กอดกอดสอดรัดฟัดเหวี่ยง เปล่งเสียงสอดรักเกาะเกี่ยว
ยืนหยัดมั่นคงไม่เหลียว แน่แท้จริงเจียวเสี่ยวเจ้า
เออออหยัดรักอุ้มกุม ชุมนุมสุมคิดติดเบ้า
ไอ้เกลอกอดรักไม่เบา แต่เขาแว้งเอากัดเลย
ไม่มีความเห็น
ปัญหาไม่ได้เกิดเพียงเท่ารู้
ปัญหาคู่ความจริงทางสองด้าน
ไตร่ถามทั่วเท็จจริงไร้แรงทาน
ประจักษ์สานเหตุผลและที่มา
ไตร่ตรองตรึกคิดให้ถูกผูกแจ่มชัด
ดึงความคิดจิตจรัสจัดแจงหา
มุ่งสู่ใจใส่ให้ชัดไร้อัตตา
บรรเจิดมาปัญหาแก้แน่แท้จริง
ไม่มีความเห็น
วันวานคงคมคนหยิ่ง คนจริงยิ่งแน่ประกาศ
วันนี้มารสราญพินาศ อำนาจจองจิตจ้องจำ
วันหน้าวันไหนคร่ำคิด สนิทมิตรชิดเปลี่ยนขันขำ
โออะไรกันแน่ระยำ กลายพันธุ์กระหน่ำพวกแก
ไม่มีความเห็น
รวมมิตรจิตคิดคมเคียว เดินหน้าไม่เหลียว
จ่อเกี่ยวเคียวคมสมไทย
รำลึกตรึกตรองหมองไหม้ ละลายหัวใจ
สำนึกเทิดไท้แผ่นดิน
ทุนหัวแดงเปลี่ยนเป็นสิน น้ำตานองริน
ไม่เหลือแม้ถิ่นนอนตาย
ผืนแผ่นเบื้องหน้าใจหาย ตะเกียกตะกาย
เดินหน้าไปไม่ให้จำนน
ไม่มีความเห็น
วิหคน้อยเริงร่าท้าเมฆปุย เหิรเกี่ยวคุ้ยคำตอบขอบฟ้ากว้าง
เรื่อยเรื่อยเรียงเรียงเอียงอิงทาง น่านฟ้าสร้างสางตอบชัดเจนคำ
ปูตัวน้อยไต่ขอบทะเลเชี่ยว น้ำหลากเขียวเกรี้ยวลมม้วนคลื่นฉ่ำ
เสาะสรรหาปัญญาสาซึมซ้ำ ตรึงตอกย้ำความจริงนิ่งกลางใจ
ไม่มีความเห็น
สุขสัมพันธ์ล้ำลึกสุดกำหนด แสนหมดจดล้ำค่าหาไม่ได้
ผูกพันชีวิตร่วมกายใจ พันสายใยแน่นแฟ้นแน่นเหนี่ยวนำ
อารมณ์เคลื่อนคล้อยในยามค่ำ ล้วนดื่มด่ำผสมสานนานชุ่มฉ่ำ
เข็ญเคี่ยวเกี่ยวคล้องส้องจาคำ สำราญทำสัมฤทธิคิดมิตรมั่นคง
ไม่มีความเห็น
เหยียบศพปักธง ว่าคงเป็นทาง
เย้ยหยันถากถาง สท้านร่างผลงานกู
หากแม้นฉุกคิด ดัดจริตหัวหู
เบื้องหลังอดสู ไม่รู้ว่ามันทราม
ไม่มีความเห็น
เมฆคล้ำลมแรงแทงใจนัก มิตรรักทักถามให้ความเห็น
แยกแยะแตกย่อยเป็นประเด็น ร่วมด้วยช่วยเข็ญโกทูโน
ยามคลื่นลมแรงมิตรร่วมรับ จ่อแถวซับช้อนร่างไร้ยะโส
ช่วยกันสร้างช่วยกันเข็ญโกทูโน ให้เติบโตชั่วนิจชั่วนิรันด์
ไม่มีความเห็น
ฉากชีวิดจิตร่วมกายใจ
หม่นไหม้หมองเศร้าห่างเหิน
เส้นทางเหมือนสุดทางเดิน
เธอเมินแล้วจากจรไป
