E-mail ถึงเพื่อนร่วมงานที่สนใจ KM

เมื่อวันเสาร์ที่ 19 พ.ค.2550 ผมได้มีโอกาสไปจัด Workshop ให้กับนักศึกษาปริญญาโท MSW ของที่มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ ที่ผมทำงานอยู่

นับว่าเป็นกิจกรรมแรกที่ได้ลงมือวางแผนเอง เป็นวิทยากรนำกระบวนการเอง และเป็นกิจกรรมแรกที่จัดให้กับมหาวิทยาลัยของตนเอง หลังจากผิดหวังไม่ได้จัดมาหลายเวที แต่ไปช่วยจัดให้กับองค์กร หน่วยงานอื่นมาตั้งเยอะแล้ว ครั้งนี้เลยเตรียมการอย่างดี เอาให้เต็มที่

ต้องขอขอบคุณทาง อ.วิจารณ์ , ดร.ประพนธ์ และทีมงานของ สคส.ทุกท่าน ที่ช่วยแนะนำมาตลอด ให้การจัด Workshop ครั้งนี้ออกมาประสบความสำเร็จ

เรื่องมีอยู่ว่าสิ่งที่ประทับใจอยู่ที่ผมพบเพื่อนร่วมงานที่มหาวิทยาลัยที่สนใจอยากนำ KM ไปใช้ จึงได้ชวนมาเพื่อร่วมกิจกรรมเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา

พอเช้าวันอาทิตย์ อาจารย์ท่านโทรมาขอข้อมูลเพิ่มเติม ตอนแรกผมว่าจะส่งแค่ไฟล์ไปให้ แต่ทำไปทำมาเขียน เพลิน ออกมายาวมาก แต่นาจะเป็นประโยชน์ต่อท่านอื่นๆ ด้วย จึงตัดสินใจ นำมาบันทึกไว้ที่ G2K ด้วยเลย

****************

ดร.จรัสศรี

ขอบพระคุณอาจารย์มากครับที่เมื่อวานอาจารย์อยู่ร่วม Workshop การจัดการความรู้ ที่จัดให้กับ นักศึกษา MSW จนจบรายการ หวังว่าจะได้รับประโยชน์กับงานของอาจารย์ที่กำลังจะเกิดขึ้นนะครับ

ฝากอาจารย์เรียนขอบคุณ ดร.ขัตติยาภรณ์ , ผศ.โสภา , ดร.ภุชงค์ และ อ.นัฐธิยา อีกครั้งที่ทุกท่าน อยู่จนจบรายการและร่วมทำทุกกิจกรรม อาจารย์ทุกท่านเป็นกำลังใจให้ผมจัดกิจกรรมไม่เหนื่อยเลยครับ

สำหรับ gotoknow อาจารย์สามารถสมัครเป็นสมาชิกจากหน้าเวปไซด์ได้เลย

แต่ถึงจะไม่ได้เป็นสมาชิกก็สามารถอ่านบันทึกของท่านอื่นๆได้ครับ

สำหรับวันประชุม เพื่อเตรียมงานจัดตั้ง CoP ในคณะศิลปศาสตร์ ขอให้นัดตามที่อาจารย์และทีมงานสะดวก ส่วนวันพุธบ่าย ผมกำลังขอสลับกลุ่มกับอาจารย์ที่สอนร่วมด้วยกันอยู่ครับ น่าจะได้ครับ

มีประเด็นสำคัญที่เป็นเคล็ดลับในการทำงานที่ประสบความสำเร็จ 2 ประการครับ ขออนุญาตบอกเล่าตรงนี้นะครับ

1) เป้าหมายในการทำงานคือจะใช้ KM ไม่ใช้ทำ KM

    หมายความว่าเราจะดูว่าปัญหาที่เกิดขึ้น หรือ มีอยู่สามารถนำ KM ไปใช้ประโยชน์หรือ แก้ปัญหาอะไรได้บ้าง(KM เองก็อาจไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาทุกอย่างได้ คือ KM ไม่ใช้ยาวิเศษ)

  

    หลายหน่วยงานตั้งเป้าว่าทำ KM พอทำไปซักพักมักจะล้มเหลว

   

    อ.วิจารณ์เตือนอยู่เสมอว่า ต้องจัดกิจกรรมที่เนียนไปกับเนื้องาน โดยที่ผู้เข้าร่วมกิจกรรมไม่รู้ตัว จึงจะประสบความสำเร็จ

   
    เมื่อประสบความสำเร็จแล้ว จึงค่อยเฉลยหรือบอกว่า เป็น KM

    หากบอกว่าทำ KM ตั้งแต่ต้นคนจะไม่สนใจ Share มุ่งแต่จะหาคำตอบว่า KM คืออะไร ผลสุดท้าย งานก็ไม่สำเร็จครับ

