอารมณ์ให้เหมาะกับสถานการณ์ต่างๆ ถือว่าประสบความสำเร็จไปกว่าครึ่งหรือใช้หลักทางพระพุทธศาสนาและพระราชดำรัสของในหลวงในการบริหารอารมณ์ได้

                    Innovation หรือ นวัตกรรม หมายถึง การทำสิ่งใหม่ ๆ อาจเป็นแนวความคิด หรือ สิ่งประดิษฐ์ใหม่ ๆที่ยังไม่เคยมีมาก่อนหรือเป็นการพัฒนาดัดแปลงจากของเดิมที่มีอยู่แล้วให้ทันสมัย และได้ผลดีมีประสิทธิภาพและประสิทธิผลสูงกว่าเดิม ทั้งยังช่วยประหยัดเวลาและแรงงานได้ด้วย สรุปก็คือ นวัตกรรมหรือการเปลี่ยนแปลงใหม่ อันได้แก่ ความคิด พฤติกรรม หรือสิ่งใหม่ๆ ที่ต่างกับสิ่งที่เป็นอยู่ และ การรับรู้ในของใหม่ และแบบอย่างใหม่ๆ ในวัฒนธรรมหนึ่ง 

โลกเศรษฐกิจที่ผ่านมาเราสามารถสัมผัสและซื้อขายสินค้าเชิงกายภาพได้ ปัจจัยในการสร้างและประดิษฐ์สินค้า ได้แก่ ที่ดิน ทรัพยากรทางธรรมชาติ เช่นน้ำมันหรือแร่ธาตุ แรงงานมนุษย์ และเครื่องจักรและเป้าหมายขององค์กรคือการดึงดูดเงินตราซึ่งพวกเขาก็ทำได้ ตามเป้าหมาย แต่ต่อไปในยุคโลกาภิวัตน์การแข่งขันมีมากมาย ทรัพย์สินที่มีค่าสุดคือทรัพย์สินที่เราสัมผัสไม่ได้ซึ่ง ก็คือ ทุนทั้ง 5 ดังกล่าว เรานำมาใช้กับองค์กรของเรา พัฒนาให้เกิดประโยชน์  องค์กรเราก็สามารถเป็นหนึ่งได้ แต่การพัฒนาดังกล่าวจะต้องยั่งยืน ซึ่งจะเห็นได้จาก แผนพัฒนาฯฉบับที่ 10 ซึ่งจะกล่าวถึง “สังคมที่มีความสุขและยั่งยืน”

สวัสดีครับ ดร.จีระ ผมนายปรัชญา พุดดี นศ.ป.โท สาขาการจัดการธุรกิจเกษตรเเละอุตสาหกรรมอาหาร

Innovation Captital (ทุนทางนวัตกรรม) จากสาเหตุที่โลกในยุคปัจจุบันมีการเจริญก้าวหน้า พัฒนาอย่างต่อเนื่อง เทคโนโลยีใหม่ๆเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว องค์กรต่างๆจึงควรให้ความสนใจเรื่องนวัตกรรมเป็นพิเศษ นวัตกรรมต่างๆย่อมเหมาะสมกับสภาพธุรกิจที่เเตกต่างกันออกไป การเลือกใช้นวัตกรรมจึงเป็นเรื่องที่ต้องให้ความสำคัญ ต้องพิจารณาว่าองค์กรเป็นเเบบใด เหมาะกับนวัตกรรมเเบบไหน เพราะบางครั้งการเร่งพัฒนาจนเกินไปทำให้องค์กรไม่สามารถปรับตัวได้ทัน ควรค่อยๆปรับเปลี่ยนอย่างค่อยเป็นค่อยไป เหมือนกับข้อความหนึ่งที่ผมเคยได้รับจากการอวยพรวันเกิดคือ "หนึ่งก้าวที่ยาวไกลอาจหวั่นไหวเเละล้มลง...เเต่หนึ่งก้าวที่มั่นคง เเม้จะสั้นเเต่มั่นใจ..." สำหรับปัญหาของการนำนวัตกรรมใหม่ๆไปใช้ที่พบเห็นบ่อยๆคือ ปัญหาของตัวบุคคล ยกตัวอย่างเช่น พนักงานอาวุโสที่อยู่กับองค์กรมาหลายปี อาจจะคุ้นเคยกับรูปแบบเดิมๆ เมื่อต้องพบกับนวัตกรรมใหม่ๆอาจเกิดการต่อต้าน ไม่ยอมรับ ซึ่งปัญหานี้ควรใช้วิธีการซึมซับนวัตกรรมนั้นเข้าไปอย่างช้าๆ ค่อยเป็นค่อยไป อาจจะช่วยเเก้ปัญหาในจุดนี้ได้

