ความเครียดมาเยี่ยมเยือน เลยออกจากจอ14 ‘’ ที่เฝ้ามาทั้งวัน เพื่อมาหาเจ้าหน้าจอประหลาด กระนั้นยังฟุ้งซ่าน 15 นาทีแรก คิดเรื่องโน้น เรื่องนี้ เรื่องงานที่ค้างคา เลยกำหนดspeed ที่พอดีกับแรงกาย สายตากำกับที่ปลายเท้า ภาวนาพุทโธ จิตตั้งมั่นที่ปลายเท้าซ้ายขวาเท่านั้น หูปิดเสียงทุกสรรพสิ่งด้วยเสียงดนตรี แต่จิตจดจ่อที่ภาวนา และการจังหวะก้าว วิ่งไปเรื่อย ๆ ไม่เหนื่อยสักเท่าไหร่ น่าประหลาดใจ ..วิ่งเสร็จ เบาตัว & สบายใจค่ะ…
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก