น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง


ฉันเคยเหงา จนต้องกลับมา นั่งที่เดิมนี้ ฉันนั่งจนลืมตัวว่า ความเหงาไม่คลาย มีแต่ความฝันเข้ามาแทนที่

เมื่อตื่นจากฝันถึงรู้ว่าน้ำท่วมมากแล้ว ท่วมจนมิดทางรถไฟ แต่รถไฟยังคงตะบึงแล่น อย่างสวยหรู มีฟู่ประดับ มีไฟวิจิตร ผู้คนเริ่มหยิบหน้ากากมาสวมและระเริงเล่น

น้ำท่วมมากแล้ว

ฉันเริ่มมองหาผักบุ้ง ..ฉันมองไม่เห็น

แต่..เดี๋ยว

โน่นไง

กอผักบุ้งที่เคยคลุมน่านน้ำแห่งนี้ ถูกเบียดด้วยกระแสน้ำท่วม ออกไปติดฝั่งฟาก

ฉันเห็นคนไม่สวมหน้ากากใช้ไม้สาวผักบุ้งอยู่ไกลๆ

ฉันเริ่มมองหาไม้ยาวๆบ้าง..บางทีอาจจะได้สักกอ

 

 

คำสำคัญ (Tags): #wisdom
หมายเลขบันทึก: 55202เขียนเมื่อ 20 ตุลาคม 2006 06:34 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:08 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

สวัสดียามเช้าคะ...

หายไป และก็มา...ไม่แน่นอน...แต่ก็ดีใจที่ได้เจอ...อีกครั้ง...

ฟังดูเหมือนนิ่งๆ เหงา...ในอารมณ์...อาจใช่หรือไม่ก็ได้...

....

ตอบคำถาม ด๊อกเตอร์คนเก่ง คู่ใจของ(?)

ด้วยบันทึกนี้http://gotoknow.org/blog/alternative/48718

ตั้งใจสาวเข้าเถอะค่ะ ในน้ำมีผักบุ้งเสมอ หรือหากไม่อยากเสียแรงสาว ไปซื้อที่ตลาดก็ได้ผักบุ้งเลย แต่ทว่าไม่ได้อารมณ์ของการสาวได้เองในน้ำอันเวิ้งว้าง

สวัสดีค่ะ

ชอบแนวการเขียนนะคะ 

แต่ว่า

โหรงเหรงค่ะ  มิใช่โหลงเหลง

ด้วยความยินดียิ่งกับกำลังใจที่คุณเมตตา(คนวาดผ้าบาติกได้สวยหรูวิจิตร) มอบให้

เอ้า ฮุยเลฮุย

ฮุยเลฮุย

แรงมากพรื้อ

 

ขอบคุณคุณครูห้องเรียนสีชมพู

ตะกี้พิมพ์ตั้งยาว อินเตอร์เนตหลุด

คราวนี้รีบบันทึกสั้นๆว่า ไร้นามขอคารวะ

ไร้นามกำลังเรียนภาษาไทยและอังกฤษอยู่ เพราะว่าไปทำ IQ test แล้ว ด้าน Linguistic percentile ได้แค่ 60% มีคำแนะนำให้เขียนมากๆ อ่านมากๆ และไร้นามโชคดีจัง ได้คุณครูมาช่วยท้วงติง

Thank you.

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท