พบบล็อกที่ถูกใจเหมือนได้อ่านหนังสือดีๆที่วางไม่ลง...เป็นครั้งแรก
ตามธรรมดาตัวเองจะเป็นคนที่อ่านหนังสือได้เร็ว โดยเฉพาะหนังสือที่ชอบมากกับชอบน้อย คือถ้าชอบมาก ก็จะอ่านได้รวดเดียวจบ ไม่ว่าจะเล่มขนาดไหน และถ้าชอบน้อย ก็จะเปิดผ่านรวดเดียวจบเหมือนกันค่ะ เหมือน scan ปรู๊ดไปโดยให้ความสำคัญกับสารบัญมากหน่อย ส่วนที่อ่านไปเรื่อยๆก็คือหนังสือที่เฉยๆ อ่านเพราะอยากรู้เรื่องนั้นๆเท่านั้น (แต่มีเกรดดีกว่าหนังสือที่ชอบน้อยนิดนึง)
ตั้งแต่อ่านบล็อกต่างๆมา ยังพบว่าทุกบล็อกที่เจอจะมีบันทึกที่เปรียบเสมือนหนังสือทั้ง 3 แบบอยู่รวมๆกัน ความคิดวิเคราะห์เรื่องการแบ่งหนังสือที่อ่านนี้เพิ่งเกิดนะคะ เพราะพบบล็อกเกอร์ท่านนี้ ซึ่งมี 3 บล็อก ตามอ่านทุกบันทึก เริ่มจากที่ค้นพบบล็อก อังกิด..ผิดๆถูกๆ ซึ่งมี 7 บันทึก ชอบวิธีการที่เธอถ่ายทอดความรู้ ความคิด เรียกว่าถูกใจไปเสียทุกอย่าง อย่างไม่น่าเชื่อเลย
ทำให้ตั้งต้นไปตามดูบล็อกของเธอ ตอนแรก screen ดูจาก Table of Contents เพื่อจะดูว่าระหว่างบล็อก รสสุคนธ์ มกรมณี ที่มี 31 บันทึกกับบล็อก เรื่องของป้าเจี๊ยบ ที่มี 30 บันทึกนั้น บล็อกไหนมีบันทึกแรกก่อนกัน แต่ไปติดใจบันทึก อีครู ซึ่งเป็นบันทึกแรกของบล็อก รสสุคนธ์ มกรมณี ที่เขียนเรื่อง e-teacher ได้อย่างถึงแก่น บอกถึงความคิดความเห็นเรื่องของครูกับวิธีการเรียนการสอน ถูกใจไปกับทุกตัวอักษร ทั้งๆที่เป็นบันทึกยาวมากที่ไม่มีสีสันใดๆแม้แต่ตัวหนา และจากบล็อก "เรื่องของป้าเจี๊ยบ" ก็โดนดึงดูดให้เข้าไปอ่านบันทึก เรื่องของแผนการสอน เพราะบรรทัดต้นๆ ที่ได้ทราบว่าเธอเป็น "ครูของครู" อ่านจบทุกตัวอักษรด้วยความชอบใจเป็นที่สุดอีกแล้ว เป็นครูอาจารย์แบบที่เคยฝันถึงเอาไว้จริงๆค่ะ และประทับใจกับความเป็นตัวเองของเธอเป็นนักหนา ทำให้ต้องกลับไปเริ่มอ่านตั้งแต่บันทึกแรกไปจนจบทุกบันทึกของทั้ง 2 บล็อก
ต้องขอบอกว่า ป้าเจี๊ยบ เจ้าของบล็อกคนโปรดท่านนี้ เป็น"ผู้หญิงมหัศจรรย์" จริงๆค่ะ มีเอกลักษณ์และความสามารถที่น่าทึ่ง เธอ (อยากใช้คำว่า"ท่าน"แต่รู้สึกได้ว่าเธอคือบุคคลเรียนรู้ที่น่าเคารพนับถือเป็นอย่างยิ่ง ไม่ยึดติดกับอะไรเลยและคงอยากจะอยู่ในระดับเดียวกับพวกเราทุกคน) และแม้จะย้ำอยู่บ่อยๆในบันทึกต่างๆว่าอยู่มาเกินครึ่งศตวรรษ แต่เธอมีเอกลักษณ์ทั้งรูปและเรื่องที่สื่อว่า เธอคือสาวสองพันปีแน่นอนค่ะ ประทับใจไปเสียทุกอย่างเลยที่เกี่ยวกับตัวเธอ เป็นครูแบบที่ฝันอยากเห็น เป็นนักเขียนให้ได้อ่านเพลิดเพลิน อบอุ่น สนุกสนานให้ข้อคิด ถ่ายรูปในมุมมองที่มหัศจรรย์ หัวศิลป์ชั้นเยี่ยมทั้งสี แสง ส่วนประกอบในการทำ "ลาย"ห้อง ทั้งการออกแบบตัดเย็บชุดแฟนซีไก่ฟ้า ทำอาหารและขนมโดยคิดสูตรขึ้นเองจากสิ่งที่เห็น สร้างสรรค์ทุกสิ่งทุกอย่างโดยการบูรณาการ"ความรู้สะสม"ที่มีในตัวออกมาได้อย่างงดงามลงตัวและน่าทึ่ง
