ไม่มีมือถือ ก็ไม่ตาย
มือถือหาย ไม่มีมือถือมา 10 วันเต็มๆ แล้วค่ะ คิดว่าจะอยู่ไม่ได้ ต้องรีบหามาใช้ทดแทน แต่ตรงกันข้ามค่ะตอนนี้ รู้สึก โล่งสบายดี
เมื่อ 10 วันก่อน มือถือหล่นจากรถโดยบังเอิญ ประมวลเหตุการณ์แล้ว คิดว่า น่าจะเกิดจากสายคล้องคออันยาวเหยียดที่ติดไว้กับมือถือ เกิดเกี่ยวมือลูกสาวขณะลงจากรถที่ถนนหน้าบ้านฝั่งตรงกันข้าม พอเข้าบ้านได้ ไม่เกิน 10 นาที ก็เกิดนึกหาโทรศัพท์ ไม่มีค่ะ ลองโทรเพื่อหาตามเสียง ก็ได้ยินสันญานว่าง ดังสัก ตี๊ด สองตี๊ด ไม่มีคนรับ แล้วสายก็หลุดไป เป็นอย่างนี้ 2-3 ครั้ง ก็โทรไม่ติดอีก จึงได้กลับไปบริเวณที่จอดรถให้ลูกลง พบค่ะ แต่พบเพียงสายคล้อง ไม่มีโทรศัพท์ เฮ้อ.. คงมีใครเจอโทรศัพท์ แล้วก็เอาไป แถมดึงสายคล้องทิ้งไว้ ให้เป็นที่ระลึกอีกด้วย.. โทรศัพท์มือถือวันนี้กลายเป็นสิ่งที่ใครๆ ต้องการ พบเจอแล้ว ก็ไม่มีทางจะได้คืน …
ไม่มีมือถือ แย่เลย จะอยู่ยังไง คงยุ่งยากแน่เลย รีบติดต่อทางบริษัท เขาบอกจะส่งซิมมาให้ภายใน 3 วัน
แล้วก็ยุ่งยากจริงๆ ค่ะ 2-3 วันถัดจากวันนั้น ต้องติดรถอ.เสาไปเอารถที่ศูนย์ ในช่วงนั้น ตัวเองก็ต้องไปทำกิจหนึ่ง อาจารย์เสา ก็ต้องทำอีกกิจหนึ่ง ก็เลยนัดกันว่า ไปพบกันที่จอดรถเลยแล้วกัน ตนเองไปที่รถอ.เสาก่อน รอสักพักยังไม่มา นึกได้ว่า มีกิจที่ต้องทำอีกอย่าง ที่ภาควิชา กะว่า อ.เสา ยังไม่มา เลยรีบวิ่งกลับไปที่ภาค แล้ววิ่งกลับมาที่จอดรถ ก็ยังไม่พบเธอ เกรงว่าเธอจะเดินสวนกับเรา ก็เลยลองเดินย้อนทางกลับไป เผื่อจะสวนทาง แต่ก็ไมเจออีก จึงรีบกลับไปที่รถอีกที แล้วก็พบว่า เธอกำลังเปิดประตูรถ เธอแวะไปซื้อของอีกชั้น เลยไม่สวนกัน เฮ้อ.. หากเรามีมือถือ ก็คงจะได้ติดต่อโทรถามว่าอยู่ตรงไหน ไม่ต้องวิ่งไป วิ่งมาแบบนี้
แต่เอ.. กลับมาคิดอีกที ที่เราวิ่งไป วิ่งมา ไม่ใช่เพราะไม่มีมือถือหรอก แต่... เพราะเราไม่อดทดที่จะยืนรอที่นัดหมายหรือเปล่า หากเป็นสมัยก่อน เราไม่มีมือถือ ก็คงมีความอดทนที่จะรอมากกว่านี้
ถึงตอนนี้ ครบ 10 วันที่ไม่มีมือถือแล้ว นอกจากวันที่ทำให้เหนื่อยต้องวิ่งไปวิ่งมาในวันนั้นแล้ว วันอื่นๆ ก็รู้สึกสบายดี โล่ง ไม่มีใครโทรตาม ที่สำคัญ เราเองก็ไม่ต้องโทรกวนใครต่อใคร (เพราะตอนที่มีมือถือ คิดอะไร ติดขัดอะไร อยากหาคำตอบ ก็กดโทรศัพท์ทันที) ตอนนี้ ก็ต้องรอ ช้าลงสักนิด รอสักหน่อย รู้สึกมีสมาธิทำโน่นทำนี่ได้ดีขึ้น
ตอนนี้ ได้ซิมแล้ว แต่ก็ยังไม่อยากกลับไปมีมือถืออีก คงอีกสักพัก......
