เมื่อวานนี้ ผมได้มีโอกาศไปเล่าประสบการณ์การทำค่ายเบาหวาน ในการอบรมวิทยากรค่ายเบาหวาน รุ่นที่ 7 ของ สปสช. ที่โรงพยาบาลเทพธารินทร์ ห้องประชุม ชั้นที่ 17 ที่ต้องระบุชั้น 17 เพราะว่าเกี่ยวเนื่องกับเหตุการณ์โดยตรง เพราะห้องประชุมเป็นอาคารสูง ที่สามารถรับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากเหตุการณ์แผ่นเดินไหว (ทราบทีหลังว่าศูนย์กลางอยู่ที่ประเทศลาว 6.1 ริกเตอร์)
เหตุการณ์เกิดตอนที่ผมเล่าจบ พอดีเกี่ยวกับการทำกิจกรรมต่างๆ ของการทำค่ายที่ธาตุพนม หลังจากที่คุณติ๊ก ของเทพธารินทร์ และคุณมณีวรรณ พุทธชินราช เล่าไปเรียบร้อยแล้ว พอถึงช่วงที่ ดร.วัลลา เริ่มยิงคำถาม แรกว่า อะไรที่ยากที่สุดในการทำค่าย และพวกเราบนเวทีก็กำลังส่งไมค์เพื่อตอบ ก็มีการตระโกนมาจากผู้เข้าประชุมว่า โต๊ะที่นั่งสั่น และเลื่อน หลังจากนั้นก็อยู่ในอาการเดียวกันทั้งห้อง คือเหมือนเป็นลม ตาลาย เพราะห้องมันโยก คนที่แก้ปัญหาเร็วที่สุด ต้องยกให้ อ.วัลลา เพราะอาจารย์พูดทันทีว่า แผ่นดินไหว รอสักครู่แล้วก็แจ้งยุติการประชุม ก่อนแยกย้ายกันออกจาห้องประชุมลงไปชั้นล่างกัน ก็เป็นอันว่าเป็นการเลิกประชุมของวันไปโดยอัตโนมัติ ด้วยความตื่นเต้น
ผมเรียนรู้ว่าธรรมชาติในบ้านเราปัจจุบัน เริ่มรุนแรงขึ้น พวกเราต้องพร้อมรับตลอดเวลา
ร่วมเล่าประสบการณ์เดียวกันครับ จากบันทึก บอกว่าเกิดแผ่นดินไหว...ก็ไม่มีใครเชื่อ!
ยินดีที่ได้รู้จักครับ
สวัสดีค่ะคุณ..Anek Thanonghan
ขอบคุณนะคะ..เตรียมพร้อมด้วยนะคะ
ขอบคุณครูอ้อยครับ ที่ทักทายสม่ำเสมอ และขอบคุณอีกทีแทนนักเรียน ที่ได้หัวข้อเรียนรู้ ที่เข้ากับสถานการณ์จริงๆด้วย
ยินดีรู้จัก
คนที่อยู่ในเหตุการณ์ครับ
ไม่ทราบ รพ.อยู่ที่ไหนครับ ตอนนี้ผมอยู่ใกล้ชายแดน
ปรากฏว่าแผ่นดินไหวยังไม่สงบดี ยังมีอาฟเตอร์ช๊อคอยู่บ้าง ต้องระวังอยู่ครับ
มีโอกาศจะแวะมาเยี่ยมครับ