ถือได้ว่าเธอเป็นบล็อกเกอร์ GotoKnow รุ่นแรกๆทีเดียว เพราะสมัครสมาชิกมาตั้งแต่ 28 ก.ค. 2548 คิดว่าเห็นภาพของเธอแว้บไปแว้บมา แต่ไม่เคยได้คลิกเข้าไปอ่านสักที น่าแปลกใจที่เราพลาดการค้นพบอันยิ่งใหญ่นี้ไปได้ยังไงตั้งนานขนาดนี้ ชอบตัวตนความเป็นเธอ ซึ่งเปิดเผยไว้ในประวัติย่อ และทุกบันทึกที่ได้อ่าน แสดงความเป็นตัวเองที่เป็นแบบอย่างอันแสนจะตรงใจเราไปเสียทุกอย่าง บล็อกของเธอใน Learners.in.th ก็ตามไปดูและตั้งใจจะไปเก็บเกี่ยวให้หมดอีกอย่างแน่นอนค่ะ
ขอบอกว่า ป้าเจี๊ยบ เป็นบล็อกเกอร์ที่สมบูรณ์แบบในดวงใจคนแรกค่ะ ขอบคุณ GotoKnow ที่ทำให้ได้พบและรู้จักเธอ ขอบคุณ ป้าเจี๊ยบ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นตัวตนอันน่าประทับใจค่ะ
ความเห็น (11)
- สวัสดีครับพี่โอ๋
- สบายดีไหมครับ ไม่ได้เข้ามาทักทายเสียนานครับผม
- ขอบคุณมากครับสำหรับลิงก์ จะตามเข้าไปแกะรอยบ้างนะครับ
- ขอบคุณมากครับ
- ป้าเจี๊ยบใจดีและเขียนเก่งมากครับพี่โอ๋
- งาน gotoknow คงได้ชิมเค็กป้าเจี๊ยบครับ
- ขอบคุณครับผม
ตามอ่านคุณเม้งอยู่ค่ะ แม้จะไม่ได้บอกว่าอ่านในบันทึก (กลัวคนเข้ามาอ่านบันทึกตกกะใจเหมือนบันทึกแรกของชุดนี้) คุณเม้งมีแต่เรื่องดีๆที่คนตามอ่านอยู่แล้วจนไม่ต้องแนะนำให้ใครแล้วนั่นเองค่ะ อ่านบันทึกก็ว่าได้อะไรๆเยอะแล้ว ยังมีความเห็นเยอะแยะยาวเยื้อยอีก พี่ละไม่กล้าต่อยอดเลย กลัวอดอ่านของคนอื่น
คุณน้องแอ๊ดอย่าหลอกให้ดีใจนา ป้าเจี๊ยบจะมามอ.จริงเหรอ ตอนนี้เธอเป็น idol ของพี่ไปซะแล้วค่ะ
Dear Aj O+
I'm glad that you feel like I have been feling since I me t her block. She is a wonder teacher (woman! also). I would love our members to read all her fascinating stories! esp. English mistakes
ชีพจรลงเท้า ไม่อยู่เสียหลายวัน กลับมาตามดูของดี ที่น้องชื่นชอบ และตามไปซึมซับรับรู้ความจริง แบบมีคนช่วยกรองไว้ให้ ก็สบายและสะดวกมาก .. เป็นประโยชน์ยิ่งกับทั้งคนเขียน และคนตามดู ขอบคุณมากครับ
เรื่อง "ป้า" ที่ชื่อ "เจี๊ยบ" นั้น ขอยืนยันว่าเธอนั้นดูราวกับ เปรี้ยว ซ่า แต่แท้จริงแล้ว อบอุ่น อุดมคุณค่า และน่ารัก เป็นที่สุด .. ขอบอก.
