ทฤษฎีเข้าใจ
ทุกวันนี้ผมมองความเปลี่ยนแปลงของมหาวิทยาลัยเราด้วยความรู้สึกเข้าใจมากขึ้นครับ พออายุมากขึ้นอะไรๆก็ดูไม่แปลกใหม่ฮือฮาเหมือนตอนหนุ่มๆ ผมได้เห็นสัจธรรมอย่างหนึ่งครับว่า ความเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร์ หากไปยึดมั่นถือมั่นเข้าก็จะเป็นทุกข์ อะไรๆที่เราคิดว่าเราทำไว้ดีแล้วเหมาะแล้ว พอถึงทีเพื่อนทำ เพื่อนก็ทำตามเพื่อนว่าครับ หาได้ทำตามเราแต่ประการแต่ใดไม่ ตามทฤษฎีทีใครก็ทีใคร ทีฮูก็ทีอิท
ดูอย่างวิธีคิดเรื่องการตั้งชื่อนี่สิครับ จากภาควิชา เป็นโปรแกรมวิชา เป็นกลุ่มศาสตร์ แล้วก็กลับมาหาภาควิชาใหม่นี่ซิครับ วงจรมันก็วนอยู่อย่างนี้ แล้วก็ไม่ได้แปลว่ามันจะไม่ดีนะครับ บางทีมันอาจจะเหมาะกับสภาพการณ์ปัจจุบันอย่างมากก็ได้ มุมมองของยุคสมัยแตกต่างกันไปเสมอแหละครับ แม้บางครั้งจะดูว่าคล้ายกันบ้างแต่ก็ยังต่างไปในรายละเอียด คงเป็นหน้าที่ของพวกเราที่ต้องช่วยกันดู ช่วยกันเป็นหูเป็นตาครับ เห็นอะไรดีเราก็สนับสนุนให้กำลังใจกัน เห็นอะไรพึงปรับแก้ก็ต้องบอกกันอย่างสุภาพชนที่ปรารถนาดีต่อกันด้วยใจจริง
หากปล่อยให้อะไรมันเลยตามเลยไปไม่ทักไม่ท้วงกันบ้าง ก็ใช่ว่าจะอยู่กันเป็นสุขเสมอไปไม่ ก็เลยต้องถ้อยทีถ้อยว่าบ่นไปทำไปกันอยู่อย่างนี้จนล่วงเข้าปีใหม่อีกครั้ง อีกหลายๆครั้ง จนกระทั่งเกษียณไปด้วยกันในที่สุด
ท้ายที่สุดนี้ผมได้ข้อคิดน่ารักเล็ก ๆ น้อย ๆ จากสมุดบันทึกของคนที่บ้าน จึงถือโอกาสนำมาฝากท่านแทนของขวัญปีใหม่ ขอให้ทุกท่านมีความสุขมากๆนะครับ
- ความลับคับอกของอาจารย์ใหม่ คือพูดไป 15 นาทีแล้วก็หมดเรื่องพูด
- เรื่องคับอกคับใจของครูเก่า คือเผลอพูดไป100 นาที จนหมดคาบ...แต่ยังพูดไม่หมดเรื่อง
- จงทำใจให้ได้ว่าชั่วโมงแรกของการเปิดภาคเรียนใหม่ อาจไม่มีใครโผล่มาให้สอน
- ครั้งหนึ่งที่สถาบันขอให้แต่งชุดผ้าไทยทุกวันพฤหัสบดีมีคนถาม บก.สารประชาสัมพันธ์ประจำวันว่าเพราะอะไร บก.ตอบด้วยความจริงใจว่า "เพราะเขาไม่ได้กำหนดให้แต่งวันพุธ!"
