ความเครียดมาเยี่ยมเยือน เลยออกจากจอ14 ‘’ที่เฝ้ามาทั้งวัน เพื่อมาหาเจ้าหน้าจอประหลาด กระนั้นยังฟุ้งซ่าน 15 นาทีแรก คิดเรื่องโน้น เรื่องนี้ เรื่องงานที่ค้างคา เลยกำหนดspeed ที่พอดีกับแรงกาย สายตากำกับที่ปลายเท้า ภาวนาพุทโธ จิตตั้งมั่นที่ปลายเท้าซ้ายขวาเท่านั้น หูปิดเสียงทุกสรรพสิ่งด้วยเสียงดนตรี แต่จิตจดจ่อที่ภาวนา และการจังหวะก้าว วิ่งไปเรื่อย ๆ ไม่เหนื่อยสักเท่าไหร่ น่าประหลาดใจ ..วิ่งเสร็จ เบาตัว & สบายใจค่ะ…
[ อนุทิน … ๙๒๙๑ ]
“…”
เกียรติยศของความเป็นครูที่ได้รับนั้น ไม่ได้มาจากผู้บริหารที่มาแสดงความชื่นชม
แต่มาจากความรู้สึกที่แท้จริงของลูกศิษย์ที่มีต่อตัวของครูเอง
…
เชียงใหม่ (ยามบ่าย)
๑๕ กันยายน ๒๕๖๑
เราสามารถเลือกเส้นทางของเราได้ว่า เราจะทำดี หรือ เราจะทำชั่ว มิใช่หรือ? ซึ่งผลของการกระทำนั้น ๆ จะเป็นของเรา และเราก็ต้องยอมรับมัน
ปลูกพืชพันธุ์ใด ย่อมได้พืชพันธุ์นั้น
[ อนุทิน … ๙๒๗๘ ]
“…”
บางอย่าง เราเลือกที่จะเก็บ
แต่กลับบางอย่าง เราเลือกที่จะไม่เก็บ
…
เชียงใหม่ (สองยาม)
๑๒ ก.ย.๖๑
ต้นจิงจูฉ่าย…อยากปลูกมานานแต่ก็ไม่ได้ปลูกสักทีจนวันหนึ่งมีพี่ให้มา..ลงกระถางแล้วงามมากๆ
“ความไม่สมบูรณ์แบบ” อาจจะหมายถึง “ความสมบูรณ์แบบ” ตามสิ่งที่มันควรจะเป็นก็ได้
เขียนเลขไทยในรายงานการทดลอง…ดูแปลกๆแต่ครูเห็นว่าหนูเป็นคนปรับตัวเก่งและให้ความสำคัญกับสิ่งที่เราได้พบเห็น…เพราะครูนกวางรูปแบบเป็นเลขไทยไป
มนุษย์โลกกับความต้องการ…..“ต้องการคนเอาใจ ต้องการคนสนใจ ต้องการเป็นจุดศูนย์กลาง ต้องการสิ่งนั้นสิ่งนี้ ต้องการเงินทอง ต้องการมีความสุข และต้องการ….”พอไม่ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการก็โกรธ ก็ไม่พอใจ ก็ทำประชด #แล้วเราต้องสนองความต้องการคนอื่นด้วยหรือไง ไม่เข้าใจ
มหาวิทยาลัยไม่ใช่สรวงสวรรค์
พวกเขาเหล่านั้นไม่ใช่เทวดา
เขาพากเพียรเล่าเรียนวิชา
และถูกเรียกว่า เหล่าปัญญาชน
สอบปลายภาควันแรก..ครูขอย้ำ”ความซื่อสัตย์สุจริตเป็นพื้นฐานของความดีในทุกๆเรื่อง”
[ อนุทิน … ๙๒๖๑ ]
“…”
ความประเสริฐของคนที่มีจิตวิญญาณความเป็นครู คือ
การที่เป็น “ผู้ให้” มากกว่า เป็น “ผู้รับ”
…
เชียงใหม่ (สองยาม)
๑๑ กันยายน ๒๕๖๑
[ อนุทิน … ๙๒๕๒ ]
“วันนี้เป็นยังไงบ้าง”
…
บนเส้นทางชีวิตมันก็ต้องเหนื่อยหน่อยนะ
ไม่มีคำว่าง่ายสำหรับการใช้ชีวิต
ความสุขมียากขึ้น เมื่อเราเติบโต
ถึงร้องไห้ก็ต้องฝืนยิ้มเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น
ไม่ชอบใครก็ต้องเก็บไว้
เจ็บปวดแค่ไหนก็ต้องแกล้งทำว่าเข้มแข็งเสมอ
อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวเรื่องทั้งหมดก็ผ่านไป
…
เสียงที่ไม่ได้ยิน
หนังสือ “วันนี้เป็นยังไงบ้าง”
เรามิอาจดูแคลนความคิดของผู้ใด เว้นแต่เผลอไผล เพราะดวงจิตไม่แม่นมั่น …ความเป็นปุถุชน จึงต้องหมั่นพิจารณาตนอย่าให้ขาด…สูงต่ำไม่ได้บอกด้วยรูปธรรม..หรือผัสสะใดๆ
[ อนุทิน … ๙๒๓๔ ]
“บันทึกนี้ยาวมาก”
บันทึกนี้ดองไว้นาน เพิ่งได้เขียนนี่แหละ
บันทึก … การจะเป็น “ครูที่ดี” ให้ได้นั้น ต้องเริ่มจากการเป็น “ลูกที่ดี” ให้ได้ก่อน