จากการจัดกิจกรรม CoP of VAP
ครั้งที่ 1 เมื่อ 24 ก.พ.2550
ครั้งที่ 2 เมื่อ 12 มี.ค. 2550
1. บุคลากรขาดความตระหนักในการปฎบัติตามมาตรการการป้องกัน VAP ดังกล่าว
2. อุปกรณ์ / เครื่องมือ ชำรุด หรือไม่มีประสิทธิภาพ
3. ได้แบบฟอร์มการ audit มาตรการการป้องกัน VAP ในหัวข้อดังต่อไปนี้
4. ได้ประชาสัมพันธ์ให้บุคลากรในแผนกได้รับทราบและมีส่วนร่วมในการประกวดสัญญลักษณ์การเทนำออกจากสายเครื่องช่วยหายใจ เพื่อนำเข้าพิจารณาในที่ประชุมครั้งถัดไป ในการนำไปใช้ในทางปฏิบัติ เพื่อความสมบูรณ์ของการบันทึกทางการพยาบาล
ตอนนี้KM ลงลึกไปถึงวัฒนธรรมหรือยังค่ะ อยากทราบว่าถ้าไม่มีโครงการคิดว่า จะยังมีCOP อยู่หรือเปล่าแล้วปัจจุบันเจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่คิดว่าการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เป็นภาระหรือเปล่าค่ะ
อย่าเพิ่งคิดว่ามากวนน่ะค่ะ อยากทราบเพราะสนใจอยากจะไปร่วมสังเกตการณ์กิจกรรมKM ของคณะแพทย์ม.ขอนแก่นบ้างค่ะ
ขอบคุณมากคะสำหรับข้อคิดเห็นหรือข้อสังเกตุ ในความคิดเห็นส่วนตัว คงยังไม่รับประกันได้ว่า KM ลงลึกถึงขั้นวัฒธรรมขององค์กร แต่จะพยายามกระตุ้น ปลูกฝังจิตสำนึกของบุคลากรค่ะ เนื่องจากกิจกรรมการแลกเปลี่ยนเรียนเป็นกิจกรรมหรือการปฏิบัติที่เราทำเป็นประจำอยู่แล้ว เพียงแต่ยังไม่เป็นรูปธรรมที่ชัดเจนของกิจกรรมกลุ่มที่ต้องการการแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์ การแก้ไขในปัญหาที่คล้ายกันหรือเหมือนกัน ถ้าจะเปรียบเทียบ KM ก็คงเหมือนกระถางต้นไม้ค่ะ ส่วน COP คงเปรียบเสมือนต้นไม้ค่ะ ที่คาดว่าคงเจริญเติบโตต่อไปโดยได้แรงสนับสนุนจากองค์กร ซึ่งเปรียบได้กับปุ๋ยกับการรดนำพรวนดิน เพื่อความเจริญเติบโตของต้นไม้ ซึ่งนั่นก็คือความยั่งยืนของกิจกรรมแลกเปลี่ยนเรียนรู้นั่นเอง
เราชาวคณะแพทย์ มข. ยินดีต้อนรับเสมอ เชิญแวะเยี่ยมพวกเราได้เสมอค่ะ