"blog พัฒนางานได้อย่างไร" เรื่องนี้เป็นคำถามที่รอการตกผลึกในงานของตัวเอง ที่จริงก็ตอบตัวเองได้อยู่ตลอดเวลาจึงใช้มาอย่างต่อเนื่องทดลองสังเกตตัวเอง เริ่มค้นหา บันทึกเก็บข้อมูลโดยมีตัวเองเป็นประชากรตัวอย่าง...ทุกวันทั้งด้านอารมณ์..เหตุผล..มาวันนี้เองได้มีโอกาสฟัง "เรื่องเล่าเร้าพลัง"ของท่านอาจารย์มาลินี ธนารุณ(คณบดีคณะสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร) เรื่องเล่าของท่านเชื่อมโยงให้ชัดเจนมองเห็นเรื่อง"การพัฒนาคน พัฒนาองค์กร"ท่านเล่าว่าทำไม้ ทำไม ทำไม ถึงจึงลุ้นให้บุคลากรในสหเวชศาสตร์ใช้ blog ในการทำงานปกติบุคลากรจะต้องทำ portfolio เป็นกระดาษทำอยู่แล้วในทุกปี ต่อมาระยะหลังท่านให้บุคลกรมีทางเลือกเพิ่มคือเขียนเรื่องงานที่ตนเองทำลงใน blog เมื่อถึงเวลาประเมินก็ไม่ต้อง print ออกมาเป็นกระดาษแนบ เพราะท่านคณบดีและผู้ประเมินอ่าน blog สม่ำเสมออยู่แล้ว...ในการเขียนเล่า "เรื่องงาน" "ความคิดที่เกี่ยวข้องกับการทำงาน" นี้เองมีชั้นของการพัฒนา 3 ชั้นด้วยกัน
ชั้นที่หนึ่งคือการได้อ่านความคิดที่หลากหลายของคนอื่น
ชั้นที่สองได้ทบทวนตนเองในการเรียบเรียง...เขียนออกมาได้ทบทวนกระบวนงานตนเองพร้อมกันกับเพื่อนที่มาอ่าน
อีกชั้นที่ซ้อนอยู่คือ..ทำให้เรามองเห็นมุมงานของกันและกันรู้เขารู้เราเห็นในมุมงานของเพื่อน...มีมุมมองอะไรก็เสริมเติมกันได้ตลอดเวลา...ยังมีซ่อนอยู่อีกประการแต่สำคัญคือการฝึกฝนเรื่องการใช้ภาษา...
อ่านของคนอื่น...เริ่มเขียนเรื่องของตน..นอกจากนั้นลดการใช้กระดาษ..ฝึกฝนเรื่องภาษา...
ฟังแล้วดิฉันประทับใจ..นั่นเป็นชุดใหญ่ของการพัฒนาบุคลากรที่เริ่มทำได้เองทุกที่ทุกเวลา..ทักษะต่างๆสามารถเพิ่มขึ้นทั้งนี้ผันแปรตามความขยันของคนทำ...ฝึกด้วยตนเองฝึกมากได้มาก...สิ่งที่ดิฉั้นคิดได้เพิ่มตรงตรงนี้..คือได้ฝึกทักษะใกล้ชิดไอที..ได้แบบฝึกหัดการบริหารเวลาอีกทาง
สวสดีครับผม
สำหรับผมคิดว่า ...อย่างน้อยการเข้ามาเขียน blog นี่ก็เป็นการฝึกทบทวนงานของตนเองครับ ยิ่งเขียนบ่อยๆ ก็จะยิ่งเข้าใจตนเอง มองเห็นภาพรวมของงานตนเอง เมื่อมองเห็นได้แล้วก็จะเกิดแรงจูงใจในการพัฒนาตนเอง เกิดการพัฒนาอย่างต่อเนื่องได้ เมื่อมีการพัฒนา ..งานก็จะดีตามมาครับ..ทั้งนี้ก็ต้องใช้เวลา ในการฝึกครับผม
สวัสดีค่ะ มิตรรักแฟนเพลง...ตามมาอ่านบันทึกนี้..ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ...ขอบคุณค่ะ