รูปแบบของการจัดการองค์ความรู้ นอกจากวิธีการ _story telling แล้ว จากประสบการณ์ที่ข้าพเจ้าได้เคยพบเห็นมานั้น ข้าพเจ้าเห็นว่า โครงการ 1 ตำบล 1 ผลิตภัณฑ์ ก็เป็นวิธีการจัดการองค์ความรู้รูปแบบหนึ่งที่น่าสนใจมาก เพราะเป็นวิธีการที่ต้องการจะเอา _tacit knowledge ของความรู้ที่สั่งสมมาจากประสบการณ์ตรงจนเกิดความชำนาญและได้รับการเกลาจนกระทั่งสามารถนำมาใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งความรู้เหล่านั้นชาวบ้านโดยทั่วไปจะไม่ได้มีการบันทึกไว้ในรูปของตำรา เมื่อผู้รู้เหล่านั้นได้ล้มหายตายจากไป บางครั้งความรู้เหล่านั้นก็ได้หายไปด้วย ซึ่งก่อให้เกิดความสูญเสียอันยิ่งใหอย่างน่าเสียดาย โดยที่บางครั้งตัวเราเองก็แทบจะไม่ได้รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเลย ซึ่งองค์ความรู้เหล่านั้นมีความเกี่ยวข้องกับวิถีสังคมนั้น ๆ อย่างเช่น สินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ของจังหวัดสงขลา คือ ดอกไม้ประดิษฐ์จากใบยางพารา ในตำบลหนึ่งอาจจะมีผู้ที่มีความรู้ ความชำนาญเกี่ยวกับการประดิษฐ์ดอกไม้จากใบยางพาราแค่ ไม่กี่คน แต่เมื่อมีการรวมตัวกันเป็นองค์กร ได้มีการถ่ายทอดองค์ความรู้เหล่านั้นให้แก่ผู้อื่นด้วย ซึ่งถือเป็นวิธีการถ่ายทอดองค์ความรู้ที่มีให้คนรุ่นหลัง หรือคนในกลุ่มทราบด้วย บางครั้งอาจจะมีการพิมพ์เป็นลายลักษณ์อักษรด้วย สิ่งเหล่านี้จะเป็นการช่วยให้ความรู้ซึ่งเป็น _tacit knowledge เหล่านั้นไม่สูญหายไป และได้ถูกรวบรวมไว้ในระดับชาติด้วย และจากที่ข้าพเจ้าได้เข้าไปอ่านบทความต่าง ๆที่เกี่ยวกับโครงการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์ ซึ่งเป็นโครงการที่มีต้นแบบมาจากประเทศญี่ปุ่นจะเห็นได้ว่าโครงการฯ มีวัตถุประสงค์เพื่อ "เพื่อสนับสนุนและเชื่อมโยงกับโครงการกองทุนหมู่บ้าน โดยการพัฒนาศักยภาพการผลิต การแปรรูปและการตลาด เพื่อเพิ่มมูลค่าให้กับผลิตภัณฑ์ ตลอดจนการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวในท้องถิ่น เพื่อเป็นการสร้างรายได้ที่มั่นคงถาวรให้กับชุมชน"(http://www.thaitambon.com/OneTambon/Agricultural1.htm)
ซึ่งหากจะพูดไป การจัดการองค์ความรู้ในประเทศไทยมีอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่ได้มีการจัดทำเป็นรูปแบบที่ชัดเจนเท่านั้น
ไม่มีความเห็น