เรียนท่านอาจารย์ประพนธ์ครับ ผมขอแลกเปลี่ยนจากประสบการณ์ดังนี้

1. ผู้บริหารต้องมีส่วนร่วมนี้ สำคัญมากครับ เพราะว่าต้องส่งเสริมและสนับสนุนให้มีการจัดกิจกรรม นอกจากนั้นต้องมีผู้บริหารระดับสูงเข้าร่วมกิจกรรมด้วยครับ ส่วนการให้รางวัลเราแอบใส่ไว้ในกระบวนการ และหลังกระบวนการเรามีการมอบ คล้ายๆ วุฒิบัตรครับ แต่เราตัดขั้นตอนที่เป็นพิธีการไปทั้งหมด
2. ผมออกแบบหลักสูตร ให้เป็นขั้นๆ ครับ ขั้นแรกเป็นการพัฒนาคุณอำนวย พอเราจัดรุ่นแรกแล้ว ได้คุณอำนวยมากลุ่มหนึ่ง เราก็หมุนเวียนคุณอำนวยเหล่านี้ ไปจัดรุ่น ๒ รุ่น ๓ (รุ่นแรกเราไม่รับมาก แค่ ๒๕-๓๐ คน)  ให้เขาจัดกันเอง เราไปดูแลเรื่องออกแบบกระบวนการ และทำ BAR กันก่อน แบบพี่เลี้ยง พอตั้งแต่รุ่น ๓ เขาก็ทำกันเองได้ เป้าหมายคือเราให้เกิดลปรร. กับคุณครูทั้งโรงเรียน
3. ข้อดีของครูโรงเรียน (อาจเป็นข้อเสียก็ได้) เดียวกันคือ ประเด็นเปิดใจทำได้ง่ายหน่อย เพราะมีความสนิทสนมกันมาในระดับหนึ่งแล้ว (แต่เราเลือกจากครูแกนนำมา พัฒนาทักษะคุณอำนวย รุ่นแรก) ทุกคนเปิดใจออกมาเกิน ๘๐ %
4. ส่วนเป้าหมายร่วมกัน เราต้องดูกันยาวๆ
5. เพิ่มเติมว่า กิจกรรม KM ต้องทำอย่างต่อเนื่อง และมีการนำไปใช้งานจริงกับคุณกิจ ในงานประจำ.. เกิดเป็นโครงการที่มีลักษณะให้นักเรียนมีส่วนร่วมและเป็นศูนย์กลางครับ

ผมเห็นด้วยกับข้อเสนอดี ๆ ที่ค้นพบดังกล่าวครับ ที่สำคัญผู้บริหารกับครูต้องประสานเสียงกันให้เป็นเสียงเดียวกันในเรื่องของ KM และต้องมองเห็นประโยชน์จากการดำเนินการดังกล่าวครับ

ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพิ่มเติมได้ที่

http://gotoknow.org/blog/krukomsun/100896