เมื่อวาน (16 พ.ค. 2550)  ผมนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานตามปกติ (ที่ชั้น 7) แต่เมื่อเวลาประมาณ 16 นาฬิกาเศษๆ  ผมมีอาการคล้ายกับจะหน้ามืด แต่ก็ไม่แน่ใจ มองดูไปรอบๆ ทุกคนก็ยังนั่งทำงานเป็นปกติดี ..เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ขณะเดียวกันผมก็มองเห็นปฏิทินที่แขวนติดกับพาติชั่นที่อยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงาน มีอาการไหวไปมา ปฏิทินก็ไหวตามจนมองเห็นได้อย่างชัดเจน นึกในใจว่าอาการนี้น่าจะใช่...แผ่นดินไหว! เพราะจำได้ว่าเมื่อครั้งที่เกิดสึนามิ (26 ธ.ค. 2547) ผมก็มีอาการเช่นเดียวกันนี้

เพื่อให้มั่นใจมากยิ่งขึ้น ผมเลยยืนขึ้นแล้วลองถามน้องๆ ที่นั่งฝั่งตรงกันข้ามว่า รู้สึกเหมือนอาคารไหวหรือไม่?  น้องเขาก็ตอบมาว่า อืม...ใช่ แต่ก็ยังไม่มั่นใจอีก เดินเข้าไปถามเกือบทุกๆ คน ทั้งห้อง แต่ก็ไม่มีใครรู้สึกอะไร ..บอกว่าปกติดี แถมด้วยคำถามตามมาว่า...พี่เป็นอะไรไปหรือเปล่า 

เดินกลับมาที่โต๊ะทำงานเพื่อสาธิตให้ดูอีกครั้งว่า พาติชั่นกับปฏิทินมีอาการไหวอย่างนี้นะ ขณะนั้นก็มีน้องฝึกงานคนหนึ่ง ...บอกว่า เขาก็มีอาการเหมือนอาคารกำลังไหวเหมือนกัน ..ผมเริ่มปักใจเชื่อมากยิ่งขึ้น แต่ก็ยังเก็บไว้ในใจ  ผมยังพูดเรื่องนี้เป็นระยะๆ เลยให้น้องๆ เขาถามไปยังชั้นต่างๆ ว่ามีการต่อเติม ติดตั้งอะไรหรือไม่ ..คำตอบที่ได้ก็คือ..ไม่มีอะไร

ขณะกำลังจะเก็บกระเป๋าเตรียมกลับบ้าน คิดว่าจะลงลิฟท์ดีหรือไม่ เพราะการที่เกิดแผ่นดินไหว ข้อห้ามอีกประการก็คือ ห้ามใข้ลิฟท์ ..มองไปรอบๆ อีกครั้ง ก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น พอเข้าไปในลิฟท์ พร้อมกับนิสิตที่เลิกเรียน ผมลองถามเขาดูก็ปรากฏว่า มีอาการเฉย ไม่รู้เรื่องอะไร (เรียนก็ปวดหัวอยู่แล้ว) ลงลิฟท์ที่ชั้น 1 โดยสวัสดิภาพ

ขณะเดินมายังลานจอดรถ ก็ถาม รปภ. อีกครั้งว่า มีการต่อเติม หรือดำเนินการอะไรกับอาคารนี้หรือไม่? ..คำตอบก็คือ ...ไม่มีอะไรครับ

กลับถึงบ้านเปิดทีวีดูข่าวช่วงเย็นทางสถานี โมเดิร์นไนท์ ทีวี ...ข่าวแรกที่นำเสนอเลยก็คือ ...ข่าวแผ่นดินไหว  (อ่านเพิ่มเติมทาง http://tna.mcot.net/) โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่ สปป.ลาว รายงานข่าวบอกว่า วัดแรงสั่นสะเทือนได้ประมาณ 6.1 ตามมาตราริกเตอร์ ซึ่งสามารถรับรู้ได้ทั่วทั้งประเทศ โดยเฉพาะ จ.เชียงใหม่ ภาคกลาง และกรุงเทพมหานคร ประชาชนในที่อยู่บนอาคารสูงๆ วิ่งหนีให้เห็นกันอย่างระทึกใจ ...ผมนึกย้อนกลับไปเมื่อเวลาประมาณ 16 นาฬิกาเศษ เพื่อเตือนสติอีกครั้งว่า นี่แหละคือประสบการณ์ที่คนไทยจะต้องจดจำเอาไว้ ไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้นเลยชั่วชีวิตเหตุการณ์อย่างนี้จะไม่เกิดขึ้นแน่นอน เหมือนอย่างเหตุการณ์...สึนามิ เพราะกว่าทางการจะตรวจสอบข้อมูลแล้วแจ้งให้ประชาชนทราบ ..ก็สายเกินไปเสียแล้ว กรณีตัวอย่างนี้ ได้แก่  ชาวบ้านในหมู่บ้านมอร์แกน หมู่เกาะสุรินทร์ เขามีการถ่ายทอดประสบการณ์นี้มาจากรุ่นสู่อีกรุ่น..เขาจึงรอดตาย

ข้อปฏิบัติเมื่อเกิดแผ่นดินไหวที่รุนแรงมาก

• มุดเข้าใต้โต๊ะ เพื่อป้องกันศีรษะจากของแข็ง
• หากจำเป็นต้องวิ่งหนี ไม่ควรใช้ลิฟท์
• ให้หนีทางการใช้บันไดหนีไฟ
• อย่าแย่งกันเอาตัวรอด ..เพราะจะไม่รอดสักคน