***************
*****************
แวะมาเยี่ยมเยียนและให้กำลังใจคนเมืองหลวง ที่อยู่กับความแออัดบนถนน เหนื่อยไม่คะ....ไหนจะงานครู....ที่กำลังร้อนตอนนี้ก็น่าจะเป็น "โรงเรียนผู้นำการเปลี่ยนแปลง"
อ่านแล้วชื่นใจแทนคนที่รออยู่ที่บ้านนะคะ
สวัสดีค่ะท่าน ศน.วิไล วัชรพิชัย
สู้สู้ค่ะ....ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจค่ะ
อย่าประหวั่น พรั่นใจ ไปครูอ้อย
พี่สะมะนึก คงคอย ไม่ถอยหนี
จะกลับเร็ว หรือช้า ยังปราณี
ขอให้มี ของฝาก ที่อยากกิน ...
คอยซะบ้าง คอยไป นะคุณพี่
ใจอยากเหยียบ ร้อยสี่(สิบ) แต่ไม่ไหว
เจ้ารถวิ่ง เหมือนเต่า พาน้องไป
แต่พี่(ก็)รู้ ว่าหัวใจ ของน้องยา
.......
เผ่นไปอยู่ แนบแน่น กลางอกพี่
โถคนดี อย่าคิดห่วง พะวงหา
ถึงมาช้า ก็คิดถึง แต่พี่ยา
ว่าแต่ว่า วันนี้ มีอะไรกิน(คิกคิกคิก)
.........
(หลอกล่อเค้า.....ให้ทำกับข้าวให้กินละสิ.....รู้หรอก....)
เตรียมสำรับ กับข้าว พร้อมคาวหวาน
รอนงคราญ ใยชักช้า หรือว่าหนี
ไปเดินห้าง กินสุกี้ แล้วเธอจ๋า
ปล่อยให้พี่ นั่งรอ มองนาฬิกา
เมื่อไหร่มา ต้องรีบหัด ขับไวๆ
เตรียมแพนง แกงหอยขม ต้มปลารด
ให้ลูกคด จานข้าว เตรียมไว้หนา
ก๊อกๆๆ เสียงแม่เคราะ ประตูอยู่ตั้งนาน
พาเราพาล ต้องมาตื่น อึม! ฝันไป
สวัสดีค่ะน้อง.....ย่ามแดง
ด้วยอำนวย อวยชัย ให้สุขสันต์
หากกลับมึด กลับค่ำ หรือกลับวัน
บอกเร็วพลัน ถึงเหตุผล ไม่ลวงกัน
ขอบคุณค่ะ...