เนื่องจากเคยได้ขอความเห็นจากเพื่อนๆg2k ว่าควรจะทำกิจกรรมอะไรดีในงานนิทรรศการ"วิทยาการฯร่วมใจ เทิดไท้องค์ภูมินทร์" วันนี้จึงมารายงานผลเด็กเศรษฐศาสตร์เล่นละครเพลง
<p> ภาพเวทีแสดงละคร….ก่อนเริ่มงาน จะเห็นภาพอ.ราณีอยู่ไกลๆ เลือกห้องแต่งตัวอยู่ชั้น 2 เพื่อให้นักศึกษาสามารถดูงานแสดงของกลุ่มอื่นได้</p><div style="text-align: center">
</div><p style="text-align: center" align="left"> นักศึกษาเริ่มทะยอยเข้ามาชม ตอนนี้นักศึกษาเราเริ่มตื่นเต้นกันใหญ่ </p><p style="text-align: center" align="left"></p><p style="text-align: center" align="left">การแสดงเปิดงาน……</p><p style="text-align: center" align="left"> ที่สำคัญ...ครั้งนี้เป็นงานแรกและเด็กเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่ไม่ถนัดเรื่องการแสดง แถมเราต้องเล่นต่อจากนักศึกษานิเทศศาสตร์ซึ่งถนัดในการเล่นละครเวที แถมมีห้องอัดเสียงส่วนตัวด้วย เด็กๆแอบเลียนแบบท่าทางในการแสดงกันใหญ่</p><div style="text-align: center"></div><p> ก่อนขึ้นแสดงมีผู้สื่อข่าวจากเคเบิ้ลท้องถิ่นมาขอสัมภาษณ์ผู้กำกับและทีมนักแสดง ตื่นเต้นกันใหญ่….เลยบอกว่า”กล้าๆกันหน่อย” นักศึกษาเลยให้สัมภาษณ์อย่างฉะฉานเกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียง</p><div style="text-align: center"></div><p> ได้ยินเสียงถามว่าแล้วอาจารย์หล่ะจะสัมภาษณ์ซะหน่อย ….อิอิอิ….ว่าแล้วอาจารย์ก็อันตรธานไปในพริบตา </p><div style="text-align: center"></div><p>
คราวนี้นักศึกษากำลังใจเต็มร้อย….ไม่น่าเชื่อว่าสามารถเรียกคนดูที่เริ่มหายไปกลับมาได้ มุขกระจาย…</p><div style="text-align: center"></div><p>ทำให้เรารู้ว่าเราไม่ควรไปคิดแทนนักศึกษา เพราะคนดูส่วนใหญ่คือนักศึกษา เขาย่อมรู้ว่าพูดอย่างไร วัยรุ่นจะชอบและสอดแทรกแนวคิดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ในละครแบบไม่รู้ตัว
</p><div style="text-align: center"></div><p> ปรากฏว่าเกิดเหตุการณ์เพลงเปิดไม่ได้ ตอนช่วงร้องเพลงก่อนจบ นักศึกษาต้องยืนเคว้งอยู่บนเวที พอเราวิ่งไปด้านหลัง…นักศึกษาคนหนึ่งซึ่งเตรียมประกวดสุนทรพจน์เกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียง ก็คว้าไมค์มาพูดฆ่าเวลา.…สุดยอดจริงๆ สุดท้ายเราต้องแก้ปัญหาให้นักศึกษาพูดปิดรายการไปเลย….. แต่มีเสียงเรียกร้องอย่างมาก โดยให้เราแก้ไขและมีเกมส์คั่นเวลาไปก่อน….</p><div style="text-align: center"></div>
สุดท้าย....เราก็ได้แสดงชุดสุดท้าย นักศึกษาเราร้องสดๆเพลง"สปาบ้านทุ่ง" เสียงมีพลังมากจนอาจารย์หลายท่านติดต่อให้ประกวดร้องคาราโอเกะ ในวันพรุ่งนี้… เราได้รับเสียงปรบมืออย่างท่วมทัน ไม่เสียแรงที่อยู่ดึกๆเป็นเพื่อนเด็กๆซ้อมหลายวัน และสนับสนุนเรื่องค่าใช้จ่ายในการแสดง <p> เฮ้อ…เสร็จไปอีกงานนึงแล้ว ภูมิใจแทนเด็กๆจริงๆ</p>
พี่หนิงภูมิใจแทนเด็กๆค่ะที่มีอาจารย์ลูกหว้า อยู่เคียงข้างและสนับสนุนทุกๆอย่าง
สุดยอดครับ... การให้กิจกรรมนักศึกษาทำเป็นการปลดปล่อย ศักยภาพคนให้แสดงออกตามความสามารถของเขา และเขาจะพัฒนาขึ้นไป เขาประเมินตัวเขาได้ว่าถนัดอะไร ไม่ถนัดอะไร เขาจะต้องพัฒนาอะไร การแสดงเป็นส่วนหนึ่งแต่ที่สำคัญคือสาระที่คิดอ่านกัน สุดยอด น้องลูกหว้า
ความจริงการแสดงละครในเนื้อหาเศรษศาสตร์พอเพียงน่าสนใจมาก หากแสดงดีๆ น่าที่จะออกตะเวนแสดงตามโรงเรียนต่างๆ หรือชนบทก็ได้ ..โอยคิดไปใหญ่แล้ว.. ดีมากครับ
คุณแผ่นดิน...