ฉันเฝ้าฝันหาเพื่อนรัก
ฟูมฟักความหลังหลั่งไห้
ปลดปล่อยสัญญาว่าไว้
จิตใจใฝ่หาแต่เธอ
ไม่มีความเห็น
ไปเรียนใฝ่เสริมรู้ เพื่อจักสู้มุ่งสู่ฝัน
ค้นคว้าพัลวัน ฝ่าฟันผันตัวใจกาย
เจ็บปวดจักเจ็บปาด พาฟื้ดฟาดห่วงห่างหาย
เหม่อมองใจมลาย มีแต่ได้กระดาษใบเดียว
นำคิดนำจริต ใคร่ครุ่นคิดจิตเฉลียว
มองคนเฝ้าคมเคียว เอี้ยวเหลียวเสี้ยวทางทุ่งทอง
นำพาปัญญาฝาก ก่ายหน้าผากงุนเงงมอง
ความรู้นำมากอง ไม่เท่าของคนกำเคียว
ไม่มีความเห็น
สายลมขมหวานเค็มเปรี้ยว บ้างเกรี้ยวเชี่ยวกรากหลากหลาย
บ้างละมุนหนุนนำเย็นสบาย บ้างกระโชกบ้างคลายหลายอารมณ์
ไม่มีความเห็น
กอดกอดสอดรัดฟัดเหวี่ยง เปล่งเสียงสอดรักเกาะเกี่ยว
ยืนหยัดมั่นคงไม่เหลียว แน่แท้จริงเจียวเสี่ยวเจ้า
เออออหยัดรักอุ้มกุม ชุมนุมสุมคิดติดเบ้า
ไอ้เกลอกอดรักไม่เบา แต่เขาแว้งเอากัดเลย
ไม่มีความเห็น
นั่งเฝ้าคอยจับผิด
ชั่วชีวิตทำไรมั่ง
คอยจับผิดฤาถึงฝั่ง
หรือจะฝังว่ามันดี
อะไรที่ท่านคิด
นั่งผูกติดคอยเสียดสี
หันมองตัวเองซี
ว่าเราดีแล้วหรือยัง
ไม่มีความเห็น
อุ่นรักพันแขนกอด
สาดแสงสอดลานดินรับ
กัลญาณมิตรขยับ
แวววาววับขยับปัญญา
ไม่มีความเห็น
โหยหวลชวนคิดสนิทแนบ เท้าแทบยืนไม่ติดชิดถนน
เฝ้าคอยกอบโกยในกมล สับสนอลเวงในใจกาย
ได้แต่คิดว่าได้การใหญ่ ไม่ใส่ใจทางแท้ของสหาย
มีมากมีน้อยก็ต้องตาย สุดท้ายแท้เบิ่งเชิงตะกอน
โครงการณ์นับแสนหมื่นกี่ล้าน ก็ประจานกึ๋นแท้เชิงกะล่อน
ลืมคิดพวกเราแท้คือลคร จัดเป็นตอนตอกประจำล่ำลักใจ
ของจริงอยู่ข้างสร้างความรัก คอยนำชักชี้นำอยู่ใกล้ใกล้
แต่ตอกลิ่มทิ่มแทงเสียดภายใน จะไม่ให้อดสูสายังไง ยังไง ยังไง
ไม่มีความเห็น
ใจหนึ่งฝังลึกในความคิด ลิขิตดวงใจ
ใจหนึ่งเหม่อมองอ้างว้างโดดเดี่ยวเดียวดาย
ฝันเอยใยที่ว่าหอมหวาน
ฝันเอยช่างหมองหม่นแสนเศร้าแสนทรมาน
ดวงดาวและเดือนระยิบสุดขอบฟ้า จะหยิบเด็ดจะไคว่คว้าช่างห่างไกล
ดวงดาวดวงน้อยคล้อยใกล้แสงจันทร์ เลือนลับหายไป
เจ้าจะมาเจ้าจะไปช่างว้าวุ่น
เจ้าจะเอ่ยวจีแผ่วเบาละมุนเคลือบด้วยลมฉงน
อีกไม่นานก็จะสว่างอีกแล้ว
อีกไม่นานคงต้องอยู่ในวังวน สับสนด้วยชีวิตที่วุ่นวาย
