เราเคยถามตัวเองไหมว่ากำลังเดินถูกทางไหม นั้นเป็นคำถามที่ข้าพเจ้ากำลังถามตัวเองอยู่ อะไรจะเป็นสิ่งที่่กำหนดคำว่า ถูกทาง ข้าพเจ้าคิดว่าบ่อยครั้งที่เราให้ความสำคัญกับสิ่งที่เราไม่ควรให้ความสำคัญ ในขณะที่ไม่ให้ความสำคัญกับสิ่งที่เราควรให้ความสำคัญ อย่างเช่น
- ถ้าเป็นมนุษย์ทำงาน ก็อาจจะต้องการจะทำงานเยอะ ๆ เพื่อให้ได้เงินมาเยอะ เพื่อจะได้มีความสุข ทั้ง ๆ ที่ความสุขมาจากความรู้สึกพอ ความรู้สึกว่าไม่ต้องการอะไรแล้ว
- ถ้าเป็นนักศึกษา ก็อาจจะต้องการจะได้เกรดดี ๆ เพื่อให้ได้มาซึ่งงานดี ๆ ที่ให้เงินเยอะ ๆ ทั้ง ๆ ที่งานดีน่าจะกำหนดความหมายจากการมีความสุขและรู้สึกว่าตนเองประสบความสำเร็จในการทำงานนั้น ดังนั้นนักศึกษาน่าจะสนใจมากกว่าว่าตนเองมีความรู้ดีมากพอเหรอยังที่จะนำไปใช้งานได้จริง
- ถ้าเป็นมนุษย์ทั่วไป ก็อาจจะต้องการมีความมั่นคงในการทำงาน มีครอบครัวที่ดี ซึ่งในขณะที่ทำเพื่อให้ได้สิ่งเหล่านี้ ก็อาจจะมีความทุกข์จากการไม่ได้ดังใจในชั่วขณะ หรือประสบปัญหาต่าง ๆ ดังนั้น จริง ๆ แล้วเป็นความสุขที่ปนความทุกข์มา บางทีสิ่งที่มนุษย์ควรต้องการ น่าจะเป็นการไม่ต้องการอะไรเลย การไม่ต้องเกิดมาอีกเลย ซึ่งก็คือนิพพานนั่นเอง
ทางที่ถูกของแต่ละคนอาจจะเป็นทางที่แตกต่างกัน ทางที่ข้าพเจ้าคิดว่าถูกไม่จำเป็นต้องเป็นทางที่คนอื่นคิดว่าถูก
เราอาจจะรู้ว่าเราเดินถูกทางเหรอยังจากการถามตัวเองว่าเราพอใจกับการดำเินินชีวิตของเราในวันนี้หรือไม่
ข้าพเจ้าตั้งใจจะถามตัวเองทุกวัน เผื่อหลงทาง ก็จะได้ไม่หลงไปไกล
ถามตัวเองอยู่ตลอดครับอาจารย์...
แล้วก็พยายามประคับประคองชีวิตให้ไปตามทางที่ถูกต้องอยู่ครับ...
ขอบคุณนะครับ...
ถ้าเราคิดเรื่องเกิดใหม่ ไม่เกิดใหม่ ต้องเชื่อว่า มีการเกิดใหม่ก่อน? แค่นี้ก็น่าสงสัยแล้ว?
หรือบางคนอาจจะบอกว่าเกิดในที่นี้ เป็นเกิดอีกความหมายหนึ่งเช่น เกิดกิเลศ ฯลฯ ก็คงต้องสงสัยอีกแบบหนึ่ง
อย่างน้อยๆ คนเราคงต้องการความสงบ ในช่วงเวลาที่มีชีวติอยู่ (โดยที่ไม่ต้องคิดถึงชาตินี้ชาติหน้าก็ได้?)
Mr.Direct ค่ะ ดีใจด้วยค่ะที่ถามตัวเองอยู่ตลอด บางทีตัวเองก็มักจะลืมถาม ซึ่งอาจทำให้หลงทางไปบ้าง
วีร์ ค่ะ ดีแล้วค่ะที่มีวิจิกิจฉา ซึ่งเป็นสิ่งที่บางทีตัวเองก็ไม่มีในบางครั้ง เห็นด้วยค่ะว่าเราควรจะหาความสุขและสงบให้ตัวเอง
นาย ขจิต ฝอยทอง ค่ะ ขออนุโมทนาในความดีที่คุณขจิต และครูบาสุทธินันท์ได้ทำ ตัวเองก็มีความสุขจากการให้ การช่วยเหลือผู้อยู่ร่วมสังคมของเรา จึงได้มีความสุขที่ได้มาเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ที่ปรึกษา และวิทยากร
เพียงแต่คิดว่าความสุขที่ประเสริฐสุด น่าจะเ็ป็นการอยู่ในสภาวะที่มีปัญญาจนเข้าใจและเห็นอย่างแท้จริงว่าไม่มีอะไรที่เป็นเรา ของเรา แต่คงอีกนานกว่าจะถึงวันนั้น
สิ่งต่าง ๆ เป็นแค่ข้อกำหนดของสังคมมนุษย์
ความถูก - ความผิด
ความดี - ความชั่ว
หรือแม้กระทั้ง คุณธรรมจริยธรรม ที่กำลังสร้างกัน
มันไม่สำคัญหรอกว่า คนอื่นจะบอกว่า "มันคืออะไร"(มันเป็นภาษาที่ใคร ๆ ก็เขียนได้ ก็พูดได้ สวยงามแค่ใหนก็ได้)
มีใครล่ะ ???ที่ทำตามภาษาที่สวยงามอย่างที่ว่านั้น???