ความเห็น (21)
สวัสดีค่ะคุณหมอ รศ.พญ. ปารมี ทองสุกใส
- เรื่องโทรศัพท์นี่ ครูอ้อยก็คล้ายๆกับคุณหมอค่ะ คือที่ถืออยู่นี้ มีไว้รับแต่เพียงอย่างเดียวค่ะ
- รู้สึกเหมือนคุณหมอตรงที่....ก็อดทนสักนิด รอสักหน่อย ก็จะพบกันแล้ว จะกดโทรศัพท์ให้เสียเงินทำไม
- เจ้าโทรศัพท์จึงรู้สึกว่าเป็นเรื่องฟุ่มเฟือยค่ะ
- แต่เมื่อคราวที่ครูอ้อยพลาดเรื่องงานต่างๆก็เพราะติดต่อกันไม่ได้นี่ล่ะค่ะ......
- แต่ตัดใจได้ ไม่ใช่มันสักพัก ก็จะไม่มีใครมากวนใจเราค่ะ เพราะเขารู้ว่าเราไม่มีใช้..ก็สบายใจไปอีกแบบนะคะ
ขอบคุณค่ะคุณหมอ
อาจารย์ค่ะ
อยากโทรศัพท์หายเหมือนกันค่ะ (ฮา....)
เพราะโทรศัพท์ทำให้เราจำอะไรได้น้อยลง เช่นหมายเลขโทรศัพท์ เพราะเครื่องจะจำให้ จึงพยายามจำเบอร์ที่สำคัญ ๆ ไว้
อยากรู้ว่าไม่มีโทรศัพท์จะเป็นไง (หุหุ)
แต่ถ้าไปประชุม หรือที่ไหน ๆ ที่ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ยิ่งเป็นสถานที่อยู่กับธรรมชาติ จะมีความสุขมาก (เหมือนตอนไปบ้านพ่อครูบา ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ แต่อินเตอร์เน็ตใช้ได้ดีมาก ๆ ) มีความสุขมาก ๆ ค่ะ
เดี๋ยวจะลองเอาโทรศัพท์ไปจุ่มน้ำสงกรานต์
ขอให้อาจารย์มีความสุขในวันสงกรานต์และตลอดไปนะคะ
- เสียดายเครื่องนะคะ
- ของดิฉันไม่มีโทรศัพท์ ก็ไม่ค่อยจะรู้สึกอะไร เพราะว่าอยู่เป็นที่เป็นทาง ... คนตามหาไม่ยาก
- แต่ถ้าเมื่อไรต้องเดินทาง ตอนนั้นก็ค่อนข้างจำเป็นต้องใช้ละค่ะ
- แต่ว่า ลูกๆ สิคะ เธอละไม่มีโทรศัพท์ คงเป็นไปไม่ได้เลย วัฒนธรรมใหม่ของคนรุ่นใหม่จริงๆ เลยค่ะ
- กราบอวยพรปีใหม่ไทย แด่อาจารย์ด้วยนะคะ ... ขอให้ชุ่มชื่นใจ สมหวัง ตลอดปี และตลอดไปค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณหมอปรามี
ดีใจที่คุณหมอมีความเป็นส่วนตัวตลอดช่วงหยุดสงกรานต์ค่ะ
สวัสดียามเช้าค่ะ คุณครูอ้อย
เห็นด้วยค่ะ ว่าโทรศัพท์เป็นเรื่องฟุ่มเฟือย เพราะเราใช้มันฟุ่มเฟือยเกินไป แต่ในคนที่เขามีธุรกิจ เขาอาจจะคิดอีกอย่าง เพราะมันอาจทำเงินให้ ดังนั้น จริงๆ แล้ว มันจะก่อให้เกิดผลอย่างไรกับเรา ก็ขึ้นกับการใช้ของเรา
อีกสักพักของตัวเองนี่ ก็ไม่รู้จะทนได้สักเท่าไรเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณครูอ้อยค่ะ ที่แวะมา
คุณอึ่งอ๊อบ
- ดีใจ (เอ๊ะ หรือจะเสียใจดี) ด้วยค่ะ ทีโทรศัพท์ยังไม่เคยหาย)
- โทรศัพท์ทำให้เราจำอะไรได้น้อยลงจริงๆ ค่ะ จำเบอร์มือถือใครไม่ได้เลย แม้กระทั่งเบอร์โทรสามีที่เราโทรอยู่บ่อยๆ
- ผลของการเอาโทรศัพท์ไปจุ่มน้ำสงกรานต์ เป็นอย่างไรบ้าง นำมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ
- ขอให้คุณอึ่งอ๊อบมีความสุขในวันสงกรานต์และตลอดไปเช่นกันค่ะ
คุณหมอนนท์ (เพื่อนร่วมทาง)
- เสียดายเครื่องที่หายมากเลยค่ะ เป็นเครื่อง second hand ไม่กี่ตัง แต่ที่ใช้ทนมาก ใช้มาเกือบ 5 ปีแล้ว ไม่เคยมีปัญหา แต่เพื่อนร่วมงานบอกว่า ไม่ต้องเสียดาย แถมยังสงสารคนที่เขาเก็บได้ด้วย บอกว่า คงเหลือ (ราคา) ไม่กี่ตัง
- ก็เพราะเวลาเดินทาง โดยเฉพาะขับรถคนเดียวนี่หละค่ะ ที่ทำให้ต้องตัดสินใจซื้อมือถือมาใช้เมื่อ 5-6 ปีก่อน เวลารถมีปัญหา กลัวมาก ไม่รู้จะทำอย่างไร
- ขอให้อาจารย์หมอนนท์ ได้รับพรที่ให้มาด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ
สวัสดีวันหยุดสงกรานต์ค่ะ คุณรัตติยา
ตอนนี้ชอบวันหยุดยาวๆ ทำให้ได้งาน โดยเฉพาะงานเขียน ซึ่งต้องใช้สมาธิต่อเนื่อง
คุณรัตติยาทำอะไรค่ะ ในวันหยุดยาว
สวัสดีวันปีใหม่ไทยค่ะ ... อาจารย์
กะปุ๋มนั้นเลิกแบบไม่เลิกค่ะ... คือมีมือถือแต่ไม่ค่อยใช้ค่ะ..อาจารย์คงสังเกตเห็นว่าโทรหากะปุ๋มทีไรจะไม่ค่อยรับ.. นั่นแหละค่ะ..คือ ความตั้งใจ ปกติมักจะปิดเสียงตลอด และทิ้งไว้ในรถบ้าง... แต่ก็ยังรู้สึกว่ายังต้องใช้อยู่บ้าง ก็ตอนขับรถทางไกลค่ะ..เพราะเดินทางคนเดียวอยู่ประจำ.. แต่หากเมื่อใดที่อยู่เป็นที่เป็นทาง..ก็จะไม่ใช้ค่ะ... จะไว้ใช้ต่อ GPRS เท่านั้นแหละคะ
จริงๆ เราไม่ใช้เราก็ไม่ตายจริงๆ นะคะอาจารย์...เพราะทั้งอาจารย์และกะปุ๋มต่างก็มีชีวิตอยู่รอดมาได้..จริงไหคะอาจารย์
(^______^)
มาสนับสนุนเลยค่ะ
กะปุ๋ม
สวัสดีวันปีใหม่ไทยเช่นกันค่ะ ...กะปุ๋ม
ตั้งใจไว้เหมือนกันค่ะ หากคราวนี้ กลับมาใช้มือถืออีก จะใช้มันเท่าที่จำเป็น ไม่ถือติดมือไปตลอด
ขอให้กะปุ๋มมีความสุขกับวันปีใหม่ไทยนะคะ
อ.ที่ปรึกษามัทที่นี่ ปฏิญาณไว้ว่าจะไม่ใช้มือถือ แล้วเค้าก็ไม่เคยใช้จริงๆค่ะ เป็นครูที่เป็น role model จริงๆ มัทเห็นเค้าแล้วก็ ใช้มือถือแต่ที่จำเป็นจริงๆค่ะ ตอนอยู่เมืองไทย เดี๋ยวๆก็ sms กดจนคล่อง ใช้มือเดียวถือ นิ้วโป้งกดอย่างเดียวด้วย
ตอนนี้ทักษะการกดหายไปเลยค่ะ
คิดย้อนกลับไปแล้วก็น่าขำตัวเองดีค่ะ
วันหนึ่งผมถาม เภสัชเหมียว รพ.ผม ว่ามีเบอร์โทรศัพท์มือถือไหม เหมียวบอกว่า " โธ่ คุณหมอ มีแต่เด็กแรกเกิด เท่านั้นแหละค่ะ ที่ไม่มีมือถือ "
ผมนึกไปนึกมา เห็นท่าจะจริง ปีก่อนนั่งรถไฟผ่าน สถานี รถไฟศีรสะเกษ เห็นเด็กขายไก่ปิ้ง พก โทรศัพท์มือถือ อยู่ 2 เครื่อง
วันหนึ่ง คุณยาย อายุ 70 มาตรวจที่คลินิกเบาหวาน โรงพยาบาลที่ผมทำงาน นั่งรอตรวจอยู่ สักครู่ มีเสียงโทรศัพท์ ring tone ดัง Love.... I need somebody.... love ( ผมนึก โห อายุ 70 เนี่ยนะ I need somebody love ) แกรับโทรศัพท์ ได้ยิน บอกว่า " หา หา อะไรนะ เออ " แล้วก็กดปิด เคี้ยวหมากต่อ สักครู่ มีเสียงเพลงในห้องตรวจ ประสานเสียง กันอีก 5-6 เครื่องครับ ทั้งหมอรำ ลูกทุ่ง ลูกกรุง สตริง เฮกันตรึมเลยครับ
