เดินหน้าต่อไป

เป็นกำลังใจให้ทุกท่าน เดินหน้าต่อไปครับ

ขอบคุณมากครับ คุณหมอ ทิมดาบ ;)...

หัวใจเหนื่อยนัก

หยุดพักเสียบ้าง

ร่มไม้ริมทาง

อย่าหมางเมินไป

ร่างกายอ่อนล้า

แม้ว่าสู้ไหว

ทั้งกายและใจ

ต้องไปด้วยกัน

• กลอนเพราะมากทั้งสององค์เลยละครับ เพราะและคมความคิดจริงๆ
• อย่างงี้ต้องช่วยกันส่งเสริมหาคนมาหักอกเยอะๆ อย่างน้อย ๓ เดือนครั้ง ปีละ ๒-๓ ครั้ง แล้วละอาจารย์ 
• ไม่ใช่เพื่อให้สมหวังนาครับ แต่เพราะอยากอ่านกลอนเพราะๆที่กลั่นออกมาจากความสะเทือนใจน่ะ ฮ่าา

•  อ่านแล้วก็หายเหนื่อยค่ะ เพราะรู้สึกว่ามีใครอีกหลายคนที่เหนื่อยกว่า
• ถึงสายฝนกระหน่ำ หัวใจไม่ช้ำ เพราะกำลังใจดีค่ะ
• ด้วยความระลึกถึงและห่วงใย จากคนเพิ่งหายป่วย

จะขอพัก ณ "ร่มไม้ข้างทาง" นะครับ คุณ กิ่งไผ่ใบหลิว ;)...

ขอบคุณมาก ๆ ครับ ;)...

ข้อเสนอของท่านพี่ วิรัตน์ คำศรีจันทร์ ... ทำผมหนาวสะท้านใจเลยครับ 555

อ่านไป หัวเราะไป เนี่ย ;)...

ตอนนี้สงสัยจะอกหักทุกวันล่ะมั้งครับเนี่ย 555

สะเทือนใจจนน้ำตาเล็ดเลย

ขอบคุณครับท่านพี่ ;)...

ขอส่งกำลังใจมอบให้อาจารย์นพลักษณ์ ๙ Sila Phu-Chaya ของผมด้วยนะครับ

หายป่วยไว ๆ นะครับ

ขอบคุณมากครับ ;)...

แวะมาขอบพระคุณอย่างสุดซึ้ง....แล้วจะรีบกลับมานะคะ

ยินดีมากครับ นางฟ้า ชาดา ;)...

ขอบคุณที่รับทราบความรู้สึกที่มอบให้ไป

โปรดดูแลและรักษาตนเองให้เข้มแข็งเสมอนะครับ ;)...

แล้วพบกันครับ

สวัสดีค่ะอาจารย์

บทกวีที่ไพเราะและทุ่งนาสีเขียวสร้างความสุขเล็กๆในใจค่ะ

ชอบตั้งแต่ชื่อเรื่องมาค่ะ ขอแจมด้วยคนค่ะ

ก้าวข้าม อุปสรรค

มีรัก อยู่รอบข้าง

ธรรมชาติรอบทาง

สร้างสุขและแรงใจ

ลุกยืนขึ้นสู้

ตื่น รู้ในวันใหม่

ที่ผ่านมาก็แล้วไป

ทุกข์มีได้เป็นธรรมดา

ช่วยเสริมความแกร่ง

เข้มแข็งในวันหน้า

เป็นบทเรียนมากราคา

ความล้าคือยาดี

ขอบคุณค่ะ

ภาพทุ่งนาที่ขี่รถผ่านทุกวันครับ คุณ ถาวร ;)...

ขอบคุณ ยาดี นะครับ ;)...

บทกลอนของอาจารย์ ง่าย งาม  ให้ข้อคิดดีจังเลย

ขอบพระคุณที่แบ่งปันค่ะ

ขอบคุณมากครับ พี่คุณครู อิงจันทร์ ณ กระท่อมอิงจันทร์ ;)...