และแล้วเราทุกคนก็ได้มาถึงวันสุดท้ายที่ต้องเดินทางกลับมหาวิทยาลัยเสียแล้ว มาดูว่าเราได้ทำอะไรกันบ้างในวันที่ 19 มีนาคม 2550
วันนี้ปูนิ่มตื่นแต่ตี5เลยเพื่อที่จะเตรียมตัวเข้าไปที่ตลาดกับแม่หวี เมื่อเดินทางถึงตลาดแม่หวีพาเดินซื้อของมาทำกับข้าวทั่วตลาดเลย ดีใจมากที่วันนี้ตื่นทันแม่หวีที่ได้มาตลาดเมื่อซื้อของครบเราก็เดินทางกลับมาที่บ้าน กลับมาทันทานอาหารเช้าพอดีเลย
อาหารมื้อเช้าก็คือ ก๋วยจั๊บ ไข่พะโล้ อร่อยมากเลย หลังจากที่ทำอาหารเสร็จ เราก็ได้มาทำO&M กัน ปิดตาเดินไปที่คอกวัวและก็คอกของหมูซาฮีวาน
เที่ยงวันพอดี เราก็ได้ปิดตาทานข้าวกันอีก สนุกสนานกันมากเลยเสียงดังกว่าที่ไม่ได้ปิดตาอีก ช่วงนี้เพื่อนๆที่เป็นบุคคลที่มีความบกพร่องทางสายตาช่วยพวกเราได้ดีมากเลย คิดว่าจะทานอาหารไม่อร่อยเสียแล้ว
ช่วงบ่ายเราก็ได้มาช่วยกันขุดต้นไม้ไปปลูกกว่าจะเสร็จก็เย็นพอดี แล้วก็ได้ถึงเวลาที่เราต้องร่ำลากันเสียแล้ว มันน่าใจหายเสียจริง ๆ วันนี้รู้สึกว่าทำไมเวลาถึงผ่านไปได้เร็วนักเราอยู่ด้วยกันเดี๋ยวเดียวเอง แต่อย่างว่าแหละนะงานเลี้ยงย่อมมีการเลิกลากาลเวลาย่อมมีการเปลี่ยนแปลงแต่ความรู้สึกที่ดีดีวันนี้หวังว่าทุกคนคงจะเก็บมันไว้ในความทรงจำที่ดีดี ความรู้ยังมีให้เราได้เรียนรู้อีเยอะมันไม่ได้จบไปแค่เพียงแค่วันที่เราก้าวเท้าออกจากสถานที่แห่งนี้เท่านั้นโลกภายนอกยังมีให้เราเรียนรู้อีกมากมาจริงไหม
ขอให้ทุกคนเรียนรู้ในสิ่งที่ดี เก็บประสบการณ์ในวันนี้ไปใช้ให้เกิดประโยชน์ที่คุ้มค่ามากที่สุดในชีวิตและที่ลืมไม่ได้คือมิตรภาพที่เรามีให้กันในวันนี้
โห.....ยังนึกถึงตอนเป็น นศ.
วันสุดท้ายของค่ายที่พ่อฮักแม่ฮักมาส่งที่รถ
ร้องไห้กอดกัน ทั้งชาวค่าย และชาวบ้าน
ซึ้งจังค่ะ.......
มาเป็นกำลังใจให้ครับ...
ได้อ่านกิจกรรมของน้อง ๆ จากหลายบันทึก น่าประทับใจครับ....
กัมปนาท
ศูนย์พัฒนาและประกันคุณภาพ มมส.
การที่ก้าวออกจากค่ายทุกคนก็คงรู้สึกเหมือนๆกันว่ามันเร็วมาก แต่ก็ดีใจที่ทุกคนได้เข้ามาร่วมกิจกรรมในครั้งนี้
("_")ขอบคุณทุกท่านที่คอยเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ("_")
เต็มที่กับชีวิตนะครับ