มีการกระทำของหลาย ๆ คนยั่วยุให้ฉันโกรธหรือทำให้ฉันกลัว แต่ฉันไม่ชอบความรู้สึกของตนเองเมื่อต้องโต้ตอบคนเหล่านั้นด้วยความกลัว ในชั่วขณะนั้นฉันไม่รู้สึกว่าตนเองมีความเป็นมนุษย์มากขึ้น มีแต่จะรู้สึกน้อยลง ฉันจะมีความเป็นมนุษย์อย่างเต็มเปี่ยมก็ต่อเมื่อได้เผื่อแผ่ให้กับผู้อื่น นี้คือคำจำกัดความถึงการเป็นมนุษย์อย่างเต็มภาคภูมิของฉัน
เรื่องเล่าต่อไปนี้คัดลอกมาจากหนังสือชื่อ
"หันหน้าเข้าหากัน" ของมากาเร็ต เจ. วีตเลย์ (2549, 76-77) ผมอ่านแล้วสร้างแรงบันดานใจได้ดีมาก ทำให้กำลังใจที่จะทำงานเพื่อเพื่อนมนุษย์ของผมมีกำลังแรงขึ้นไปอีกมากเลยทีเดียว เพื่อน ๆ ลองอ่านดูนะครับ
"ฉันได้รับฟังเรื่องราวของหญิงตั้งครรภ์ชาวรวันดาผู้มีลูกหกคน ซึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ถูกทำงานโดยการสังหารหมู่ เธอถูกยิงเป็นคนแรก ร่างของเธอถูกฝังปล่อยให้รอความตายอยู่ภายใต้ร่างของลูก ๆ ทั้งหกคนที่ถูกเข่นฆ่า แต่แล้วเธอก็พาตัวเองลุกขึ้นมา ฝังร่างของลูก ๆ ทั้งหกคนและอุ้มท้องลูกคนใหม่ต่อไป หลังจากนั้นไม่นาน เธอเลือกที่จะรับอุปการะเด็กห้าคนซึ่งพ่อแม่ถูกฆ่าตายจากการสังหารหมู่คราวเดียวกัน เธอแสดงความศรัทธาออกมาโดยบอกว่าเธอได้รับการละเว้นชีวิตไว้เพื่อจะสามารถมาดูแลเด็กกำพร้าเหล่านี้หลังจากที่ต้องสูญเสียลูก ๆ ของตัวเองไป
หญิงสาวชาวอัฟริกาคนนี้สอนฉันถึงความหมายของภารกิจในการเป็นมนุษย์อย่างเต็มภาคภูมิ ฉันเชื่อว่าเราจะมีความเป็นมนุษย์อย่างเต็มภาคภูมิได้มากขึ้นด้วยการหยิบยื่นความเอื้อเฟื้อให้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นในรูปแบบใด หรือไม่ว่าจะเป็นเมื่อใดที่เรายืนมือเข้าไปช่วยแบ่งเบาความทุกข์ยากของผู้อื่นแทนที่จะจ่อมจมอยู่กับความทุกข์ของตนเอง เพื่อจะเป็นมนุษย์ได้อย่างเต็มภาคภูมิ เราต้องเปิดใจให้กว้างอยู่เสมอ ไม่ว่าจะอย่างไร ในปัจจุบันขณะเมื่อความทุกข์และความกันวงใจในโลกใบนี้มีแต่จะเพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมักจะมีเหตุให้ต้องสะอื้นให้ไปกับโศกนาฏกรรมอันเกิดจากน้ำมือมนุษย์กระทำต่อเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์อย่างไม่อาจทนทานได้ ฉันพยายามระลึกไว้เสมอว่าเราต้องเปิดใจให้กว้างอยู่เสมอ
จากประสบการณ์ของตัวเอง ฉันสังเกตเห็นว่าฉันที่จะเป็นผู้มีจิตใจเอื้อเฟื้อและเปิดกว้าง ฉันไม่ชอบตัวเองขณะเกิดความรู้สึกกลัวหรือโกรธผู้อื่น มีการกระทำของหลาย ๆ คนยั่วยุให้ฉันโกรธหรือทำให้ฉันกลัว แต่ฉันไม่ชอบความรู้สึกของตนเองเมื่อต้องโต้ตอบคนเหล่านั้นด้วยความกลัว ในชั่วขณะนั้นฉันไม่รู้สึกว่าตนเองมีความเป็นมนุษย์มากขึ้น มีแต่จะรู้สึกน้อยลง ฉันจะมีความเป็นมนุษย์อย่างเต็มเปี่ยมก็ต่อเมื่อได้เผื่อแผ่ให้กับผู้อื่น นี้คือคำจำกัดความถึงการเป็นมนุษย์อย่างเต็มภาคภูมิของฉัน"
....
คนเรามีทางเลือกเสมอครับ...เมื่อเจอความทุกข์ยากของชีวิต...ไม่มีคำว่า "ความล้มเหลว"...ในการเดินทางผ่านเส้นทางที่เรียกว่า "ชีวิตมนุษย์"...มีแต่ "ผลลัพธ์"...ที่ได้จากเหตุแห่งการปฏิบัติ...ถ้าผลลัพธ์ไม่เป็นไปดังที่เราตั้งใจไว้...ก็ปรับเปลี่ยน "การกระทำ" ที่เป็นเหตุของผลลัพธ์เสียใหม่...จนกว่าจะได้ผลตามที่ตั้งใจไว้...ส่วนตัวผมเอง...กว่าจะเปิดตามองเห็น "กฎง่าย ๆ" ข้อนี้...อายุก็ล่วงถึงวัย 36 แล้ว...แต่ไม่ว่าจะอายุเมื่อไหร่...ทุกคนเริ่มต้นใหม่ได้เสมอครับ...