หากมีโอกาสผมจะไปเที่ยวตามสถานที่ทางประวัติศาสตร์ของไทย พร้อมครอบครัว ทั้งนี้ผมก็เป็นลูกหลานนายดอกนายทองแก้ว นายจันทร์หนวดเขี้ยว นายทองเหม็น บรรพบุรุษผู้เสียสละของเรา ท่านยอมสละชีวิตเหมือนกับทหารหาญปัจจุบันเพื่อปกป้องผืนแผ่นดินนี้ให้เรามีความสุข หากไม่มีค่ายบางระจันก็ไม่มีประเทศไทยวันนี้
นอกจากผมจะใช้โอกาสนั้นรำลึกพระคุณของท่านเหล่านั้นแล้ว การพาเด็กๆไปด้วยก็จะให้เขาได้เรียนรู้ ได้คิดถึงประวัติศาสตร์ไปด้วย เรียนแต่หนังสือ แต่ไม่เคยไปสัมผัสส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ เมื่อพ่อแม่มีโอกาสก็ควรทำหน้าที่แทนคุณครูพาไปให้เขาเห็น ให้เขาสัมผัส ว่านี่คือรากเหง้าของเรานะ แม้ว่าลูกสาวผมดูจะมีอนาคตที่ไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งเหล่านี้ แต่ครั้งหนึ่ง หรือหลายครั้งในชีวิตผู้เป็นพ่อแม่ควรจะพาเขาไปรับรู้ความมีอยู่ของประวัติศาสตร์ มิใช่เพียงการบอกเล่าทางหนังสือเท่านั้น
ผมก้มกราบประติมากรรมของอดีตผู้กล้าของประเทศสยามเราแล้วก็เดินรอบๆ เพื่อซึมซับคราบน้ำตา กลิ่นคาวเลือดและจิตใจที่กล้าหาญของท่าน จินตนาการสนามรบพุ่ง ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ผู้กล้าประกาศก้องว่ามิให้ข้าศึกผู้ใด จากที่ไหนมาครอบครองเอาไป ท่านเหล่านั้นสละแล้วซึ่งชีวิต อุทิศทุกหยาดเหงื่อเพื่อลูกหลานของเราให้ “เป็นไท” ต่อไป
สำนึกแห่งสำนึกของเราที่มีต่อท่านมันสร้างสมส่วนลึกในใจของผู้บันทึกว่า เราเป็นแค่เพียงเสี้ยวส่วนของการสร้างชาติเท่านั้น ดั่งธุลีผงที่มิอาจเทียบเทียมท่านเหล่านั้นได้ แต่สำนึกแห่งศรัทธาที่ท่านยอมสละชีวิตนั้นได้กลายมาเป็นภูมิกำกับวงจรชีวิตเราให้ก้าวไปสู่การทำงานเพื่อคนอื่น เท่าที่กำลังสติปัญญาและโอกาสจะมีให้จวบจนวันนี้ นานพอสมควรที่ผมรับรู้ สัมผัสมวลธุลีอากาศรอบกายในที่แห่งนั้น แล้วก็จากมา
เราเดินลงมาจากแท่นเคารพบูชา ผ่านพ่อค้าแม่ค้าท้องถิ่นที่วางขายวัตถุประกอบพิธีบูชาท่านผู้กล้าเหล่านั้น ผมมาหยุดอยู่ที่กระจาดใบเก่าๆ 1 ใบในนั้นมีไม้สีมันเลื่อมที่แกะเป็นรูป “นกคุ้ม” คุณยายหลังโก่ง ปากแดงด้วยหมาก หน้าตาเหี่ยวย่นเงยหน้ายิ้มอย่างบริสุทธิ แล้วออกปากว่า
คุณยาย: ลูกเอ้ย..นี่นกคุ้ม คุ้มบ้านคุ้มเมือง เอาไปบูชานะลูก..
ผู้บันทึก: คุณยายขายเท่าไหร่ครับ
คุณยาย: ยายไม่รู้จะคิดเท่าไร แล้วแต่ลูกจะให้ยายเถอะ..
ผู้บันทึก: ผมเอาสี่ตัวเลยครับ
คุณยาย: เออ..ขอบใจนะลูกนะ ที่อุดหนุนยาย..
ผู้บันทึก: หยิบเงินให้คุณยายโดยไม่เอาเงินทอน แล้วถามคุณยายต่อว่า คุณ ยายทำไมมานั่งขายนกคุ้มล่ะครับ ลูกหลานไปไหนหมด ทำไมไม่มา ช่วยคุณยาย ล่ะครับ..
