ฉันเคยเหงา จนต้องกลับมา นั่งที่เดิมนี้ ฉันนั่งจนลืมตัวว่า ความเหงาไม่คลาย มีแต่ความฝันเข้ามาแทนที่
เมื่อตื่นจากฝันถึงรู้ว่าน้ำท่วมมากแล้ว ท่วมจนมิดทางรถไฟ แต่รถไฟยังคงตะบึงแล่น อย่างสวยหรู มีฟู่ประดับ มีไฟวิจิตร ผู้คนเริ่มหยิบหน้ากากมาสวมและระเริงเล่น
น้ำท่วมมากแล้ว
ฉันเริ่มมองหาผักบุ้ง ..ฉันมองไม่เห็น
แต่..เดี๋ยว
โน่นไง
กอผักบุ้งที่เคยคลุมน่านน้ำแห่งนี้ ถูกเบียดด้วยกระแสน้ำท่วม ออกไปติดฝั่งฟาก
ฉันเห็นคนไม่สวมหน้ากากใช้ไม้สาวผักบุ้งอยู่ไกลๆ
ฉันเริ่มมองหาไม้ยาวๆบ้าง..บางทีอาจจะได้สักกอ
สวัสดียามเช้าคะ...
หายไป และก็มา...ไม่แน่นอน...แต่ก็ดีใจที่ได้เจอ...อีกครั้ง...
ฟังดูเหมือนนิ่งๆ เหงา...ในอารมณ์...อาจใช่หรือไม่ก็ได้...
....
ตอบคำถาม ด๊อกเตอร์คนเก่ง คู่ใจของ(?)
ด้วยบันทึกนี้http://gotoknow.org/blog/alternative/48718
ตั้งใจสาวเข้าเถอะค่ะ ในน้ำมีผักบุ้งเสมอ หรือหากไม่อยากเสียแรงสาว ไปซื้อที่ตลาดก็ได้ผักบุ้งเลย แต่ทว่าไม่ได้อารมณ์ของการสาวได้เองในน้ำอันเวิ้งว้าง
สวัสดีค่ะ
ชอบแนวการเขียนนะคะ
แต่ว่า
โหรงเหรงค่ะ มิใช่โหลงเหลง
ด้วยความยินดียิ่งกับกำลังใจที่คุณเมตตา(คนวาดผ้าบาติกได้สวยหรูวิจิตร) มอบให้
เอ้า ฮุยเลฮุย
ฮุยเลฮุย
แรงมากพรื้อ
ขอบคุณคุณครูห้องเรียนสีชมพู
ตะกี้พิมพ์ตั้งยาว อินเตอร์เนตหลุด
คราวนี้รีบบันทึกสั้นๆว่า ไร้นามขอคารวะ
ไร้นามกำลังเรียนภาษาไทยและอังกฤษอยู่ เพราะว่าไปทำ IQ test แล้ว ด้าน Linguistic percentile ได้แค่ 60% มีคำแนะนำให้เขียนมากๆ อ่านมากๆ และไร้นามโชคดีจัง ได้คุณครูมาช่วยท้วงติง
Thank you.