เช้าของวันนี้ อากาศเย็นสบาย ลมโชยพัดแผ่วอ่อนอยู่อย่างไม่ขาดสาย ... ผมตื่นเช้าเหมือนทุกเช้า มานั่งอ่านบันทึกและเตรียมเอกสารบางอย่างเพื่อเตรียมความพร้อมเข้าสู่โลกของงานในเช้าวันใหม่
ระยะทางจากที่พักไปถึงสำนักงานน่าจะไม่เกิน 800 เมตร ...โดยเส้นทางที่ทอดตัวจากที่พักไปสู่สำนักงานก็ประดับด้วยต้นคูนที่ปราศจากช่อดอกใด ๆ เพราะบัดนี้ ดอกคูนทั้งหลายนั้นได้บอกลาฤดูกาล - ร่วงโรยไปแล้วพักใหญ่ ๆ
วันนี้ "เพื่อนชีวิต" ของผมเอ่ยขอติดรถไปด้วยคน โดยเธออ้างว่า เมื่อยขาเหลือเกิน ถีบจักรยานไปทำงานไม่ไหวแล้ว... (ไม่อยากบอกเลยว่า คุณเธอเพิ่งจะถีบวันเดียวเองนะครับ...น้ำหนักยังไม่ลด ก็ถอดใจเสียแล้ว..)
ก็แหงล่ะ.... เจ้านายมาในแผนนี้ มีเรอะ พนักงานขับอย่างผมจะหาญปฏิเสธ เลยต้องรีบลงไปสตาร์ทเครื่องเปิดแอร์ให้เย็นฉ่ำรออยู่เบื้องล่าง
ทันทีที่รถเคลื่อนตัวออกจากที่จอด ภาพชินตาอันเป็นกิจวัตรในรถก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เธอ... ควักลิปสติกแสนสวยออกมาหนึ่งแท่ง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองกระจกใบเล็กในรถ และทุกอย่างก็ดำเนินไปเหมือนอย่างที่เคย...และเคยมาแสนนาน
ผมแอบนึกหยิกเธออยู่ในใจอย่างเงียบ ๆ ว่า ทำไมน่ะ ผู้หญิงถึงชอบแต่งสวยในรถซะเหลือเกิน ถ้าแม้นผมจะลองเหยียบเบรคแรง ๆ ขึ้นมาสักหนจะเกิดอะไรขึ้นกับผมบ้างนะ.... (ใครเคยมีประสบการณ์แล้ว ช่วยกรุณาบอกกล่าวหน่อยนะครับ)
ครั้นขับไปได้สักครู่... เธอนึกอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ หันมายิ้มให้ผมด้วยรอยยิ้มที่ผมไม่ใคร่จะคุ้นเคยนัก พร้อมทั้งเปรยออกมาอย่างนวลนุ่มและเป็นกันเองว่า "อยากให้ผู้หญิงมารักผมเยอะ ๆ....จังเลย"
พลันนั้น - ภวังค์นั้น ผมงงเป็นไก่ตาแตก นานาความคิดผุดพรายขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ไม่ว่าจะเป็น "ผมขี้เหร่ถึงขั้นอาภัพรักแล้วเหรอเนี่ย.. ! หรือพราะบัดนี้เธอคนนี้ได้สิ้นรัก สิ้นเสน่หาผมแล้วหรือไรเล่า ?" ....( และอื่น ๆ อีกมากมายที่ล้วนแล้วแต่ไม่เข้าข้างผมเอาซะเลย)
ผมรวบรวมความกล้าขึ้นอีกครั้ง หันไปสบตาเธอด้วยสายตาเหมือนเมื่อแรกรักและแรกจีบ ! แต่ไม่วายสร้างสถานการณ์ขึ้นมากลบเกลื่อนอย่างเหนือชั้น พร้อมทั้งส่งคำถามถามกลับไปด้วยถ้อยทีที่แฝงน้ำเสียงอันอหังการว่า "ตกลงให้มีกิ๊กได้แล้วใช่ไหม ?"
เธอยังยิ้มเหมือนเคย และยิ้มด้วยรอยยิ้มเดิมเหมือนเมื่อครู่อย่างไม่ผิดเพี้ยน พร้อมกับตอบด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่นและฉะฉาน (คมชัดลึก) ประหนึ่งเตือนสติผมอีกครั้งก่อนจะเตลิดไปไกลว่า ""เปล่าหรอก.. แค่ต้องการให้ผู้หญิงมารัก แต่ไม่ได้หมายถึงให้ไปรักผู้หญิงเหล่านั้น ซะหน่อย ! "
ผมขานรับในใจอย่างเงียบ ๆ ... (กลืนน้ำลายลงคอ) ก็เธอเป็นผู้หญิงใจดี ..แต่โมโหร้ายในเรื่องพรรค์นี้
เอาน่า ..ตอนแรกทำเอาผมตกใจ นึกว่า เธอไม่รักผมเสียแล้ว...
นี่คือความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอกับฉันในเช้าที่สดใสในโลกคนทำงานที่นาน ๆ จะพูดถึงเรื่องพรรค์นี้...
 |
แค่ต้องการบอกให้รู้ว่า....ความสุขของชีวิต เป็นเรื่องง่าย ๆ ถ้าเกิดขึ้นจากใจอันบริสุทธิ์ บนพื้นฐานของความรักและความเข้าใจ
ก็คิดดูแล้วกัน....วันนั้น ถึงวันนี้.....มันไม่ง่ายเลยครับ
มาตามคำเชิญชวนค่ะ...
อ่านไปยิ้มไป...สักวันจะขับรถ...แวะไปทักทาย...ครอบครัว...ละไมนี้นะคะ...
(^___^)
กะปุ๋ม
อันตรายครับพี่
มีกิ๊ก..อาจถึงขั้นเสียชีวิตเลยนะคร้าบบบบ
คุณพ่อน้องแผ่นดิน คุณแม่น้องแดนไท
โอ๊ะโอว........
ป้าอ๊อบอิจฉาหนูซะแล้ว
คุณพ่อน่าโรแมนติค คุณแม่ก็ช่างกระเซ้า
ช่วยให้คลายเครียดจากการทำงานได้นะเนี่ย
ยิ้มด้วยคนค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
อ่านไป ยิ้มไป คนไม่เคยมีครอบครัว ไม่เข้าใจบรรยากาศแบบนี้หรอกเนอะ
สำหรับพี่แล้ว กิจกรรมที่ทำระหว่างนั่งเป็นคุณนาย นอกจากแต่งหน้าทำสวยในรถแล้ว พี่ยังทำสาว อีกด้วยคะ
นั่นคือ ถอนหงอก เจ้าค่ะ โดยเฉพาะตอนรถติดไฟแดงนะ ได้ตั้งหลายเส้นแหนะ อย่าคิดมากนะคะ
พี่ติ๋วจะเอาอย่างบ้างก็ได้นะคะ
สวัสดีครับ
 |
ขอบคุณมากเลยที่โฉบข้ามทะเลมาทักทายและให้กำลังใจ งั้นก็ฝากเก็บความสุขของคนมีครอบครัวกลับไปด้วยนะ จะได้มีแรงจูงใจในการมีครอบครัวซะที
ความพยาม คือ ความพยายาม...
คิดถึงเสมอ ครับ
 |
ก่อนกลับขอนแก่น แวะทานส้มตำ หรือไม่ก็ขนมจีน หรือไม่ก็อาหารปลอดสารพิษนะครับ....ขอเป็นเจ้ามือด้วยความเต็มใจ
ยินดีครับ.....และทุกครั้งของการเดินทางก็ขอให้เต็มไปด้วยความสุขและมีสวัสดิภาพทั้งกายและใจ...นะครับ
 |
ก็เพราะรู้ว่าอันตรายไง...เลยไม่โดดไปนอกรีต
เออ...พี่เข้าบันทึกเราไม่ค่อยได้เลย..ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ..ล่มตลอด ..บันทึกล้มเหลวทุกครั้งไป ทำได้แค่อ่าน ...อ่านนานก็ไม่ได้เหมือนกัน ..เพราะมีอันจะล่มทุกครั้งไป
 |
เป็นเช้าที่สดชื่น...เพราะแซว ๆ กันในรถ เลยสดใส สดชื่นไปทั้งวันเลยทีเดียว...
ใช่ครับ คลายเครียดได้อย่างยอดเยี่ยม...ยิ่งแก่ ก็ดูเหมือนจะผูกพันกันยิ่งขึ้นกระมังครับ
ขอบคุณมากครับ...