ลืมซะเถอะครับ เรื่องที่ว่า "ถูกทางหรือไม่" แต่ "เราจะเดินหรือไม่" นั่นแหละ ผมคิดว่าสำคัญ
ชีวิตไม่มีสมการคำนวน
จุดหมายเดียวกัน อาจจะมีทางไปนับล้าน เราจะไม่ถึงเพราะเราไม่เดินไปต่างหาก
สวัสดีค่ะอาจารย์
เรากำลังเดินถูกทางไหม ?? ไม่ว่าทางที่เดินนั้นจะถูกหรือผิด.. แต่มันเป็นทางที่เราได้เลือกและตัดสินใจแล้ว...
....นิวคิดว่า...คงไม่สามารถตัดสินทางเลือกให้ใครได้ว่า ทางเลือกไหนดีที่สุด....เพราะทางเลือกแต่อย่างมันเกิดขึ้นเฉพาะบุคคล... ต่างสถานการณ์ ต่างตัวแปร....
เป็นกำลังให้อาจารย์คะ...
น้องนิวตัวป่วน...
สวัสดีครับอาจารย์ ขอแจมด้วยคนดังนี้
ประเด็น**เราอาจจะรู้ว่าเราเดินถูกทางเหรอยังจากการถามตัวเองว่าเราพอใจกับการดำเินินชีวิตของเราในวันนี้หรือไม่
ข้าพเจ้าตั้งใจจะถามตัวเองทุกวัน เผื่อหลงทาง ก็จะได้ไม่หลงไปไกล
ต่อประเด็น**สมมติว่าเราพอใจในการดำเนินชีวิตเช่นมีชื่อเสียง มีเงิน มีอำนาจ มีเกียรติ อื่นอื่นอีกมากมาย
เราก็มีสิทธิหลงทางใช่ไหมครับอาจารย์ ? แปลว่า decision criteria อาจจะไม่อยู่ที่ " ความพอใจ " เพราะตัวความพอใจ ความเพลิน ทำให้ลืมไปเรื่อย เหมือนเราเปิดก๊อกน้ำ ตราบใดที่น้ำยังไหล เราก็ยังพอใจอยู่ ไม่เดือดร้อน
ไม่เห็นตัวสติทำงานเลย?
เราไม่มีวันเห็นว่าน้ำที่ไหลว่าไม่ใช่น้ำหยดเดิมแต่เป็นน้ำหยดใหม่ใหม่ที่รวมเป็นมวลน้ำและไหลไม่หยุดนิ่ง
เอเราจะไว้ใจที่ความพอใจของเราได้ไหม?
ถ้าไว้ใจทีตัว appreciate
กว่าจะรู้ตัวก็แก่เกินกำลังแล้ว
ไว้ใจที่km ดีกว่าไหม?
อาจารย์ค่ะ
ต้องบอกว่าคำถามนี้ ดิฉันเองก็ถามตัวเองอยู่เกือบทุกวัน วันไหนที่มีเวลาว่าง อดมานั่งทบทวนเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้สักที ว่าทางที่เลือกเดิน ตอบสนองเป้าหมายของตัวเองรึยัง กำลังเดินผิดทางหรือไม่
ทางเดินของทุก ๆ คน ยังมีรายละเอียดที่แตกต่างกันเยอะค่ะ
หากต้องการก้าวไปสู่เส้นชัยที่ต้องการ คงต้องมองหาเส้นทางที่จะทำให้ไปถึงได้ แต่ก็ไม่ได้ง่ายเลยนะค่ะ
สำหรับตัวเอง อาจจะไม่ค่อยได้ถามว่าเดินถูกทางรึไม่...แต่สิ่งหนึ่งที่คิดและทำคือ ทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้เต็มกำลังความสามารถ ...
ส่วนในเรื่องส่วนตัว ... คิดว่าขออยู่อย่างสงบ
ส่วนที่เกี่ยวกับบุคคลอื่น....จริงใจ ยินดีให้ และให้ความช่วยเหลือโดยทั้งเขาและเราไม่เดือดร้อน
การคิดและดำเนินชีวิต ... จริงใจ ถือสัจจะ และเป็นธรรมชาติ ไม่คิดไม่หวังอะไรที่สูงสุดเอื้อม ขอเพียงให้มีงานและทำงานอย่างมีความสุขค่ะ.....
ความสุขทางโลก ก็คือทุกข์อย่างละเอียด
ความสุขของคนสมัยนี้น่าจะเรียกว่าความเคยชิน ทำตามๆกันมา
ความสุขที่แท้จริงน้อยคนนัก จะมองเห็น
เพราะ ไปมัวแต่เดินตามความเคยชินเดิมๆ
ไม่เคยลอง ความสุขที่แท้จริง
สุขจากการละ ทุกสิ่งทุกอย่าง
สวัสดีค่ะอาจารย์ต้อม
หายไปนานเลยนะคะ..เหนื่อยมั้ย
ในทางจิตวิทยา เขาให้เราควรทบทวนตัวเองทุกวัน อย่างน้อยวันละ 30 นาที ซึ่งวิธีการทบทวนตัวเองมีหลา่กหลายวิธี..การถามตัวเองก็เป็นหนึ่งในหลายๆวิธีนั้น..
ขอบคุณค่ะที่ทำให้คิดต่อ..