ฉุกคิด...จากการฟัง ดร.กะปุ๋ม
วานนี้...มีโอกาสได้ไปนั่งฟัง ดร.กะปุ๋ม...ที่มาเป็นวิทยากรให้กับ ม.อ. ในเพิ่ม EQ ในการทำงาน..ดร.กะปุ๋มมาชวนพวกเราให้ "มองตัวเอง รู้จักตัวเอง...ใช้ตัวเองเป็นแบบฝึกหัด..เป็นหนังสือ...อ่านตัวเองให้ออก บอกตัวเองให้เป็น...."
ช่วงหนึ่งในห้อง...ดร.กะปุ๋ม ชวนเราคุยว่า...หากเรารู้กำหนดว่าเราจะมีชีวิตอยู่อีก เท่าไหร่ แล้วเราจะต้องจากโลกนี้ไป...เราจะทำอะไรบ้างในเวลาที่เหลืออยู่นั้น ดิฉั้นฟังคำตอบได้ไม่ทั้งหมด หลังจากออกจากห้องมาชวนคุยต่อในโต๊ะอาหาร 5-6 คนในโต๊ะ
ทุกคนหยุดคิดจึงตอบว่า... "ไปอยู่กับคนที่เรารัก" "ไปหาแม่" "ไปสถานที่ๆอยากไป..อยู่กับตัวเอง" "ไปบวชศึกษาธรรมะ" "ลาออกจากงานไปทำประโยชน์ให้กับสังคม" "ทำบุญอย่างเดียวเช่นไปอยู่วัด ช่วยงานวัด"
ดิฉั้นวิเคราะห์ลึกไปในคำตอบ "เป็นการมองแบบแยกส่วนวิถีปกติกับช่วงเวลาแห่งความสุข".(ดิฉั้นทึกทักเอาที่นี้ว่า...สิ่งที่เราอยากจะทำในช่วงสุดท้ายของชีวิตที่เหลืออยู่คือสิ่งที่ ตัวเองคิดว่าน่าจะเป็นความสุขที่สุด) อยากทำในสิ่งที่...วิถีชีวิตปกติไม่ได้ทำ...แล้ววิถีปกติเรามิได้อยู่กับความสุขกระนั้นหรือเราทำอะไรกันอยู่ในทุกๆ วัน ตอบหยาบๆ ได้ว่าทำงาน....ทำมาหากิน....เลี้ยงดูลูก....ไม่ใช่ความสุขกระนั้นหรือทำให้ดิฉั้น "ฉุกคิด" ความสุขทุกวันหรือความสุขในปั้นปลายชีวิต
ดร.กะปุ๋มสรุปทิ้งท้ายประเด็นนี้ว่า
.....เริ่มทำเลยค่ะเริ่มทำสิ่งที่ตนคิดว่าจะทำ....ตั้งแต่วันนี้เลย...ไม่ต้องรอให้รู้ว่าเราจะมีชีวิตเหลืออยู่อีกกี่วัน....เพราะในความเป็นจริงเราไม่สามารถรู้ได้ว่าเราจะมีชีวิตเหลืออยู่อีกกี่วัน เราไม่ต้องทำสิ่งเหล่านั้นตลอด...ทั้งเดือน...หมั่นทำเรื่อยๆ ความสุขจะซึมซับอยู่ในหัวใจ...ในอณูของร่างกายทุกวัน....
ความเห็น (12)
- สวัสดีครับ
- ลงมือทำตั้งแต่วันนี้ เพื่อให้วันนี้และพรุ่งนี้เป็นวันเวลาแห่งความสุข...
- และถึงแม้เราจะมองไม่เห็นความสุขของอนาคตก็จริง แต่ก็สามารถเริ่มต้นจากการทำวันนี้ให้ดีที่สุดเป็นสำคัญ
- ...
- ....
- ระลึกถึงเสมอ - ทั้งวันนี้..และวันเวลาที่เหลืออยู่ ..
- ขอบพระคุณครับ
สวัสดีครับพี่เมตตาไม่ต้องตกใจว่าผมเป็นใคร
- ถ้าเรารู้ชะตา ก็คงจะดี อาจสามารถบริหารชีวิตในช่วงเวลานี้ ถึง เวลานั้นได้ แต่ใครจะรู้ได้
- อย่างที่ว่าต้องตอบตัวเองให้ได้ก่อนว่า ขณะนี้ เรามีความสุขหรือไม่ ถ้ามีแล้วจะต้องการอะไรอีก
- เป็นสัจจะธรรมที่น่าคิดครับ
แจ๊ค กัมปนาท
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆค่ะ
กำลังทำสิ่งที่อยากทำและมีความสุขอยู่ทุกวันค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกของพี่เมตตาที่ทำให้เมได้ระลึกถึง...สิ่งที่เราควรทำในวันนี้และทำให้ดีที่สุด...สำหรับความสุขของน้องเมก็คือการได้ทำบทบาทของตนเองในฐานะลูก เพื่อน พี่ ลูกศิษย์ พนักงานของมหาวิทยาลัยให้ดีที่สุด เพื่อเป็นการตอบแทนผู้ที่ให้โอกาสที่ดีกับเราจนเราเติบโตมาจนถึงวันนี้
ปล. พี่เมตตาคะ ที่แจ้งว่า ศ.ประยงค์ จะเดินทางร่วม UKM10 และมาถึงนครฯ วันที่ 26 พฤษภาคม 2550 ไม่ทราบว่าเที่ยวบินไหนคะ จะได้จัดรถรับท่านคะ...ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
สุข... คือไม่ทุกข์
ทุกข์... คือสุขยังไม่พอ
นิ่งเฉย... ใช่ว่าจะสุข ไม่พูด... ใช่ว่าจะทุข์
ชีวิตนี้... ใช่ว่าใคร จะไม่มีความทุกข์
แต่... ที่มีความสุข เพราะกำลังโกหกตัวเองว่าไม่เป็นทุกข์ ต่างหาก... เล่า
ถ้าโกหกตัวเองแล้วมีความสุข... ทำไปเถอะ ไม่ผิด...
ถ้าโกหกตัวเองว่าทุกข์... อย่าทำ
- ขอให้มีความสุขกับการที่ได้ไป UKM นะคะน้องรัก
- ฝากความคิดถึงนู๋แป๊ดด้วย
- อิจฉาจริงนะ ใจจริงเราอยากไปด้วยมากถึงมากที่ซู๊ด...........0.........
อำนวย สุดสวาสดิ์
- ให้ทุกวันมีคุณค่า มีความสุขกับสิ่งที่ทำ คิดว่าดีแล้ว ทำเลย ไม่ต้องรอ.... ครับ
วิไลพรรณ ลีลามานิตย์
ชอบบันทึก นี้มากค่ะ
ได้ฉุกคิดว่า จะเป็น จะอยู่ และทำงานให้เป็นสุขเหมือนเป็นวันสุดท้ายของชีวิต ดีกว่านึกเสียดาย เป็นทุกข์ เมื่อหมดไปวัน ๆ ว่า ยังไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำเลย
ขอบคุณค่ะ