หรือเพราะท้องฟ้ากว้างกว่ากว้าง

ใจคนจึงอ้างว้างและสับสน

ฝนกระหน่ำจากฟ้านภดล

ไฉนเลยกลับหล่นรินรดใจ

ครับ...จะไม่อ่อนไหว ไม่อ่อนแอ แลเช่น หยาดน้ำตา.....

...

เสียงนางฟ้า พร่าสั่น ดูหวั่นไหว
มองฟ้าไกล ไห้หวน ชวนเศร้าหมอง
ความรู้สึก เจ็บช้ำ น้ำตานอง
ความขุ่นข้อง หมองใจ รับได้ดี

ถึงอ่อนไหว ไม่ใช่ ความอ่อนแอ
ความพ่ายแพ้ เกิดขึ้น ได้ทุกที่
ถึงเหนื่อยใจ แค่ไหน คงรู้ดี
นางฟ้ามี หัวใจ ที่ใสเย็น

ด้วยความรัก ความดี ที่มีอยู่
นางฟ้ารู้ ใช่ไหม ที่ใจเห็น
อุปสรรค ขวากหนาม ข้ามให้เป็น
เพียงแค่รู้ มองให้เห็น เราเป็นเรา

ใช้ความนิ่ง ความสงบ สยบเคลื่อนไหว
ใช้หัวใจ อันกล้าแกร่ง ดั่งขุนเขา
ใช้ความรัก เยียวยา ให้บางเบา
ใช้เวลา ช่วยปัดเป่า ความเหงาเธอ

...

ผมในฐานะเป็นเพียงมิตรที่ผ่านทางมา

ผมขอส่งกำลังใจและความห่วงใยไปถึง

"นางฟ้าในใจผม" นะครับ ;)...

เหนื่อยใจแค่ไหน แต่ยังไหวอยู่ นะครับ ;)...

แปลงกลายเป็นบันทึก เดินหน้าต่อไป ... (บทกวีอารมณ์ก้าวข้าม) ;)...

ขอบคุณดอกไม้และกำลังใจทุกๆท่านที่ห่วงใยกันเสมอไม่เปลี่ยนแปลง...

ตอนนี้อาการเจ็บทุเลาลงบ้าง แต่อาการเบื่อไม่อยากทานยามีมากกว่าค่ะ....

ซาบซึ้งใจ....ที่รู้ว่ามีคนคอยเป็นห่วงเป็นใย โดยเฉพาะอาจารย์เทวดาของชาดา....

ขอบคุณนะคะ  *^_^*

;)...