ความท้าทายของคณะสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล

          ในวันที่ ๒๐ เม.ย. ๕๐   คณบดีท่านใหม่ของคณะสัตวแพทยศาสตร์ เข้านำเสนอวิสัยทัศน์ในการบริหารคณะต่อสภามหาวิทยาลัยมหิดล   เราตกลงกันว่าต้องเสนอประเด็นเชิงนโยบายให้สภาฯได้มีมติเห็นชอบหรือไม่เห็นชอบ

          คณะสัตวแพทยศาสตร์ ตั้งมา ๑๐ ปี  มีฐานะเป็นหน่วยงานนอกระบบราชการ   คือ ตั้งขึ้นโดยมติของสภามหาวิทยาลัย   เป็นหน่วยงานในกำกับของสภามหาวิทยาลัยตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน

          อาจารย์ สัตวแพทย์หญิงวันทนีย์   รัตนศักดิ์   คณบดีท่านใหม่   นำเสนอวิสัยทัศน์อย่างครบถ้วน ๗ ด้าน   โดยมีเป้าหมายคือสร้างความเข้มแข็งให้แก่คณะสัตวแพทยศาสตร์เพื่อนำไปสู่การพัฒนาอย่างต่อเนื่องและยั่งยืน

          ประเด็นที่ต้องการให้สภามหาวิทยาลัยสนับสนุน คือ การเพิ่มจำนวนอาจารย์ เพราะเป็นคณะที่เน้นสัตว์ป่า  มีชนิดสัตว์มาก  และเนื่องจากการผลิตอาจารย์ด้านสัตวแพทย์ในประเทศไทยยังไม่มีระบบ   จึงไม่สามารถหาอาจารย์ระดับปริญญาเอก-โทได้   จึงขอมติจากสภาฯ ให้รับอาจารย์ปริญญาตรีได้ แล้วจึงสนับสนุนให้เรียนปริญญาโท-เอกต่อไป

          สภามหาวิทยาลัยมีความเห็นว่าระบบการผลิตหรือพัฒนาสัตวแพทย์ของไทย   พัฒนาไม่ทันความต้องการของสังคม   มีความล้าหลังอย่างรุนแรงมาก   จึงมอบหมายให้ท่านคณบดีกลับไปดำเนินการทบทวนศึกษาภาพใหญ่ด้านอุปสงค์-อุปทานของสัตวแพทย์ของประเทศไทย  โดยทำงานร่วมกับหน่วยงานอื่นของประเทศ  เช่น 
กรมปศุสัตว์  กรมควบคุมโรค   หากต้องการความช่วยเหลือในการศึกษาภาพใหญ่ดังกล่าว  ให้ปรึกษาท่านอธิการบดี

          ผมเพิ่งเข้าใจว่าวงการสัตวแพทย์ไทยมีโอกาสสูงมากในการขยายตัวทั้งในเชิงปริมาณและคุณภาพ   เพราะความต้องการของสังคมมันล้นความสามารถของวงการสัตวแพทย์   เอาเข้าจริงๆ เรื่องนี้ไม่ใช่แค่เป็นความท้าทายของคณะสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล  แต่เป็นความท้าทายต่อวงการสัตวแพทย์ในภาพรวมทั้งประเทศทีเดียว  

          แล้วผมเห็นด้วยกับอาจารย์วันทนีย์   ที่เสนอให้มี "พยาบาลสัตว์" เป็นบุคลากรประเภทใหม่ขึ้นมาทำหน้าที่บริบาลสัตว์  แบ่งเบาภาระของสัตวแพทย์

วิจารณ์   พานิช
๒๓ เม.ย. ๕๐