ลูกแมวหลงทาง (ตอนที่ 3 เรื่องสั้นๆเกี่ยวกับแมว)

ตอนนั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานสายตาของผมค่อยๆ มืดมิดลงช้าๆ มองได้ไกล้เข้ามาๆ จนผล็อยหลับไปเพราะพิษไข้

แมวน้อยนั่งสองขาหน้ายันพื้นมองไปตามระเบียงหน้าห้องพักตลอดแนวยาวเหมือนปลงกับชีวิต “ใช่ จริงอย่างที่คิดนั่นแหละ” เอ แมวตัวนี้มีอะไรดีๆ เกินกว่าแมวธรรมดา หรือว่าเป็นแมวตาเพชร ตามที่คนโบร่ำโบราณเขาว่ากันต่อๆ มา พยายามสังเกตมองหาสัญลักษณ์อะไรที่พิเศษอื่น ก็ไม่พบ หน้าตาเหมือนแมวทั่วไป แถมมีขี้ตา นึกนิดเดียวแมวยกเท้าหน้าขวาเช็ดตา “ใช่ครับ ผมก็เหมือนแมวทั่วไปนั่นแหละ” คิดอะไรไม่ได้เลย น้องแมวรู้หมดเลย “ชอบไหมที่เกิดเป็นแมว” ผมชวนคุยในฐานะเพื่อนบ้านเรือนเคียงมาเยี่ยมเยือน “โห อย่าถามเลย มันลำบากนะ” “ลำบากหรือ ไม่เห็นได้ทำอะไร วันๆ ก็เอาแต่นอน เขาจึงพูดประชดว่า “เหมือนแมวนอนหวด” ไง คนเขาว่ากันอย่างนี้” แมวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “ก็ว่ากันไปตามประสาคน ไม่ใช่ประสาแมว”

ดูเหมือนแมวจะถือโอกาสต่อว่าอย่างไรชอบกล “ผมอยากเกิดเป็นคนมากกว่า” อ้าวแล้วกัน อยากเป็นคนเสียแล้ว “เป็นคนลำบากหนักกว่าแมวอีก” “อย่าขู่ผมเลย ผมรู้ว่าคนเป็นอย่างไร เกิดเป็นคนดีกว่าแมวตั้งมากมาย” ฟังแมวพูดแล้วทำให้เกิดความดีใจอยู่เงียบๆ ที่ได้เกิดเป็นคน “คนดีกว่าแมวอย่างไร” ถามแบบอยากให้แมวบอกความรู้สึกออกมาให้มาก เพราะคงไม่มีโอกาสได้คุยกับแมวอัจฉริยะ เช่นแมวตัวนี้ “ในมุมมองของแมวนะ...” นั่นแน่ เล่นถ้อยคำสำนวนไม่เลวเลย ผมนึกแซวในใจ แมวยิ้มเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไร “คนหิวก็หากิน หรือบอกให้ใครช่วยหาให้กินได้ แมวบอกใครไม่ได้” เออ จริงของแมวแฮะ “คนหนาวก็หาผ้าห่ม ร้อนก็อาบน้ำเปิดแอร์ เป็นไข้ไม่สบายก็ไปโรงพยาบาล เป็นแมวทำไม่ได้เลย” เออ จริงของแมวอีก เก่งนะเจ้าแมวน้อยนี่ “คนมีปัญญาสร้างบ้าน เรียนหนังสือ แมวทำไม่ได้” เอ๊ะ แมวตัวนี้อัจฉริยะจริงๆ “ยัง ยังไม่จบ มีมากกว่านี้” แมวกล่าวไป เหมือนคุยกับความคิดของผม “คนทำความดีได้ แมวทำได้อย่างจำกัด” เออ แหนะ ไปถึงนั่นเลย