คุณยาย: เออ..นี่มาใกล้ๆยาย จะเล่าให้ฟัง ลูกเอ้ย..ถ้ามีลูกมีหลาน แล้วเมื่อแก่ตัวลูกอย่าเพิ่งโอนที่นาที่ไร่ให้เขาไปเชียวนา ยายน่ะมีลูก 5 คนต่างมีครอบครัวหมดแล้ว ตาก็ตายจากไปหลายปีแล้ว เมื่อ 3 ปีที่แล้วลูกหลานมาหายายมาขอแบ่งมรดก ยายก็ว่าแก่แล้วจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ เลยทำเรื่องโอนให้เขาทุกคน จนหมดสิ้น ก็หวังว่าเขาคงจะเลี้ยงดูยายบ้าง ที่ไหนได้ล่ะลูกเอ้ย...พอเขาได้มรดกไปแล้วเขาไม่มาหายายอีกเลย ปล่อยให้ยายอยู่คนเดียว ยายจะไปมีปัญญาทำอะไรได้เล่า อายุยายก็ปูนนี้แล้ว ก็กะเตงนกคุ้มมาขายนี่แหละลูก... ลูกจำไว้เชียวนา อย่าโอนที่ดินให้เขาเชียว เอาไว้จนตายให้เขาทำเรื่องแบ่งกันเอง
ผู้บันทึก: รู้สึกหูหนา ตาลาย ตื้นตัน คิดอะไรไม่ออก พาลน้ำตาจะไหลออกมา เลยตัดจังหวะไหว้คุณยายแล้วจูงมือลูกออกมาด้วยความรู้สึกตรงกันข้ามที่ผมมาถึงสถานที่แห่งนี้ใหม่ๆ
วันสงกรานต์ปีนี้ ผมคิดถึงแม่เป็นที่สุด ไม่ได้ไปขอแบ่งมรดกหรอกครับ แต่คุณยายท่านนั้นได้สร้างอารมณ์แห่งสำนึกขึ้นมาอย่างสูงส่ง... จะไปกราบแม่ครับ
สวัสดีค่ะพี่บางทราย
ราณีอ่านแล้วน้ำตาคลอเลยค่ะ ทำให้คิดถึงแม่ไปด้วย นี่ละหนอเขาว่าแม่คนเดียวเลี้ยงลูก เป็นสิบได้ แต่ในสิบคน ไม่มีใครเลี้ยงพ่อแม่คนเดียวได้ เฮ้อ ปลงจริง ทำไมคนจึงยึดติดกับสมบัตินอกร่างกาย ลืมสมบัติที่มีค่าที่สุดคือพ่อแม่ไปได้ ทำอย่างไรจะปลุกจิตสำนึกรักครอบครัว รักบ้านเกิดได้กับทุกคนได้อย่างจริงจัง ไม่ใช่ทำแต่ลูบหน้าปะจมูกกัน ขอบคุณนะค่ะ
สวัสดีค่ะพี่บางทราย
อ่านแล้วซึม..นึกถึงเรื่องราวสาระพัดเกี่ยวกับคุณยายตั้งแต่การกิน การอยู่ การดูแล..พัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จะรู้เรื่องนี้มั้ยน้อ ! , ผู้ใหญ่บ้าน กำนัน อสม. ทั้งหลายล่ะจะรู้เรื่องนี้มั้ย ? ..คุณยายได้รับสิทธิอะไรบ้างในการเข้าถึงการรักษาพยาบาล..? อาสาสมัครดูแลผู้สูงอายุของพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ล่ะไปอยู่ที่ไหน ?..คำถามเหล่านี้วนเวียน ล่องลอยอยู่ในหัวทำเอาซึม..เลยค่ะพี่บางทราย
เรามีระบบมากมายที่จัดสรรขึ้นมารองรับแต่ทำไมกลไกเหล่านี้ยังไปไม่ถึงคนอีกหลายๆคนในสังคม..คำถามเหล่านี้ยังก้องอยู่ในหัวเบิร์ดอยู่ค่ะ..เป็นเพราะไม่ได้ประชาสัมพันธ์ คนไม่สนใจหรือว่าอะไร ? ...ส่วนคำตอบมันแว่วหวิวจนเบิร์ดไม่ได้ยิน..สงสัยต้องไปทำเสียงนุ่มๆถามในห้องประชุมกันใหม่อีกทีแล้ว...( ชักเหลืออด แต่เป็นคำรบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ?)..
ผมเคยได้ยินเรื่องทำนองนี้หลายครั้งครับ
ธรรมะสวัสดีครับ
สวัสดีน้องราณีครับ
มาขอพรจากพี่ พี่ก็จะให้ เอ้าตั้งใจรับนะครับ
พี่ก็ขอน้อมรับพรจากน้องด้วยความยินดีครับ
สวัสดีปีใหม่ไทยไทยเราครับ
ขอบคุณครับ
เรียน อ.บางทรายครับ
ธรรมะสวัสดีครับ
กราบขออนุญาตรดน้ำดำหัวคารวะ พี่บางทราย ค่ะ
เมื่อวานอ่านบันทึกนี้ของพี่ ...แล้วรีบเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋ากลับบ้าน..มากราบพ่อและแม่ ...ด้วยความสำนึก
ขอบพระคุณมากค่ะ ...นับว่าเป็นบุญแท้ๆ ที่ได้อ่านบันทึกนี้