อาจารย์ไปไหน ผมขอไปด้วย นะครับ

ผมจะแอบอยู่หน้าห้อง เห็นอาจารย์ขยับ ผมก็จะเขยื้อน  เขาบอกว่าเดินตามผู้รู้งูไม่กัด

ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้คะ...อาจารย์ทำให้อดที่จะทิ้งรอยไม่ได้...กำลังคิดเรื่องนี้พอดี..ก็เลยโดนใจพอสมควรคะ...

(^_____^)

กะปุ๋ม

สวัสดีปีใหม่ครับอาจารย์
    ขอบคุณต่อ บันทึกอันเป็นเสมือน บัตร สคส. ที่มีค่าและความหมายสำหรับผู้รับทุกคนครับ  
    ชอบใจคำท้วงติงที่ว่า ... โปรดอย่าโดดมาข้อที่สามนี้ โดยที่ยังไม่ได้ตอบข้อที่หนึ่งและสอง 

    สภาพจริงที่ปรากฏในสังคม โดยเฉพาะวงการ การศึกษา เขานิยมกระโดดมาทำข้อสาม กันมากเหลือเกิน ชนิดน่าเป็นห่วงทั้งคนสอนและคนเรียนครับ อุปมาเหมือน ผู้ใหญ่ ชวนเด็กๆ หอบของพะรุงพะรัง วิ่งหอบลิ้นห้อยมายืนพักอยู่ตรงหน้า ฝุ่นนั้นตลบไปทั่ว ครั้นถามว่าพกอไรกันมามากมาย จะเอาไปใช้ทำอะไร เมื่อไหร่ และจะวิ่งไปไหนกัน ทั้งผู้ใหญ่และเด็กๆ ต่างก็ตอบไม่ได้ .. มันไสยศาสตร์เหลือประมาณเลยล่ะครับ
    คิดว่าบันทึกนี้ของอาจารย์ หากได้ช่วยกันทำให้แพร่กระจายกว้างออกไป คงช่วยทำให้ ศาสตร์ที่มืดดำ เกิดความสว่างไสวขึ้นได้บ้างเป็นแน่
     

ท่านอาจารย์ Handy บรรยายทำให้ได้เห็นภาพที่ชัดเจน ตรงกับใจผมมากเลยครับ

....เพราะไม่ถามข้อแรก จึงทำให้มีคนที่ "หลงทาง" เต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด (ซึ่งก็อาจจะรวมทั้งตัวผมด้วย) แน่นอนครับ ระดับดีกรีของ "การหลง" ก็คงแตกต่างกันไป บ้างก็หลง "เข้ารกเข้าพงไป" แบบกู่ไม่กลับ บ้างก็แค่เลี้ยวผิดไปนิดหน่อย เลี้ยวกลับได้ไม่ยากนัก

....ส่วนพวกที่ไม่ถามข้อที่สอง ก็คือพวกที่มีแต่ความเศร้าหมอง ...ต้องฝืนทำในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากทำ ทำไปทรมานไป ....จะไม่ทำก็ไม่ได้ เพราะถูก "เงื่อนไข" บางอย่างล็อกไว้ ...ที่เรามองข้ามไปก็คือเงื่อนไขที่อยู่ในใจของเราเอง

คุณกฤษณา เดินตามครูบามาได้เลยครับ ...ระวังอย่าเหยียบเท้าผมก็แล้วกัน ...เพราะผมก็อยู่ในขบวนนั้นด้วย

• นั่นน่ะสิครับท่านอาจารย์ "เราจะไปไหน"  จะทำ KM กันไปทำไม ทำไมถึงต้องทำ ทำไปแล้วได้อะไร ได้กิน ได้อยู่ ได้เงิน ได้งาน สุดแล้วแล้วเราจะเดินไปสู่เป้าหมายซึ่งได้แก่ "ความสุขแท้"
• ความทุกข์ในชีวิต ทุกข์กับการอยู่ การกินที่ไม่ดี เงินไม่คล่อง งานไม่ได้ ครอบครัวไม่สมหวัง KM จะพาเราไปสู่กับสุขแท้ได้
• รู้ในสิ่งที่ควรรู้ เริ่มต้นจากการรู้ชีวิต จัดการชีวิตระดับปัจเจก ค่อย ๆ หมุนวนเป็นเกลียวสู่คนรอบข้าง บิดกันเป็นเกลียวใช้กันในครอบครัว ขยายผลถึงเพื่อน ญาติ พี่น้อง ชักนำเข้าสู่ที่ทำงาน จากฝ่าย แผนก บริษัท จังหวัด และสังคม
• ถ้า KM ทำให้เราเดินสู่ความสุขอย่างถูกทาง "ผมอยากจะไป" และผมกำลังเดินไปครับ
• การไม่ก้าวไม่รู้ การก้าวเมื่อรู้ ก้าวซ้ายรู้ ก้าวขวารู้ จะเดินหน้าหรือถอยหลังรู้ด้วยความรู้ คิดจนเกิดกลายเป็นปัญญาที่เวลาใดควรรู้และเวลาใดควรไม่รู้
• ส่วนจะไปอย่างไรนั้น ธรรมชาติแห่งปัญญาจะพาเราเดินไป
• เมื่อเราเริ่มต้นด้วยตนเอง โดยตนเอง และเพื่อตนเอง ธรรมชาติของสรรพสิ่งจะพาเราเดินไปสู่ความรู้ที่จะนำไปสู่ความสุขแท้ที่ยั่งยืน

อาจจะเป็นการแลกเปลี่ยนที่เรื่อยเปื่อยสักเล็กน้อยครับท่านอาจารย์ พอดีอ่านคำถามท่านอาจารย์แล้วก็ลองตอบตามที่ท่านอาจารย์เขียนไว้ครับ

สวัสดีปีใหม่ครับ

ขอบคุณ ข้อคิดของอาจารย์ค่ะ คงต้องนำไปคิดต่อได้ดีทีเดียวค่ะ

• สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๐ ครับ ท่านอาจารย์
• เกือบ ๑ ปีแล้วที่ ผมแอบสมัครเป็นลูกศิษย์อาจารย์ และได้มีโอกาสพบอาจารย์ในงานมหกรรมการจัดการความรู้แห่งชาติครั้งที่ 3 ที่ผ่านมาเมื่อ ธันวาคม นี้เอง
• จะพยายามนำข้อคิดมาปฏิบัติครับ แต่จะได้มากน้อยเท่าไหร่ ? คงมีปัจจัยหลายอย่างที่มีผลครับ เพราะเรายังต้องอยู่ในชุมชนที่มีความหลากหลาย
• ผมส่ง e-mail ถึงอาจารย์ด้วยครับ

• ขอบคุณครับอาจารย์