“ทำอย่างไร ความดี” ผมแกล้งแมว ถามไปอย่างนั้น เหมือนลองภูมิแมว “คนให้ทานได้ ช่วยเหลือคนอื่น ทำสาธารณประโยชน์ได้ แมวทำไม่ได้ คนรักษาศีลได้ แมวรักษาไม่ได้ คนสวดมนต์เจริญภาวนาได้ แมวทำไม่ได้เลย เป็นกรรมของแมว” เออจริงอย่างที่แมวว่ามาทุกอย่าง แมวเห็นผมนิ่งงันอยู่จึงกล่าวต่อ “แต่คนชอบทำตัวเหมือนแมว ไม่ค่อยจะทำทาน ไม่รักษาศีล ไม่เจริญภาวนา มีค่าไม่ต่างอะไรจากแมว” อ้าว แล้วกัน เหมือนว่ากันเลยนะแมว

ผมมัวแต่นิ่งคิดตามถ้อยคำของแมวจนแมวขยับตัว โดดแผล็บขึ้นไปนอนบนเก้าอี้ตัวเดิม “ขอตัวนะ จะนอนอีกสักครู่ ยังไม่หายง่วงเลย” ผมเดินเข้าห้องทำงานขณะความคิดทำงานอย่างหนัก เกิดอาการครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะไม่สบาย อาการไข้กำเริบ หนาวๆ ร้อนๆ สลับกัน ตอนนั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงาน สายตาของผมค่อยๆ มืดมิดลงช้าๆ จากไกลมาใกล้ มองใกล้เข้ามาๆ เมื่อความมืดมาจ่อชิดกับใบหน้า ผมผล็อยหลับไปเพราะพิษไข้

(อ่านความเป็นมาได้ที่นี่)

(อ่านตอนที่1 ได้ที่นี่)

(อ่านตอนที่2 ได้ที่นี่)

(ดูภาพแมวจากวิดิโอ โดยคุณปีเตอร์ พีส่งมา)

เขียนใน GotoKnow โดย โสภณ เปียสนิท
ใน การเกษตรเพื่อชีวิต

คำสำคัญ (Tags): #บทกวีแมว#บทความเรื่องแมว#ประกวดแมว#ประกาศหาเจ้าของ#รักแมว#แมว#แมวหลงทาง

หมายเลขบันทึก: 454973เขียนเมื่อ 20 สิงหาคม 2011 07:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 มิถุนายน 2012 08:54 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (25)

โสภณ เปียสนิท

เขียนเมื่อ 20 สิงหาคม 2011 08:54 น. ()

เรียน อ.นุครับ

ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจ

เป็นรายแรก

ป่าไม้เลื้อย/พาดีซอ

เขียนเมื่อ 20 สิงหาคม 2011 09:11 น. ()

สวัสดีครับ อาจารย์ ดร.โสภณ แหมอ่านเรื่องลูกแมวหลงทางของอาจารย์แล้ว ได้ข้อคิดจริงๆ ครับ คิดว่า "แมวตัวนี้ช่างต่อปากต่อคำดีนัก" 555 (ล้อเล่นนะครับ) ได้ข้อคิดจริงๆ...

ฟังเรื่องราวแมวแมวได้ข้อคิด
ชีวิตนิดเกิดมาค่ามากหลาย
เป็นมนุษย์แหมทำได้มากมาย
เหตุไฉนมนุษย์ถึงไม่ทำ

รักษาศีลบุญทานทำได้ง่าย
แต่มิวายคนมุ่งหลงพาถลำ
คนคิดใหญ่สร้างได้แต่เวรกรรม
ไม่จดจำเรื่องดีดีมุ่งแต่เลย...(หนักไปไหมนี่)

ป่าไม้เลื้อย/พาดีซอ

เขียนเมื่อ 20 สิงหาคม 2011 09:14 น. ()

ขอแก้คำผิดนิดครับ บาทสุดท้าย คำสุดท้ายเจตนาเขียนว่า "เลว" แต่ขาดสติไปนิด เลยกลายเป็น "เลย" ซะอย่างนั้นครับ จึงขอแก้เป็น ไม่จดจำเรื่องดีดีมุ่งแต่เลว... ครับผม

Peter p

เขียนเมื่อ 20 สิงหาคม 2011 09:16 น. ()

