ครูอ้อยได้รับรางวัลสะคะนึง พรรคพวกรีบแสดงความยินดีพร้อมเพรียง
ตามประกาศ มาแล้วจ้า……รางวัลสุดคนึงประจำเดือนตุลาคม 2549

แน่นอนว่า นี่คือ รางวัลที่หลายคนยอมรับ
มีกรรมการตัดสินตามเกณฑ์มาตรฐานที่ตั้งไว้
ผู้คนชาวgotoknowยอมรับ เคารพเกณฑ์ เห็นด้วยกับผลการตัดสินทุกครั้ง

ผลรางวัล มีการตัดสินเดือนละ 1 คน เป็นการคัดสรรค์กลั่นกรองออกมาอย่างมีคุณค่า

และนี่คือ หนึ่งในรางวัลแห่งน้ำใจที่สำคัญ     เป็นน้ำใจขับเคลื่อน สกัดความรู้ออกมาในบล็อก





ในอีกมุมหนึ่งที่นายบอนพบ  เห็นข้อความจากคุณกิตติพงษ์ เสริมราษฎร์์บอกว่า เห็นมีการนำบล็อกธรรมะเข้าแพลนเนต ส่งจึงข้อความขอบคุณ

เกิดความรู้สึกว่า
    ความพยายามถ่ายทอดเรื่องราว บันทึกของคุณกิตติพงษ์ได้รับความสนใจ จากคนๆ หนึ่ง ที่เห็นคุณค่าจากเนื้อหาในบล็อก จนนำเข้าแพลนเนต
    ถ้าไม่เห็นคุณค่าเลย คงไม่เสียเวลาคลิกเข้าแพลนเนตแน่นอน
    น้ำใจเล็กๆน้อยๆ เพียงเท่านี้ จากคนเล็กๆ กลับยิ่งใหญ่สำหรับคุณกิตติพงษ์

ความรู้สึกที่แตกต่าง

1) รางวัลสุดคะนึง ตามเกณฑ์เห็นด้วย ในการให้กำลังใจคนที่พยายามถ่ายทอดความรู้ต่อเนื่องตามเกณฑ์
2) แต่เราจะให้รางวัลเฉพาะคนที่มีความพร้อมในการเขียนตามเกณฑ์เท่านั้นหรือ
3) รางวัลอื่นๆยังมีหลายสาขา
4) รางวัลแห่งน้ำใจ สามารถแบ่งปันได้ไม่จำกัด
5) เพราะน้ำใจไม่มีวันหมด ไม่มีขอบเขตในการแบ่งปัน
6) ยังมีผู้เขียนบล็อกอีกมากมาย ที่มีความตั้งใจและต้องการได้รับการเหลียวแล สนใจจากคนในสังคม g2k เช่นกัน
7) ไม่มีใครต้องการความเฉยเมย
8) ไม่มีใครต้องการไร้คนเหลียวแล
9) ไม่มีใครต้องการความเงียบเหงา การไม่ได้รับการตอบสนอง
10) รางวัลแห่งน้ำใจ จะเล็กหรือใหญ่ คุณค่าอยู่ที่น้ำใจที่หยิบยื่นให้กัน


ตัวอย่างที่น่าชื่นชม (ข้อเปรียบเทียบ)


- พี่ขจิตและคุณนิว กับการมอบข้อคิดเห็น ฝากรอยน้ำใจให้ blogger มือใหม่
- การเพิ่มบล็อกของมือใหม่ที่เนื้อหาเข้าตาของพี่ขจิตเข้าใน planet ของพี่ขจิต
- ผลคือ บันทึกปรากฏอย่างต่อเนื่องจากมือใหม่ พัฒนาดีขึ้นเรื่อยๆ
- เป็นน้ำใจที่สัมผัสได้ และนายบอนก็เคยได้รับ ทำให้บล็อกหน้าใหม่ มีกำลังใจเขียนต่อไป
- เช่น นายบอน เขียนมาได้อย่างต่อเนื่อง จนถึงทุกวันนี้ ส่วนหนึ่งเพราะเคยได้รับน้ำใจเล็กๆน้อยในวันวาน
- แม้วันนี้ พี่ขจิตจะไม่ได้ทำหน้าที่มอบน้ำใจเหมือนช่วงแรกๆที่นายบอนเขียนบันทึก  แต่น้ำใจเล็กๆยังคงจดจำได้อย่างไม่รู้ลืม