- อย่าให้ใครยืมปากกาไวท์บอร์ดของท่านง่ายๆเป็นอันขาด และเวลาจดเบอร์โทรศัพท์อย่าลืมจดชื่อเจ้าของเบอร์ทันทีด้วย
- ทำทีว่าท่านบันทึกเป็นหลักฐานทุกครั้งที่ให้เด็กยืมเงิน แม้ว่าท่านอาจจะไม่ได้เงินคืน
- เมื่อจะฝอยต่อ และไม่เกี่ยวกับเรื่องในแผ่นใส ปิดไฟโอเวอร์เฮดทุกครั้ง
- คงมีบ้างบางครั้ง ...ที่เผลอให้เกรดเอเด็กที่โดดเรียน แต่อ่านหนังสือคืนเดียว แล้วทำข้อสอบไฟนอลได้
- อย่าร้องไห้เสียใจกับเกรดที่ออกไปแล้ว แม้ว่านักศึกษาจะไม่ได้กลับมาต่อว่าเลยแม้แต่คำเดียว
- นักศึกษาที่ได้เกรดเอในวิชาของท่าน กับนักศึกษาที่มีน้ำใจงาม อาจเป็นคนละคนกัน
- ตอนเช้าอาจมีบ้างที่เราเผลอไปเซ็นชื่อในช่องเพื่อน แต่ไม่เป็นไร เพราะเพื่อนก็เผลอเซ็นในช่องเราได้มั่งเหมือนกัน
- อาคาร 16 ชั้น 4 ,อาคาร 9 ชั้น 4 และ อาคาร 4 ชั้น 4 ไม่แตกต่างอะไรกันเลย ....เมื่อลิฟต์เสีย
- น่าจะเป็นที่แน่ใจได้ว่า สำนวน “ไม่รู้ไม่ชี้” และ “เอาหูไปนาเอาตาไปไร่” …จะมีที่มาจากการคุมสอบ
- วิธีแก้ง่วงที่ดีที่สุดขณะประชุม คือการจดบันทึกการประชุมโดยละเอียด!
- คำบรรยายใต้ภาพกิจกรรมนักศึกษา ที่เห็นบ่อยที่สุด คือ “ยิ้มหน่อยจ้า”
- (ฟังจากที่เด็กเขาพูดต่อๆกันมาหลายรุ่น) กฎข้อที่ 1 อาจารย์ถูกเสมอ กฎข้อที่ 2 นักศึกษาผิดเสมอ กฎข้อที่ 3 ถ้าอาจารย์ทำผิด ให้ย้อนกลับไปดูกฎข้อที่หนึ่ง
- อาจารย์มาช้า เรียกว่า ติดธุระ นักศึกษามาช้า เรียกว่ามาสาย
- คณะต่อไปนี้ ที่ใช้กระดาษเปลืองที่สุดเป็นอันดับแรก คือ คณะอาจารย์ !!!
.............................................................................................................
หมายเหตุ
บทความนี้เขียนขึ้น ในขณะที่มหาวิทยาลัยน้องใหม่ ต้องปรับตัวเพื่อเข้าสู่โครงสร้างใหม่ และการออกกฏระเบียบใหม่ๆ ผู้บริหาร ก็ต้องเหน็ดเหนื่อยในการทำความเข้าใจ ผู้ปฏิบัติก็ต้องเหน็ดเหนื่อยในการปฏิบัติตามสิ่งที่ไม่ค่อยเข้าใจ ช่องทางในการทำความเข้าใจร่วมกันก็มีอยู่น้อยเต็มที ตามทฤษฎี"การไม่หันหน้าเข้าหากัน" ( without F2F)
ดิฉันเป็นบรรณาธิการสารประชาสัมพันธ์ประจำวันของมหาวิทยาลัย จึงลองนำเสนอบทความนี้ในโดยใช้นามปากกา ดูเหมือนจะมีคนอ่านเพียงเล็กน้อย และในบรรดาคนอ่านเล็กน้อยนั้น มีอย่างน้อยสองสามคนมาบอกกับดิฉันว่า "...คนเขียนต้องเป็นอาจารย์แก่ ๆ ที่ใกล้เกษียณแหงๆเลย...."