สวัสดีค่ะ
น่าอิจฉาจริงๆเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ
น่าอิจฉาจริงๆเลยค่ะ
สวัสดีครับ อ.ติ๋ว
 |
รถ ก็เหมือนบ้านที่เราต่างทำอะไรก็ได้ตามสิทธิของเรา ... ผมกับแฟนนั่งรถไปที่ทำงานด้วยกันเสมอ ระยะทางอันใกล้ๆ สั้น ๆ ทำให้เราคุยกันได้ไม่มาก พอมาเจอคำเย้าหยอกเช่นนี้ ก็อดที่จะเก็บมาเป็นบันทึกเปลือยความสุขไม่ได้..
ผมยังมีความสุขกับการทำหน้าที่เป็นพลขับ ..และขอให้ความรักของอาจารย์โชติช่วงชัชวาลย์ประหนึ่งแรกพบและแรกรัก เสมอไป นะครับ
ลืมไปครับ ... อ.ติ๋ว
อันที่จริงอยากเขียนให้ตลก หรือขำ ๆ ฮา ๆ เหมือนอาจารย์นะครับ แต่เขียนยังไงก็พลิกออกมาในรูปราบเรียบ และนุ่ม ๆ อย่างนี้เสมอ
เห็นทีผมต้องไปเข้าโรงเรียนฝึกมีวิธีเขียนให้ตัวหนังสือหัวเราะได้แล้วล่ะครับ... หรือไม่งั้นก็ขออนุญาตเรียนพิเศษจาก อ.ติ๋ว เลยนี่แหละ...
อยากเขียนขำ ๆ ให้ได้จริง ๆ นะครับ... หรือเพราะคนเขินอาย มักไม่ตลกเป็นเก่ง หรือเปล่า...ผมชักสงสัยขึ้นทุกขณะ
สวัสดีค่ะพี่พนัส
นั่งอ่านไปก็อมยิ้ม สุดท้ายก็หัวเราะค่ะ บอกแบบเชือดนิ่ม ๆ เข้าข่ายสวยประหาร อิ อิ สองคนนี้เข้าใจบริหารความรักความเข้าใจกันดีแฮะ วันนี้เกิดอะไรขึ้นพี่แดนไทเขียนเรื่องความรักด้วย บอกให้กระจ่างแจ้วด้วยค่ะ ฮ่า ๆๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะพี่ชาย
กุ๊กกิ๊กกันแต่เช้าเลยน๊า..สีสันแห่งชีวิตสีสันแห่งรัก..ช่างน่าอิจฉาเหลือเกิน..
โตขนาดนี้ยังล่อเล่นกันอีกนะครับ น่ารักดีเหมือนกัน
กระชากวัยดีครับ เป็นการสร้างสีสันให้ชีวิตคู่ แต่อย่ามีจริงๆนะครับ กิ๊ก
 |
ขออภัยนะครับ..ที่เพิ่งได้ตอบบันทึก เมื่อคืนเลพินอยู่กับบอล ..วันทั้งวันของวันนี้ก็ไปราชการที่ขอนแก่น กลับมาก็เย็นย่ำแล้ว...
เธอ ของผมไม่ถอนหงอกในรถ แต่จะถอนหงอกให้ผมเดือนละไม่น้อยกว่า 2 - 3 ครั้ง.. ไม่รู้เป็นไง ยังไม่แก่เท่าไหร่ แต่ผมหงอกอย่างมากมายเลยทีเดียว
 |
ผมถือโอกาสเข้าไปดูภาพในประวัติของอาจารย์ก็พานพบความสุขและความอบอุ่นของคนในครอบครัวที่น่ายกย่องและถือเป็นแบบอย่างไม่แพ้ครอบครัวอื่น ๆ ..
ขอบคุณครับ
 |
เจอกันตั้งสองครั้ง แต่ยังไม่ค่อยได้คุยกันอย่างที่ควรจะเป็น...
นึกแล้วก็ขำไม่หาย "นึกรักขึ้นมาทันทีทันใด"...ไม่พิลึกแต่ก็น่าจะน่ารักและชวนรักมากเท่าทวีคูณเลยใช่ไหมครับ..
