ดีืิ ๕ คือ เกิดดี โตดี แก่ดี เจ็บดี ตายดี

ในหลักพระไตรลักษณ์บ้างว่าอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา บ้างว่าทุกขัง อนิจจัง อนัตตา..คุณว่าใครถูก

มีคนเเพียงไม่กี่ชนิดในโลกท่ี่นิยมกินเนื้อดืบ เช่น อิสาน เอสกิโม ญี่ปุ่น มีเพียงพวกหลังทีได้รับการยกย่องว่าเจริญแล้ว ..แปลกโนะ...หาว่าเป็นโรค เสือสิงหงูหมาไม่เห็นมันเป็น

เห็นคนมันฆ่ากันตายเป็นผักปลา เป็นหมื่นแสน ในนามพระเจ้าแล้วอนาจใจไม่หาย หมูหมาว่าเลวมันทำสงครามฆ่ากันตัวสองตัวเท่านั้น ไอ้พวกเลวกว่าสัตวพวกนี้ชาติหน้าขอให้มันนิพพาน อย่าได้เกิดอีกเลย แม้แต่เกิดมาเป็นสัตว์

เร็ววันมานี้เราได้รับยากินมาก ทั้งก่อนและหลังอาหาร รวมถึงก่อนนอนก็มีวันละสัก ๑๐ เม็ด เราถามหมอจนงงว่า ยากินก่อนตื่นมีบ้างไหม

ถ้าเป็นไปได้สักวันเราจะผลิตยา "กินก่อนตาย" จะได้ไปสวรรค์

สองสามเดือนผ่านมาเป็นโรค อยากหลับแต่ไม่ยอมหลับ กระสับกระส่าย คิดมองโลกในแง่ดี เออ..ดีว่ะ ยังไงก็คงยังดีกว่าอยากตื่นแต่ไม่ตื่น อันนี้คงตายแน่

พอน้ำมันขึ้นราคา ข้าวแกงก็ขึ้นด้วย แต่พอน้ำมันลงราคาทำไมข้าวแกงไม่ลง แปลกโนะ รัฐบาลก็ไม่ว่าอะไร เพราะราคาคงขาขึ้นเหมือนกัน ๕๕๕

เขียนให้ตายห่ามึงก็ไม่อ่าน

ถึงอ่านก็ไม่รู้เรื่อง (ยกเว้นบางคน)

แล้วกรูจะเขียนต่อไปทำหอกอะไรฟะ

เพื่อสาธารณะประโยชน์กระนั้นหรือ ่.....อ้วกกกกกกกกกก

หรือว่าชีวิตคือการเปรียบเทียบ ถ้าอยู่ดีกินดีกว่าคนอื่นเขาชีวิตก็มีความสุขแม้ยามติดคุก ถ้าไม่ชีวิตก็มีทุกข์ ดูไปแล้วน่าสงสารพวกจิ้งจอกทะเลทรายนะ กว่าจะดำรงชีวิตได้กระเสือกกระสนแทบตาย เล่นเน็ทก็ไม่เป็น แต่เผลอๆ มันอาจมีความสุขกว่ามนุษย์เราก็เป็นได้ สุขเพราะความไมม่ีอะไรนี่แหละ

คนเรานี้บางทีก็น่าขำ ชีวิตตัวเองคืออะไรยังไม่รู้เลย แต่อยากไปบำเพ็ญประโยชน์ช่วยชีวิตคนอื่นให้เขาอยู่สุขสบาย

ความรู้แค่หางอึ่ง ทะลึ่งอยากเป็นใหญ่ นี่แหละปัญหาของประเทศไทย (และโลกด้วย)

อย่าเพิ่งปักใจเชื่อคนหนุ่มสาวที่อ้างตนว่าสุกแล้ว

กล้วยดิบต้องการเวลาในการบ่มให้สุกฉันใด คนดิบก็ฉํันนั้น

ชีวิตคือการเดินทาง...จากเปลนอน สู่เชิงตะกอน

คนเราจะขาดสติมากที่สุดก็คือตอนอร่อย ไม่ว่าอร่อยลิ้น หรือ หู หรือ ตา หรือ เมถุน

อริยชนย่อมมีสติแม้ในขณะอร่อย

ความรู้ทำให้องอาจ ก็จริงอยู่ แต่ถ้ารู้ผิดแล้วคิดว่าตนรู้ถูกล่ะ (พวกนี้มีไม่น้อยซะด้วย เห็นมามาก)