พี่พยาบาล screen บอก " คุณป้า คุณลุงช่วยทำเสียงเงียบหน่อยนะค้า มันกวนสมาธิคุณหมอ ค่ะ " ทุกคนเงียบ มีแต่เสียงหายใจ สักครู่ I need somebody love ,อีกแล้ว ได้ยินป้า แกกระซิบ เบามาก " หา หา คุณหมอบอกให้เงียบ ๆ แค่นี้นะ "
คุณป้าแกไม่รู้หรอกครับ ว่าทำโทรศัพท์เสียงเงียบทำยังไง แกรู้แต่ว่า ถ้า somebody love มา กดปุ่มเขียว พูดจบกดปุ่มแดง
สวัสดี หลังสงกรานต์ ครับอาจารย์
มาบอกว่าชอบบันทึกนี้ ตั้งแต่ต้นจนจบเลยค่ะ แถมความคิดเห็นก็ชอบด้วยค่ะ โดยเฉพาะเรื่องเล่าจากคุณหมอจิ้น
ดีใจจังที่จัดอยู่ในกลุ่ม ใช้เป็นค่ะ เอาไว้ใช้ตอนต้องไปไหนคนเดียวหรือโดนสั่งให้ถือไว้ ถือมา 4 เดือนแล้ว โทรออกไม่ถึง 30 ครั้งเลยค่ะ
ลูกบ้านนี้ 3 คนไม่ "in trend" เลยซักกะคนค่ะ คุณหมอนนท์ ไม่ร้องขอ คุณพ่อคุณแม่ก็เลยไม่ต้องหาเหตุผล
อาจารย์มาทำให้ตามไปดูโทรศัพท์ตัวเองดีจังค่ะ
ใช้ SMS จนคล่องขนาดนั้น นับถือ นับถือ ไม่น่าขำหรอกค่ะ ตัวเองแทบไม่ได้ใช้ SMS เลย เพราะมองไม่ค่อยเห็น และ ไม่ทันใจ
โอ๋คะ
ลูกคนโตก็กวนให้ซื้อมือถือให้ค่ะ บอกว่าเพื่อนๆ มีกันหลายคนแล้ว ก็ยังใจแข็งอยู่ค่ะ แล้วก็อธิบายเหตุผลร้อยแปดให้เขาเข้าใจ
มีเรื่องตลกแบบขำไม่ออก มาเล่าต่ออีดนิดค่ะ เหตุเพิ่งเกิดตะกี้นี่เอง
เมื่อตอนเย็น พาครอบครัวไปทานข้าวที่หาดใหญ่ ต้องเอาเก้าอี้มาวางขวางกันไว้ที่หน้าบ้านเพื่อไม่ให้ใครมาจอดรถขวางทางเข้าบ้าน ตอนกลับมา ก็เก็บเก้าอี้เข้าบ้าน แล้วเราก็ปิดประตู
ตะกี้ มีคนมาเคาะประตู เป็นคนที่จอดรถข้างๆ บอกว่า วางมือถือไว้บนเก้าอี้ เห็นหรือเปล่า ก็บอกไปว่า ไม่เห็น ยืนยันว่าไม่เห็น เขาก็บอกว่า แฟนเขาเพิ่งวางก่อนเรามา แล้วเราจะไม่เห็นได้อย่างไร
เอ๊ะ แปลว่าอะไร เราขโมยหรืออย่างไร แต่ก็ใจเย็น ตอบกลับไป บอกว่า "น้อง โทรศัพท์ของพี่ก็เพิ่งหายบริเวณนี้เมื่อสัปดาห์ก่อนเหมือนกัน แป๊บเดียวเอง มันก็หายแว็บไป มือถือตอนนี้ วางไว้ไม่ได้เลยน้อง" แล้วเขาก็ยอมไป
เฮ้อ.... มือถือตอนนี้ เผลอไม่ถือ คนอื่นเขาก็เอาไปถือเสียดื้อๆ...
- อ๋อ มือถือหายไปนี่เอง เลยไม่ได้รับโทรศัพท์จากท่านซะหลายวันแล้ว แหม...แอบดีใจเล็กน้อยที่มือถือของท่านหายหายค่ะ
- และดีใจมากขึ้นอีกเป็นกอง เมื่อทราบว่าท่านยังไม่ยอมซื้อใหม่ ดีค่ะ...ดี...
- มาบอกว่าตอบเมล์ให้ด่วนแล้วนะคะ...
เอ.. นึกๆ อยู่เหมือนกัน ว่าคงมีใครแอบดีใจที่มือถือเราหาย และนึกว่าหนึ่งในนั้นก็คือ พี่เม่ย!