เขียนความคิดกันเถอะค่ะ แล้วจะรู้ว่าได้อะไร...GotoKnow นี่แหละคือเวที


เขียนให้ตัวเองก่อน แล้วในที่สุดสิ่งที่เรามีให้คนอื่นจะออกมาเอง

วัน สองวันนี้ได้มีโอกาสพูดและเขียนชวนคนตั้งหลายคนให้เขียนบันทึก แถมได้อ่านบันทึกอ.ประพนธ์ ท่านก็แนะนำให้คุณครูทั้งหลายที่มาร่วมอบรม เขียนบันทึกกันเถิด

ขอยืนยันอีกสักทีนะคะ สำหรับทุกๆคนที่เคยคิดว่าจะเขียน ลงมือเลยค่ะ เริ่มด้วยการเขียนสิ่งที่เราคิด (หลานฝุ่น..ลงมือได้เลยนะคะ) หาเวลาวันละไม่มากเพื่อจะเขียนเรื่องที่เราคิดในวันนั้น ตัวเองเชื่อว่าการเขียนไม่ได้เป็นสิ่งที่มากับตัวคนทุกคน แต่ทว่าใครที่อ่านแล้วคิดในใจว่า จะเขียนอะไร เขียนแล้วจะดีไหม...นั่นแหละคือคนที่เขียนได้...แต่ต้องลงมือทำค่ะ

ที่บอกอย่างนี้เพราะว่า คนที่จะไม่เขียนแน่ๆ คือคนที่ไม่คิดแบบนี้เลย เพราะฉะนั้น ถ้าท่านคิด แสดงว่าท่านเขียนได้ แล้วจะเสียเวลารออยู่ทำไมคะ ลงมือกันเถิด

โลก GotoKnow ทำให้เราได้เขียน โดยไม่ต้องมีขีดจำกัด มีเพียงข้อปฏิบัติซึ่งเรียกได้ว่าสามัญสำนึกของคนที่มีเหตุผลแบบเราๆท่านๆนี้ก็เหลือแหล่แล้ว เขียนความคิดที่เรามีต่องานที่เราทำหรือสิ่งที่เราพบเจอในวันนั้น ขอให้เชื่อเถอะค่ะว่า จะมีคนอ่านและคิดตาม หากเป็นเรื่องที่น่าสนใจ หรือหากไม่มีคนอื่นมาอ่าน เราเองจะได้เรียนรู้พัฒนาการทางความคิดของตัวเอง

GotoKnow ได้จัดระบบให้เราสามารถเก็บรวบรวมความคิด และเรื่องที่เราสนใจได้อย่างง่ายดาย ขอให้ตั้งใจจริงในการเขียน เขียนด้วยความจริงใจ เขียนแล้วหากเป็นเรื่องที่ออกไปทางลบ ให้ติ๊กในช่อง"ไม่แสดงบันทึกต่อผู้อื่น" แล้วกลับมาอ่านใหม่วันรุ่งขึ้น ลองข้อนี้ดูก่อน ก็จะได้เรียนรู้ตัวเองแล้วค่ะ ว่าเรื่องที่แสนใหญ่ น่าโมโหในวันนี้ จะกลายเป็นอีกเรื่องได้ในวันพรุ่งนี้

ได้คุยกับคุณ nidnoi แล้ว เราเห็นเหมือนกันว่า เราจะเขียนไม่เหมือนตัวเราในตอนแรกๆ แต่เมื่อยิ่งเขียนไปนานมากขึ้น เราจะรู้สึกว่าเราเขียน สิ่งที่เราคิดอยู่ได้จริงๆ และเราเป็นตัวเราเองมากขึ้นเรื่อยๆ สิ่งนี้มีคุณค่ามากกว่าอะไรทั้งหมดเลยค่ะ

เพราะเมื่อเราเป็นเรา ไม่มีหน้ากาก ไม่มีเกราะ เราจะทั้งให้และรับได้อย่างเต็มที่ คนอื่นก็รับเราแบบที่เราเป็น และเราก็ปฏิบัติเช่นกัน

ณ ที่แห่งนี้ เรามีเพื่อนร่วมอุดมการณ์ เรามีกัลยาณมิตร เรามีครู เรามีศิษย์ และที่สำคัญที่สุด คือเราเป็นตัวเอง ที่ภูมิใจในตัวเองได้เต็มที่ทุกคนค่ะ  

หมายเลขบันทึก: 46978เขียนเมื่อ 29 สิงหาคม 2006 00:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 15:44 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)
ขอโทษค่ะ ตะกี้มือไปพลาดกดอะไรไม่รู้มันเลบันทึก รบกวนพี่โอ๋ลบ คห.ด้านบนด้วยนะคะ.....เพิ่งมาจากอ่านครบรอบ 1 ขวบของการเป็นสมาชิก gotoknow ของคุณชายขอบ  พัฒนาการของคนแตกต่าง....ตอนนี้กลายเป็นอ่านทุกวัน เขียนเกือบทุกวัน....แนะนำคนอื่นให้เขียนทุกวัน....งตัวเองเปลี้ยนไป....จากเดิมไม่มั่นใจว่าเรามีความรู้จะเขียนอะไรได้....กลายเป็น....เราเขียนได้เกือบจะทุกวัน....บอกกับตัวเองอยู่....ให้สอดคล้องกับความคิด......คิดทุกวัน...น่าจะเขียนได้ทุกวัน...

ผมได้หลา่ยอย่างใน G2K

และสิ่งสำคัญที่เกิดขึ้นทุกวัน คือ มิตรภาพ จากคนที่ไม่เคยเห็นหน้าตา แต่สัมผัสด้วยความรู้สึกที่ดีๆ

เครือข่ายแห่งความดี ร้อยรัดคนใน G2K ไปเรื่อยๆครับ

ผู้ที่รีรอ ลงมือเลยครับ เขียนอะไรก็ได้ เขียนไปเลย ครับ หากไม่เริ่มเขียน ก็ไม่ได้เขียนสักที ไม่รู้จะรอเมื่อไหร่...

ฝีมือเราจะพัฒนายิ่งๆขึ้นไป ในการเป็นนักเขียนเรื่องราวและได้แลกเปลี่ยนกับท่านผู้รู้ท่านอื่นๆด้วย 

Many thanks krab P'O+

You have recommended me for meeting people inside GotoKnow last year.

Well, I am very happy to start writing my interests. Having nice friendships here is very thoughtful when working hard in Perth.

I am leaving for Bangkok soon krab, and I will give a call to you and your family at there.

Miss you, always.

การเขียนทำให้เราคิด...คิดมากกว่าที่เคย   และทำให้เราคิดเป็นด้วยค่ะ
.
ตอนแรกๆ ที่เขียนบันทึก   เหมือนแต่งเรียงความเลยล่ะ     คิดแต่ว่าเขียนยังไงให้ดูดีมีสกุล (คล้ายๆ สร้างภาพ)    แต่พอนานๆ เข้าความเป็นตัวของตัวเองก็หลุดออกมา   หรืออีกทีคือหา 'สไตล์' ของตัวเองเจอ
ตอนนี้นะคะ....ไม่ได้คิดว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี (เพราะมีหลายเรื่องให้เขียน   เยอะแยะไปหมด)    คิดแต่ว่า   เขียนเรื่องอะไรไม่ดี   เพราะเรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรเขียนถึง   (ประมาณว่าเขียนไปก็หาประโยชน์อันใดไม่ได้)      ซึ่งเป็นการดีค่ะที่ฝึกให้เราคิดแต่เรื่องดีๆ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท