วันนี้ เราทำงานในวันหยุดของคนอื่นแต่สำหรับพวกเราแล้วมันคือเวลาทำงานที่แสนจะปกติ ชินแล้วกับการทำงานแบบนี้ หยุดเวลาเขาทำงาน ทำเวลาเขาหยุด เราคิดว่า20ปีที่ผ่านมาเราได้อะไรมากมายกับงานที่ทำ เจอมามากทั้งสนุก เฮฮา เศร้าสุขเคล้ากันไป

ไม่เหนื่อยหรอกนะ ถ้าทำงานกับคนที่ทำงานจริงๆ คิดว่างานคืองาน แต่มักจะเหนื่อยใจทุกครั้งที่ร่วมงานกับคนที่ชอบเอาเปรียบ เอาน่ามันคงต้องมีบ้างคนเรามันมีหลายแบบ เราเลือกไม่ได้หรอกว่าเราต้องเจอกับอะไรบ้างในแต่ละวัน

วันนี้ดราโชคดีที่เราได้ร่วมงานกับคนที่น่ารัก มีน้ำใจช่วยเหลือกัน ขอบคุณผู้ร่วมงานที่น่ารักทุกคน ที่ทำให้วันนี้เป็นอีกวันที่เราร่วมกันทำงานเพื่อให้ผู้รับบริการของเราได้รับสิ่งที่ดี ได้รับการดูแลที่ปลอดภัย ได้มีกำลังใจในการมีชีวิตอยู่ต่อไป ในสภาวะสุขภาพที่ความเจ็บไข้ได้ป่วยกำลังคุกคามชีวิต ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน รวมทั้งครอบครัวของเขาเหล่านั้นด้วย

สำหรับครอบครัวของผู้ให้บริการอย่างเรา ต้องรอหน่อยนะคะ เพราะตอนนี้คุณแม่คนนี้กำลังนั่งอยู่ในรถประจำทาง กำลังจะกลับไปหาลูกๆแล้วล่ะ นั่งรถตั้งแต่แดดเย็นส่องมาทื่หน้าต่างตอนนี้หันมองข้างทางไม่เห็นอะไรเลย เห็นแต่เงาตัวเองในกระจกรถ

ผู้ร่วมงานหลายคนคงถึงบ้านแล้วนะ สำหรับเราคงประมาณอีกไม่เกินครึ่งชั่งโมงก็ถึง เสียงโทรศํพท์ที่ดังขึ้นมาแต่ละครั้งจะได้ยินเสียงหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ๋ โทรมาถามว่า ฮ๊ลโหล มะอยู๋ไหนแล้ว ใกล้ถึงหรือยัง ลุกรอกินข้าว แค่นี้เราก็ไม่รู๋สึกแล้วว่า วันนี้ผ่านอะไรมาบ้าง รู้แต่ว่าเราจะได้กลับไปเจอสิ่งที่เป็นความสุข เป็นกำลังใจให้เรา แค่นี้ก็พอแล้ว

ขอบคุณความป่วย(ของสามี)

ถ้าเธอไม่ป่วย ฉันคงไม่ได้เรียนรู้การใช้ บล็อค จากเว็บไซต์นี้    แต่ถ้าให้ดีเธอไม่ป่วยจะดีกว่า

| อนุทิน ... ๔๕๑๐ |

"มหัศจรรย์ "อนุทิน" Gotoknow"

"อนุทิน" นี่มันดูคึกคักจริงหนอ

คนทุกภาคในประเทศไทย และ
เผลอ ๆ คนไทยในต่างประเทศ
ก็มาพูดคุยกันอยู่แถวนี้

มหัศจรรย์ "อนุทิน" Gotoknow หนอ ;)...

30-06-2556

• วันนี้ยังไม่ได้เขียนอะไรเลย
• เหตุด้วย...ทำงานแข่งกับเวลา
• เป็นนายตัวเอง สั่งให้ตัวเองทำงาน
• ให้ทันตามความต้องการของลูกค้า
• ลูกค้าคนสำคัญมาจากปัตตานี
• ต้องการหิ้วสินค้าไปกระจายให้
• จึงต้องเร่งมือตั้งเมื่อคืน ...ไม่เสร็จ 
• ต่อ ...ตอนเช้าอีกรอบ 
• ไปโลด .... โกทูปัตตานี :)
• เหลืออีกออเดอร์ นัดพรุ่งนี้
• 350 ตอนนี้ได้เพียง 75 ...
• ราตรีนี้อีกยาวไกล 
• ลันลา ยังไม่ได้หนอ!
• .........

ให้นึกสงสัยว่าหน้าตาอย่างเรานี่เศร้าไม่คือหรือไร  ทำรูปนี้ออกมา สื่อความหมายว่า "แง แง แง  ทำงานไม่ทัน แล้ว "  เพื่อนเห็น โทร.มาถาม  ชลัญธร เธอขำอะไร  จนน้ำตาเล็ด น้ำลายกระจายขนาดนั้น แล้วงี้  จะมีคนสงสารชลัญหรือไม่  แง แง แง ??????

หลังจากเบื่อการเขียนได้ไปเล่นอย่างอื่นมาหลายอย่าง กลับเข้ามาดูgoto know เห็นวันที่เขียนหลังสุด เป็นเวลาแปดเดือนแล้วเวลาของตัวเองน้อยลงไปเรื่อย พยามใช้ชีวิตแต่ละวันโดยไม่เร่งรีบ ไม่ทราบคนอื่นมีความรู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า เคยถามเพื่อนบางคนที่มีอายุใกล้กันก็บอกว่าใช่เวลาเดินเร็วจริง แต่เมื่อหวนคิดถึงตอนเป็นเด็กรู้สึกว่าเวลาเดินช้าเหลือเกินเมื่อถึงเทศกาลตรุษจีน ตั้งหน้าตั้งตารอเวลาที่พ่อจะแจกอั่งเปา(ซองแดงที่ใส่เงิน) ปัจจุบันเข้าใจแล้วเวลามันก็เดินปกติแต่ช้าเร็วมันอยู่ที่ความรู้สึกในใจเราเอง จากประสพการณ์ที่ดูตัวเองและสังเกตุเห็นคนรอบข้างรวมถึงในสังคม ได้เห็นตัวความรู้สึกมีอิทธิพลต่อคนส่วนใหญ่มาก ทั้งรู้สึกดีและไม่ดี จากการประสพของตัวเองเมื่อสามปีก่อนที่ได้เห็นความรู้สึกในใจตัวที่มันต่อสู่กันว่าจะไปหรืออยู่ที่นี้ เพราะว่าไม่ชอบอยู่กับที่นานๆและไม่ชอบงานในโรงงาน แต่ก็อยู่มาถึงตอนนี้ใกล้ครบปีที่สี่แล้ว ไม่ได้ใช้ความอดทนและไม่ได้จํานนต่อเหตุการณ์ แต่ใช้ความเข้าใจต่อสภาวะความเป็นจริงในแต่เรื่องเข้ามาพิจรณา มาถึงบัดนี้ก็ยังต้องศึกษาเรียนรู้ความเข้าใจต่อชีวิตให้มากยิ่งๆขึ้น เพราะเวลาของคนเรามันสั้นเหลือเกินจากการที่เห็นเพื่อนหลายคนที่อายุใกล้กันป่วยตาย ไปแล้ว !

มาคนเดียวไปคนเดียว    สุขทุกข์อยู่ที่ใจ  ไม่ต้องไปหาข้างนอก

---

---

"มหัศจรรย์Go to Know"

• เมื่อจะ ไป ถึง รู้ ...
• ว่ามีเพื่อนอยู่มากมาย
• ทั่วทั้งปทท. เลยหรือนี่
• เหนือ กลาง ใต้ อีสาน
• ไปครั้งเดียวคงไม่ถ้วนทั่ว
• สงสัยต้องทัวร์ทั่วไทย
• ดีไหม ...
• รอหาตังค์ก่อนนะคะ
• แล้วฉันจะตามไป...ไปหาเธอ:)

พักนิดนึง

• อาทิตย์ ทำเอกสารแบบสมัครประกวดชุมชนลูกหลานฟันดี  เตรียมจัดตลาดนัดเครือข่ายชุมชนลูกหลานฟันดี ปีที่ ๖  ให้น้องประสานงาน  ส่งหนังสือเชิญผู้ใหญ่บ้าน  ผอ.รพ.สต. / ขอใช้สถานที่ รร.สระใครไชยานุเคราะห์  วันที่  ๒๕  กค.  ๕๖
• บ่ายจันทร์ทำคนไข้  ให้น้องเข้าประชุม CUP (เครือข่ายบริการสุขภาพอำเภอสระใคร) แทน  ...ได้การบ้านมาเพียบ  แหม ๆ เยอะกว่าประชุมเองอีก  ทำแผนอำเภอ service plan สาขาทันตกรรม...ด่วน
• 
  
• ช่วงนี้คนไข้ไม่เยอะมาก  ไปทำนากัน  แต่มาแบบหนักทั้งนั้น  จน "ซ่าม" ข้าวต่อไม่ได้ค่อยมา   ปีนี้คุยหลายคนแล้ว  ไม่ได้ทำแบบ "ดำนา"  ใช้วิธีหว่านแทน  เพราะไม่แน่ใจเรื่องน้ำ  เรื่องฝน  และ "ค่าแรง" สูงขึ้น  เป็นปัจจัยสำคัญด้วย  ทั้ง ๆ รู้ว่าให้ผลผลิตน้อยกว่า  และต้องขยันไปปลูกซ่อมแซมเพิ่่มที่ต้นข้าวไม่ขึ้น
• ประทับใจน้อง  ๗  ขวบ  บ้านหมากหุ่ง  คุยแบบผู้ใหญ่เลย (ไม่ต้องหลอกเด็ก อิ อิ)  นิ่งมาก  เก่งมาก
• 
  
