อนุทิน 13145

ใจหนึ่งฝังลึกในความคิด ลิขิตดวงใจ

ใจหนึ่งเหม่อมองอ้างว้างโดดเดี่ยวเดียวดาย

ฝันเอยใยที่ว่าหอมหวาน

ฝันเอยช่างหมองหม่นแสนเศร้าแสนทรมาน

ดวงดาวและเดือนระยิบสุดขอบฟ้า จะหยิบเด็ดจะไคว่คว้าช่างห่างไกล

ดวงดาวดวงน้อยคล้อยใกล้แสงจันทร์ เลือนลับหายไป

เจ้าจะมาเจ้าจะไปช่างว้าวุ่น

เจ้าจะเอ่ยวจีแผ่วเบาละมุนเคลือบด้วยลมฉงน

อีกไม่นานก็จะสว่างอีกแล้ว

อีกไม่นานคงต้องอยู่ในวังวน สับสนด้วยชีวิตที่วุ่นวาย

อนิจา..........อนิจา................................ตัวเรา