Creativity Capital ทุนเเห่งการสร้างสรรค์ การคิดสร้างสรรค์เป็นจุดเริ่มต้นของการเกิดนวัตกรรมใหม่ๆ การสร้างสรรค์เเละนำไปปฏิบัติได้จริงย่อมทำให้เกิดการพัฒนา อย่างไรก็ตามต้องคำนึงถึงสิ่งที่ทำนั้นเป็นประโยชน์ต่อสังคมเเละสิ่งเเวดล้อมหรือไม่ การสร้างสรรค์ไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกๆคน เเต่เกิดจากประสบการณ์เเละการเรียนรู้พร้อมกับการนำไปประยุกต์ใช้ สำหรับประเทศไทยบุคคลที่มีความรู้ความสามารถด้านนี้มีอยู่มาก เเต่ปัญหาคือบุคคลเหล่านี้ขาดเเรงผลักดัน ขาดการสนับสนุน เปรียบเหมือนเพชรที่รอวันเจียระไนเพื่อเพิ่มคุณค่าให้กับตัวมันเอง ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องหันกลับมามองตัวเองว่ามีความสามารถ มีศักยภาพในด้านใดเเล้วเค้นเอาสิ่งนั้นออกมา ทำให้ดีที่สุด เพื่อเป็นการเพิ่มคุณค่าให้กับตัวเอง

Knowledge Capital ทุนทางความรู้ การเรียนรู้เป็นเรื่องที่ไม่มีวันสิ้นสุด ผู้ที่มีความรู้มากเเละสามารถนำความรู้นั้นไปใช้ให้เกิดประโยชน์ ย่อมเป็นที่ต้องการขององค์กร ความรู้ไม่ได้มีอยู่เพียงในตำราเท่านั้น ดังคำพูดที่ว่า "ประสบการณ์ที่ดีมีค่ามากกว่าคำสอน" บางครั้งผู้ที่จบการศึกษาสูงอาจประสบความสำเร็จน้อยกว่าผู้ที่จบการศึกษาตำกว่าก็เป็นได้ ขึ้นอยู่กับว่าจะนำความรู้นั้นไปใช้ให้เกิดประโยชน์ได้มากน้อยเพียงใด

Cultural Capital ทุนทางวัฒนธรรม มนุษย์เมื่อมีการอยู่ร่วมกันเป็นสังคมเเล้ว มีการติดต่อสัมพันธ์กันย่อมจะเกิดวัฒนธรรมขึ้น ในสังคมหนึ่งๆจะมีวัฒนธรรมที่เเตกต่างกันไป วัฒนธรรมนี้เป็นเรื่องที่ควรเอาใจใส่เพราะเป็นเรื่องของจิตใจเเละความรู้สึกเเละยังส่งผลต่อภาพรวมด้วย สำหรับงานด้าน HRควรให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เพราะเป็นเรื่องของภาพรวม หากจะไปเปลี่ยนเเปลงหรือดำเนินการใดๆที่กระทบต่อวัฒนธรรม โดยที่ยังไม่ได้รับการยอมรับจากกลุ่มเป้าหมาย อาจส่งผลให้เกิดการต่อต้าน ไม่ยอมรับ ทำให้กิจกรรมนั้นไม่บรรลุเป้าหมาย ผู้ที่ทำงานด้านHR นี้ต้องทำความเข้าใจถึงวัฒนธรรมขององค์กร การสร้างวํฒนธรรมขององค์กรนั้นจะเป็นผลดี เพราะในการดำเนินการบางอย่าง ถ้าวิธีการนั้นเป็นไปตามเเนววัฒนธรรมขององค์กรเเล้ว น่าจะได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยไม่ต้องบังคับ

Emotional Capital ทุนทางอารมณ์ ในการทำงานใดๆสิ่งที่เป็นตัวกระคุ้นให้มีความรูสึกอยากทำงานอีกอย่างหนึ่งคือ สภาวะอารมณ์ ซึ่งน่าจะเกี่ยวข้องกับการสร้างบรรยากาศในการทำงาน ผู้บริหารที่ดีควรเอาใจใส่ต่อพนักงานในด้านนี้ด้วย เพื่อเป็นการสร้างบรรยากาศที่ดีในการทำงาน จะส่งผลไปกระตุ้นพนักงานให้ปฏิบัติงานได้ดียิ่งขึ้น

จะเห็นได้ว่าทฤษฎี 5 k นี้ได้กล่าวถึงทุนต่างๆไว้ เเต่ละทุนล้วนมีความสำคัญเเละมีความสัมพันธ์เกี่ยวเนื่องกัน หากสามารถนำทุนเหล่านี้มาปรับใช้ให้เข้ากับองค์กร จะส่งผลให้องค์กรบรรลุเป้าหมายที่กำหนดไว้ได้..

1. Innovation capital (ทุนทางนวัตกรรม) ซึ่งหมายถึงนวัตกรรม การคิดริเริ่ม หรือปรับปรุงเพิ่มเติมสิ่งเก่าที่มีอยู่ให้เกิดเป็นสิ่งใหม่และมีคุณค่า
2. Creativity capital (ทุนแห่งการสร้างสรรค์) หมายถึงความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ หากเรารู้จักสร้างสรรค์ จะนำมาซึ่งนวัตกรรมใหม่ๆ
3. Knowledge capital (ทุนทางความรู้) หมายถึงการหาความรู้ทั้งจากในตำราและนอกตำรา แล้วรู้จักนำเอาความรู้นั้นไปใช้ก่อให้เกิดมูลค่า
4. Cultural capital (ทุนทางวัฒนธรรม) หมายถึง การพยายามสร้างproductใหม่ๆ แต่ยังคงยึดมั่นคุณค่าทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น
5. Emotional capital (ทุนทางอารมณ์) หมายถึง การรู้จักควบคุมอารมณ์ ,rhythm รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา

ขอบคุณ : สมาชิกวุฒิสภา[1]

โดย ศ.ดร.จีระ  หงส์ลดารมภ์