• วิเคราะห์ผลความผูกพันองค์กร  ๘๔.๑ %  ที่น่าสนใจมาก   เตรียมนำเสนอทีมนำต่อไป  คือ จากคำถามปลายเปิด  และข้อที่เกี่ยวกับกฏระเบียบ  ความสามารถทำงานผ่านเกณฑ์  ความเต็มใจทำงานนอกเวลาโดยไม่มีค่าตอบแทน  ความรู้สึกสำคัญต่อโรงพยาบาล  และภาระงานที่เพิ่มขึ้น
• 
  
• บ่ายวันนี้สนุกมาก  บรรยากาศครื้นเครง  ฟังน้อง ๆ นำเสนอผลงานนวัตกรรม  ทำความหนักใจให้กรรมการมาก  นำเสนอเก่งกันขึ้นเยอะจากปีก่อน ๆ  เป็นขั้นเป็นตอน  เนื้องานน่าทึ่ง  ขยันกันมาก  สร้างสรรค์  ช่างคิด  สงสัยตัดสินที่ทศนิยมลำดับที่ ๕ ... จากกรรมการ ๕ คน  
• แหม !!!  ว่าจะพัก  ยังมาเขียนเรื่องงานอีก  
• เก็บความรู้สึกดี ๆ เอาไว้

ช่วงนี้ยุ่งมากทำงานไม่ทัน เนื่องจากการจัดการเวลาของตัวเองไม่ลงตัว จึงอยู่ในอารมณ์นี้ คิดถึงทุกท่านค่ะ

ผมเป็นคนไทย

ประมาณปี ๓๕ หรือปี ๓๖ ผมไม่แน่ใจ ตอนนั้นผมยังรับใช้หลวงพ่อคูณที่วัด หลวงพ่อจะถวายเงิน ๗๒ ล้าน ตามอายุของในหลวง ซึ่งก็มี ข้าราชการมาเตรียม คำพูด สอน คำราชาศัพท์มากมาย 

จนวันหนึ่งพระเทพฯ ก็ได้มาหาหลวงพ่อ แล้วก็ทรงถามอะไรมากมาย แต่หลวงพ่อคูณไม่ได้ตอบอะไร จนในที่สุดพระเทพฯ ท่านก็ทรงถามว่า.. ทำไม หลวงพ่อ ไม่พูดกับหนูล่ะคะ หลวงพ่อคูณก็ตอบ แล้วก็พรางชี้ไปที่ นายอำเภอว่า ............ ก็ไอ้นี่ มัน ไม่ให้ กู พูดคำว่า กู กับ มึง ๕๕๕๕๕

พระเทพ ขำ น้ำตาซึม .............

แล้วพอ มา ถึงวันงาน ที่ในหลวงเสด็จมา เหล่าบรรดา สส. สว. สจ. นายอำเภอ หน้าแหยๆ กัน เพราะกล้วว่า หลวงพ่อคูณจะพูด กู มึง กับในหลวง....แล้วหลวงพ่อคูณท่านพูดว่า... กูก็เคยเรียน ภาษาไทยเนอะ รู้น่า ไม่ต้องห่วงด๊อก ...ไอ้นาย (หลวงพ่อคูณ พูดกับ ราชการผู้ใหญ่) 

จนในที่สุด ............ ในหลวงท่านเสด็จมา ผมเองก็มีโอกาสเห็นในหลวง ใกล้ที่สุด ๆ ชิด พระวรกาย เลย
ซึ่งในหลวงท่านถามว่า .............. หากิน ลำบากไหม (ผมน้ำตาไหล พราก) แล้วพระองค์ก็เดินจากไป..........คนแน่นวัด ท่านถามแบบนี้ ทุกคน ถามถึงเรื่องการทำมาหากิน และความลำบาก 

พอท่านเสด็จกลับ.... หลวงพ่อคูณท่านก็เข้าวัด ท่านยิ้มแก้มปริ จนเวลาผ่านไป ผมก็ แอบไปถามท่านว่า ... ตอนที่เดินบนโบสถ์ ผมถามจริงเถอะหลวงพ่อ คุยอะไรเล่าให้ผมฟังหน่อย ...

แล้วคำแรก ที่หลวงพ่อ กล่าวคือ... มึงรู้ไหม มือพระองค์ เป็นมือ คนทำงาน อย่างก๊ะ ชาวไร่ ชาวนาแข็งกะด้าง มาก ๆ แล้วผมก็ถามหลวงพ่อว่า หลวงพ่อใช้คำ เรียกว่าอะไร ... หลวงพ่อท่านเงียบ แล้วก็ตอบว่า ................ พระองค์ พูดประโยคแรกว่า ........ " หลวงพ่อครับ พูดตามปกติ นะครับ ผมเป็นคนไทย "....................................

โดย: ชมรมคนรักในหลวง