ดิฉันเลยไม่กล้าเฉลย..... ใครถามก็ทำไม่รู้ไม่ชี้เสีย จนกระทั่งบัดนี้ : )
ความเห็น (22)
สวัสดีค่ะพี่แอมป์
แบบ โดนจัง ๆ หลายข้อ แต่ยังไม่ได้พูดถึงอาจารย์อัตราจ้างค่ะ ชอบทุกข้อเลยค่ะ
หลานเด็กน้อยสารภี
มาทักทายใกล้วันเปิดเทอมใหม่ค่ะ
บทความตามใจที่อาจารย์ว่ามาเนี่ย
เหมือนจะคุ้น ๆ
อิฉันคุ้นทั้ง ๆ ที่ไม่เคยได้อ่านมาก่อน... :)
สวัสดีค่ะ อ.ราณี
กู๊ดอีฟนิ่งค่ะ.... พี่แอมป์เขียนแบบเก็บเล็กผสมน้อยเอาค่ะ บางประเด็นละเอียดอ่อน ( ถ้าแตะเดี๋ยวร้าว ) ก็ไม่แวะไป : ) บทความส่วนมากเขียนในปริบทเฉพาะที่ ก็เลยค่อนข้างเข้าใจเฉพาะกลุ่ม ถ้าเป็นม.รภ.ด้วยกันก็จะนึกออกเป็นฉากๆ คนเขียนก็ต้องคอยหลบฉากดีๆเหมือนกัน .....กู๊ดไนท์นะคะ... อิอิ
สวัสดีค่ะ คุณหลานเด็กน้อยสารภี
นอนดึกจังเลย ทำอะไรอยู่เอ่ย.....
ในบรรดาข้อเล็กข้อน้อยนั้น มีข้อที่เคยคุยให้ครูฟัง จำได้ไหมจ๊ะ ข้อที่สามนับจากข้างล่างอะค่ะ พอโพสต์ปุ๊บ เจ้าของเรื่องก็เข้ามาปั๊บเลย...ดีใจจัง : )
อยากบอกว่าถึงแม้จะไม่ค่อยได้คุยกัน ก็ยังคิดถึงอยู่เสมอนะคะ ไม่ลองเปิดบล็อกดูบ้างเหรอจ๊ะ เป็น "คนทำงาน" แล้ว เขียนก็เก่งออก กลอน "เพราะต่างสีดีต่างกัน" น่ะ ครูเอาไปยกตัวอย่างกับน้องๆออกบ่อย
ยังไงก็อย่านอนดึกมาก และรักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ nong mam khon dee : )
หลานเด็กน้อยสารภี
สวัสดียามเย็นค่ะ
สวัสดีงาม ๆ ท่านเจ้าของบล๊อก
และบรรดาแฟนานุแฟนทุก ๆ ท่าน..
ได้อ่านคำว่า คนทำงาน
ก็เลยอึ้งอยู่เล็กน้อย
สงสัยว่า คนทำงานตามที่อาจารย์สุขุมาลนิยามไว้หมายความว่าอย่างไรคะ...
สำหรับอิฉัน
ทำงานด้วยใจ ด้วยความรับผิดชอบที่ดีที่สุด
(แถม...ไม่ค่อยจะได้ใช้รอยหยักในสมองเลยค่ะ)
บางครั้งเพื่อนร่วมงานก็ท้วงติงกับความคิดของอิฉัน
ที่ไม่ใคร่ได้ใช้ และไม่เหมือนชาวบ้านอีกต่างหาก
เรื่องเปิดบล๊อก ก็กำลังหาทำเลค่ะ
คงต้องรออีกสักระยะ
แต่..อิฉันเกรงว่าถ้าบล๊อกของอิฉันจับต้องได้
รับรองว่า ฝุ่นเขรอะแหงแก๋...
กฎข้อที่สามที่ว่ามานั้น
..เวลาหลานๆ ทะเลาะกัน..
(พี่คนโตย่าง 6 ขวบ และน้องแฝดอีก 2 เพิ่งจะห้าขวบ ) ..
ท่องอาขยานแจ้ว ๆ ดังว่า
ข้อหนึ่ง เป็งน้องต้องเชื่อฟังพี่ เป็งพี่ต้องรักน้อง
ข้อฉอง ต้องเซื่อฟังป้อแม่
ข้อฉาม ถ้าทาเลาะกัง แย้วม่ายเข้าจาย ให้กลับไปท่องข้อที่หนึ่งใหม่
..
