โลก....คือสวรรค์ แสนรัญจวน ชวนหลงไหล
นี้........คือสิ่ง ที่ใครใคร เฝ้าใฝ่หา
คือ.....อำนาจ ทรัพย์สิน อันนานา
ทางผ่าน..คว้า ความสุข มาครอบครอง
โลกนี้........... โลกก่อน และโลกหน้า
คือ......เส้นทาง ชีวา คนทั้งผอง
ทาง.....วกวน หลอกล่อ ให้ลำพอง
ผ่าน....เพลา คึกคะนอง จนลืมตัว
โลกนี้...คือ เงาไม้ ให้พักผ่อน
คือ....ที่หลบ ไอร้อน หายตามัว
ทาง...ยาวไกล ยิ่งนัก น่าหวั่นกลัว
ผ่าน...ทางนี้ เพื่อเตรียมตัว เดินต่อไป
โลก....คือแหล่ง ตักตวง เสบียงกรัง
นี้คือ.....ทาง ชิวิต (ถูก)ลิขิตไว้
ทาง.....เดินที่ ไม่มี กลับหลังได้
ผ่าน.....ไปแล้ว จะเสียใจ (หาก)ไร้เสบียง.....
๑๘/๐๓/๕๐,๐๐.๔๖น.
--ศาลา--
กี่โมงแล้วก็ไม่รู้..
บนศาลา..
คนเดินทางพักอยู่คราคร่ำ..
ฉันก็อยู่ที่นี่..
นานพอสมควรแล้ว..
ไม่มีใครรู้..
กำหนดเวลาเดินทางของตัวเอง..
น่าขำเหลือเกิน..
คนบางคน..
กำลังสร้างปราสาทไว้บนศาลา..
เขาไม่รู้หรอกว่า..เวลาของตัวเอง..
....กี่โมงแล้ว....
***JasmiN***
.....แค่อยากฝาก ฝากใจ ไว้เป็นเพื่อน
ไว้คอยเตือน เตือนใจ ในยามเหงา
หากไม่มี ไม่มีใคร คุยกับเรา ;-Pยามใดเหงา เหงาจิต คิดกวี......
"JasmiN"
โลกนี้คือทางเดินของชีวิต
คือเข็มทิศมุ่งสู่โลกข้างหน้า
โลกที่มีแต่มายา
อนิจาลืมว่าต่างเดินทาง
มนุษย์โอยเจ้าช่างไร้เดียงสา
เห็นว่าความมืดเป็นแสงสว่าง
ถืออารมณ์เป็นเครื่องเดินทาง
ไว้วางใจในซาตาน เป็นเพื่อนเดิน
โลกหน้าคือที่ใดในความคิด
ในชีวิตไม่วิตกต่างเพลิดเพลิน
ที่เกิดมายังคิดเรื่องบังเอิญ
มีใครเชิญมาหรรษาหรือไร
เปล่าเลยเพื่อนเอย
เปล่าเลยรู้ไหม
เรายังต้องเดินไกล
ไปสวรรค์หรืออเวจี
มีแวว มีแววครับ