เรียนรู้จากรุ่นพี่..พี่เล็กศุภลักษณ์สาวตัวเล็กแต่ใจใหญ่

พี่เล็กเป็นพี่สาวคนเก่งจริงๆและเป็นคนไม่บีบบังคับหรือฝืนใจใครให้ต้องมาทำKMเพียงเพราะเป็นงานหรือหน้าที่..หากแต่เมื่อมีใจมาแล้วแต่ขาดความรู้พี่สาวคนนี้ก็ไม่เคยหวงวิชาเลย

พี่เล็กเป็นหัวหน้าแก๊งค์ตาใส..ซึ่งมักจะมีกุสโลบายนำทีมพวกเราทำงานเชิงสร้างสรรค์แต่สนุกสนานควบคู่ไปด้วยเสมอ...

จำได้ว่าหลังจากตอนที่พี่เล็กได้รับรางวัลสุดคะนึงใหม่ๆพี่เล็กก็เชิญชวนอาจารย์พี่ต้อมมาช่วยเลี้ยงอาหารกายและอาหารสมองเกี่ยวกับความคิดในการทำเรื่องเล่าเพื่อพัฒนาคุณภาพงานแก่พวกเราเหล่าคณะแก็งค์ตาใสทำให้เรามีขวัญและกำลังใจรวมถึงมีจิตศรัทธาที่จะลองฝึกหัดตนเองในการเขียนบันทึกที่ควรต้องตอบสนองทั้งประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน

ในตอนแรกๆของการเขียนบันทึกในบล็อกนี้เรามีใจต่อต้านไม่น้อยตั้งทิษฐิไว้ในใจว่า จะไม่เขียนเพียงเพราะมองว่ามันเป็นแฟชั่นอย่างหนึ่งแห่งยุคสมัยของคนทำงาน?หรือหากต้องเขียนให้นายถูกใจฉันก็จะไม่เอา..และแม้กระทั่งว่าประเด็นที่เขียนหากวิชาการมากเกินไปก็คงลำบากขัดกับนิสัย

การแลกเปลี่ยนกับอาจารย์พี่ต้อมครั้งนั้นทำให้ฉันสบายใจมากขึ้นและพอจะมองเห็นการประสานกันในการเขียนบักทึกและการพัฒนาตนเองและชีวิตการทำงาน..แม้จะไม่ค่อยถนัดการใช้งานคอมพิวเตอร์มากนักแต่ก็มีความสุขใจและสบายใจเสมอที่ได้มีโอกาสมาลปรร.ในบล็อกแห่งนี้..เกิดการเรียนรู้จักนิสัยเพื่อนร่วมงานด้านสาธารณสุขทั้งในระดับใกล้กันและระดับสูงกว่า..ค่อยเรียนรู้จักจุดเหมือนและจุดต่างของคนทำงาน...ได้เรียนรู้จักการให้และรับความรู้อย่างมีไมตรีจิต..เจอคนคอเดียวกันที่อยากทำงานคุณภาพด้วยใจแม้จะแตกต่างสาขาความรู้ความชำนาญแต่ก็รู้จักกันได้เพราะบล็อกแห่งนี้

พี่เล็กเป็นพี่เลี้ยงที่ดีสำหรับน้องๆที่มาด้วยใจและมีความเชื่อในผลของการทำKMอย่างต่อเนื่อง..การเรียนรู้การเอาKMมาประยุกต์ใช้เพื่อพัฒนาคุณภาพงานจากรุ่นพี่เช่นพี่เล็กเป็นความสบายใจและไม่ฝืนใจตนเอง..เราข้องใจก็สามารถปรึกษาหรือคุยกับพี่เขาได้(รวมถึงเรื่องส่วนตัวบ้างบางครั้ง)

ที่เขียนมาก็เพื่อจะบอกขอบคุณและอยากบอกว่าในทุกครั้งหลังจากคุยกันจบแล้ว(แม้ว่าจะคุยกันไม่เกี่ยวกับงานโดยตรงๆ)แต่ฉันมักจะได้ข้อคิดและไอเดียดีที่อยากทดลองนำมาใช้ทำงานอยู่เสมอ..ขอบคุณพี่เล็กศุภลักษณ์พี่สาวใจดี