โดย วินทร์ เลียววาริณ.
วันแรกที่เข้าเรียนในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย ผมพบเรื่องอัศจรรย์อย่างหนึ่งเมื่อรุ่นพี่บางคนบอกว่า "การอดนอน เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเรียนในคณะนี้" วันสุดท้ายในคณะนี้ ผมพบว่าตั้งแต่เรียน มาห้าปี ไม่เคยต้องอดนอนเลย ยกเว้นเมื่อต้องทำงานกลุ่ม ทั้งนี้มิใช่เพราะผมทำงานเร็วกว่าคนอื่น ...แต่เพราะผมไม่เชื่อในทัศนคตินั้น จึงพยายามพิสูจน์ว่ามันไม่จริง และพบว่าการวางแผนที่ดีแก้ปัญหาได้ทั้งหมด แม้แต่การสร้างสรรค์งานศิลปะ..ที่น่าขันก็คือ น้อยคนที่อดนอนได้คะแนนดี
ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนมานานร่วมสามสิบปี.. ห้าปีในนั้นผมทำงานในต่างประเทศ
เมื่อกลับมาเมืองไทย ผมพบเรื่องอัศจรรย์อีกเรื่องหนึ่ง นั่นคือหลายคนมองการก้าวเท้าออกจากสำนักงานตรงเวลา " เป็นเรื่องประหลาดที่สุดในโลก "
ผมรู้ความจริงภายหลังว่า ... คนจำนวนมากไม่ยอมออกจากสำนักงานตรงเวลา เพื่อแสดงให้เจ้านายเห็นว่า ตนเองขยันขันแข็ง ยิ่งอยู่ดึก ยิ่งเป็นพนักงานตัวอย่าง เสียสละเพื่อองค์กร น่ายกย่องชมเชย
บ่อยครั้งมีผลถึงการได้รับโบนัสตอนท้ายปี.. เนื่องจากเจ้านายมักเห็นหน้าเห็นตาใครคนนั้น หลังเวลาเลิกงานแล้วเสมอ
หากไม่เคยทำงานในต่างประเทศมาก่อน ผมอาจเข้าร่วมวงไพบูลย์ "มาสายกลับดึก" ด้วย แต่หลายปีในชีวิตการทำงานในประเทศที่มีประสิทธิภาพในการจัดการที่สุด..ทำให้ เห็นค่าเวลาทุกนาทีในชีวิต
ผมกลับมองว่า คนที่อยู่ดึกเป็นประจำคือพวกไร้ประสิทธิภาพ
ไม่สามารถทำงานให้เสร็จทันเวลา ..จึงต้องอยู่ดึก ยิ่งทำงานมากชั่วโมงยิ่งแสดงถึงการทำงานโดยไม่มีการวางแผน ไม่มองภาพรวม
ลองคิดดู
การอยู่ดึกเพื่อทำงานพิเศษหนึ่งคืนหมายถึง ค่าไฟฟ้าที่เพิ่มขึ้น
เครื่องปรับอากาศทำงานมากขึ้น ค่าทะนุบำรุงสูงขึ้น ผลกระทบต่อคนทำงานคือพักผ่อนน้อยกว่าที่ควรเป็น ยิ่งอยู่ดึก ประสิทธิภาพของงานในวันถัดไปยิ่งตกต่ำลง
มือกระบี่ชั้นหนึ่งในแผ่นดินมองท่วงทีของศัตรูอย่างระวัง ตวัดกระบี่ในมือ เพียงฉับเดียว ก็เข่นฆ่าฝ่ายตรงข้าม
มือกระบี่ชั้นรองต้องประกระบี่ดังโคร้งเคร้งนานนับชั่วโมง ราวกับอยากบอกโลก ..ข้าก็ใช้กระบี่นะโว้ย
โลกรับรู้ แต่คมกระบี่ก็บิ่น ต้องเสียเวลาลับกระบี่อีกหลายวัน
งานดีอย่างเดียวไม่พอ ต้องตรงเวลาด้วย
งานดีไม่มีทางเกิดขึ้นตามยถากรรม ..หรืออารมณ์ขึ้นลง ไปจนถึงความหนาแน่นรัดกุมของกฎเกณฑ์ "ตอกบัตร" ปริมาณเวลาในการทำงานชิ้นหนึ่ง ไม่ได้เป็นสัดส่วนกับคุณภาพของผลงานเสมอไป
บ่อยครั้งเป็นปฏิภาคกัน ..หลายครั้งงานที่ให้เวลาน้อย กลับออกมาดีกว่างานที่ให้เวลามาก
" คนเก่งจริงไม่เรื่องมาก คนฉลาดจริงไม่มากเรื่อง"
ไม่ชอบเลยยยย
โดนใจดำมากไปหน่อย อิอิ
ผมเคยส่งเมลล์นี้กระจายในหน่วยงาน กระแสตอบรับใช้ได้ทีเดียว
แต่....
เหมือนเดิม....
เพราะหน่วยงานผมทำงานวิจัย กลับดึกกันเป็นเรื่องธรรมดา...เฮ้อ
"กับบางคนก็แค่จอมยุทธชั้นปลายแถว มีกระบี่ทื่อ ๆ อยู่ในมือ ก็นึกว่าเป็นจ้าวยุทธภพ ดีแต่แกว่งไปมาหาฟันแทงใครเข้าไม่ ..
ยอมยุทธชั้นดีไม่มีแกว่ง ไม่อวดอ้างไม่วางท่า.. ชักดาบครั้งเดียวศัตรูก็ม้วนมรณา"
แปลแล้ว ความหมายก็คงคล้าย ๆ กับ กระบี่ของใบเมเปิล
ดื่มมั่งดีกว่า ..ไม่มี วีต้า อะพี่ปุ๊ก .. ดื่มนม ก็คงได้เนอะ
คนเก่งจริงไม่เรื่องมาก คนฉลาดจริงไม่มากเรื่อง
คนเรามันสู้
สู้ๆสู้ตาย 555
อาจมาทำงานสายบ้างในบางครั้ง แต่ก็ทำงาน ชดเชยในเวลาที่ขาดหายไป (อย่างตั้งใจ)
เป็นอีกมุมมอง
ได้แค่คิดดีจะ ทุกอย่างล้วนมีเหตุผลของตัวเอง
สวัสดีครับ แวะมาทักทาย มาอ่าน มาชมเอาความรู้พัฒนาสมองครับ