คุณ โอ๋-อโณ คะ
เดี๋ยวนี้ติดอ่านบันทึกว่า คุณโอ๋-อโณจะไปอ่านบล็อกไหนและคิดเห็นอย่างไร ไปเสียแล้ว(ไม่รู้ตัว)....เพราะทำให้ได้อ่านเรื่องราวดีๆ เพิ่มมุมมองที่ทำให้สุขภาพจิตดีตามคุณ ไปด้วย.....ขอบคุณนะคะ
ขอร่วมชื่นชม"ป้าเจี้ยบ"ค่ะ....รู้สึกนิยมท่านป้าเจี้ยบตั้งแต่ครั้งแรกที่อ่านเรื่อง จิบชา และเลยตามอ่านมาตลอด..ป้าเจี้ยบถ่ายทอดเรื่องราวความอบอุ่น การแก้ปัญหา การมองโลกแบบคนเรียนรู้ให้ถึงแก่นของความรู้ และยังเผื่อแผ่ความเมตตามาถึงดิฉันด้วยฯลฯ เป็น"ครูต้นแบบ" ที่ชื่นชมมากท่านหนึ่งค่ะ
สวัสดีค่ะพี่โอ๋
ดีใจจังที่พี่โอ๋เขียนถึงอาจารย์ ป้าเจี๊ยบ
เมื่อมาที่นี่แรกๆแอมแปร์เข้าไปอ่านในLearners.in.th บ่อยๆด้วย สนุกมากอะค่ะ บางเรื่องอ่านแล้วนั่งหัวเราะอยู่คนเดียว คือท่านเห็นมุมมองที่เรานึกไม่ถึง :)
ชอบครูที่เป็นกันเองกับลูกศิษย์มากค่ะ (เพราะเป็นคนกลัวครู) วิธีการสื่อสารอย่างเปิดเผย ตรงไปตรงมาและมีอารมณ์ขัน และให้ความรู้แบบน่าคิดตาม เป็นเสน่ห์เฉพาะตัวของท่านเลยค่ะ
ขอบคุณพี่โอ๋มากค่ะ
โอ๊ย...ดีใจจังค่ะ ที่มีแนวร่วมมากมาย
อ.มาโนชรู้จักป้าเจี๊ยบมาก่อนเราตั้งนาน (เห็นจากความเห็นในบันทึกป้าเจี๊ยบค่ะ) ไม่ยอมแนะนำเราบ้าง ปล่อยให้เราเห็นช้าไปตั้งนานแน่ะ (ต่อว่าซะเลย...ฮิ...ฮิ..)
ขอบคุณคุณ anita ที่มาช่วยยืนยันความเป็นแรงบันดาลใจอันใหญ่ยิ่งของป้าเจี๊ยบนะคะ พี่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ว่าท่านเป็น "ครูของครู" ที่ทำให้คนเป็นครูอยากเป็นครู รักการเป็นครู
คุณพี่ Handy อีกคนที่อยากต่อว่า แหมรู้จักคนน่ารัก น่าศรัทธาขนาดนี้มาตั้งนาน เพิ่งมาขอบอกเรา...ฮึ..ฮึ แต่มาร่วมสนับสนุนตอนนี้ก็ถือว่าเจ๊ากันไปค่ะ
คุณจันทรรัตน์ ช่างวิเคราะห์วิจารณ์โอ๋-อโณได้กระชับถูกใจทุกทีเลยค่ะ ช้อบ ชอบ ต้องขอบอกว่าชื่นชมความเป็นคนจริงใจ ตรงไปตรงมาของคุณจันทรรัตน์เสมอด้วยค่ะ คิดเหมือนกันค่ะว่าแบบป้าเจี๊ยบนี้แหละที่คุณจันทรรัตน์ น่าจะถูกใจด้วยคน ท่านสมบูรณ์แบบจริงๆ
อ่านบันทึกต่างๆของป้าเจี๊ยบ โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวการเทคโนโลยีการสื่อสารแล้วก็คิดถึงน้องแอมแปร์มากค่ะ คิดไว้แล้วว่าต้องได้เจอกัน เชื่อว่าเราคงอิ่มอกอิ่มใจไปกับความเป็น"ป้าเจี๊ยบ" ได้พอๆกันนะคะ
คุณหนิงคะ ขอบคุณมากๆเลยที่มาส่งเสียงสนับสนุน แอบกระซิบบอกหน่อยว่า อยากชิมขนมป้าเจี๊ยบเหมือนกันเลย หน้าตาสวยๆทั้งน้าน ท่านช่างสรรสร้างจริงๆ อ่านส่วนผสมที่ท่านเขียนทีไร รู้สึกเลยว่านี่แหละ Tacit K เห็นๆเลย ท่านผสมนั่น นี่ โน่น ลงตัวได้ไงไม่รู้ ที่ยอดเยี่ยมคือเอามาเล่าต่อได้อีกต่างหาก เยี่ยมยอดจริงๆ
โอ๊ย....ยิ่งพูดถึงยิ่งปลื้มค่ะ