เป็นปลื้มกับการเยี่ยมเยียนถึงภาควิชาฯ จากอ.ประพนธ์และภรรยา
วันนี้ตอนใกล้ๆเที่ยง ขณะที่กำลังลำเลียงหลอดเลือดเข้าเครื่องจนเครื่องทำไม่ทันแล้ว และพยายามคีย์ข้อมูลของงานที่กำลังทยอยมาไม่ขาดสายเอาไว้ นายดำก็ร้องเรียกว่า "พี่โอ๋ อ.ประพนธ์มาหา" ตอนแรกยังไม่ get ค่ะว่าน้องเราพูดเรื่องอะไร เพราะปกติเวลาอยู่คุมเครื่องจะค่อนข้างมีสมาธิกับงานที่ทำมากๆ จนการรับรู้เรื่องนอกตัวช้า พอนึกได้ มองไปตรงทางเดินอีกฝั่งของชั้น เห็นชายหนุ่มผิวขาวใส่แว่นมาดดีใส่เสื้อเหลือง เดินตรงดิ่งมาพร้อมกับคู่คิด (เห็นได้ชัดว่าท่านเป็นคนคู่กันค่ะ บอกไม่ถูกว่าอะไรทำให้ได้ความรู้สึกนั้น) รีบล้างมืออย่างรวดเร็วเพื่อที่จะออกไปทักทาย แต่เนื่องจากอยู่ภายในส่วนที่ทางเดินระหว่างแล็บต่างๆ เราจึงไม่ถอดเสื้อกาวน์กัน ออกไปสวัสดีทักทาย ความรู้สึกแรกคือแหมอยากจับตัวเป็นๆของท่าน ความจริงเคยมีโอกาสได้พบอ.ประพนธ์และคุณพี่ผู้หญิงแล้วในงานครบรอบวันเกิด GotoKnow แต่ตอนนั้นรู้สึกเกรงท่าน และปกติจะเป็นคนหลีกเลี่ยงจากการเข้าใกล้คนดังๆในที่สาธารณะ ซึ่งเป็นเช่นเดียวกันในงานมหกรรมฯ
แต่หลังจากได้ทักทายกับท่านอาจารย์โดยตรงผ่านทางบล็อกแล้ว รู้สึกช่องว่างที่เคยมีก็ลดลง ความศรัทธาที่มียิ่งพุ่งแรง รู้สึกปลื้มมากๆที่ท่านอุตส่าห์แวะเข้ามาทักทายถึงถิ่นเรา พี่เม่ยและสมาชิกชาวฮีมาโตฯก็ท่าทางดีใจไม่แพ้เราค่ะ รีบออกมาทักทาย คุยกันสักพัก ทักถามถึงอาการท่านรองฯนพดลกันด้วย และสังเกตเห็นว่าคุณพี่ผู้หญิงท่านดูสวยงามผ่องใส ไม่มีวี่แววของคนที่ป่วยด้วยโรคไทรอยด์เลยทำให้ดีใจไปด้วยค่ะ ว่าแล้วก็ไม่รอช้า วิ่งเข้ามาเรียกหาตากล้องให้มาช่วยเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึกความปลื้มของเรา น้องๆน่ารักมาก นายดำวิ่งคุ้ยกล้องจากกระเป๋า แต่ปรากฎว่าถ่านหมด นึกว่าอดเสียแล้ว ปรากฎว่าโชคเข้าข้างค่ะ น้องอ๋งซังสุดหล่อพกกล้องมาด้วยและเป็นผู้เก็บภาพ 2 ภาพนี้มาฝากเพื่อนๆชาว GotoKnow ที่ปลื้มอ.ประพนธ์เหมือนเรา
ความเห็น (11)
สวัสดีค่ะคุณโอ๋
เห็นแววตา และรอยยิ้มของแต่ละท่านในภาพแล้ว บอกได้คำเดียวว่า ปลื้มแทนเหมือนกันค่ะ
สวัสดีค่ะพี่โอ๋
เห็นช่วงนี้ชาว blogger นัดเจอกันหลายงานเลย น่ายินดี และน่าอิจฉาจัง ^___^
เห็นแต่ละท่านยิ้มแย้มแจ๋มใสกันดีจัง
^___<
สังเกตุจากชุดกาวน์ที่ใส่ จะใช้รึเปล่าคะว่า ชุดแขนยาว เพราะเรียนจบมาจากต่างประเทศ เลยเอากลับมาด้วย ฮืม...เมืองไทยร้อนๆ ไม่น่าจะออกแบบชุดแขนยาว น่าจะเป็นแขนสั้น เกี่ยวมั้ยคะ
^___^
สวัสดีครับ คุณน้อง และ น้อง"พี่เม่ย"
ดีใจด้วยครับ
อะเสวนาจะพาลานัง ปัณฑิตานัญจะเสวนา
มาแล้วบอกความยินดีแล้วก็ขอเกทับเสียหน่อย ประสาพี่-น้อง
คือว่า ... วันที่ 23 พค. นี้ ช่วงบ่าย - เย็น พี่ไม่ต้องหวังฟลุ้คครับ เพราะ ท่านหนุ่มเสื้อเหลือง จะไปนั่งคุยเรื่องดีๆให้คณะทำงานของเราที่คณะศึกษาศาสตร์ จันทรเกษมฟัง ก่อนไปทำแผนกลยุทธ์กันในวันที่ 28 - 30 นี้ เมื่อวานโทรคุยกันเห็นบอกว่าอยู่หาดใหญ่ครับ
แค่นั้นยังไม่พอมีเรื่องอดีตที่ผมประทับใจไม่เคยลืม กับท่านหนุ่มเสื้อเหลืองในภาพ ว่าจะเขียนลงบันทึกหลายครั้งแล้ว แต่กำลังคิดอยู่ว่าจะขออนุญาตท่านก่อนดี หรือว่าจู่โจมแบบไม่ให้ตั้งตัวดี เลยยังไม่เขียน เรื่องจะป็นอย่างไร โปรดคอยติดตามครับ
หมู่นี้อะไรไม่รู้มันประดังประเดมาหลายทิศจังเลย ตรวจสอบแล้วว่าตัวเองแกล้งทำเป็นยุ่งหรือเปล่า ก็พบว่าไม่ใช่ สงสัยจะ โลภะ จัดไปหน่อยมากกว่าครับ โลภงานนะ ไม่เกี่ยวกับเงิน .. สวัสดีครับ
เสียดายจังค่ะ พอดีไปทำฟัน เลยไม่ได้พบ
- มาทักทายพี่โอ๋
- มีคนไม่ต้องรอฟลุ๊คอยู่ใกล้ๆๆผม
- อิจฉาหรือเปล่าพี่ อยู่กับพี่ Handy
คุณอึ่งอ๊อบ และครูนงคะ เชื่อว่าทั้ง 2 ท่านคงเข้าใจความรู้สึกนั้นได้ดีจริงๆค่ะ
คุณแป๊ด รู้ไหมคะว่า ถ้างานไม่ติดพันขนาดวันนั้น สงสัยจะโทรตามคุณแป๊ดกับใครต่อใครในม.อ.(อาจจะคุณ The X-Man ด้วยค่ะ แต่ทราบว่าอ.เต็มไม่อยู่ช่วงนี้) ที่รู้จัก มาเจออ.ประพนธ์ด้วยแน่เลยค่ะ เพราะไม่ทราบก่อนว่าคุณเอื้อของเรา ท่านไปทำฟันก็ยังต๊าม ตามอยู่นั่นแหละ
พี่ Handy กับคุณน้องขจิต...คะ ยังไงๆเราก็ได้พบเจอแบบไม่ได้นัดหมาย ตื่นเต้นและปลื้มกว่าอยู่แล้วค่ะ (ไม่ยอมให้เกทับหรอกค่ะ)
น้อง IS คะ ช่างสังเกตจังค่ะ เสื้อกาวน์ยาวนั้นตัดใหม่ที่เมืองไทยค่ะ แต่เป็นแบบที่ใช้ที่เมืองนอกจริงๆ และเห็นว่าเข้ากับงานที่ทำดีมากค่ะ ปลอดภัยกับตัวเราเป็นอย่างยิ่งค่ะ หยิบจับหลอดเลือดเป็นพันๆหลอดในแต่ละวัน ไม่อยากได้ของแถมอะไรบนตัวค่ะ
ผมกับภรรยาเดินไปที่ภาควิชาพยาธิด้วยความไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะได้เจอใครที่รู้จักบ้างไหม ที่จำชื่อได้ก็มีคุณโอ๋ และพี่เม่ยนี่แหละ ...และก็รู้สึกว่าโชคดีเพราะได้เจอทั้งสองท่าน ....เป็นการเติมความสุขที่ดีมากเลยครับ...
ขอบคุณอ.ประพนธ์และคุณพี่ผู้หญิงค่ะ เนี่ยจะบอกว่ารู้จักแต่ตัวตน ชื่นชมกันไปมาแต่ส่วนที่เป็นเนื้อๆ จนแม้แต่ชื่อก็ไม่ได้ถามนะคะ เลยต้องเรียกคุณพี่ผู้หญิงไปเลย ชอบตัวจริงมากเลยค่ะ เข้าใจเลยว่าทำไมอาจารย์จึง"เกรงใจ" เธอ
กลับมาแวะบันทึกนี้อีกทีก็ยังไม่หายดีใจที่อาจารย์กรุณาแวะมาเยี่ยมเยียนเลยค่ะ คงเก็บไว้ปลื้มได้อีกนาน ขอบคุณอาจารย์ที่แวะมาเยี่ยมทางบล็อกอีกด้วยค่ะ