ไม่รู้เด็ก ๆ จะเข้าใจความหมายจริง ๆ หรือเปล่า ^-^'
แล้วก็เรื่องงานเขียนที่ตัวเองชอบ
ทุกคนที่ได้อ่านงานของอิฉัน บอกทำนองเดียวกันว่า
อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ก็ชอบอ่าน
(ไม่รู้ว่าเจอไฟล์บังคับตอนเรียนเขียนบทความ ฯ หรือเปล่า ถึงได้บอกอิฉันด้วยความเกรงใจ )
ย้ำอีกทีว่า
อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง ...แต่ก็ชอบอ่าน !!!
หวัดดีค่ะ nong mam
ชอบความหมายนี้ ตรงใจจังเลย คนทำงาน คือคนที่ "ทำงานด้วยใจ ด้วยความรับผิดชอบที่ดีที่สุด" ครูหมายความว่าอย่างนี้แหละค่ะ : )
ฝากคิดถึงเจ้าตัวน้อยด้วยนะคะ และจะรออ่านงานเขียนอยู่เสมอนะคะ.... : )
สวัสดีค่ะพี่แอมป์
อ่านแล้วยิ้ม..จนหัวเราะก๊ากเมื่อถึงข้อท้ายๆ
ส่วนอันนี้..
ตอนที่จบเพื่อนเบิร์ดแต่งบทไหว้ครูให้เบิร์ดใหม่ว่า..
ข้อขอประณตน้อมสักการ...บูรพคณาจารย์เครื่องถ่ายเอกสาร..
ขอบคุณสำหรับข้อคิดน่ารักๆนะคะ ^ ^
สวัสดีค่ะ น้องเบิร์ด
เรามีอาจารย์เป็นชาวต่างประเทศเหมือนกันเลย แถมใจดีด้วย ค่าเรียนก็ถูกที่สุดในโลก อิอิ....
พี่นั่งห้วเราะบทไหว้อาจารย์ " ซีร็อกซ์ " ของเบิร์ดอะค่ะ เพื่อนมิขำกลิ้งไปเหรอนั่น.......
ตอนเรียนพี่ชอบโดดเรียนไปดูหนังฝรั่งคนเดียว ของเบิร์ดโดดไปไหน สารภาพมาซะดีๆ อิอิ
ตอนนี้เวลาเด็กโดดเรียน พี่เข้าใจจังเลย ตอนเรียนพี่รู้สึกอึดอัดชะมัด ทำไมต้องมาขังเราในห้องสี่เหลี่ยมทุกวันก็ไม่รู้ละ เบื่อจะแย่ พอถึงตาเราเป็นครู ก็กรรมสนอง เด็กก็โดดเรียนวิชาเรามั่ง
พี่รู้สึก(คือคิดเอาเอง)ว่าเข้าใจเขานะคะ ถ้าเราสอนไม่จูงใจให้อยากเรียน เด็กๆเขาก็เบื่อ พี่ก็ไม่ใช่คนสอนวิชาการเก่ง และยอมรับความจริงกับเขาตรงๆ แล้วก็บอกเขาตรงๆด้วยว่าขืนให้ครูยืนปิ้งแผ่นใส รับรองไม่เกินสิบห้านาที..ครูก็หลับ
........หลับก่อนพวกคุณอีก ....เธอก็ฮากันครืน.......