ภาพเด็กแสดงละครวันนี้....เล่นเป็นแม่เล้าที่รับนางเอกซึ่งเป็นเด็กบ้านนอกหนีเข้ามาในเมืองหลวง... ตัวจริงก็เป็นเด็กเรียนคนหนึ่งค่ะ แถมฉลาดด้วย...พรุ่งนี้จะมารายงานผลค่ะ
ไม่เห็นมีเจ๊หว้าเลย สงสัย เป็นผู้กำกับ
อิอิ เด็กๆของพี่หว้าเก่งจังคับ
ท่าทางละครจะขายดีแล้วค่ะ อ.ลูกหว้า
คุณแผ่นดิน..
อ.ขจิต...
นำบอร์ดมาเป็นที่บังแดดและเขียนชื่อรายชื่อคนที่มาตอบคำถามทางเศรษฐศาสตร์ ตอนนี้ยังเลอะๆอยู่ค่ะ เพิ่งตั้งเสร็จ....แถมเด็กก็ไปยกต้นไม้มาประดับได้อย่างสบายเลย
บอร์ดเราก็ไม่ต้องจัด เนื่องจากเป็นกรรมการของคณะเลยไปขอบอร์ดของคณะมาแขวนประกอบนิดหน่อย แต่เราเน้น powerpoint เกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียง ใครสนใจสามารถมาชมได้จากคอมฯที่จัดไว้ กลายเป็นซุ้มที่ได้รับความสนใจจากนักศึกษา เขานำ Handy Drive มา copy ไปเลย สงสัยจะขี้เกียจจดจากบูธอื่น และมีคาราโอเกะคลายเครียด...
เนื่องจากเราไม่มีงบเบิกเรื่องอุปกรณ์การจัดบูธ จึงขอเป็นของรางวัลสำหรับการตอบคำถามเศรษฐศาสตร์ได้ เป็นพวก MP3, Handy Drive ฯลฯ ได้รับความสนใจจากพวกเด็กเรียนกันใหญ่ นักศึกษาบอกว่ามีกลุ่มหนึ่งมาตอบได้หมดเลย เขาบอกว่ามาติวข้อสอบ สงสัยจะเป็นเด็กของหว้าแน่ๆ..
สรุปว่าบูธนี้ใช้เวลาน้อย คนคุมก็น้อย เหนื่อยน้อย แต่นักศึกษาก็ได้รับความรู้ พร้อมของรางวัลค่ะ
บูธนี้เป็นของคณะจัดเองค่ะ
นักศึกษาทำงานปตท.เลยได้งบมาจัดบูธค่ะ เลือกทำเลได้สวยงามมากเลย มีต้นไม้ด้วย...
บูธของเด็กตลาด ได้รับความสนใจจากเด็กๆมาก เน้นสนุกสนาน...
บูธนี้อยู่ตรงข้ามกับเศรษฐศาสตร์ ได้รับความสนใจจากเด็กเศรษฐศาสตร์เป็นพิเศษ มีแต่สาวๆและที่สำคัญ มีค็อกเทลแจกให้ชิมฟรีตลอดวัน อร่อยมาก..
เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปซุ้มสวยๆเลย ชมแค่นี้นะคะ คงจะไม่ว่ากัน..
ทีมงานอาจารย์ค่ะ นั่งรอเวลาชมการประกวด เลยดูการประกวดร้องคาราโอเกะไปก่อนค่ะ
แวะไปให้กำลังใจเด็กหลังเวที นักศึกษาบอกว่าเลือกชุดนักศึกษาเพราะว่ามีอยู่แล้ว ไม่ต้องสิ้นเปลือง บอกเด็กว่า "หนูจะได้ประสบการณ์มากกว่าคนอื่นนะ ถือว่ามาร่วมกิจกรรม"
ชุดนี้ทำจากถุงก๊อบแก๊บ เด็กท่องเที่ยวทำกันเอง หน้าสวยมากเลย แอบถ่าย...ปรากฏว่าได้ที่ 3 ค่ะ
แล้วผลการประกวดก็เป็นไปตามความคาดหมายค่ะ แอบให้ชมเบื้องหลังผู้ชนะเลิศ ถ่ายไว้ก่อนแล้วค่ะ เด็กคนนี้แอบมองเขามานานแล้ว เขาสวยและสูงมากเลย...
เสื้อทำจากมะเขือพวงค่ะ ส่วนกระโปรงทำจากสุ่มไก่ แล้วนำทางมะพร้าวมาสาน ขนแครอทมาหมดตลาดเลย... ชมแต่เบื้องหลังนะคะ ถ้าเบื้องหน้าเกรงว่า คืนนี้จะเก็บๆไปฝันตามๆกัน.....
ขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จของงานค่ะ...ปรบมือให้ดังๆ ค่ะ...คุ้มกับความเหน็ดเหนื่อยที่ อ.ลูกหว้าทุ่มเทให้กับนักศึกษานะค่ะ....นักศึกษาเก่งนะค่ะ แสดง แต่งตัวและประกวด กันเต็มที่เลย น่าภูมิใจค่ะ....
เมื่อวานพี่ไปบ้านพ่อครูบามานะค่ะ แล้ววันนี้ อ.ขจิต ได้นอนกับพ่อครูบาด้วย....อิจฉามั้ย...เมื่อหร่ อ.ลูกหว้า จะมาได้ละค่ะ.....
ชื่อน้องมะหยี่ค่ะ เขาอ้อนมานั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องทำงาน กะจะเฝ้าเจ้านายทั้งคืน อิอิอิ....
สาระบางครั้งก็ทำให้เคลียด
บันเทิงแต่ได้ความรู้่ คนดูดูได้ตลอดละครับ
เป็นกำลังใจให้ต่อไปครับ
เพิ่งตามมาเก็บเกี่ยว ร่องรอยแห่งความตั้งใจจริง และความสำเร็จ ด้วยความชื่นชมครับ