ชายขอบ จะกลับมาเขียนบันทึกบล็อกไวๆนี้
เมื่อวานนี้ 29 มี.ค. โทรศัพท์ไปหาคุณชาญวิทย์ นครศรีฯ สำนักงานเกษตรจังหวัดนครศรีฯ มืืือ IT ของสำนักงานเกษตรจังหวัดนครศรีฯ และเป็นผู้มากด้วยประสบการณ์การทำงานแบบ KM ว่าว่างไหมอยู่ที่ไหนหรือ ก็ได้รับทราบว่าว่างและอยู่ที่ออฟฟิศด้วย
ผมดีใจมากว่าวันนี้โอกาสจะได้ F2F กันสักครั้งหนึ่ง แม้จะที่ทำงานอยู่ใกล้กันก็จริงแต่ไม่ค่อยได้เจอะเจอกันเพราะภาระหน้่าที่ ของแต่ละคน พบกันแบบ B2B กันนี่แหละเป็นหลัก เจอะหลังสุดก็ในงานประชุม Kick off อยู่ดีมีสุขและโครงการวิิจัยฯจังหวัดนครศรีธรรมราช อ่านจากบันทึกนี้ เมื่อวันที่ 28 แต่ไม่ได้คุยอะไรกันอย่างเป็นเรื่องเป็นราวเป็นแก่นเป็นสาร ตั้งใจเมื่อวานนี้คือจะไปเรียนรู้เร่ือง IT
ทีแรกคุณชาญวิทย์บอกว่าให้ไปได้เลยช่วงเช้านี่แหละ แต่พอจะออกรถไปคุณชาญวิทย์บอกว่าไม่ต้องไปแล้วให้ไปช่วงบ่ายแทน เพราะช่วงเช้าจะมีประชุม....ขณะรออยู่ในช่วงสายๆผมก็ได้รับโทรศัพท์ จากคุณชาญวิทย์ว่าไอ้ที่ประชุมเช้า เขาเลื่อนมาประชุมเป็นตอนบ่าย ถ้าผมจะไปหาก็ให้ไปสักบ่ายสาม
พอราวๆสักบ่ายสามโมงเร่ืองมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้นกับผม คือได้รับโทรศัพท์จากน้องชายขอบ น้องบ่าวที่นับถือของผม บอกว่ากำลังเป็นคุณอำนวยอยู่ในวงเรียนรู้ของเครือข่ายคนพิการภาคใต้อยู่ ที่บ่อโพธิ์รีสอร์ท ใกล้ๆกับที่ทำงานผม ผมดีใจจนบอกไม่ถูก บอกน้องเขาว่าวางสายเเถอะเดี๋ยวพี่จะไปหา ขณะออกรถไปหาน้องชายขอบ น้องบ่าวที่นับถือของผมนั้น คุณชาญวิทยก็โทรมาบอกว่าให้ไปหาได้แล้ว ว่างแล้ว ผมบอกคุณชาญวิทย์ว่ากำลังขับรถไปหาน้องชายขอบ น้องบ่าวที่นับถือ อยู่ ฟังเสียงคุณชาญวิทย์ ก็ฟังออกว่าคุณชาญวิทย์ก็อึ้ง ประหลาดใจ ว่าเป็นไปได้อย่างไรอยู่เหมือนกัน ผมชวนคุณชาญวิทย์ไปร่วมก๊วนด้วย ใจคุณชาญวิทย์ก็อยากจะไปอยู่ แต่ติดภารกิจบางอย่าง ไปไม่ได้
เมื่อถึงบ่อโพธิ์รีสอร์ทจึงได้รู้ว่าน้องชายขอบ น้องบ่าวที่นับถือของผมเขามาทำอะไร ที่นครศรีธรรมราช ปรากฏว่าเขามาก็ด้วยเรื่องงานเครือข่ายคนพิการภาคใต้ ที่น้องเขากำลังขับเคลื่อนอยู่อย่างเข้มข้นครับ ขณะที่คุยอย่างออกรสออกชาติกับน้องชายขอบ คุณชาญวิทย์ก็โทรไปหาผม และบอกว่าขอคุยกับนายหัวชายขอบ ผมก็ส่งโทรศัพท์ให้เขาได้คุยกัน ฟังออกว่าเขาคุยกันอย่างออกรสออกชาติจริงๆ ส่วนผมโซโล่กับน้องเขาจนหกโมงกว่า ได้ความรู้และความรู้สึกดีๆมากมาย
น้องชายขอบบอกว่าเร็วๆนี้ ประมาณพฤษภาคม จะกลับมาเขียนบันทึกบล็อกเหมือนเดิม ตอนนี้ขอเวลาสะสางงานก่อน งานมากจริงๆ
อ่านบันทึกนี้แล้ว บล็อกเกอร์ที่ก๊วนกันอยู่กับน้องชายขอบ น้องบ่าวที่นับถือของผม คงจะดีใจนะครับ โดยเฉพาะผมรู้สึกดีใจสุดๆเลย
บอกกล่าวเล่าแจ้งครับ
ความเห็น (16)
ขอบพระคุณค่ะ
หนิงก็คิดถึงคุณชายขอบค่ะ กัลยณมิตรเครือข่ายด้านพัฒนาคนพิการ และยินดีเหลือเกินที่ได้ทราบข่าวดีเช่นนี้ อิอิ
- น้องหนิง ปาติหาน มีจริง
- กำลังอ่านบันทึกครูนงอยู่
- อ่านถึงงานคุณชายขอบ
- ก็คิดถึงน้องหนิงทันที และแล้วเธอก็มา
- อืม......
- ครูนงคะ
- พวกเราก็คิดถึงคุณชายขอบค่ะ ขอบคุณที่นำข่าวมาบอกค่ะ
ภีม ภคเมธาวี
- ขอบพระคุณมากครับที่นำมาบอกต่อ
- ผมก็เคยโทรไปหา อ.ชายขอบ เช่นกันครับ(เมื่อเร็วๆ นี้) บอกว่าไม่ได้เข้าบล็อก ก็ได้เพียงแต่ฝากความคิดถึงผ่านทางโทรศัพท์
สูญไปนาน (จาก GotoKnow) น่าจะมีเรื่องเล่าคะลุยเหม็ด
ถ้าติอ่านอยู่เหมือนกันครับ
ความจริงคิดถึงน้องบ่าวเขาสุดๆ .. เขาคือ "คนแรกของผม" อย่าคิดมากครับ .. เป็นคนแรกที่มาตอบบันทึกแรกของผมที่ Gotoknow ครับ ไม่เชื่อเชิญพิสูจน์ หลักฐาน ครับ .. ในงานมหกรรม KM-3 ท่าน ดร.ประพนธ์ ยังแซวเรื่องเราสองคนบนเวทีใหญ่เลยครับ .. แขบๆ เข้ามานะน้องบ่าว .. แควนๆเขาคอยอยู่.
- อ้อได้ F2F กับคุณชายขอบ ที่งาน KM-3 เช่นกันค่ะ หลังจากนั้นก็ไม่ได้อ่านบันทึกท่านอีกเลย
- เป็นเรื่องที่ดีค่ะ ที่ท่านจะกลับมาสู่เวทีนี้อีกค่ะ
ชาวกรมอนามัย ก็คิดถึงคุรชายขอบ สหายเก่าเหมือนกันค่ะ
- รอพี่ชายขอบกลับมา
- คิดถึงนานแล้ว
สวัสดีค่ะ ครูนงฯ
ฝากความระลึกถึงคุณชายขอบ ด้วยนะคะ คิดถึงมากถึงมากที่สุดค่ะ