จากนั้นพี่ก็สอนตามใจตัว สอนแบบที่คนสอนไม่เบื่อ อาทิ พาไปฝึกทำงานเป็นทีม พาไปเป็นสต๊าฟงานสัมมนา หรือไม่ก็หาเรื่องให้เถียง(อภิปราย)กัน ด้วยเรื่องที่ยอมกันยาก จะได้เถียงกันนานๆ
ทั้งนี้ทั้งนั้นเพื่อจะให้เราไม่หลับกันทั้งสองฝ่าย อิอิ
รู้สึกว่าได้ผลหน่อยๆอะค่ะ คือเด็กๆบอกว่ากะชั่วโมงโดดไม่ถูก เพราะไม่รู้ว่าคาบหน้าจะมาไม้ไหน เดาไม่ถูกสักคาบ เลยต้องมานั่งเรียนเพื่อสวัสดิภาพ ประมาณว่าปลอดภัยกว่า .... ไม่งั้นโดดแล้วลำบากใจ โดดไปเสียวไป .....เสียสุขภาพจิตอะค่ะ....... อิอิ...... : )
สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมหลังจากหายไปนานพอสมควร
แม้ไม่ได้เป็นอาจารย์ประจำ แต่บันทึกนี้ก็ทำให้ยิ้มได้ในหลายๆข้อ
ในข้อให้แต่งไทยวันพฤหัส จะไม่มีปัญหาต้องถามเลยค่ะเพราะตอนทำงานประจำอยู่แต่งไทย นุ่งผ้าซิ่นทุกวันชอบมาก ตอนนี้อยู่บ้านยิ่งสบายใหญ่แต่งเจ็ดวันเลยค่ะ
คุณดอกไม้ทะเลนี่มีอารมณ์ขันมากพอๆกับความมีสาระเอาจริงเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์คุณนายดอกเตอร์
ยินดีเสมอที่อาจารย์แวะมาเยี่ยมค่ะ ตอนที่เห็นรูปอาจารย์ครั้งแรก ดิฉันก็เดาในใจว่าอาจารย์น่าจะชอบชุดผ้าไทย นุ่งซิ่นเหมาะกับอากาศบ้านเราดีนะคะ
ของดิฉันตั้งแต่มหาวิทยาลัยมีนโยบายให้ใส่เสื้อเหลืองทุกวันจันทร์และอังคาร ก็เอื้อให้อาจารย์ผู้หญิงนุ่งกางเกงชุดสุภาพ คงเป็น วัฒนธรรมปรับปรน อย่างหนึ่ง ซึ่งก็ดูกระฉับกระเฉงดี แล้วก็ลดภาระในการสลับเสื้อผ้าให้พอใช้ในหนึ่งสัปดาห์ของดิฉันด้วย ....เป็นคนแต่งตัวไม่เป็นนี่ก็วุ่นวายไปอีกแบบอะค่ะ
ขอบพระคุณที่อาจารย์แวะมาให้กำลังใจนะคะ ดิฉันไปเวียนๆอ่านบันทึกเรื่อง วัฒนธรรม ของอาจารย์หลายรอบแล้ว ยังเขียนต่อไม่ถูก แต่ชอบอ่าน ได้ข้อคิดดีค่ะ : )
อ่านแล้ว ต่อมฮาผมทำงานเลยครับ
คนเป็นอาจารย์ อ่านแล้วต้องขำ
แต่คนไม่เป็นอาจารย์ อ่านแล้วขำไม่ออกหรอกครับ
..
จงทำใจให้ได้ว่าชั่วโมงแรกของการเปิดภาคเรียนใหม่ อาจไม่มีใครโผล่มาให้สอน
เจอมาแล้วครับ
ถ้าชั่วโมงแรกอาจารย์ไม่มา ชั่วโมงสองนักศึกษาจะไม่มามั้ง
..
สิ่งที่ผมภูมิใจในการสอนคือ นศ.จำชื่อผมและจำได้ว่าผมสอนอะไรไป เมื่อเค้าเรียนจบไปแล้ว
.บันทึก ขำแล้วได้คิดเลยครับ ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ คุณตาหยู
- โชคดีจัง ดิฉันแวะกลับมาพอดี เลยได้ตอบทันใจ(ตัวเอง)
- คุณตาหยูสอนวิชาอะไรเหรอคะ ถ้าเคยเล่าในบันทึกแล้วต้องขออภัยนะคะ ตามอ่านไม่ทันอะค่ะ
- ดิฉันก็ชอบอันชั่วโมงแรกเนี่ยอะค่ะ ฟังแล้วเจ็บใจดี อิอิ เปิดเทอมใหม่ ครั้งแรกที่เข้าสอน ดิฉันไปนั่งรอเด็กๆตั้งแต่ไก่ยังไม่ทันโห่ จนไก่โห่เสร็จแล้วกลับไปนอนต่ออีกรอบ เธอก็ยังไม่มา
- ปล่อยให้ดิฉันนั่งหน้าเป็นเทียนไข รอเธอด้วยแรงอุดมการณ์ต่อไป จนเกือบครบชั่วโมง
- นึกถึงทีไร...เจ็บใจทุกที ..ha..!..
