ขายแนวคิดแก่ทีมสขภาพชุมชนเขตเมือง

     ผมได้บันทึกถึงเรื่องการเชื่อมต่อกับทีมสุขภาพในเขตเทศบาลเมืองพัทลุงไว้อย่างน้อย 2 บันทึกที่แบบตรง ๆ เลย คือ การสร้างสุขภาพแบบบูรณาการในเขตเมืองพัทลุง และ มุมมองต่อปัญหาสุขภาพในเขตเทศบาลเมือง ซึ่งทั้ง 2 เรื่อง เป็นความเกี่ยวข้องและเชื่อมโยงให้ผมได้เข้าไปเปิดเวทีพูดคุยกับทีมสุขภาพเหล่านี้

     วันที่ 28 พ.ย. 2548 ช่วงเช้า ใช้เวลาประมาณ 1.30 ชม. ผมก็นำประเด็นที่เคนบันทึกไว้ที่ ไตรภาคีฯ ในระยะปีที่ 2 จะเดินเรื่องอย่างไรต่อไป ไปขายให้แก่ทีม และเปิดประเด็นรับฟัง-ถามตอบ กัน งานนี้ นพ.สมพรฯ หน.กลุ่มงานเวชกรรมสังคม รพ.พัทลุง เข้ามารับฟังและรับปากในทันทีว่าจะผลักดันให้เกิดกระบวนการจัดการความรู้ร่วมไปกับการพัฒนาสุขภาพในเขตเทศบาลเมืองพัทลุง โดยเน้นที่ให้ชุมชนเป็นเจ้าของสุขภาพ ซึ่งจะเปลี่ยนกรอบคิดเดิมอย่างมาก พี่พยาบาลที่เป็นหัวหน้า (ขอโทษที่ไม่ได้จดบันทึกชื่อมาด้วย) ก็เกรง ๆ ว่าจะยากสักนิด แต่ก็จะพยายามโดยขอให้มาเป็นพี่เลี้ยงให้ตลอดรอดฝั่ง ผมก็รับปากว่าจะช่วยในส่วนนี้

     ที่ประชุมนั่งกันประมาณ 8 คน ผมโยนคำถามนึงให้ว่า “คิดว่าทีมนำฯ ที่มีใจ 100% ขณะนี้มีกี่คน” แต่ละคนตอบผมว่า 3 บ้าง 4 บ้าง หรือ 5 บ้าง ผมจึงบอกว่าตรงนี้แหละสำคัญที่สุด คือ ต้องสร้างความมั่นใจ เชื่อใจกันเองในกลุ่มทีมนำก่อน ขอให้มีสักวันที่เปิดใจคุยกันก่อน เหมือนวันปวารณาของพระ ที่พระที่มีพรรษาน้อยพูดตักเตือนพระที่มีพรรษามากว่าได้ โดยไม่โกรธกัน จากนั้นพี่ ๆ ก็ชวนผมไปกินข้างเที่ยงกัน ก่อนพูดกันแบบปวารณาที่โต๊ะกินข้าวเลย

     ผมเห็นว่าไม่มีอะไรทำไม่ได้ แม้ใคร ๆ จะบอกว่าในเขตเมืองทำยาก แต่ดูจากครั้งนี้ ผมถือว่าผ่านด่านแรกแล้ว ช่วยกันทำเถอะครับ “ปรับกรอบคิดเสียว่า สุขภาพเป็นของเขา ไม่ใช่ของเราแต่ผู้เดียว ในฐานะ พยาบาลผู้รับผิดชอบชุมชน”