ไม่ได้มาหลายวันเจ้าเหมี่ยวกลายเป็นพระเอกซะเเล้ว ฮ่าๆๆๆ

ผมอ่านบันทึกของ อ. แล้วนึกถึงเจ้าเหมียวที่บ้านเลยครับ ทุกเช้าทุกเย็นต้องได้เจอหน้า เปิดประตูบ้านวิ่งกรูมารับ อย่างพร้อมหน้า พร้อมเสี้ยงเมี๊ยวๆๆ กันเซ็งแซ่ แล้วก็ปีนเกาะแข้งเกาะขา บางตัวช่างพูดช่างเจรจา ถามทักราวกับเป็นคน มันเป็นสัตว์ที่รักเจ้าของ น้องๆหมาเลยทีเดียวครับ ยิ่งถ้าตั้งชื่อเรียกด้วยแล้ว เขาจะภูมิใจมากเลยเวลาที่เราเรียกชื่อเขา แมวมันก็เหมือนคนครับ มีนิสัยแตกต่างกันออกไป บางตัวขี้อ้อน บางตัวชอบสันโดด เราคนเลี้ยงต้องทำความเข้าใจ แต่บทเขาจะอ้อนเรา มันก็สามารถเรียกรอยยิ้ม และความคิดถึงของเราให้นึกถึงมันได้ตลอดเวลาเลยครับ เลี้ยงอยู่ทุกวันเลยผูกพันธ์นะครับ ผมว่า ลองเลี้ยงมันดู แล้ว อ. จะรักและคิดถึงมันเหมือนผม นะ ผมว่า..

Peter p

เขียนเมื่อ 20 สิงหาคม 2011 09:21 น. ()

ผมมีวีดีโอน่ารักๆ ของเจ้าหมอก 1 ในหลายๆตัวที่บ้านมาฝากครับ

คลิกดูได้ที่นี่ครับ

krugui

เขียนเมื่อ 20 สิงหาคม 2011 09:36 น. ()

เผลอแป๊บเดียวมาถึงตอที่สามแล้ว

เออ....เจ้าแมวตัวนี้นี่มีประโยชน์มากมายจริงๆเลย

ป.

เขียนเมื่อ 20 สิงหาคม 2011 10:53 น. ()

คนมีปัญญาสร้างบ้าน เรียนหนังสือ แมวทำไม่ได้

เคยอิจฉาแมว (ที่บ้าน) ว่ามันไม่ต้องเรียนหนังสือ นอนทั้งวัน ถึงเวลาก็มีคนคลุกข้าวให้กิน
แต่มาอ่านบทความอาจารย์ เลิกอิจฉาแล้วคะ

จาก "คนนะไม่ใช่แมว"

โสภณ เปียสนิท

เขียนเมื่อ 20 สิงหาคม 2011 11:04 น. ()

วันนี้ดูรายการสภาท่าพระอาทิตย์

ได้ความรู้ใหม่เรื่องน้ำมันว่า เราเป็นประเทศส่งออกน้ำมัน

แต่ซื้อน้ำมันแพงระยับ เมื่อใดคนไทยจะร่วมมือกัน

"รักษาและใช้ทรัพย์สมบัติของเรา" อย่างคุ้มค่า

โดยไม่ปล่อยให้ใครมาคว้าเอาประโยชน์ไปใช้ตระกูลเดียว หรือ กลุ่มเดียว

ดูแผนที่ได้ที่นี่ครับ

ถาวร

เขียนเมื่อ 20 สิงหาคม 2011 11:12 น. ()

สวัสดีค่ะอาจารย์

อ่านแล้วได้ข้อคิดที่ดีมากค่ะ คนเรามีโอกาสมากมายที่จะทำความดี มีโอกาสที่จะสื่อสารที่ดีและจัดการกับชีวิต แก้ปัญหาเพื่อความอยู่รอดและทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด น่าภูมิใจที่ได้เกิดเป็นคนค่ะ

ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นดีๆนี้ค่ะ