ความเอื้อเฟื้อ



- เห็นพี่ขจิตทำแบบนั้น นายบอนก็ทำในแบบของตัวเอง โดยส่งเสริมเพื่อนๆที่กาฬสินธุ์ให้เกิดพฤติกรรมให้เข้ามาติดตามอ่านบล็อกใน gotoknow
 - อ่านแล้ว หยิบมาแลกเปลี่ยน คุยนอกรอบ  (นอกจอคอมพิวเตอร์) หยิบความเห็นจากเพื่อนๆมาถ่ายทอดในบล็อกของนายบอน

- การยอมรับความคิดเห็น = ให้เกียรติอย่างสูง
- ความพยายามเรียบเรียงประเด็นออกเผยแพร่
- การได้เห็นแนวคิดของตนเผยแพร่ใน g2k
- ได้รับรู้ว่า มีคนที่คิด มีบันทึกแนวนั้นอยู่บ้าง เมื่อเข้ามาอ่าน อ่านไปเรื่อยๆ จนค้นพบเรื่องที่น่าสนใจ คนเขียนที่เขียนเรื่องที่อยากอ่าน
-เมื่อค้นพบแล้ว ทำให้คนอ่านที่ กาฬสินธ์ .เข้ามาติดตาม gotoknow อย่างต่อเนื่อง

การช่วยส่งเสริมเปิดตัวคนมือใหม่ให้รู้จัก



- คุณ น.เมืองสรวง เพื่อนของนายบอนที่เข้ามาครั้งแรกๆ จะอาการสงวนท่าทีในการแสดงความคิดเห็นใน g2k
- นายบอนจึงรวมข้อมูลของเขา มาเขียน มาเล่า บันทึก และมาจัดทำ นำเสนอใหม่ พยายามหยิบประเด็นมาพูดถึงบ่อยๆ
- ทำให้ น.เมืองสรวง มีตัวตนในสังคม g2k ผู้คนเริ่มรู้จัก  ผลงาน E-book ทั้งเล่ม  มีคนคลิกอ่านเพิ่มขึ้น
- แม้บันทึกของ น.เมืองสรวง ที่ออกมามีจำนวนน้อย บางช่วงเว้นไปหลายวัน แต่ความรู้และประเด็นที่ซ่อนอยู่ ที่วัดได้ คือ ความรู้สึกดี ที่มีคนยอมรับ เห็นคุณค่า รู้จัก

<ul>

</ul>

มุมสะท้อนเรื่องของคนที่มีโอกาสและด้อยโอกาส
- สังคมไทยยังมีความแตกต่างของการได้รับโอกาส
- คนที่มีโอกาสมาก มีเวลา ทรัพยากรมาก ได้แสดงศักยภาพมาก ผลงานมาก
- คนที่ขาดแคลน ด้อยโอกาส เวลา ทรัพยากร ต้องใช้ความพยายามมากกว่า แต่ผลงานที่ได้ ได้เท่ากับความขาดแคลน
- คนมีโอกาสมาก ยิ่งได้รับการส่งเสริม ให้กำลังใจ ชนแก้ว ยินดีปรีดา ป่าวประกาศ โห่ร้องเฮฮา ส่งเสริมความรู้สึกให้เกิดความคาดหวังสูงขึ้น
- เห็นผู้คนที่คุ้นเคย มาร่วมยินดี เหมือนกับการตรวจสอบ ความคาดหวังว่า จะมาร่วมแสดงความยินดีครบถ้วนทุกคนหรือไม่
<h3>- แต่คนที่ได้รับโอกาส ความสนใจน้อย กลับเกิดความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ เพืยงแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง นำบล็อกแห่งความตั้งใจ เพิ่มเข้าในแพลนเนตเท่านั้น</h3>- ความรู้สึกที่แตกต่าง สะท้อนถึงความแตกต่างในสังคมไทยได้ชัดเจน