เป็นข้อคิดของผู้มีประสบการณ์จริงๆค่ะ
อ่านได้สาระ แถม สนุกด้วย : )
โค_ร"จริง"เลยค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.มัทนา
- ถ้าบอกว่า "คิดถึง" จะเชื่อไหมคะ : )
- พี่แอมป์กำลังตามอ่านเรื่อง วิพากษ์วิธีวิจัยเชิงคุณภาพอยู่นะคะ แล้วก็กำลังแกะบทสนทนากับผู้นำทางศาสนาทั้ง 5 ท่านอยู่ พอเกษียณก็คงฟังเข้าใจทั้งหมด : ) พูดเล่นค่ะ อยากบอกว่าตามฟังอย่างมีความสุขมาก
- เมตตาธรรมค้ำจุนโลกจริงๆ และขอให้เป็นจริงอย่างนั้นตลอดไปด้วยเถิด ...สาธุ
- ว่าแต่ข้อคิดที่รวบรวมมาข้างต้นนี่ เข้าขั้น "ต้นตระกูลจริง" เลยเหรอคะ แสดงว่าชั่วโมงแรก อาจเคยนั่งตบยุงรอมาเหมือนกันนะเนี่ย .. อิอิ
- สวัสดีครับพี่สาว
- เข้ามายิ้มแล้วสนุกกับสัจพจน์หลายๆ ประโยคครับ เด็ดจริงๆ ครับ
- ขอบคุณมากครับ
- สวัสดีค่ะน้องเม้ง
- ข้างบนนั่น เข้าขั้น "สัจพจน์" เลยเหรอคะ อิอิ โปรดแปลด้วย พี่แอมป์ตกเลข : )
- ขอบคุณที่แวะมายิ้มค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์อุทัย
ขอบพระคุณที่อาจารย์แวะมาเยี่ยมค่ะ และขอบพระคุณที่เห็นความเป็น "วังวน" ของสิ่งที่เกิดขึ้น
ผู้ที่อยู่มาจนเข้าใจ วังวน หรือ วัฏจักร ก็มักเป็นผู้ผ่านโลกมามาก ..... : )
......ไม่ทราบว่าดิฉันเข้าใจถูกไหมคะ : )
ด้วยความเคารพค่ะ
อ๊าว..ว..ว ! ...คุณหุย... : )
ไหงพูดความจริงงั้นล่ะฮะ ... อิอิ
แต่กรรมสนองจริงๆนะคะ กรรมติดเทอร์โบเห็นผลกันตัวเป็นๆในชาตินี้ ถ้าได้เรียนอีกหน ลูกช้างจะไม่โดดเรียนอีกแล้ว ...เจ้าประคู้ณ.....
five five five.. ! ...
- ชอบข้อความนี้จังเลย
- (ฟังจากที่เด็กเขาพูดต่อๆกันมาหลายรุ่น) กฎข้อที่ 1 อาจารย์ถูกเสมอ กฎข้อที่ 2 นักศึกษาผิดเสมอ กฎข้อที่ 3 ถ้าอาจารย์ทำผิด ให้ย้อนกลับไปดูกฎข้อที่หนึ่ง
- ถ้าเปลี่ยนจาก อาจารย์ เป็น เจ้านาย ก็ใช้ได้เลยนะ
- 555555555
สวัสดีค่ะ ป้าเม้า
- ขอบคุณที่ชอบเหมือนกันอะค่ะ เปลี่ยนเหมือนกันอีกต่างหาก อิอิ
- จะเขียนบันทึกอีกเมื่อไหร่น้อ จะได้ตามอ่านอะค่ะ วันก่อนได้รับเมลแล้วนะคะ ตอนแรกอ่านภาษาไทยไม่ออก ตอนหลังอ่านออกแต่กดรีพลายไม่ได้ คงเป็นปัญหาที่เมลดิฉันเองน่ะค่ะ
- ขอบคุณที่แวะมานะคะ ขอให้ทำงานมีความสุขมากๆค่ะ : )