อนิจา..........อนิจา................................ตัวเรา
ไม่มีความเห็น
ใบไม้มิมรากไม้แจ๋ว สี่แนวสี่ใบเถา
ไปไหนร่วมเป็นเงา คลอเคล้าเคี่ยวปัญญา
ร่มรื่นใบไม้ย้อน แจ๋วซ่อนซ้อนเนื้อหา
รากไม้สรรหามา เฮฮาคุณครูมิม
ไม่มีความเห็น
@12499 ขอบคุณมากครับ กลอนเพราะๆความหมายดี คงเป็นสติเตือนใจได้อีกมากครับ
ไม่มีความเห็น
จะ ฝึกฝน ตัวตน ในสิ่งถูก
จะ ถึงลูก ถึงคน ค้นพวกชั่ว
จะ ฝากกาย ถวายชีพ ไม่เมามัว
จะ ไม่หลง จะไม่กลัว พวกเลวทราม
ไม่ เคยลืม ธาตุแท้ ในตัวตน
ไม่ ยอมทน ความร้าย ที่ไต่ถาม
ไม่ มีวัน ก้มหัวให้ พวกตระกราม
ไม่ มีทาง ไม่ให้ข้าม ตัวข้าไป
ยอม ให้ท่าน ผู้มีศีล มีแสงธรรม
ยอม จดจำ แก่นแท้ ปัญหาไหน
ยอม อ่อนน้อม ก้มหัว และจิตใจ
ยอม ยกให้ คนดี ของมวลชน
แพ้ ก็แพ้ อย่างคน มีสติ
แพ้ คติ สอนใจ ครูบาฯด้น
แพ้ อย่างมี ศักดิ์ศรี บรรพชน
แพ้ ตัวตน ของแท้ แน่ของจริง
ไม่มีความเห็น
ศรีงามอร่ามหรู ชมพู
องอาจฉลาดรู้ สีฟ้า
มิ่งมิตรชิดชุมชู กอดเกี่ยว
สอดส่องถามห่วงหา ทั่วหล้าแดนไกล
ไม่มีความเห็น
ทุกสิ่งในโลกล้วนเปลี่ยนแปลง
แตกขแนงกิ่งก้านไปทั่วถิ่น
บ้างก็สุขบ้างก็ทุกข์ทั่วทั้งสิ้น
ทั้งแผ่นดินล้วนพลิกเปลี่ยนพัฒนา
หนีไม่พ้นแรงหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงได้
ดึงฉุดให้มันหยุดนิ่งไม่ได้หนา
อยู่ที่เรามีเรี่ยวแรงมีศรัทธา
ใฝ่ค้นหาความเป็นจริงสิ่งแท้แม้ยากเย็น @10342
ไม่มีความเห็น
@9743 เราต้องฝันครับ
ฝันครับฝัน คิดไปก็ลำบาก คิดมากก็ป่วยการ คิดนานก็มึนงง คิดตรงก็บอกใครไม่ได้
เดี๋ยวคนเขาว่าเอา...........อิอิ ฝันเท่านั้นแบ่งปันได้ไม่มีขอบเขต..........ฮ่าๆๆๆๆ (ไม่มีใครเขารังเกียจ) กิ๊บๆก๊าบๆ
ไม่มีความเห็น
เมื่อ อา. 29 มิ.ย. 2551 @ 00:21
720690 [ลบ]
คำถาม : ทำไม Gotoknow.org ถึงมีชีวิต ?
คำตอบ : เพราะ ... Gotoknow.org ใช้ "ลมหายใจ" จากทุก ๆ คน ร่วมกัน ดังนั้น เมื่อใดก็ตามที่ "ลมหายใจ" นี้หมดไป ... Gotoknow.org ก็หามีชีวิตอยู่ได้ ไม่ จึ่งทำให้ Gotoknow.org มีชีวิตอยู่
:)....
อ่านเจอคอมเม้นท์นี้แล้วก็เป็นโจทย์ให้คิดได้หลายๆอย่าง
ขอบคุณ ท่าน Wasawat Deemarn มากครับ