ซุนวูว่า รู้เขารู้เรา รบร้อยชนะร้อยครั้ง แต่เราแย้งว่า.....ความรู้อาจทำให้เราแพ้ก็ได้ โดยเฉพาะถ้ารู้ผิด แล้วคิดว่า่ตนรู้ถูกยิ่งไปกันใหญ่ (แบบนี้ไม่รู้เสียดีกว่า)

ทำไมวัวควายกินแต่หญ้าอย่างเดียวแต่แข็งแรงดี มีอาหารครบ๕หมู่ ส่วนคนสรรหากินกันสารพัดก็ยังไม่ครบ บางทีต้องขับรถไกล ติดนาน กว่าจะไปถึงก้นซอยที่มีร้านชื่อดังตั้งอยู่ เพียงเพื่อไปกินอาหารขยะที่วัวควายยังไม่กล้ากิน

ทางอีสานเขามีผักอร่อยชื่อว่าผักลืมผัว แต่ผมว่ายังมี"ผักผัวลืม"อีกด้วย ก็คือผักแขยงนี่เอง เมียคนไหนเอาให้ผัวกินรับรองถูกลืมเป็นแน่เพาะผักมันฉุนมาก กินแล้วนึกถึงใครไม่ค่อยออกหรอกนอกจากรสผักอันจัดจ้าน

ช่วยด้วย..ปลาในแม่น้ำโขงเหลือเพียงแค่ ๓ ตัวคือ ปลาบึก แค่ คัง..ส่วนปลาในทะเลไทยก็เหลือแค่ ๓ เช่นเดียวกันคือ กระพง เก๋า จาระเม็ด...ไม่เชื่อลองเข้าไปสั่งอาหารปลากินในภัตตาคารไทยทั่วประเทศ ...อ้วกกก

รถบรรทุกนักเรียนที่เมการัฐเทนเนสสี เกิดอบห. นร.ตายไป๕คน สื่อCNN ตีข่าวหนักไปทั่วโลกนานหลายวัน (รวมถึงวันนี้) ..แต่ของไทยเราไมีกี่ปีมานี้รถบรรทุก นศ. ตาย ๑๒๗ ศพ สื่อไทยแทบไม่ตีข่าวกันเลย ..แสดงว่าชีวิตคนในแต่ละประเทศนี้มันมีค่าไม่เท่ากันจริง หรือว่าสื่อมันห่วยแตกไม่เท่ากันจริง

---คนถางทาง

ชีวิตเหมือนแท่งเทียนที่กำลังติดไฟ แท่งเทียนคือกาย ไฟคือจิต เผาไหม้แท่งเทียนหมด กายก็หายตายจาก ส่วนไฟดูเหมือนว่าหายไปแต่ล่องลอยอยู่ในอวกาศ เหมือนกะจิตนั่นแล

(ขำขันโกทูโนว) ว่ากันว่า กำขี้ดีกว่ากำตด..ยังมองไม่ออกว่าดีตรงไหน อ๋อ ยังพอมีอะไรติดไม้ติดมือไปบ้าง แต่ติดขี้เนี่ยมันดีตรงไหน อ้วก แล้วยังต้องเสียเวลาไปล้างมืออีก ส่วนกำตดนั้นกำไปทำไม เอาไว้ดมตดตนเองหรือ นี่ก็โรคจิตพอกัน

(ขำขันโกทูโนว) ว่ากันว่า อย่าแหย่เสือหลับ อ้าว..แล้วจะให้เราไปแหย่ตอนมันตื่นหรือไร ไม่ทันแหย่มันก็จับเราแด็กซ์แล้ว

สิ่งที่เรารู้เทียบกับขยะเทศบาลทั้งกอง แต่ที่เอามาบอกท่านเท่ากับขยะในก๊อบแก๊บถุงเดียว

---คนถางทาง(พย.๕๙)

แค่ได้เขียน กระจายความรู้ของเราออกไปให้คนอื่นก็มีความสุขแล้ว ไม่ต้องรอให้คนมาอ่านมากๆหรือให้ดอกไม้ ประการหลังนี้จะทุกข์มาก