ผลสะท้อน

- ความสำเร็จที่สูงขึ้น การยอมรับ การให้ความสำคัญ ทำให้เกิดความคาดหวังสูง
- เห็นคนคุ้นเคยร่วมแสดงความยินดี ย่อมยินดีที่เห็นบุคคลคุ้นเคย ปรากฏร่องรอยข้อคิดเห็นและอาจตั้งคำถามในใจ ทำไมคนคุ้นเคยที่ไม่โผล่มา หายไปไหน
- ไม่สนใจร่วมโห่ร้องยินดี ให้เกียรติ ให้ความสำคัญ แคร์กันบ้างหรือ

- เป็นความรู้สึกที่แตกต่างกับมือใหม่อีกคนหนึ่ง กับน้ำใจเล็กๆน้อยๆที่ไม่คาดคิดมาก่อน
- แค่น้ำใจการเพิ่มบล็อกเข้า แพลนเนต เกิดความรู้สึกที่ยินดีปรีดา จนต้องเขียนมาขอบคุณ
- ปกตินายบอนนำบล็อกคนอื่นเข้าแพลนเนตตัวเอง ไม่มีใครเขียนมาขอบคุณ
<h3>- ไม่เคยมีใครเคยสังเกตด้วยซ้ำว่า ใครรับบล็อกของคุณเข้า แพลนเนตบ้าง</h3>- แม้แต่นายบอนก็เช่นกัน ยังไม่เคยสังเกตเท่ากับเขา ไม่เกิดความรู้สึกยินดีเช่นเดียวกับความรู้สึกของเขา

ข้อคิดจากการแสดงออก 2 มุม
- การแสดงออกที่แตกต่าง ความรู้สึก 2 มุม
- ที่หนึ่ง รางวัลสุดคะนึง มีผู้แสดงความเห็น ยินดีหลากหลาย ข้อความเล็กๆของนายบอน ก็แค่เสียงนกเสียงกาในที่นั้น

- ความสำคัญ น้ำหนัก เพียง 1 ใน 10 หรือ 1 ในร้อยเมื่อไปเฉลี่ยกับอีกหลายๆข้อความ
- แถมยังมาเห็นข้อความในช่วงที่มีความเห็นที่ 50
- ซึ่งมีคนเขียนต่อท้ายอีกว่า คงไม่สายเกินไปสำหรับการแสดงความยินดี
- นั่นแสดงว่า นายบอนเข้ามาเห็นล่าช้ากว่าอีก
- ทั้งๆที่นายบอนพึ่งจะเปิดเวบเข้ามาเห็น
- การมาช้าก็อาจจะฉกคิดได้ว่า ไม่เห็นคุณค่า ไม่ให้ความสำคัญ
- หรืออาจจะยินดีที่เห็นความเห็น มาช้าดีกว่าไม่มา
- ความรู้สึกที่แตกต่าง นายบอนจึงเลือกที่จะแสดงความยินดี และมอบรางวัลน้ำใจเล็กๆ ให้บล็อกธรรมะ

<h3>- ยังไงครูอ้อยก็มีพลังที่จะเขียนบันทึกได้เรื่อยๆ</h3>- แต่บล็อกธรรมะ (ธรรมและคำสอนจากหลวงปู่พุทธะอิสระ) เรื่องที่มีน้อยในสังคม เนื้อหาที่จะส่งเสริมคุณธรรมในใจ ก็มีคุณค่าเช่นกัน
- อยากให้ปรากฏสู่สายตาของหลายคนอย่างต่อเนื่องบ้าง
- มีคนอ่าน และเก็บไปคิด ไปสร้างสรรค์สังคมที่ดีบ้าง
- จึงเลือกที่จะเขียนบันทึกเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆแก่บล็อกธรรมะก่อน


<h2>ถ้านายบอนเป็นคนใน สคส และกรรมการตัดสินรางวัล..</h2>

- เมื่อรู้จักหลายคน หลายกลุ่มใน gotoknow
- จะมอบหมาย แต่งตั้ง คณะกรรมการ มอบรางวัล แบ่งประเภทย่อยๆ
-  แบ่งตามเนื้อหา เช่น
1) วัฒนธรรม
2) สังคม
3) การศึกษา
4) เทคโนโลยี
5) การเกษตร
6) สาธารณสุข
7) งานอดิเรก
ฯลฯ

- แบ่งตามสาขา อาชีพ
1) นักศึกษา
2) ครูอาจารย์ นักวิจัย
3) แพทย์ พยาบาล
4) โปรแกรมเมอร์
5) พัฒนาชุมชน
ฯลฯ