2) การทำงานต้องปราณีต และละเอียดในทุกขั้นตอน

    เริ่มตั้งแต่การกำหนด หัวข้อ ต้องทำให้ทุกคนมีส่วนร่วม สามารถ share ได้ และเป็นหัวข้อที่สนใจเกี่ยวข้องกับงานของผู้เข้าร่วม

    สำหรับ เทคนิคการดูแลนักศึกษาที่ประสบความสำเร็จ ที่อาจารย์ตั้งไว้ ถือว่าดีมาก

   การเลือกผู้ที่จะเข้ามาร่วมในวง ต้องเป็นผู้ที่ทำงาน หรือ มีประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนั้นจริง จึงจะได้ทั้งความประทับใจ และ ความรู้ในการแก้ปัญหา และ KM กลับไป

   ต้องจัดกิจกรรมให้มีการเปิดใจก่อน เพื่อให้ทุกท่าน เห็นประโยชน์ของการ share / ทำให้ทุกท่านมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน

   ตรงนี้ถือว่า เป็นจุดวิกฤติ มาก ดังนั้นเวทีเริ่มต้น ถ้าต้องการให้ประสบความสำเร็จ ต้องเลือกคนที่มีใจที่อยากเล่าเรื่อง ไม่ห่วงความรู้ อยากช่วยนักศึกษา
  
     และไม่จำเป็นต้องเริ่มด้วยจำนวนคนที่เยอะ (ต้องยึดมั่นในข้อนี้ หากผู้บริหารไม่เห็นด้วย ต้องยืนยันและชี้แจงให้เข้าใจ
  
     เพราะหากเริ่มต้นด้วยจำนวนคนมากๆ ที่ไม่มีใจอยากเล่า โดนบังคับให้เข้าร่วม เวทีไม่ประสบความสำเร็จแน่นอน)

   
    เราเริ่มเล็กๆ ให้มีพลังจะดีกว่าครับ
 

    ผมไม่ห่วงวิชาครับ ยินดีแลกเปลี่ยนกับอาจารย์ทุกท่าน แต่ไม่อยากให้มหาวิทยาลัยของเราเดินหลงทาง ตกหลุมดำเหมือนองค์กรอื่นที่เคยทำมา 

  
    ทำทีละเล็กๆ แต่ทำแล้วมีพลัง ประสบความสำเร็จ คือเหนื่อยหลายครั้งและประสบความสำเร็จผมยอม ดีกว่าทำใหญ่แล้วไม่ประสบความสำเร็จ มันไม่สนุกครับ

   

ยินดีมากครับที่ได้พบอาจารย์ ที่มีความมุ่งมั่นอยากพัฒนามหาวิทยาลัยของเราร่วมกัน

เปิดเทอมแล้วหวังว่าผมคงได้มีโอกาส ช่วยงานและศึกษางาน KM ของคณะศิลปศาสตร์ ที่อาจารย์ได้วางไว้นะครับ

มณฑล สรไกรกิติกูล
Monthon Sorakraikitikul
my blog : http://gotoknow.org/kmd

[KPN AC jack]

อาจารย์อาจมีทุนเดิมมากพออยู่แล้วมั้งครับ ประกอบกับมีมิตรที่ให้คำแนะนำอีกหลายท่าน จึงทำให้เกิดความสมบูรณ์แบบ

ช่องทาง G2K ผมว่าถ้าใครใช้เป็น จะก่อประโยชน์กับงานได้มากมายครับ

สมกับที่เป็นเวที แลกเปลี่ยนเรียนรู้สำหรับคนทำงาน

[ข้ามสีทันดร]

เรียนถามท่านอาจารย์มณฑลครับ

การทำงานให้สำเร็จแบบแนบเนียน...เราควรเริ่มต้นแบบผู้ใหญ่ คือช้าๆชัวร์ๆ แต่การติดตามงานควรดูนิสัยของเด็กเป็นแบบอย่างใช่ไหมครับ

[มณฑล สรไกรกิติกูล (Monthon Sorakraikitikul)]

ขอบคุณครับ ทั้ง คุณแจ๊ค และ คุณข้ามสีทันดร สำหรับการมาเยี่ยมชมและให้คำแนะนำ

 การทำงานต้องปรับให้เข้ากับบริบท ทั้งสภาพแวดล้อมและผู้ปฏิบัติงาน ผมว่าที่คุณข้ามสีทันดร ให้ความเห็นไว้ก็มีส่วนถูกต้องครับ