มิน่าช่วงนี้ผมสะอึกบ่อยเหลือทน ...ดื่มน้ำเป็นว่าเล่น ที่ไหนได้มีคนนึกถึงนี่เอง...ยิ้ม ๆ
ขอบคุณมากครับ
 |
ยายเจี๊ยบน่ะเหรอจะหมดรักในตัวพี่ ชาตินี้และชาติหน้า รับรองไม่มีทางเป็นไปได้ คนปากกะใจไม่ค่อยตรงกันเท่าไหร่
ส่วนพี่ก็ไม่ได้ต่างกันกะยายเจี๊ยบเล้ย! 5555 เดี๋ยวอีกไม่นานก็คงได้มีหลานสาวแน่เลย เอ๊ ชื่ออะไรดีน๊า น้องเพียงดาว ก็น่ารักดีนะ อิอิอิ
 |
ต้องขออภัยอย่างมหาศาล ผมไม่มีแรงและไม่มีเวลาพอที่จะอยู่ในบล็อกได้นาน นี่ก็เพิ่งกลับมาพัก...พรุ่งนี้มีงานตอนหกโมงเช้าอีกรอบ
ดีใจนะครับที่บันทึกของผมช่วยให้ อ.ราณี ได้หัวเราะและมีรอยยิ้มแต้มหัวใจ ...
เธอ.. ใจดีแต่โมโหร้าย สวย (บ้าง) ประหาร.. 100 % เต็ม ..ยิ้ม ๆ ...
ขอบคุณครับ
ขอบคุณพี่อัมพร มากครับ
 |
ขอบคุณที่ห่วงใยสวัสดิภาพของน้องชายคนนี้...สบายใจได้ครับ ไม่มีแว้บนอกทางแน่...เพราะโซ่ 3 ห่วงนี้ ยิ่งใหญ่และแน่นหนามาก ...
ยิ้ม ๆ ....ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะครับ
 |
โก๊ะ |
 |
คิดถึงเสมอนะครับ...
งานช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง มีเวลาได้ทำตามความฝันมากน้อยสักแค่ไหน ... อยู่ทางนี้ยังเป็นกำลังใจเหมือนเคยและไม่เปลี่ยนแปลง นะครับ
แอบอ่านหลายรอบแล้ว ไม่รู้ว่าควรเม้นอย่างไร
ขออ่าน(คนอื่น)ต่อไปก่อนดีกว่า
แบบ เป็นเรื่องแทงและแสลงใจ ตัวผมจัง อิอิ
 |
ระยะนี้เห็นหายไปจากบันทึก ...งานคงยุ่งมากใช่มั๊ย
ช่วงนี้งานหนักแต่ชีวิตพี่ก็มีรอยยิ้มอยู่มากโขทีเดียว..
ขอบคุณอีกครั้ง...นะครับ
สวัสดีครับ
 |
แหมต้องขออภับแหละครับ หากเรื่องในบันทึกนี้เป็นเรื่องแสลงแทงใจคุณตาหยู - แต่ผมว่าไม่หรอกมั้ง...
ยิ้ม ๆ
ขอบคุณครับ...
ตัวหนังสือของคุณแผ่นดินว่าโรแมนติคแล้วยังแพ้ตัวจริงเลยนะเนี่ย
หนุ่มโสด สาวโสด คงต้องวิ่งหาน้ำแข็งประคยตากันเป็นแถวๆ อิออิอิ
 |
สวัสดีครับ อ.แป๋ว
อันที่จริงผมก็ว่าผมแสดงออกไม่เก่งนะครับ ถ้าให้เขียน หรือบรรยายความรู้สึกออกมาเป็นตัวหนังสือน่ะพอได้, และพอไหว
ไม่คิดเลยว่า..บันทึกนี้จะทำให้บางท่าน "....ตาร้อน" ขึ้นมาได้...แต่ก็ขอรับผิดชอบโดยการซื้อน้ำแข็งให้ก็แล้วกัน, นะครับ
....
เพราะชีวิตต่างต้องการความรักหล่อเลี้ยงชีวิตเสมอ
ขอบพระคุณครับ
บางทีอ่านแล้ว เขียนข้อเสนอแนะไม่ถูกครับ
แต่ก็ขอ "ยิ้ม" อย่างเดียวเลยครับ
 |