- หรือแบ่งตามภูมิภาค
1) ขวัญใจชาวภาคเหนือ
2) ขวัญใจชาวภาคอีสาน
3) ขวัญใจชาวภาคกลาง
4) ขวัญใจชาวภาคใต้

- แบ่งทีม ประกาศ และตัดสินรางวัลกลุ่มย่อย
- ส่วน สคส ตัดสินรางวัลสุดคะนึง เป็นรางวัลหลัก
- ใน 1 เดือน จะมีคนที่ได้รับกำลังใจ น้ำใจมากมาย
- ได้ทำงานร่วมกัน มอบรางวัลครอบคลุมมากขึ้น



-    ที gotoknow ยังมีการพัฒนาเป็น version  2 มีเครื่องมือใหม่ๆ ในการตกแต่งบล็อิกมากมาย
แล้วการตัดสินมอบรางวัลของ สคส. ไม่มีแนวคิดใหม่ๆในการพัฒนาบ้างหรือ



ความในใจลึกๆ
- เมื่อเห็นครูอ้อยได้รับรางวัล
- นายบอนจึงสอดส่องดูว่า บันทึกที่เขียนหลังออกมาได้รับรางวัลจะมีเรื่องไหนบ้าง
- จะร่วมยินดีในที่นั้น หลังจากที่รับความยินดีจากหลากหลายท่าน จนเต็มอิ่ม ยิ้มแก้มปริแล้ว

<h3>- อยากจะต่อว่า ว่ามาช้า.. หรือไร้น้ำใจ ไม่แสดงความยินดีบ้างหรือ</h3>
................ก็เชิญ!!!!


ทิ้งท้าย
- หลายบันทึกของนายบอน ไม่แน่ใจว่าครูอ้อยจะเข้ามาอ่านไหม
- ต้องไปทำลิงค์ในความเห็นไว้
- เพราะท่านอ่านหลายแห่ง อาจตกหล่นได้
- แต่บันทึกนี้ แล้วแต่เวลาที่มีและโอกาสที่จะท่องเวบมาเห็นเองละกัน
- สำหรับผลของรางวัลสุดคะนึงครั้งนี้ นายบอนยินดี และเห็นด้วย
<h3>- ในมุมมองของตัวเอง ชื่นชมครูอ้อยในความใจกว้าง เปิดใจยอมรับความเห็นที่แตกต่าง</h3>- หลายความเห็นของนายบอนที่แสดงความเห็นตรงไปตรงมา
- ยียวนบ้าง  เขียนเนื้อหาในลักษณะกวักมือเรียกข้อความ ยี้ๆๆๆ จากครูอ้อยบ้าง
- แต่ครูอ้อยยังรับกับความคิดเห็นที่เขียนออกมาที่แตกต่างจากชาวบ้านชาวช่องใน g2k
- รูปแบบที่หลายคนคงไม่คิดลอกเลียนแบบ
<h3>- แต่ครูอ้อยเปิดใจ และยอมรับว่า ได้นำคำแนะนำบางอย่างมาปรับปรุงจุดด้อยของตัวเอง</h3>- นี่คือ สิ่งที่นายบอนยอมรับว่า ครูอ้อยเหมาะสมกับรางวัลสุดคะนึง
- ยอมรับจากมุมมองของนายบอนเอง จากเกณฑ์ของนายบอนเอง
<h3>- เหมือนเห็นผลงาน ฝีไม้ลายมือ เห็นแล้วต้องร้อง โอ้โห  นายแน่จริง</h3><h3>- ปรบมือดังๆกราวใหญ่ๆ</h3>- มีช่อดอกไม้ก็จะเดินไปยื่นให้ และต้องเป็นช่อดอกไม้ที่จัดทำให้เป็นพิเศษจริงๆ ไม่เหมือนใคร
- เป็นช่อดอกไม้ที่ใครก็จัดให้ไม่ได้ ทำให้เป็นพิเศษจริงๆ

     ดังนั้น

<h1>
</h1><h1>    ขอแสดงความยินดีจากใจจริงนะครับ ที่ครูอ้อยได้รับรางวัลสุดคะนึงในครั้งนี้</h1>
ไชโย.................