•  เห็นด้วยครับ
• รอไปต่างประเทศเหมือนกันครับ
• แต่ proposal ยังไม่ดีเลย
• ขอบคุณมากครับ
• แวะมาเป็นกำลังใจให้ครับ

สวัสดีค่ะ คุณจันทรรัตน์

ครูอ้อยมีตัวอย่างที่ดี  มีข้อแนะนำที่ดี  ดีใจมากที่ได้อ่านค่ะ  จะได้มีพลังในการเรียน  ตามมาห่างๆนะคะ เมตตาครูอ้อยด้วยค่ะ  คุณจันทรรัตน์และคุณขจิต

เท่าที่ผมขึ้นไปเต้นอยู่บนเวที...

ในมุมมองหนึ่งอาจจะผิดก็ได้คือ...ความพร้อมของนักศึกษา...เป็นที่หนึ่งที่ผมพิจารณาดูเช่นเมื่อน้ดกับอาจารย์ที่ปรึกษาแล้วไม่มาตามเวลานัดหรือมาก็สายไปเกือบ 3 นาที...

ความพร้อมที่จะปฏิบัติตามกฏระเบียบ...เช่นการเงิน...ควรพร้อม...

ต่อมาคือตัวหลักสูตร...ควรทันสมัยและเป็นที่สนใจของเราที่สุด...

สำหรับท้ายสุดคืออาจารย์ที่ปรึกษานั้น...ผมไม่ห่วงเท่าไหร่เพราะนักศึกษาเป็นคนเลือกครับ...ควรดูว่าดวงสมพงษ์กันมั้ย...ฮา ๆ เอิก ๆ...

คุณขจิต และครูอ้อย คะ

• ขอบคุณค่ะ..กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญและให้กันได้ไม่จำกัดค่ะ ในgotoknow มีมากหน่อยเพราะผ่านขั้นตอนใกล้เคียงกัน เข้าใจกันง่ายหน่อยค่ะ

ท่านอาจารย์ umi คะ

• ทำอย่างไรถึงจะรู้ว่าอาจารย์กับนักศึกษาดวงสมพงษ์กันคะ...ต้องผูกดวงกันไหมคะ...สงสัยจะเหมือนที่แถวนี้ชอบพูดคือ chemical reaction ดีหรือไม่ดี...

ท่านอาจารย์ umi คะ อีกรอบค่ะ เรื่องเวลาค่ะ

เอาเรื่องสนุกมาเล่านิดหน่อยค่ะ

ในการนัดกันครั้งหนึ่งระหว่างอาจารย์และนักศึกษา

นักศึกษา "หนูมารออาจารย์ตั้ง 2 ชั่วโมงแล้วค่ะ"

อาจารย์ "อ้าวนัดคุณไว้สิบโมง ตอนนี้ก็ตรงเวลานัดคุณมาก่อนเวลาเองนี่"

นักศึกษา " ขอโทษค่ะ..หนูผิดเองค่ะ เข้าใจว่าอาจารย์จะนัดตามเวลาญี่ปุ่นซะอีก"

อาจารย์ (เริ่มงง) "ทำไมล่ะ"

นักศึกษา "ก็วันนี้เราจะพูดเรื่องงานวิจัยของประเทศญี่ปุ่นไม่ใช่หรือคะ"

แฮ่ม!

หรืออีกสักเรื่องไหมคะ...

เหมือนกับการทำงานเป็นทีมเช่นกันนะครับอาจารย์ เมื่อลงเรือลำเดียวกันแล้ว คงต้องช่วยกันพาย กันจ้ำ หากเหนื่อยมากก็ให้กำลังใจกัน...ขออย่างเดียวอย่าท้อครับ

 การเข้าไปอยู่สังคมของการเรียนระดับสูง สิ่งที่ผมพบเห็นมากๆก็คือ อัตตา ของคนที่มากขึ้น ตามอาภรณ์ประดับกาย แต่หากเราใส่ใจกับเรื่องอัตตาที่รุงรังก็เครียดครับ ต้อง "อุเบกขา" เหมือนที่อาจารย์ว่า นี่เป็นทางออกที่ดี

ให้กำลังอาจารย์เรียนสำเร็จเร็ววันครับ 

เห็นด้วยค่ะว่า อุเบกขา เป็นทางออกที่ดี

ขอให้ความสุขเป็นอาภรณ์สำหรับคุณจตุพรตลอดไปค่ะ

เท่าที่อ่านดู อืมมม  สงสัยนิวจะขาดวุฒิภาวะทางอารมณ์นะเนี่ย  เหอ ๆ  แต่ไม่เป็นไร  นิวจะค่อย ๆ  พยายามปรับให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ คะ 

และเห็นด้วยกับอาจารย์ Umi คะ ว่า เรื่องวิตามิน M (เงิน=Money) ก็เป็นเรื่องที่สำคัญเหมือนกัน  !!  ซึ่งถึงแม้นิวจะได้ทุนมาเรียน  แต่ก็ยอมรับว่าบางอย่างเราก็ต้องออกเอง เพราะฉะนั้นก็ต้องเตรียมความพร้อมเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน

ผมเองก็มองว่ากรรมใดๆ ก็มักเกิดจากตัวเราเป็นเหตุครับ ดังนั้นมันขึ้นอยู่กับตัวเราเป็นหลักใหญ๋ครับ ใกล้ถึงฝั่งฝันแล้วขอเป็นกำลังใจให้นะครับ :)

สวัสดีค่ะน้องนิว และอาจารย์[email protected]

เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ

เรื่องเงินตอนทำวิจัยนี้...มีความเห็นอย่างหนึ่ง(ที่อาจจะไม่ค่อยถูกต้องนัก) ตามประสบการณ์ที่ตัวเองอ่อนเรื่องการขอทุนค่ะ...คือตอนเขียนขอทุน หน่วยงานรัฐแห่งหนึ่ง เขียนตามจำนวนที่คิดว่าจะใช้จริงๆ อะไรที่เห็นว่ามีแล้วก็ไม่ขอไป กะว่าไม่เบียดเบียนเงินรัฐเลย...และอาจารย์ที่ปรึกษาก็เห็นชอบกับความคิด...พบว่าทุนจะถูกตัดไปประมาณ 30% ค่ะ ...เลยไม่พอสำหรับงานวิจัยต้องควักกระเป๋าและไปทำงานพิเศษหารายได้เสริมเองค่ะ ....ตอนหลังมีคนแนะนำว่า เวลาเขียนขอทุนจากหน่วยงานรัฐต้องบวกเงินเพิ่มประมาณ 40% เพราะเป็นธรรมเนียมว่า เขาจะตัดทุนที่ขอ 20-30% ..โดยไม่ได้พิจารณารายละเอียดว่าเราเอาไปใช้อะไรบ้าง..ก็ไม่ทราบว่าทำไมแหล่งทุนวิจัยของหน่วยงานวิจัยของรัฐถึงมีวิธีคิดแปลกๆ อย่างนั้น..เรื่องทุนเป็นเรื่องที่สำคัญมากค่ะ ได้เรียนรู้เพิ่มขึ้นอีกเรื่องนอกจากวิธีการทำวิจัยแล้วค่ะ..